Η αριστερά κατώτερη των περιστάσεων - οι απαντήσεις ακόμα ζητούμενες. Σχετικά με τη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε ενόψει του εθνικιστικού συλλαλητηρίου στην Αθήνα

Την Πέμπτη 17/1 πραγματοποιήθηκε σύσκεψη οργανώσεων και συλλογικοτήτων στο κάτω Πολυτεχνείο ενόψει του επερχόμενου εθνικιστικού συλλαλητηρίου στην Αθήνα. Στη σύσκεψη συμμετείχαν και πήραν τον λόγο η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΝΑΡ, η ΟΡΜΑ, η ΟΚΔΕ-Σπάρτακος, η Αναμέτρηση, το ΚΚΕ(μ-λ), η Ανασύνθεση-ΟΝΡΑ, η Κ.Ο. Ανασύνταξη, το ΕΕΚ και η Ροσινάντε.

Με το σημείωμα αυτό δεν θέλουμε καθόλου να πρωτοτυπήσουμε. Οι επισημάνσεις που θα κάνουμε μπορεί να φανούν κάτι παραπάνω από γνώριμες σε όποιον μας παρακολουθεί. Άλλωστε, όπως και πέρυσι, όταν ξεκινούσαν καθ’ υπαγόρευση των Αμερικάνων οι διαδικασίες που οδήγησαν στις Πρέσπες, το ίδιο και φέτος, που η συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ έχει διαμορφωθεί και ετοιμάζεται να κατατεθεί προς ψήφιση, ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα πανομοιότυπο και απαράλλακτο μοτίβο πολιτικών θέσεων και στάσεων από την πλευρά της ποικιλώνυμης αριστεράς.

• Το πρώτο που θα θέλαμε απλώς να αναφέρουμε είναι ότι πάθαμε μια μικρή σύγχυση και κάθε άλλο παρά πήραμε ξεκάθαρες απαντήσεις ως προς το ποιοι ήταν οι διοργανωτές της συγκεκριμένης σύσκεψης. Γιατί ενώ αυτή προέκυψε μετά από κάλεσμα της ομαδοποίησης που έχει διαμορφωθεί από τέσσερις συλλογικότητες εδώ και ένα χρόνο (ΟΚΔΕ-Σπάρτακος, ΕΕΚ, ΟΡΜΑ, Ροσινάντε), λίγο αργότερα εμφανίστηκε να καλείται η ίδια σύσκεψη από την πλευρά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με διαφορετικό πολιτικό πλαίσιο, στο οποίο βασίστηκε μάλιστα και η εισήγηση που έγινε. Παραθέτουμε αυτό το γεγονός περίπου… ασχολίαστο, για να καταδείξουμε για άλλη μια φορά τις νοοτροπίες και τα ήθη που έχουν επικρατήσει αναφορικά με την κοινή δράση στο εσωτερικό της αριστεράς.

• Στη σύσκεψη κατατέθηκε ποικιλία διαφορετικών προσεγγίσεων και αποχρώσεων πάνω στο ζήτημα των ημερών. Δεν είναι εδώ σκοπός μας να τις καταγράψουμε μια προς μια και να εκθέσουμε την άποψή μας σε σχέση με αυτές αναλυτικά. Έχουμε τη γνώμη, πάντως, ότι παρά τη διαφορετικότητα των επιμέρους θεωρήσεων, υπάρχουν κοινοί παρονομαστές που συνέχουν σήμερα έναν ευρύτερο πολιτικό «χυλό» με αναφορά στο κίνημα, που οδήγησαν και στη συγκεκριμένη περίπτωση σε συμφωνία για συμπόρευση στην κινητοποίηση που προγραμματίζουν την Κυριακή, από κοινού και με το ξεχωριστό κάλεσμα που έχουν κάνει δυνάμεις της αναρχίας.

• Με την παρέμβασή του το ΚΚΕ(μ-λ) επιδίωξε να παρουσιάσει την πρότασή του για διαδήλωση των δυνάμεων με αναφορά στο κίνημα και την αριστερά το ερχόμενο Σάββατο, η οποία κατά την άποψή μας θα έπρεπε να έχει λογική πλατιάς απεύθυνσης στον λαό και «τριπλό» πολιτικό περιεχόμενο: αντιιμπεριαλιστικό-αντικυβερνητικό-αντιεθνικιστικό. Δεν μας εξέπληξε το ότι η πρότασή μας αυτή έπεσε στο κενό, μιας και ήταν και είναι άλλες οι προτεραιότητες όλων αυτών που συμμετείχαν στη σύσκεψη.

Απ' όταν άρχισαν να κινούνται οι διαδικασίες σχετικά με το «μακεδονικό» από την πλευρά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού την προηγούμενη χρονιά, έχουμε την άποψη πως ΕΚΚΡΕΜΕΙ η απαιτούμενη πολιτική απάντηση που οφείλουν οι προοδευτικές και αριστερές δυνάμεις να δώσουν. Παραμένει ακάλυπτο το πολιτικό κενό μιας λογικής και πρακτικής που θα διαμορφώσει όρους για την οικοδόμηση αντιιμπεριαλιστικού-αντιπολεμικού κινήματος και θα εξοπλίσει τον λαό απέναντι στον καταιγισμό των αντιδραστικών εξελίξεων που συντελούνται στην περιοχή.

• Η διαφωνία μας με την κινητοποίηση της Κυριακής, ταυτόχρονα με το εθνικιστικό συλλαλητήριο που θα γίνεται την ίδια ώρα στο Σύνταγμα και σε μια άδεια και αστυνομοκρατούμενη Αθήνα, έγινε πιστεύουμε φανερή. Τη θεωρούμε απόλυτα ετεροκαθοριζόμενη από τις κινήσεις που κάνει ο εθνικιστικός και ακροδεξιός συρφετός και εμφορούμενη από μια λογική κατά βάση «ανταπάντησης» σε αυτόν. Εγκλωβίζεται με αυτόν τον τρόπο η κίνηση ενός ολόκληρου δυναμικού αποκλειστικά στο δίπολο φασισμός-αντιφασισμός και χάνονται από την οπτική του οι κύριοι εχθροί, δηλαδή οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που παρεμβαίνουν στην περιοχή, με προεξάρχουσα την αμερικάνικη υπερδύναμη και τα εν εξελίξει σχέδιά της απέναντι στον ρώσικο ιμπεριαλισμό. Αυτοί ακριβώς οι εχθροί, που η ανάγκη να μπουν στο στόχαστρο του εργατικού και λαϊκού κινήματος είναι παραπάνω από επείγουσα, στοιχίζουν στο άρμα τους τις εξαρτημένες ντόπιες άρχουσες τάξεις, θρέφουν τον τυχοδιωκτισμό τους και δημιουργούν για άλλη μια φορά το πρόσφορο έδαφος για να ξεθαφτούν τα ζόμπι του εθνικισμού και του αλυτρωτισμού στα Βαλκάνια (για να τους υπηρετήσουν!). Επομένως, κάθε «αντιφασισμός» που δεν τα λαμβάνει αυτά υπόψη, είναι στην πραγματικότητα πολιτικά άσφαιρος.

Θεωρούμε ότι αυτά ακριβώς τα στοιχεία χρωματίζουν το πολιτικό στίγμα της κινητοποίησης της Κυριακής, με αποτέλεσμα ακόμα και αυτές οι ελάχιστες αντιιμπεριαλιστικές και αντικυβερνητικές αναφορές που εντοπίζουμε σε ορισμένες τοποθετήσεις να εξανεμίζονται εντελώς. Στο απυρόβλητο, λοιπόν, ο μεγαλύτερος εμπρηστής του πολέμου, ο ισχυρότερος εθνικισμός (αμερικάνικος) που παρεμβαίνει σήμερα και απειλεί να ματοκυλίσει ξανά την περιοχή μας. Τίποτε άλλωστε δεν καθόρισε αυτός, σύμφωνα με κάποιες αναλύσεις. Όλα υπαγορεύτηκαν από τον ελληνικό «ιμπεριαλισμό» που επέβαλε μέχρι και άλλο όνομα στους γείτονές του (το «Δημοκρατία της Μακεδονίας» προφανώς προέκυψε μέσα από μια άλλη διαδικασία αυτοπροσδιορισμού των… Κλίντον και Μπους)! Γιατί, όμως, οι -υπαρκτές και καθόλα αντιδραστικές- φιλοδοξίες και βλέψεις της εγχώριας αστικής τάξης, χρειάστηκαν και πάλι να πατήσουν πάνω στην αμερικάνικη πρωτοβουλία για τα Βαλκάνια; Αυτό οι θιασώτες της «ιμπεριαλιστικής Ελλάδας» δυσκολεύονται να το εξηγήσουν και το απαντούν με όρους «σύμπτωσης».

• Σε συνάρτηση με τα προηγούμενα, στο πλαίσιο ενός υποτιθέμενου αντιφασιστικού-αντιεθνικιστικού αγώνα, διακρίνουμε για ακόμα μια φορά την τάση να υποβαθμιστεί μέχρι εξαφανίσεως η καταγγελία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η οποία άλλωστε εμφανίζεται να «πολεμάει» τις εθνικιστικές μαζώξεις. Το θεωρούμε εντελώς περιττό να υπενθυμίσουμε τις υπηρεσίες που αυτή η κυβέρνηση σήμερα προσφέρει με την πολιτική της στην ενίσχυση των κάθε λογής αντιδραστικών, στο επί της ουσίας ξέπλυμα του φασισμού. Πρέπει να τελειώνουμε επιτέλους με λογικές που αναγορεύουν τον ΣΥΡΙΖΑ περίπου σε φορέα αντιφασιστικής πάλης. Αλλά δυστυχώς, απ' ό,τι φαίνεται, παραμένουν ενεργές ακόμα πολλές αυταπάτες. Για να μην αναφέρουμε ότι υπάρχουν οργανώσεις στον «χώρο» που ίσως και να πιστεύουν ότι η συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ κινείται σε προοδευτική κατεύθυνση.

Από την ανάποδη, όπως επισημάναμε και στη σύσκεψη, θεωρούμε ότι το αίτημα «Όχι στη Συμφωνία των Πρεσπών» που βρίσκεται στην προμετωπίδα κάποιων δυνάμεων, μπορεί να δημιουργήσει συγχύσεις, δεδομένου το ποιος σήμερα παρουσιάζεται ως ο κύριος πολέμιος της, δηλαδή όλος αυτός ο εθνικός - αντιδραστικός εσμός, με τη στήριξη και της ίδιας της αστικής αντιπολίτευσης. Γι’ αυτό και η πραγματική αντίθεση στη συμφωνία των ιμπεριαλιστών, πρέπει να εκφραστεί με την αποκάλυψη της αντιδραστικής της φύσης και των αμερικανονατοϊκών σχεδίων που κρύβονται πίσω από αυτή. Καμία συμφωνία και κανενός είδους θετικό γεγονός δεν μπορεί να προκύψει μεταξύ των χωρών της περιοχής, όσο οι ιμπεριαλιστές εξακολουθούν να βάζουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις και ο λαϊκός παράγοντας παραμένει αποσυγκροτημένος ένθεν και ένθεν των συνόρων.

Με βάση όλα αυτά, επομένως, έχουμε την άποψη ότι οι κρίσιμες πολιτικές απαντήσεις που απαιτούνται παραμένουν ζητούμενες. Το επόμενο διάστημα και ενόψει της ψήφισης της συμφωνίας, στο μέτρο των δυνατοτήτων μας, μέσα και από τη Λαϊκή Αντίσταση-ΑΑΣ, θα επιδιώξουμε να αναληφθούν πρωτοβουλίες, ώστε ο λαός και η εργατική τάξη να βγουν στο προσκήνιο κόντρα στις αντιδραστικές και επικίνδυνες εξελίξεις που κυοφορούνται σε βάρος τους.

Αποστολάκης Αντώνης

Βάρλας Γιάννης