Μητσοτάκης και ΣΥΡΙΖΑ παρέα στο χτύπημα του λαϊκού δικαιώματος στις σπουδές

Σε ένα παραλήρημα εξαγγελίας μέτρων ενάντια στους φοιτητές και το δικαίωμα στις σπουδές εξελίχτηκε η πρόσφατη συνέντευξη του Κ.Μητσοτάκη, μπροστά σε καθηγητές, πρυτάνεις και «ακαδημαϊκό ακροατήριο». Παρά τον φανερά προεκλογικό τόνο των εξαγγελιών, η ουσία τους είναι φανερά σε δεξιά, ταξική και αντιδημοκρατική κατεύθυνση, υπηρετώντας την πολιτική της φασιστικοποίησης της δημόσιας ζωής μέσα και έξω από τις σχολές που προωθείται με ταχείς ρυθμούς.

Είχε προηγηθεί, άλλωστε, η συνέντευξη του υπουργού παιδείας Γαβρόγλου, στην οποία κατέστησε φανερή και στον τελευταίο αφελή την πρόθεση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να οξύνει την επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των φοιτητών. Εκεί ήταν που, μεταξύ άλλων, ο υπουργός πέταξε το μπαλάκι στους πρυτάνεις να «αναλάβουν τις ευθύνες τους», καλώντας τις δυνάμεις καταστολής να καταλύσουν το Άσυλο, σύμφωνα και με τις διατάξεις του νόμου Γαβρόγλου, που τους λύνει τα χέρια για κάτι τέτοιο.

Με αφορμή την υστερία για την «ανομία» που εξαπολύει τις τελευταίες μέρες ο συρφετός υπουργείου-πρυτάνεων-media-καθεστωτικών κομμάτων αναφορικά με το Άσυλο, αξιοποιώντας το πραγματικό πρόβλημα του ναρκεμπορίου, που με όλους τους δυνατούς τρόπους το ίδιο το σύστημά τους γεννά και υποθάλπει, ο Μητσοτάκης παίρνει τη σκυτάλη και το πάει παραπέρα. Δεν χάνει ευκαιρία να υποσχεθεί ότι θα καταργήσει το Άσυλο ολοκληρωτικά ως πρωθυπουργός, συμβάλλοντας στην αντιδραστική μετατόπιση του πολιτικού σκηνικού και στην κατασυκοφάντηση της κορυφαίας αυτής κατάκτησης λαού και φοιτητών.

Το πως εννοεί την «πάταξη της ανομίας», το έζησαν χιλιάδες λαού και νεολαίας επί κυβερνήσεων ΝΔ, τις αμέτρητες εκείνες φορές που τα γκλομπ των μηχανισμών καταστολής έσκασαν στις πλάτες τους, όπως και εκατοντάδες φοιτητές της Αθήνας την περίοδο της πρυτανείας Φορτσάκη στο ΕΚΠΑ, με το καθεστώς τρομοκρατίας και καταστολής να μην έχει προηγούμενο. Είναι σαφές ότι σήμερα, που πρωταγωνιστής της φασιστικοποίησης είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και οι κάθε λογής κολαούζοι της, οι επίδοξοι συνεχιστές τους σπεύδουν να πάρουν θέση, ελπίζοντας να μείνει λίγη βρώμικη δουλειά και για αυτούς.

Την ίδια στιγμή, ο Μητσοτάκης υπερθεματίζει για μέτρα όπως η επαναφορά της κακόφημης «βάσης του 10», που μέχρι λίγα χρόνια πριν, απέκλειε δεκάδες χιλιάδες μαθητές από την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Εξαγγέλλει τον ασφυκτικότερο έλεγχο εισακτέων από τα ιδρύματα, ενισχύοντας και την υπάρχουσα επίθεση που δεχόμαστε από τον νόμο-Γαβρόγλου, με την κατεύθυνση της μείωσης των εισακτέων από τον ασφυκτικό περιορισμό των τμημάτων, που θα προκύψει από το κύμα συγχωνεύσεων-καταργήσεων ΤΕΙ και ΑΕΙ.

Δεν ντρέπεται να επαναφέρει στη συζήτηση την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, μέσω της διαβόητης αναθεώρησης του άρθρου 16, μιλώντας παράλληλα για βαθύτερη σύνδεση των πανεπιστημίων με την «αγορά εργασίας». Είναι σαφής ένδειξη ότι θέλει από αντιπολιτευτική, αλλά και την κυβερνητική θέση που ονειρεύεται στο μέλλον, να χτυπήσει βαθιά το δικαίωμα στη δημόσια- δωρεάν εκπαίδευση, τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχίων μας, μέσω επιβολής των σκληρότερων ταξικών και εξεταστικών φραγμών. Γι’ αυτό θέτει και ζήτημα αξιολόγησης των ιδρυμάτων, εργαλείο που χρησιμοποιείται για το «χαντάκωμα», το μαράζωμα, το κλείσιμο σχολών και τμημάτων, όπως και όχημα επιβολής της επίθεσης σε όλα τα δικαιώματα των φοιτητών.

Ούτε τυχαία είναι η αναφορά του γεμάτη θαυμασμό στον νόμο-πλαίσιο του ’11, επί υπουργίας της Διαμαντοπούλου. Τον κακόφημο νόμο 4009, δηλαδή, που μαζί με τον νόμο Γαβρόγλου διαμορφώνει τον κορμό της επίθεσης που δεχόμαστε. Τον νόμο εκείνο που θέσπισε τις διαγραφές φοιτητών, με κοινή έγκριση τότε στη βουλή από ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και το φασιστικό ΛΑΟΣ.

Την ίδια στιγμή, το τσιράκι του Μητσοτάκη μέσα στις σχολές, η ΔΑΠ, πανηγυρίζει για την αντιδημοκρατική κατάργηση του ασύλου, κανονίζει ραντεβουδάκια παζαρέματος των δικαιωμάτων μας με τον Γαβρόγλου και εξωραΐζει τα καθημερινά προβλήματα εκατοντάδων χιλιάδων φοιτητών με παρτάκια και σημειώσεις, μετατρέποντας τους συλλόγους σε υπουργικού τύπου τσιφλίκια της. Μόνο ως προκλητικές θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν οι «ευαισθησίες» της για την «ασφάλεια» των φοιτητών, όταν είναι γνωστός σε όλους ο ρόλος της σε κάθε είδους τραμπουκισμούς.

Δεν μπορούμε να αφήσουμε το κλίμα να διαμορφώνεται άλλο σε βάρος των δικαιωμάτων μας, να παρακολουθούμε την καθημερινή επίθεση στις σπουδές μας, το αυριανό μας πέταγμα στην ανεργία, χωρίς δικαιώματα και ελπίδα. Δε θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσουμε με τους αγώνες και τις διεκδικήσεις μας. Να οργανωθούμε στους συλλόγους μας και να ζωντανέψουμε τις γενικές μας συνελεύσεις, βγαίνοντας στο προσκήνιο της πάλης για σπουδές-δουλειά-ελευθερίες.