Τώρα εμάς τους ...μίζερους γιατί πήγε ο νους μας στα παιδιά που έμειναν ορφανά σ' εκείνο το τσουνάμι, πριν μερικά χρόνια (το θυμάστε;), και που τα λεφτά που μαζεύτηκαν παγκοσμίως για χάρη τους δεν τα είδαν ποτέ; Τι να απέγιναν άραγε αυτά τα παιδιά;
Γιατί πήγε ο νους μας στα αγόρια και τα κορίτσια που σ' αυτή τη χώρα της ...εξωτικής κατά τα άλλα ανατολής τα εκμεταλλεύονται προς χάριν του σεξουαλικού τουρισμού, όπως λέγεται επίσημα η κάθε είδους πορνεία;
Γιατί πήγε στα χιλιάδες προσφυγόπουλα που είτε μόνα τους είτε με τους γονιούς τους πνίγονται και αν δεν πνιγούν φτάνουν στις πολιτισμένες ευρωπαϊκές χώρες για να κλειστούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ή και για να εξαφανιστούν -έτσι δια μαγείας- από προσώπου γης; Βγαίνει που και που κανένα στοιχείο για τα παιδιά που χάθηκαν αλλά το θάβουν άρον άρον. Και απ' εδώ απ' την Ελλάδα!
Για να μην πούμε για τα δικά μας παιδιά που το ευαίσθητο σύστημα τα μετράει ως άνεργα -άρα και ως εκμεταλλεύσιμα- από τα 15 τους χρόνια πετώντας τα από τα σχολεία! Είδατε τίποτα για όλες αυτές τις -και πολλές άλλες- κατηγορίες παιδιών; Σιγά μη βλέπατε! Αυτές όχι μόνο δεν πουλάνε αλλά θα πήγαινε και κόντρα στο σύστημά τους. Είπαμε η συγκίνηση έχει και τα όριά της!
Είδε κανείς καμιά ανάλογη ευαισθησία για τα παιδιά της Παλαιστίνης που εδώ και μήνες και τις ίδιες μέρες που έπαιζε το θέμα των εγκλωβισμένων -για να μιλήσουμε για τα τελευταία μόνο- τραυματίζονται, ακρωτηριάζονται και σκοτώνονται από τους σιωνιστές φασίστες του Ισραήλ ακόμη και γιατί τόλμησαν να συγκεντρωθούν όλα μαζί για να δουν το Μουντιάλ; Σιγά μη βλέπατε! Για γενοκτονίες θα μιλάμε τώρα;
Αφορμή γι' αυτές τις σκέψεις μας δόθηκαν και από το σχόλιο που ακολουθεί, της Αλέκας Ζορμπαλά στο Βαθύ Κόκκινο με τίτλο που τον παραφράσαμε στην ανάρτησή μας:
"Ακούσατε τίποτα για τα παιδιά που δολοφονήθηκαν απ' τα Ισραηλινά πολεμικά αεροπλάνα; Εκκωφαντική σιωπή!"
Αυτά τα παιδιά είναι ο Ameer al Nimra, 15 ετών και ο Loay Kuheil, 16 ετών.
Αυτά τα παιδιά είναι Παλαιστίνιοι, είναι φιλαράκια, που ζούσαν μέχρι εχθές στη Γάζα.
Δεν ζουν πια.
Δολοφονήθηκαν εχθές, όταν Ισραηλινά πολεμικά αεροπλάνα βομβάρδισαν με 4 τουλάχιστον πυραύλους το πάρκο al Katiba, στο οποίο έπαιζαν και στο οποίο οι Παλαιστίνιοι παρακολουθούν και το Μουντιάλ.
(Κατά τους Ισραηλινούς ήταν άντρο της Χαμάς)
Αυτά τα παιδιά έβγαζαν σέλφι, είχαν τις δικές τους ιστορίες, τις δικές τους σύντομες ζωούλες και, παρ'όλη τη φρίκη μέσα στην οποία ζουν, θα είχαν και αυτά τα δικά τους όνειρα, όπως όλα τα παιδιά του κόσμου.
Τώρα τελείωσαν όλα για τον Amir και τον Loay.
Ακούσατε τίποτα γι' αυτά τα παιδιά;
Εκκωφαντική σιωπή!
Είναι Παλαιστινιάκια, παιδιά της Γάζας, δεν είναι Γαλλάκια, Ισραηλινάκια, Γερμανάκια, εγκλωβισμένα Ταϋλανδάκια, Αμερικανάκια..
Και το έγκλημα συνεχίζεται και είναι διαρκές!
Παντού θα συμπληρώναμε εμείς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου