COSCO Οι εργαζόμενοι έχουν δίκιο και πρέπει να παλέψουν μέχρι να νικήσουν!

Με τα αιτήματά τους να συνεχίζουν να αφορούν τη βελτίωση των όρων και των συνθηκών δουλειάς, όπως η υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, η πλήρης και σταθερή δουλειά για όλους, η ένταξη όλων στα βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα και η λήψη ουσιαστικών μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στο χώρο δουλειάς, προχώρησαν σε νέα απεργία οι εργαζόμενοι στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων στο λιμάνι του Πειραιά την Τετάρτη 6/6. Η απόφαση πάρθηκε μέσω της Γενικής τους Συνέλευσης την Παρασκευή 1 Ιουνίου, σε συνέχεια της 3ήμερης απεργίας που είχαν πραγματοποιήσει από τις 30/5 (ημέρα πανελλαδικής απεργίας) μέχρι και την 1/6 (αναλυτικά στο προηγούμενο φύλλο).

Το πρωί της Τετάρτης -κατά τη διάρκεια της απεργίας- με πρωτοβουλία του υπουργείου Ναυτιλίας πραγματοποιήθηκε συνάντηση μεταξύ του σωματείου, του υπουργού Ναυτιλίας, εκπροσώπων του υπουργείου Εργασίας και εκπροσώπων των εργολαβικών εταιρειών, οι οποίοι συμφώνησαν την άμεση διευθέτηση της ένταξης των λιμενεργατών στα βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα (ΒΑΕ) καθώς και την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΣΣΕ).

Το Σωματείο ΕΝΕΔΕΠ, μετά από αυτή την εξέλιξη, αποφάσισε την αναστολή της απεργιακής κινητοποίησης, με σκοπό να ξεκινήσουν οι διαβουλεύσεις την Τρίτη 12 Ιουνίου σε ένα πνεύμα «καλής πίστης».

Στη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στις 12/6 στο υπουργείο Εργασίας, ανάμεσα σε αντιπροσωπεία του Σωματείου, των εργοδοτικών ενώσεων και της ηγεσίας των αρμόδιων υπουργείων Εργασίας και Εμπορικής Ναυτιλίας, η εργοδοσία δεσμεύτηκε (παρά τα διάφορα κωλύματα) να προχωρήσουν οι διαπραγματεύσεις για την υπογραφή ΣΣΕ. Και πως στις 19/6 θα γινόταν νέα συνάντηση για τις απαντήσεις της εργοδοσίας και πάνω στα άλλα αιτήματα. Ενώ τα αρμόδια υπουργεία δεσμεύτηκαν επίσημα πως μέχρι τις 25 Ιουνίου θα έχουν λυθεί τα τεχνικά ζητήματα για την ένταξη όλων των εργαζομένων στους προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ στα ΒΑΕ.

Σε νέα Γενική Συνέλευση θα προχωρήσουν οι εργαζόμενοι στις 21/6, όπου θα αποφασίσουν τις κινήσεις τους, έχοντας πλέον ως δεδομένο τις υπαναχωρήσεις της εργοδοσίας. (Για τη συνάντηση στις 19/6 και για τη συνέλευση δείτε την ανακοίνωση του σωματείου).

Τα συμπεράσματα αυτών των απεργιακών κινητοποιήσεων των εργαζομένων στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων στο λιμάνι του Πειραιά είναι πλούσια προς όλες τις πλευρές.

Αρχικά για τους ίδιους τους εργαζόμενους, όπου φάνηκε μέσα από την ενεργή συμμετοχή και την αποφασιστικότητά τους η υπαρκτή δυνατότητα (παρά τον γενικό αρνητικό ταξικό συσχετισμό) να αντιστέκονται στην εργοδοτική αυθαιρεσία και να διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Φάνηκε ότι είναι αναγκαίο να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, μαζικοποιώντας και περιφρουρώντας τις διαδικασίες και τις αποφάσεις τους, βάζοντας μπροστά τα δικά τους, δίκαια αιτήματα για το δικαίωμα στη δουλειά με αξιοπρεπείς όρους αλλά και στην ίδια τους τη ζωή. Έδειξε τη δύναμη που έχουν όσο είναι ενωμένοι σε κατεύθυνση πάλης και αποφασισμένοι να διεκδικήσουν το δίκιο τους, απέναντι στην τρομοκρατία της εργοδοσίας, της κυβέρνησης και των φασιστικών απεργοσπαστικών μηχανισμών, αλλά και των δυνάμεων καταστολής που επιχείρησαν να διασπάσουν την αγωνιστική ενότητα των εργαζομένων.

Έδειξε για ακόμη μια φορά τον ταξικό ρόλο της «ανεξάρτητης» δικαιοσύνης, που με μεγάλη άνεση έβγαλε τις απεργίες παράνομες και καταχρηστικές, θέλοντας να τρομοκρατήσει τους απεργούς και να προστατεύσει τα συμφέροντα της εργοδοσίας.

Φανέρωσε ξανά τον βρώμικο ρόλο των φασιστών -της μαύρης εφεδρείας του συστήματος- που στοιχήθηκαν πίσω από τα εργοδοτικά συμφέροντα και χρησιμοποιήθηκαν ως απεργοσπαστικός μηχανισμός κόντρα στις αποφάσεις και τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Έδειξε στο σύνολο του εργαζόμενου λαού τι σημαίνει η «καθαρή» έξοδος και η πολυσυζητημένη «ανάπτυξη» μέσω των ιδιωτικοποιήσεων και των ξένων επενδύσεων, που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Πως καμία σχέση δεν έχει με τη βελτίωση των όρων ζωής και δουλειάς των εργατών, αλλά ότι σημαίνει κέρδη για τα ξένα και ντόπια αφεντικά, μέσα από την πιο άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων. Και πως το χτύπημα στα συνδικαλιστικά δικαιώματα και τις δημοκρατικές ελευθερίες των εργαζομένων πάει χέρι-χέρι με όλη την αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (όπως και των προηγούμενων κυβερνήσεων).

Μέσα από αυτή την απεργία φάνηκαν και τα όρια της γραμμής του ΠΑΜΕ, που έσπευσε να κλείσει την απεργία το μεσημέρι της Τετάρτης 6/6 (ως πλειοψηφούσα δύναμη στο ΔΣ), ώστε να δείξει δείγμα καλής θέλησης προς την εργοδοσία και τα υπουργεία για να προχωρήσουν σε συζήτηση, αφήνοντας βέβαια «ανοιχτό» το ενδεχόμενο να γυρίσουν σε κινητοποιήσεις, εφόσον δεν πραγματοποιηθούν τα αιτήματα. Αλλά και το πώς εννοεί την αλληλεγγύη, τη μαζικοποίηση και το άπλωμα ενός απεργιακού αγώνα, όταν προσπαθούσε να απομονώσει αλληλέγγυους άλλων δυνάμεων που δεν ήταν μέλη του ΠΑΜΕ από το να έρθουν σε επαφή με τους εργαζόμενους.

Η απάντηση στα νομικά τερτίπια, την ανοιχτή τρομοκρατία, αλλά και τις προσπάθειες περιχαράκωσης και ηττοπάθειας του αγώνα των εργαζομένων στην COSCO είναι η μαζική συμμετοχή των ίδιων των εργαζομένων, η πάλη για τα δίκαια αιτήματά τους και η στήριξή τους και το άπλωμα και σε ευρύτερα κομμάτια εργαζομένων. Τα προβλήματα των λιμενεργατών είναι κοινά και κοινός θα πρέπει να είναι ο αγώνας τους. Γιατί είναι ένας αγώνας δίκαιος, ένας αγώνας για το δικαίωμα στη δουλειά με ανθρώπινες συνθήκες. Και τα αιτήματα αυτού του αγώνα είναι αιτήματα που εκφράζουν το σύνολο της εργατικής τάξης. Γι’ αυτό και πρέπει να στηριχτεί απ’ όλους τους εργαζόμενους.

Προλεταριακή Σημαία