Επιστροφή του ΔΝΤ στην Αργεντινή εν μέσω γενικών απεργιών

Τον Απρίλιο η κεντροδεξιά κυβέρνηση του προέδρου Μαουρίσιο Μάκρι ανακοίνωσε ότι η Αργεντινή βρίσκεται σε συνομιλίες με το ΔΝΤ για τη χορήγηση νέας οικονομικής βοήθειας. Τον Ιούνιο ανακοινώθηκε συμφωνία εκταμίευσης δανείου ύψους 50 δισ. δολαρίων, οπότε και άμεσα εκταμιεύθηκαν τα πρώτα 15 δισ. δολάρια. Ωστόσο, αυτό δεν φάνηκε να ανακόπτει την πτωτική πορεία του πέσο, το οποίο τους τελευταίους μήνες έχει χάσει 30% της αξίας του, ούτε και τη δραματική εκτόξευση του πληθωρισμού στο 27%.

Στο πλαίσιο ψήφισης νέου τριετούς προγράμματος προκειμένου να εκταμιευθούν οι υπόλοιπες δόσεις, τα συνδικάτα του δημόσιου τομέα κήρυξαν απεργία στις 25 Ιουνίου. Η συμμετοχή στην απεργία ήταν πολύ μαζική, με τα συνδικάτα (CGT) να αναφέρουν ότι περισσότεροι από ένα εκατομμύριο εργαζόμενοι συμμετείχαν σ’ αυτήν ακινητοποιώντας τα τρένα, τους υπόγειους σιδηροδρόμους, τα λεωφορεία και τις πτήσεις στο Μπουένος Άιρες. Τα σχολεία, οι τράπεζες και οι δημόσιες υπηρεσίες παρέμειναν επίσης κλειστά. Οι εργαζόμενοι ζητούν αυξήσεις μισθών που να ανταποκρίνονται στην αύξηση του πληθωρισμού και εκφράζουν τη διαφωνία τους στη νέα προσφυγή στο ΔΝΤ και τα μέτρα που πρόκειται να φέρει.

Η οικονομία της Αργεντινής βρίσκεται σε μεγάλη ύφεση από το 2017, με το χρέος της να ξεπερνάει τα 300 δισ. δολάρια, δηλαδή το 57% του ΑΕΠ της χώρας. Το πέσο έχει χάσει το 50% της αξίας του από τον περασμένο Ιανουάριο, ο πληθωρισμός εκτιμάται ότι μπορεί να φτάσει στο 40% ως το τέλος της χρονιάς καθώς και το ΑΕΠ να υποχωρήσει κατά 1%.

Οι μνήμες όμως του τι έφερε το ΔΝΤ στην Αργεντινή είναι ακόμη πολύ νωπές για το λαό της, όταν το 2001 η Αργεντινή κήρυξε χρεοκοπία και αδυναμία αποπληρωμής του χρέους της προς το ΔΝΤ, με εξωτερικό χρέος που ξεπερνούσε τα 132 δισ. δολάρια. Η φτώχεια και η πείνα που έφερε τότε είναι βαθιά χαραγμένα στις συνειδήσεις του λαού της αλλά και των λαών όλου του κόσμου. Η βαρβαρότητα που μπορεί να φέρει ο ιμπεριαλισμός αποτυπώθηκε ακόμη μια φορά στην εξαθλίωση που δημιούργησε εκεί, όταν το 1990 μπαίνει το ΔΝΤ στην Αργεντινή και επιβάλλει πολιτικές ακραίας λιτότητας για το λαό, μεγάλες ιδιωτικοποιήσεις και ξεπούλημα του τόπου. Και βέβαια την επιβολή της σύνδεσης του πέσο με το δολάριο και τη δημιουργία μιας νομισματικής υπερκυβέρνησης που παρέδιδε την οικονομική πολιτική από την κυβέρνηση της Αργεντινής στις ΗΠΑ.

Όλα αυτά κατέληξαν το 2001 να υπάρχει συνολική μείωση του ΑΕΠ κατά 21%, το 57% του πληθυσμού να ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και η ανεργία να χτυπάει τον έναν στους πέντε. Μην αντέχοντας περαιτέρω αυτή την κατάσταση, ο λαός της Αργεντινής βγήκε κατά χιλιάδες στους δρόμους και, παρά την άγρια καταστολή που στοίχισε τη ζωή σε περισσότερους από είκοσι διαδηλωτές, διαδήλωσε ενάντια στη φτώχεια, για τα δικαιώματά του. Το κίνημα αυτό, που ονομάστηκε argentinazo και που οδήγησε σε ξεσηκωμό, αδυναμία ελέγχου του λαού από το πολιτικό σύστημα και αλλεπάλληλες πτώσεις κυβερνήσεων, κατέληξε τελικώς το 2001 τη νεοσύστατη κυβέρνηση στην αναγγελία αναστολής αποπληρωμής του χρέους, την καθιέρωση εσωτερικού νομίσματος (παρ' όλη τη διατήρηση της σχέσης πέσο-δολαρίου) και αποτέλεσε έμπνευση για τα λαϊκά κινήματα όλων των χωρών.

Ο λαός λοιπόν της Αργεντινής δεν έχει να περιμένει τίποτα άλλο από περαιτέρω φτώχεια και εξαθλίωση με την επανείσοδο του ΔΝΤ στην οικονομία της χώρας. Γι’ αυτό και δηλώνει αποφασισμένος να αντισταθεί στις εξελίξεις αυτές. Στις 25 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε νέα -τέταρτη τους τελευταίους μήνες- γενική απεργία στην Αργεντινή ενάντια στα νέα μέτρα που έρχονται και στο νέο δανεισμό από το ΔΝΤ. Από αυτή την απεργία είναι και οι φωτογραφίες.

Η CGT, το μεγαλύτερο συνδικάτο της χώρας, κάλεσε σε γενική απεργία, με ορισμένες εξαιρέσεις όπως νοσοκομεία (σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης), σχολεία και τράπεζες (δεν είναι ανοιχτά όλη την ημέρα). Τα αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά. Οι δρόμοι παρέμειναν άδειοι. Δεν υπήρχαν ιδιωτικές ή δημόσιες συγκοινωνίες. Ακόμη και τα αεροπλάνα παρέμειναν στο έδαφος στο αεροδρόμιο. Από διαφορετικές κατευθύνσεις χιλιάδες άνθρωποι κατέβηκαν στους δρόμους και ενώθηκαν σε μια τεράστια διαδήλωση. Και όπως ήταν αναμενόμενο η αστυνομία ήταν εκεί για να συγκρουστεί με τους διαδηλωτές. Ο λαός της Αργεντινής φαίνεται αποφασισμένος να συνεχίσει τον αγώνα του.