«Ακόμα μου προκαλούν αναγούλα τα άρθρα του VICE»

Τα ρεπορτάζ του VICE ήταν πάντα ιδιαίτερα και ασυνήθιστα σε σχέση με αυτά που συναντά κανείς στα κυρίαρχα ΜΜΕ. «Μιλήσαμε με τη Χριστιανική Αδελφότητα που Θέλει να Παντρέψει Ομόφυλα Ζευγάρια στην Αθήνα», «Είναι Απίστευτο το Πόσο Σεξ Έγινε Κάτω από την Αφίσα του Che στη Χούντα - Οι Νέοι που Έζησαν τη Δικτατορία», «Είσαι Γλειφτρόνι και Φυτό - Η Ζωή μου ως Αριστούχος στο Λύκειο», τίτλοι που μας δίνουν μια γεύση από το τι μπορούμε να συναντήσουμε στον κόσμο του VICE. Τόσο το περιεχόμενό των ρεπορτάζ, όσο και ο τρόπος, με τον οποίο παρουσιάζονται, έχουν δικαιολογημένα προκαλέσει ξέφρενο διαδικτυακό «τρολλάρισμα».

Πέρα βέβαια απ’ το αστείο της υπόθεσης, στην ειδησεογραφία του VICE υπάρχει συχνά πυκνά μια απόλυτα στοχευμένη -και καθόλου- αστεία παρέμβαση σειράς αστικών ιδεολογημάτων και αντιλήψεων που δεν διαφέρει και τόσο απ’ αυτήν που συναντά κανείς στα κυρίαρχα ΜΜΕ. Με μια διαφορά βέβαια: το VICE έχει το άλλοθι του εναλλακτισμού, αυτής της σύγχρονης κοινωνικής γάγγραινας που ακρωτηριάζει τις συνειδήσεις μας.

Ας περάσουμε στο διά ταύτα. Πρόσφατα συναντήσαμε στο VICE ακόμη ένα ιδιαίτερο θέμα-«μαρτυρία»: «Είσαι Προδότης της Τάξης σου: Η Ζωή μου ως Μέλος της ΚΝΕ». Ο αρθρογράφος περιγράφει τη σύντομη εμπειρία του σαν μέλος της ΚΝΕ, την πίεση, την οποία δέχτηκε από την καθοδήγηση και τους συντρόφους του, τις αντιδημοκρατικές και ανελεύθερες συμπεριφορές που βίωσε, την προσπάθεια «προβατοποίησής» του και γενικώς τον «Γολγοθά» που έζησε ως οργανωμένο μέλος.

Απ’ τον τρόπο, με τον οποίο γράφει, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, πως ο «μάρτυρας» βασίζεται σε υπαρκτά δεδομένα -άσχετα απ’ το εάν τα έζησε ο ίδιος (γι’ αυτό μάλλον αμφιβάλω)-, τα οποία γιγαντώνει ή/και διαστρεβλώνει. Και φυσικά, δεν χρειάζεται κανείς να έχει περάσει απ’ τον χώρο, στον οποίο αναφέρεται, για να αντιληφθεί, ότι το μεγαλύτερο κομμάτι της «μαρτυρίας» είναι κατασκευασμένο και παραποιημένο, παρά τα αληθινά στοιχεία (ατάκες, σλόγκαν, ίσως και κάποια γεγονότα).

Υπάρχει, φυσικά, μια αλήθεια στο ρεπορτάζ: ότι η ΚΝΕ -κι όχι μόνο αυτή- καλλιεργεί στρεβλές λογικές διαπαιδαγώγησης και συγκρότησης του δυναμικού της, στις οποίες πατά και ο αρθρογράφος, όχι όμως για να κάνει μια αριστερή κριτική, αλλά για να λασπολογήσει σε βάρος του επαναστατικού, κομμουνιστικού κινήματος. Ο αρθρογράφος εξάλλου, με βάση τον «Γολγοθά» που έζησε μες στη σύντομη οργανωμένη ζωή του, δεν τα βάζει κυρίως με την ΚΝΕ, αλλά με οτιδήποτε θυμίζει αριστερά, κομμουνιστικό κίνημα και κυρίως... (εδώ θα μπορούσε να πέσει και μουσική επένδυση από ταινία θρίλερ) Στάλιν.

Ε βέβαια. Κάθε εναλλακτικός που σέβεται τον εαυτό του θα έχει πάντα κάτι να πει για τον Στάλιν, τα Γκούλαγκ και τη ΣΕ. Επίσης θα έχει πάντα κάτι να πει για το πόσο δογματικοί είναι οι κομμουνιστές, πόσο στείρα και άκριτα αναμασάνε τη γραμμή του κόμματος (εν προκειμένω του ΚΚΕ), πόσο πρόβατα είναι κ.λπ. Γιατί, με βάση τον αρθρογράφο, η οργανωμένη ζωή περιορίζει την προσωπική μας ελευθερία, τη σκέψη και την κρίση μας. Μας κάνει άβουλα όντα. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ολοκληρωθεί μέσα σε συλλογικά πλαίσια, αλλά σε ατομικά. Πρέπει, επομένως, να κοιτάξουμε την πάρτη μας, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να… ζήσουμε.

Βέβαια, η πραγματικότητα άλλα επιβεβαιώνει: πως τις σπουδαιότερες ιστορικές ανατροπές και εφόδους στον ουρανό τις έκαναν τα οργανωμένα και καθόλου «άβουλα όντα», με γνώμονα τα συλλογικά συμφέροντα και όχι τα ατομικά που ο αρθρογράφος υπηρετεί. Πως, όποτε καταφέραμε να ζήσουμε, το πετύχαμε με μαζικό κι οργανωμένο κίνημα.

Αυτά όλα τα προσπερνά απόλυτα συνειδητά ο εναλλακτικός Πρετεντέρης, για να κάνει μια εύκολη και φτηνή «κριτική». Γνωρίζει, βέβαια, πολύ καλά τι κάνει. Ως μαϊντανός του συστήματος, οφείλει να συμβάλει με τα δικά του εναλλακτικά μέσα στον αφοπλισμό των λαϊκών συνειδήσεων.

Κ.Α.