Τσίπρας- Ερντογάν. Διαπραγματεύσεις με φόντο την αστερόεσσα.

Με αέρα από Πρέσπες επισκέφθηκε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας τον Ταγίπ Ερντογάν, θέλοντας να συνεχίσει το ευνοϊκό κλίμα που έχει δημιουργήσει για τον ΣΥΡΙΖΑ στους ιμπεριαλιστές η ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών. Προφανώς και η επίσκεψη στην Τουρκία είχε σαν σκοπό να συζητηθούν ευρύτερα θέματα που αφορούν τις δυο χώρες και τις αστικές τους τάξεις, στο φόντο πάντα των πιέσεων από τους ιμπεριαλιστές, οι οποίες είναι φανερές, ειδικά για την Τουρκία, με βάση τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή. Σίγουρα το προφίλ του Τσίπρα έχει τονωθεί στα μάτια των Αμερικάνων όταν το τελευταίο διάστημα έχει παίξει φανερά ευνοϊκό ρόλο για την πολιτική και στρατιωτική τους ατζέντα στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της νοτιοανατολικής Μεσογείου αλλά και με την συμφωνία των Πρεσπών. Από την άλλη, ο Ερντογάν έχει δεχθεί πολλαπλές ασφυκτικές πιέσεις το τελευταίο διάστημα με τον οικονομικό πόλεμο από τις ΗΠΑ και το μπλοκάρισμα στη Μέση Ανατολή. Ο οικονομικός στραγγαλισμός της προηγούμενης περιόδου θέτει επί τάπητος την προσέγγιση με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη συζήτηση για την ένταξη της Τουρκίας στον ιμπεριαλιστικό αυτό σχηματισμό. Το θέμα για την τούρκικη αστική τάξη είναι συνολικότερο και έχει να κάνει με τις συνολικότερες αμφισβητήσεις της Δύσης στο ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή. Το αποτυχημένο πραξικόπημα ενάντια στον Ερντογάν αλλά και οι πρόσφατες τοποθετήσεις του Τζον Μπόλτον, συμβούλου εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, για προστασία των Κούρδων συμμάχων τους, δείχνει ότι οι ΗΠΑ δεν είναι διατεθειμένες να δεχτούν οποιαδήποτε «απείθεια» από την Τουρκία και σίγουρα καμία προσέγγιση με τη Ρωσία.

Η ελληνική άρχουσα τάξη, θέλοντας να επικυρώσει το ρόλο της στην περιοχή και να προχωρήσει και παραπέρα, χρειάζεται να πέσουν οι τόνοι της αντιπαράθεσης με την Τουρκία και να μπορέσει να φέρει σε πέρας τους τριμερείς άξονες με την Αίγυπτο, το Ισραήλ και την Κύπρο. Το θέμα είναι ότι σε αυτή τη διαδικασία βρίσκει αντιδράσεις από την τούρκικη αστική τάξη, η οποία βλέπει ιδιαίτερα αρνητικά για το «έχειν» της αυτές τις εξελίξεις. Οι βλέψεις της Τουρκίας για έναν ευρύτερο ρόλο στην περιοχή τραυματίζονται το τελευταίο διάστημα, ειδικά όταν το Ισραήλ και η Ελλάδα διαπλέκονται υπό το πρίσμα της αστερόεσσας. Έτσι, λοιπόν, δεν περιστράφηκε τυχαία η συζήτηση Τσίπρα-Ερντογάν γύρω από το θέμα των εντάσεων στο Αιγαίο και το Κυπριακό, όπου αυτό που επιθυμείται είναι μια νέα προσέγγιση χωρίς να αναμένουν αναγκαστικά και άμεσα αποτελέσματα. Η μείωση της «έντασης στο Αιγαίο γύρω από το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας» είναι σοβαρός παράγοντας για το προχώρημα των εξορύξεων στις ΑΟΖ και το ενεργειακό ζήτημα συνολικά. Άλλωστε, είναι φανερές οι προθέσεις για εμπλοκή της χώρας στον αγωγό TurkishStream, ο οποίος μεταφέρει αέριο από τη Ρωσία ενώ υπάρχει ήδη η συνεργασία των δύο χωρών στον διαδριατικό αγωγό ΤAP.

Σε όλο αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, οι επιδιώξεις των δύο αστικών τάξεων έχουν σοβαρές αντιθέσεις αλλά και ζητήματα τα οποία πρέπει να αντιμετωπίσουν με βάση τις επιδιώξεις των ιμπεριαλιστών στην περιοχή. Σίγουρα οι όποιες δυσκολίες προσέγγισης με τις ΗΠΑ έχουν προκύψει με βάση το κουρδικό και την προσέγγιση με τη Ρωσία στο ζήτημα της Συρίας, γεγονός που προκαλεί και τις αντιδράσεις των Αμερικάνων.

Η μείωση της έντασης στο Αιγαίο και ειδικά γύρω από το Καστελόριζο αλλά και ο μεγαλύτερος έλεγχος των προσφυγικών ροών και η συγκράτησή τους στον Έβρο είναι οι επιδιώξεις της κυβέρνησης για να αντισταθμίσει την όλη αναταραχή στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό με βάση το «Μακεδονικό» ενώ παράλληλα υπάρχουν και οι Αμερικάνικες δηλώσεις για ύφεση στις διεκδικήσεις. Το ζήτημα των 8 Τούρκων πραξικοπηματίων είναι ένα σοβαρό αγκάθι για τις σχέσεις των 2 αστικών τάξεων. Παρόλα αυτά και παρά το «νίπτω τας χείρας» της ελληνικής κυβέρνησης μπροστά στην ανεξάρτητη δικαιοσύνη, υπάρχει το ζήτημα της ενίσχυσης της διμερούς συνεργασίας σε θέματα ασφάλειας για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, το οποίο αναδεικνύει τη σύμπνοια ανάμεσα στους εκπροσώπους του κεφαλαίου και από τις δυο όχθες του Αιγαίου απέναντι σε όποιον αγωνίζεται αλλά και απέναντι στους πολιτικούς πρόσφυγες.

Το γενικό κλίμα της αντιπαράθεσης που υπάρχει ανάμεσα στις δύο αστικές τάξεις και έχει αυξηθεί τον τελευταίο καιρό δεν βοηθάει σίγουρα την παρέμβαση της Δύσης με καλύτερους όρους στην ευρύτερη περιοχή. Από την άλλη, όμως, και όσον αφορά την Τουρκία, σίγουρα οι ΗΠΑ δεν είναι ευχαριστημένες με τη στροφή της προς τη Ρωσία, όσον αφορά συγκεκριμένες διεκδικήσεις τους. Το γενικά θετικό κλίμα της επίσκεψης και η διάθεση «συνεννόησης» και από τις δύο πλευρές έρχεται να εξυπηρετήσει αυτή την πολιτική. Δηλαδή την πολιτική της υποταγής στα ιμπεριαλιστικά κελεύσματα και της επίθεσης στους λαούς της Ελλάδας και της Τουρκίας για να γίνουν πιόνια στο γεωστρατηγικό παιχνίδι των αστικών τάξεων και του κεφαλαίου.