Τι σημαίνει η απόφαση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού να αποσυρθεί από τη Συρία και η εγκατάλειψη του κουρδικού παράγοντα στις επιθετικές ορέξεις του Ερντογάν;
Μια σύντομη ιστορική αναδρομή είναι απαραίτητη για να κατανοήσει κανείς τις εξελίξεις που δρομολογούνται στην ευρύτερη περιοχή της Μ. Ανατολής και της Α. Μεσογείου.
Πριν δεκαπέντε χρόνια, το 2003, οι ΗΠΑ επεξεργάστηκαν και έθεσαν σε εφαρμογή το σχέδιο της «Μεγάλης Μέσης Ανατολής». Το σχέδιο αυτό περιελάμβανε δεκάδες χώρες, και αποσκοπούσε να θέσει κάτω από τον έλεγχο και την κυριαρχία των ΗΠΑ όλη αυτή την περιοχή. Απαιτούσε την ευθυγράμμιση όλων των χωρών στις επιδιώξεις και τα συμφέροντα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, διαφορετικά απειλούσε με την εξαπόλυση πολέμων και κάθε είδους επεμβάσεων ενάντια στις χώρες και τους λαούς που αρνούνταν να υποταχθούν σε αυτά τα σχέδια. Από τότε, η Μέση Ανατολή, έχει γίνει βασικό θέατρο πολέμων και επεμβάσεων, καταστρέφοντας χώρες και λαούς, οδηγώντας εκατομμύρια ανθρώπους στο θάνατο, τον ξεριζωμό και την προσφυγιά.
Η πρώτη φάση του ιμπεριαλιστικού σχεδίου ξεκίνησε με τη στρατιωτική εισβολή των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στο Ιράκ, το 2003, που εξελίχθηκε σε μακρόχρονο, αιματηρό κατακτητικό πόλεμο, συναντώντας τη γενναία αντίσταση του ιρακινού λαού και προκαλώντας μεγάλα πλήγματα, πολιτικά, στρατιωτικά, οικονομικά στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Δύο χρόνια νωρίτερα είχε ξεκινήσει ο κατακτητικός πόλεμος στο Αφγανιστάν με τα ίδια χαρακτηριστικά και συνέπειες για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.
Η δεύτερη φάση του σχεδίου της «Μεγάλης Μέσης Ανατολής» μπήκε σε εφαρμογή το 2010, με την αξιοποίηση της κατάστασης που δημιούργησε η «Αραβική Άνοιξη». Στη φάση αυτή κλιμακώθηκε η ιμπεριαλιστική επέμβαση και ανάμειξη σε μια σειρά χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, με την επιβολή στρατιωτικοφασιστικού πραξικοπήματος στην Αίγυπτο, ύστερα από το διάλειμμα Μόρσι, την εξαπόλυση αεροπορικών βομβαρδισμών, την ισοπέδωση και κατάληψη της Λιβύης και στη συνέχεια την επέμβαση στη Συρία, που εξελίχθηκε σε έναν ανελέητο πόλεμο για την ανατροπή του Άσαντ και την κατάκτησή της, ο οποίος συνεχίζεται μέχρι σήμερα, δημιουργώντας έτσι ένα τεράστιο θέατρο πολέμου και εσωτερικών αιματηρών συγκρούσεων από το Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Συρία, μέχρι την Υεμένη, το Σινά, την Παλαιστίνη, το Λίβανο και τη Λιβύη, βυθίζοντας στην ερήμωση και την καταστροφή όλη την περιοχή.
Δεκαπέντε χρόνια μετά ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός μπορεί να αιματοκύλισε την περιοχή, όμως ο βασικός σκοπός του να τη θέσει κάτω από την κυριαρχία του όχι μόνο δεν επετεύχθη, αλλά αντίθετα, όπως έδειξε η έκβαση του πολέμου στη Συρία και οι εξελίξεις στην Τουρκία, τα ερείσματα και η επιρροή του στην περιοχή μειώνονται, οι δυνάμεις και οι θέσεις του εξασθενούν, ενώ αντίθετα βγαίνει ιδιαίτερα ενισχυμένος ο ρώσικος ιμπεριαλισμός, που συγκροτώντας ένα μέτωπο με το Ιράν, τη Συρία και εν μέρει την Τουρκία, διαδραματίζει βασικό ρόλο για την πορεία των εξελίξεων στη Μέση Ανατολή. Οι ΗΠΑ μπορεί να απέκτησαν ευκαιριακά από ό,τι φάνηκε ένα νέο έρεισμα στην περιοχή, τον κουρδικό παράγοντα, που τον αξιοποίησαν για ένα διάστημα στην πολεμική σκακιέρα της Μέσης Ανατολής για την προώθηση των σχεδίων τους, πλην όμως διακινδύνευσαν να χάσουν έναν πολύ σημαντικότερο παράγοντα, αυτόν της Τουρκίας, που μπροστά στο σχέδιο δημιουργίας ανεξάρτητου κουρδικού κράτους δεν δίστασε να κάνει κινήσεις επαναπροσδιορισμού τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ. Ήδη η προετοιμασία για εξαπόλυση στρατιωτικής επίθεσης της Τουρκίας ενάντια στις περιοχές των Κούρδων της Συρίας, τη στιγμή που οι ΗΠΑ ανακοινώνουν ότι εγκαταλείπουν τη Συρία, δείχνει πως η Ουάσιγκτον ανάβει το πράσινο φως στον Ερντογάν και ξεπουλά τους Κούρδους, όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα με όλους όσους αποζητούν την ξένη προστασία και δεν στηρίζονται στις δικές τους δυνάμεις. Αυτό είναι ένα δίδαγμα για τον ελληνικό και κυπριακό λαό που βλέπει τις κυρίαρχες δυνάμεις στις δύο χώρες να πλειοδοτούν σε υποτέλεια και να αναζητούν την προστασία των ΗΠΑ απέναντι στις απειλές Ερντογάν.
Δεν πρόκειται βέβαια οι ΗΠΑ να αποδεχτούν την εξασθένηση των θέσεών τους και να αποσυρθούν από τη Μέση Ανατολή. Συγκεντρώνουν την προσοχή και τις δυνάμεις τους στις δυο πλευρές μιας πελώριας τανάλιας που σφίγγει από Δύση και Ανατολή τη Μ. Ανατολή. Στη δυτική πλευρά συγκροτούν μέτωπο δυνάμεων με Ισραήλ-Αίγυπτο-Ελλάδα-Κύπρο, ενώ στην ανατολική πλευρά η απόφαση Τραμπ να καταγγείλει τη συμφωνία με το Ιράν για το πυρηνικό του πρόγραμμα και να θέσει αυτήν τη χώρα στο στόχαστρο πολεμικής επίθεσης, στα πλαίσια της νέας στρατηγικής των ΗΠΑ, δείχνει πως προετοιμάζεται με συμμάχους τις πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου, με πρώτη τη Σαουδική Αραβία, να συνεχίσει το αιματοκύλισμα της περιοχής για να ανακτήσει τον έλεγχο και να προωθήσει τα συμφέροντά του.
Συμπερασματικά, οι πολυδάπανοι και μακρόχρονοι κατακτητικοί πόλεμοι που εξαπέλυσε ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός στις αρχές της δεκαετίας του 2000, και τα μεγάλα αδιέξοδα στα οποία βρίσκεται σήμερα, ύστερα από 15 χρόνια πολέμων και επεμβάσεων στη Μέση Ανατολή, η βαθιά και παρατεταμένη οικονομική κρίση που ξέσπασε στο εσωτερικό του το 2008, η ταχεία ισχυροποίηση των ανταγωνιστών του στο διάστημα αυτό, υπέσκαψαν και εξασθένησαν την παγκόσμια ηγεμονική του θέση και έκαναν να ξεθωριάσει γρήγορα το αλαζονικό του όνειρο για έναν » αμερικανικό 21ο αιώνα».
Αν οι τάσεις αυτές και οι πολύμορφες διεργασίες που συντελούνται, εδραιωθούν και κυριαρχήσουν στη διεθνή σκηνή, τότε οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να εξοστρακιστούν από την πρώτη θέση και μεγάλες ανατροπές θα σημειωθούν στα πλαίσια του αδιάκοπου ανταγωνισμού των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και στη βάση των νέων παγκόσμιων συσχετισμών δυνάμεων που διαμορφώνονται.
Πέμπτη, 20 Δεκεμβρίου 2018
Γραφείο Τύπου του Μ-Λ ΚΚΕ
http://www.m-lkke.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου