Ανακοίνωση των Αγωνιστικών Κινήσεων Ηρακλείου από την παρέμβαση στην αναβληθείσα συνέλευση της Ιατρικής σχολής.

Τη Τετάρτη 21/03, γύρω στη 1 μ.μ. έγινε μια δεύτερη απόπειρα Γενικής Συνέλευσης του συλλόγου φοιτητών στην Ιατρική Ηρακλείου. Εξ’ αιτίας έλλειψης κόσμου, η γραμματεία του Δ.Σ που ανήκει στο Μ.Α.Σ αναγνώρισε γρήγορα τη διαδικασία ως μη-απαρτία και ζήτησε επιτακτικά να ξεκινήσει με θεματολογία που αφορά μόνο προβλήματα σχολής. Το λόγο πήρε η ίδια με θάρρος, προτείνοντας να συζητηθεί κάθε θέμα ξεχωριστά με την δικαιολογία του «ναι, όλα τα θέματα που μας αφορούν έχουν κοινή αιτία αλλά αν δεν τα συζητήσουμε ξεχωριστά, δεν θα μπορέσουμε για το καθένα να βρούμε επιμέρους λύσεις».

Το κλίμα μέσα στη χωρίς απαρτία συνέλευση (βλέπε μετατροπή της σε ΔΣ) ήταν ελαφρά καλύτερο από τον εκφυλισμό της προηγούμενης που η ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ και το ΜΑΣ αναλώθηκαν σε ατάκες πλούσιες σε βερμπαλισμό, στοιχεία σεξισμού: χαρακτηριστικά έντονης απουσίας της πολιτικής επιχειρηματολογίας. Τα πλαίσια που κυκλοφόρησαν στο αμφιθέατρο δυο και συγκεντρωθήκαν σε μια κοινή κατεύθυνση: - «Να σχεδιάσουμε τη δράση του φοιτητικού συλλόγου» για «διεκδίκηση των αιτημάτων μας» μιας και τη Τρίτη 27/03 καλείται «η επόμενη συνεδρίαση της Επιτροπής ΠροπτυχιακώνΣπουδών (ΕΠΣ) που είναι κομβική ημερομηνία» το πλαίσιο της ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ. - «Να καταθέσουμε συγκεκριμένη πρόταση στη ΕΠΣ» και «να διασφαλίσει ο Σύλλογος με την παρουσία του ότι θα ληφθεί υπόψιν από την Επιτροπή» το αίτημα του, αυτό που κατατέθηκε από το ΜΑΣ.

Στη συζήτηση που ακολούθησε, όλες οι δυνάμεις αναλώθηκαν σε έναν αγώνα δρόμου για το ποιας η πρόταση είναι καλύτερη για να λύσει τα προβλήματα που δημιουργούνται από τη γενικευμένη επίθεση στη παιδεία χωρίς να αναφερθεί καμία τους στον ήδη ψηφισμένο ν. Γαβρόγλου που όντας συνέχεια του ν. Πλαίσιο, την εντείνει ακόμα περισσότερο. Κατά τη διάρκεια των τριών και κάτι ωρών που κράτησε, ακούστηκαν κορώνες για «καθηγητές-εργαζόμενους που και αυτοί πλήττονται» ή του ότι είναι «καλό που υπάρχει προαπαιτούμενη γνώση για τις κλινικές» ή ακόμα και από τη πίεση που δέχτηκαν από τις πολλαπλές τοποθετήσεις των Αγωνιστών Κινήσεων, για «να πάμε στην ΕΠΣ με διάθεση επιβολής της απόφασης μας» το οποίο προφανώς δέχεται τόσες ερμηνείες όσα είναι τα έτη φωτός που τη χωρίζουν από την άποψη μας! Θα ήταν όλα αυτά απλά ένα θέατρο (του παραλόγου), αν η επίθεση στο λαό και στη παιδεία δεν ήταν πραγματικότητα!

Σε μια εποχή που το χτύπημα στο δωρεάν σύγγραμμα, αλλά και στη σίτιση-στέγαση, οι αλλαγές στα προγράμματα σπουδών, οι υποχρεωτικές παρουσίες συγχωνεύσεις και κλεισίματα τμημάτων/σχολών, το χτύπημα στο πτυχίο και το γενικότερο κλίμα εντατικοποίησης - πειθάρχησης είναι καθημερινότητα, απόψεις που ζητούν τη τοποθέτηση ανά θέμα, φυγοπονώντας έτσι την τοποθέτηση για τη κύρια αιτία που τα συνδέει, ή απόψεις που βλέπουν στην ΕΠΣ και τη κοσμητεία κάποιους που μπορεί να «μας εξυπηρετήσουν» δρουν αποπροσανατολίζοντας την νεολαία και απομακρύνοντας τη από τις συλλογικές της διαδικασίες και τους μαζικούς αγώνες καθώς τη καλούν να κάτσει στο τραπέζι του «καλοπροαίρετου» διαλόγου συνυπογράφοντας με αυτόν τον τρόπο το χτύπημα στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις της. Στη σκιά της ήττας του εργατικού κινήματος και μέσω νηνεμίας του φοιτητικού, οφείλουμε να μπούμε σε κατεύθυνση ενεργοποίησης των φοιτητικών συλλόγων, με στρατηγικό στόχο την δημιουργία εστιών αντίστασης και μετώπων πάλης. Οι μόνες διαδικασίες, στις οποίες εμείς συζητάμε, είναι οι γενικές μας συνελεύσεις και τα όργανα αυτά που έχουν στηθεί από εμάς για εμάς.

Μέσα από εκεί, έτσι κι αλλιώς, οι φοιτητές μπορούν πραγματικά να έχουν λόγο, να υπερασπίζονται τα δικαιώματα τους βγαίνοντας στο προσκήνιο και τελικά να νικούν!