Για το πως κύλησε η προηγούμενη δεν χρειάζεται να τα επαναλάβουμε, τα γράφαμε συνεχώς τονίζοντας πάντα την ανάγκη να βγει ο λαός μας στο δρόμο του αγώνα, της αντίστασης και της διεκδίκησης, της ανατροπής των πολιτικών που του τσακίζουν τη ζωή και αυξάνουν τους κινδύνους να μετατραπεί σε θύμα πολεμικών εμπλοκών. Να σημειώσουμε μόνο ότι αυτή η χρονιά έκλεισε με μια νότα αισιοδοξίας που ερχόταν από τη Γαλλία των κίτρινων γιλέκων, από τις κινητοποιήσεις των λαών της Τυνησίας και του Σουδάν, της νεολαίας της Αλβανίας, των εργαζόμενων της Ουγγαρίας, των αντιφασιστικών κινητοποιήσεων στο Βελιγράδι κ.λπ...
Το 2019 η επίθεση από την πλευρά του συστήματος θα ενταθεί. Σε όλα τα επίπεδα. Κι ας έρχονται εκλογές. Μπορεί κυβέρνηση και αντιπολίτευση να τάζουν ψίχουλα ελεημοσύνης στο λαό, ακόμη και η έκφραση "ψίχουλα" φαντάζει υπερβολική, λαγούς με πετραχήλια για ανάπτυξη στους μικρομεσαίους, η πραγματικότητα όμως όσο αφορά τους μισθούς, τις συντάξεις, το δικαίωματα στη δουλειά, τις εργασιακές σχέσεις, το δικαίωμα στις σπουδές και στην περίθαλψη, το δικαίωμα στο σπίτι, σε ότι αφορά την βελτίωση και την αξιοπρεπή ζωή, τα δημοκρατικά και ανθρώπινα δικαιώματα ακόμη το δικαίωμα να μη γίνουμε κρέας για τα κανόνια των ιμπεριαλιστών και των ντόπιων υποτακτικών τους είναι μάλλον ζοφερή!
Από αυτή την άποψη θα περίμενε κανείς να δει μια Αριστερά να ετοιμάζεται, να βγάζει ανακοινώσεις ευχών για μια καλή και αγωνιστική χρονιά, για απεργίες, για κινητοποιήσεις, για διαδηλώσεις, για συσπείρωση της εργατικής τάξης και όλου του λαού, της νεολαίας, γύρω από τα δικά τους όργανα πάλης, για τη δημιουργία τέτοιων όπου δεν υπάρχουν, ώστε να αντισταθούν έως και να ανατρέψουν τα σχέδια του συστήματος. Άντε και να καλούν και σε "εκμετάλλευση" των πολλαπλών εκλογικών διαδικασιών που θα υποστούμε τη φετινή χρονιά για να στείλει ένα μήνυμα στους απέναντι για τις προθέσεις του λαού!
Αντ' αυτού τι βλέπουμε; Καλέσματα για συσπειρώσεις, ανταρσίες, παρεμβάσεις, ταξικές αντεπιθέσεις, ανατροπές και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς στις κάλπες των περιφερειακών, δημοτικών, ευρωβουλευτικών και βουλευτικών εκλογών (όποτε κι αν γίνουν αυτές οι τελευταίες).
Η ανάγκη συγκρότησης του λαού, του ξεπεράσματος του σοκ που υπέστη από το 2015 -για να μην πούμε από το 2012 και μετά με την παύση κινήματος που κήρυξαν κάμποσοι- και της απογοήτευσης που κυριάρχησε, για άλλη μια φορά εξαρτάται από το αν θα σηκωθεί από τον καναπέ του για να πάει να ψηφίσει τον όποιο εκλογικό του σωτήρα ο οποίος του υπόσχεται ότι, παρ' όλο που ο ΣΥΡΙΖΑ τον πούλησε, η πραγματική Αριστερά είναι αυτός και ότι αυτά που λέει θα τα εφαρμόσει. Και όλα αυτά από αυτούς που το 2012 όταν δεν έβγαινε κυβέρνηση, αντί να εκμεταλλευτούν την δυναμική των κινητοποιήσεων των προηγούμενων χρόνων και την φρέσκια ακόμη διάθεση του λαού να ξαναβγεί στους δρόμους, τον καλούσαν σε διόρθωση της ψήφου ή συμμετείχαν σε διερευνητικές συναντήσεις με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πετώντας στο καλάθι των αχρήστων τις δικές τους διακηρύξεις για ένταση της πολιτικής -και όχι μόνο- κρίσης του συστήματος, συντελώντας στην ενίσχυση των εκλογικών αυταπατών και τελικά του ΣΥΡΙΖΑ!
Στο ίδιο έργο θεατές λοιπόν και φέτος. Οι αγώνες περνούν σε δεύτερη μοίρα (αν ήταν ποτέ σε πρώτη) και τα πάντα εξαρτώνται από τα αποτελέσματα στις κάλπες. Κι αν ακόμη υπάρξουν κάποιοι αγώνες και κινητοποιήσεις με πρωτοβουλία δυνάμεων της Αριστεράς, για οποιοδήποτε θέμα, αυτοί κατά πάσα πιθανότητα θα υποταχθούν στη μητέρα όλων των μαχών!
"Είστε αντιεκλογικοί;" μας ρωτούν αρκετοί. Δεν είμαστε λοιπόν αντιεκλογικοί με την έννοια ότι δεν μας ενδιαφέρουν οι εκλογές, ότι δεν μας ενδιαφέρει να εκφραστεί ένα μήνυμα και μέσω εκλογικών διαδικασιών. Είμαστε με την έννοια ότι δεν συμμετέχουμε σε κάθε εκλογική φάρσα που μας φορά το σύστημα, με την έννοια ότι δεν θεωρούμε οι εκλογές μπορεί να παίξουν καταλυτικό ρόλο στην ανάπτυξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Τις θεωρούμε ως μια στιγμή της πολιτικής πάλης όπου ως ένα βαθμό μόνο μπορούν να καταγραφούν διαθέσεις και τάσεις, θεωρούμε ότι αυτού του είδους οι διαδικασίες, εάν και εφ' όσον επιλεχθεί η συμμετοχή σε ορισμένες από αυτές, πρέπει να είναι υποταγμένες στη γενικότερη κίνηση του λαού και όχι το αντίθετο. Αν και όποτε παίξουν κάποιο ρόλο οι εκλογικές διαδικασίες αυτός θα εξαρτάται από το σε ποια φάση θα βρίσκεται ο λαός, θα είναι ενταγμένος στην προοπτική της οριστικής ρήξης.
Μέσα σ' όλα αυτά υπάρχει κι ένας κόσμος που ειλικρινά αναρωτιέται! Με αυτή την Αριστερά αν υπάρξει κατάσταση σαν τη Γαλλία τι μπορεί να γίνει; Απάντηση προφητική δεν υπάρχει. Υπάρχει όμως και εδώ η εμπειρία. Αρνητική και θετική. Υπήρξαν το '11 δυνάμεις που απείχαν έως και κατήγγειλαν, δυνάμεις που υποτάχθηκαν στα πολιτικά μηνύματα του συρμού, υπήρξαν δυνάμεις που έβλεπαν προοπτική και δυνατότητες στο ξέσπασμα του λαού αλλά επέλεξαν σε 'κείνη τη φάση να μην παρέμβουν, υπήρξαν δυνάμεις και αγωνιστές (ακόμη και μέλη δυνάμεων που επίσημα είχαν διαφορετική άποψη και στάση) που μπήκαν μέσα σε αυτό το ξέσπασμα και προσπάθησαν να αναδείξουν ένα άλλο δρόμο. Αυτόν που συνέδεε το λεγόμενο κίνημα των πλατειών με το εργατικό κίνημα.
Πιθανά σ' ένα τέτοιο επόμενο ξέσπασμα, αν υπάρξει γιατί η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται αλλά και τα ξεσπάσματα δεν είναι μεταφερόμενα, να έχουμε παρόμοια σκηνικά. Το ζητούμενο είναι ότι όλοι όσοι βλέπουμε την υπόθεση του εργατικού και λαϊκού κινήματος αλλιώς αυτή τη φορά να μπούμε μέσα πιο ώριμοι, να μην διστάσουμε, να συσπειρωθούμε και να καλέσουμε και τους υπόλοιπους σε μια τέτοια συσπείρωση που θα αντιπαλεύει πραγματικά τις επιδιώξεις του συστήματος να ελέγξει τις λαϊκές αντιδράσεις αναδεικνύοντας τον μόνο δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει ο λαός. Η εμπειρία της κόντρα παρέμβασης σε ότι επικράτησε το '11 στις πλατείες μόνο στα θετικά μπορεί να πιστωθεί ανεξάρτητα από τους όποιους απολογισμούς και τα όποια αποτελέσματα!
Όσοι λοιπόν στο τίτλο της ανάρτησής μας απαντάμε "Καλή χρονιά με αγώνες, αντιστάσεις, διεκδικήσεις, αναμετρήσεις και ανατροπές", όσοι θεωρούμε ότι σκοπός της ύπαρξής μας είναι να παρεμβαίνουμε παντού και πάντα με στόχο την αγωνιστική ανόρθωση του λαού χωρίς να υποτάσσεται σε αντιοργανωτικά, αντικομμουνιστικά, εκλογικά, κυβερνητικά, κοινοβουλευτικά έως και εθνικιστικά προτάγματα, όσοι θεωρούμε ότι η δύναμή μας αντλείται από τους αγώνες του λαού και το αντίστροφο σε μια σχέση αλληλεπίδρασης και όχι ότι λαός θα "δυναμώσει" μόνο και μόνο γιατί θα μας εμπιστευθεί τη δύναμή του (κάτι σαν την ....σουπερμαντολίνη!), καλό είναι να ετοιμαζόμαστε πριν εμφανιστούν τα νέα ξεσπάσματα "ξαφνικά" και με το εργαλείο της κοινής δράσης, που δεν θα κρύβει κάτω από το χαλί αντιθέσεις και διαφορές στ' όνομα της όποιας κίνησης... κορυφών, να χτίζουμε το αναγκαίο Μέτωπο του λαού. Της αντίστασης στην επίθεση ενάντια στα εργασιακά και άλλα δικαιώματά του, ενάντια στις πολεμικές εμπλοκές που του ετοιμάζουν, ενάντια στους εθνικισμό και στον φασισμό.
Αυτά από εμάς σαν πρώτες σκέψεις για τη νέα χρονιά.
Καλή χρονιά, αγωνιστική και επαναστατική. Για το λαό μας και για όλους τους λαούς!
Υ.Γ.: Όχι δεν θα σας πούμε από τώρα τι θα κάνουμε στις εκλογές. Όταν έρθει η ώρα τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου