Παρέμβαση του ΚΚΕ(μ-λ) στη Ραφήνα

Στις 11 το πρωί συγκεντρώθηκαν μέλη και συναγωνιστές του ΚΚΕ(μ-λ) στην κεντρική πλατεία της Ραφήνας. Η αφορμή βέβαια οι φωτιές, ο λόγος να εκφραστεί από τη μια η αλληλεγγύη στους κατοίκους των περιοχών που κάηκαν από την εγκληματική αδιαφορία ενός συστήματος που δεν είναι διατιθέμενο να προσφέρει ούτε καν τη στοιχειώδη προστασία σε αυτούς που κατά τα άλλα αποκαλεί "πολίτες" του. Από την άλλη να απευθυνθούμε στο λαό της περιοχής με μια και μοναδική πρόταση. Να οργανωθεί και να διεκδικήσει το μόνο "αυτονόητο". Την πλήρη αποζημίωσή του και πραγματικά μέτρα ασφαλείας. Να μη δεχτεί με κανένα τρόπο τις υποβόσκουσες κατηγορίες εναντίον του για τα δήθεν αυθαίρετα, για την άναρχη δόμηση, για την ανικανότητά του να σωθεί από μόνος του! Να μη δεχτεί μόνο τα ψίχουλα που του τάζουν κράτος και ...εφοπλιστές, να μην δεχτεί την επιφανειακή επούλωση των πληγών από τη δήθεν αλληλεγγύη που προσφέρουν ΜΚΟ, κανάλια και όποιων άλλων παριστάνουν τους τζάμπα αλληλέγγυους με την, πραγματικά συγκινητική, προσφορά για άλλη μια φορά του ελληνικού λαού με μοναδικό στόχο να τον υποτάξουν στη "μοίρα" του. Δικαιούται τα πάντα αυτός ο λαός, οι κάτοικοι των περιοχών της Αττικής που φέτος θρήνησαν ανυπολόγιστο, στη πραγματικότητα, αριθμό θυμάτων εξαιτίας της εγκληματικής πολιτικής των ντόπιων κυβερνήσεων και των ξένων πατρόνων τους έχουν κάθε δικαίωμα να απαιτήσουν τα πάντα.

Ο κόσμος στη πλατεία λίγος και κατά κύριο λόγο στα γύρω μαγαζιά. Λίγοι και οι περαστικοί. Παρ' όλα αυτά προκαλέσαμε την περιέργειά τους και κάποιες αντιδράσεις - συζητήσεις. Αρνητικές αντιδράσεις όχι ως προς την παρέμβασή μας αλλά απέναντι στο κράτος. Μετά από πάνω από μιας ώρας παραμονή στη πλατεία κινηθήκαμε στους δρόμους της πόλης. Προς την περιοχή πάνω από το λιμάνι όπου έφτασε η φωτιά. Μπήκαμε στα μαγαζιά, άλλοι βγαίνανε από μόνοι τους, ρωτούσαν και έπαιρναν την προκήρυξή μας, κάποιοι και την εφημερίδα μας. Το εντυπωσιακό ήταν ότι παρόλο που κλείσαμε το δρόμο δεν υπήρξαν αντιδράσεις, οι οδηγοί και οι συνεπιβάτες τους άνοιγαν τα παράθυρα και ζητούσαν το "χαρτί".

Φτάσαμε στη γειτονιά όπου έφτασε η φωτιά, ευτυχώς εκεί -τουλάχιστον όσο μπορέσαμε να δούμε- κατεστραμμένα σπίτια δεν υπήρχαν, κάποια όμως τα άγγιξαν επικίνδυνα οι φλόγες. Είναι προφανές ότι η κατάσταση εκεί δεν συγκρίνεται με τη καταστροφή στο Μάτι αλλά και πάλι κάνει εντύπωση το πως κινήθηκε η φωτιά καίγοντας μικρές και μεγάλες εκτάσεις ξεκομμένες μεταξύ τους. Μάλλον θέμα τύχης ήταν που δεν είχαμε μεγαλύτερη καταστροφή λίγα μέτρα από το κέντρο και το λιμάνι της Ραφήνας. Και εδώ λίγος ο κόσμος, αρκετά σπίτια φαινόταν κλειστά. Κάποιοι βγήκαν στις αυλές τους και στις βεράντες τους να δουν τι γίνεται, οι αντιδράσεις από βουβές ως θετικές. Και πάλι από περαστικούς, είτε με τα πόδια είτε από αυτοκίνητα, ζητιόταν η προκήρυξη, κάποιοι άλλοι ζήτησαν να αφήσουμε μερικές στις εισόδους των πολυκατοικιών τους.

Αν είναι κάτι που βγαίνει σα συμπέρασμα από τέτοιου είδους παρεμβάσεις είναι η έλλειψη δυνάμεων που θα προτείνουν στο λαό μια ...αλληλεγγύη αλλιώτικη από αυτή που του επιβάλει το σύστημα. Που δεν θα είναι μια άλλη πρόταση διαχείρισης, δηλαδή ψήφου! Μια αλληλεγγύη που θα σημαίνει στήριξη των κατοίκων αυτών των περιοχών ώστε να ξεπεράσουν την κατήφεια τους και να μετατρέψουν την οργή τους σε αγώνα διεκδίκησης όλων όσων δικαιούνται. Από τα καμμένα σπίτια τους μέχρι την ασφάλειά τους. Να διεκδικήσουν το δικαίωμα στη ζωή που τους το κόβει, όπως το κόβει σε όλους μας, αυτό το σύστημα που έχει μετατρέψει τον βίαιο θάνατο σε καθημερινό ενδεχόμενο, από τη δουλειά μέχρι τον τόπο κατοικίας και ξεκούρασής μας!