Ας ρίξουμε μια ματιά τι παίζει πιο συγκεκριμένα με τις λέσχες εστιών:
• Στην Πάτρα η μεταφορά της εστίασης σε catering σημαίνει μείωση εργαζομένων, άρα απολύσεις και περιορισμός των φοιτητών που δικαιούνται δωρεάν σίτιση.
• Στα Γιάννενα έχουμε απόλυση 2 εργαζομένων και αύξηση του αντιτίμου από 1,70 ευρώ σε 3 ευρώ για τους μη εστιακούς φοιτητές
• Στη Κομοτηνή έμειναν 5 εργαζόμενοι άνεργοι, επικρατούν απαράδεκτες συνθήκες εργασίας, μείωση μερίδων και ποιότητας του φαγητού, κάρτες σίτισης και πληρωμή 3 ευρώ για τους μη δικαιούχους.
• Στην Αθήνα απόλυση 4 εργαζομένων, μετάθεση 3 σε άλλα πόστα, μείωση του σιτηρεσίου από 3,5ευρώ σε 1,5ευρώ, εφαρμογή καρτών σίτισης.
• Στην Ξάνθη έχουν απολυθεί 4 εργαζόμενοι, έχει εφαρμοστεί σιτηρέσιο* 1,80 ευρώ, ενώ με την επικείμενη αλλαγή εργολαβίας, προβλέπεται διαχωρισμός φοιτητών σε δικαιούχους ή μη δωρεάν σίτισης.
Κάρτες σίτισης, «δικαίωμα» στο φαγητό… επί πληρωμή, μειώσεις προσωπικού, εντατικοποίηση της εργασίας, χαμηλής ποιότητας φαγητό. Μήπως υπάρχει ένα μοτίβο που οφείλουμε να αναγνωρίσουμε; Ειδικά αν δούμε συνδυαστικά και την κατάσταση στις υπόλοιπες λέσχες, που δεν είναι καλύτερη.
Καλούμαστε πλέον να πληρώσουμε από την τσέπη μας όλα όσα θεωρούνταν έως τώρα δωρεάν παροχές, απαραίτητες για να ολοκληρώσουμε τις σπουδές μας. Η πανελλαδική εικόνα δείχνει και την κατεύθυνση που υπάρχει: εισιτήρια στα λεωφορεία για τις σχολές, σίτιση επί πληρωμή, εστίες με “μερική συνεισφορά” (ενοίκιο δηλαδή), μηδενική συντήρηση στα δωμάτια των εστιών, αγορά σημειώσεων και αναλώσιμων, ενώ πληθαίνουν οι φωνές που ζητάνε την επιβολή διδάκτρων στα προπτυχιακά τμήματα. Αυτές οι αλλαγές έρχονται να μεταφέρουν το κόστος σπουδών στις πλάτες μας, δηλαδή να εντείνουν τους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση.
Η κατάργηση του δικαιώματός μας σε δωρεάν σίτιση σημαίνει κατάργηση του δικαιώματός μας στις σπουδές
Ποιος ευθύνεται, όμως, για αυτό; Ήταν η κακιά η ώρα; Είναι ζήτημα εργολάβου; Είναι ζήτημα κακής διοίκησης;
Η μετακύλιση του κόστους σπουδών στις πλάτες μας αποτελεί πολιτική στόχευση αυτής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, σύμφωνα με τις οδηγίες Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ. προκειμένου να πεταχτεί ένα μεγάλο μέρος αυτών που σπουδάζουν εκτός Πανεπιστημίου και συγκεκριμένα, το μεγάλο μέρος που δεν μπορεί πολλές φορές, ήδη με την υπάρχουσα κατάσταση να ανταπεξέλθει οικονομικά.
Η ύπαρξη ή όχι αντιτίμου, το ύψος αυτού και τα κριτήρια δεν αποτελούν αποφάσεις του εκάστοτε εργολάβου σίτισης, ούτε μόνο του κάθε Πανεπιστημίου, αλλά καθορίζονται κεντρικά μέσα από νόμους για να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένα συμφέροντα. Ο νόμος Γιαννάκου το 2006 έκανε λόγο για ανταποδοτική μέριμνα. Με άλλα λόγια, ένας φοιτητής θα πρέπει να πληρώσει για να έχει πρόσβαση σε σίτιση-στέγαση-μεταφορές-συγγράμματα. Η Σύνοδος Πρυτάνεων το Δεκέμβριο του 2017 ήταν που πρότεινε την «αναπροσαρμογή της τιμής του σιτηρεσίου* από 1.80 ευρώ σε ρεαλιστικά επίπεδα που να ανταποκρίνονται στις τιμές του σήμερα» πράγμα που σημαίνει μέσα σε όλα και υποβάθμιση της ποιότητα και της ποσότητας του φαγητού.
Το καθεστώς των εργολαβιών εφαρμόστηκε στο Πανεπιστήμιο προκειμένου να χτυπηθούν οι σχέσεις εργασίας, αφού ήρθαν να αντικαταστήσουν μόνιμες θέσεις και να τις μεταφέρουν από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα. Σε πολλές λέσχες εστιών ή μη, για παράδειγμα, οι εργαζόμενοι αμείβονται με ψίχουλα, ενώ η απόλυσή τους χωρίς όρους και προϋποθέσεις φαίνεται ότι είναι «ευκολάκι». Επίσης, οι εργολαβίες, λειτούργησαν ως προπομποί του αντιτίμου, αφού πιο εύκολα δικαιολογείται η πληρωμή σε «ιδιώτη», παρά στο δημόσιο, που είχε συνδεθεί με «το δωρεάν» τα προηγούμενα χρόνια. Παρόλα αυτά, μια χαρά ορίστηκε ενοίκιο 45 ευρώ στις δημόσιες εστίες(!!!) στα Γιάννενα.
Γιατί, όμως να μας βάζουν να πληρώνουμε από την τσέπη μας για τις σπουδές μας; Επειδή θέλουν να μειώσουν τον αριθμό των πτυχιούχων και να πετάξουν εκτός εκπαίδευσης τα παιδιά των φτωχότερων οικογενειών. Την ίδια στιγμή, όσοι φοιτητές καταφέρουν να ανταπεξέλθουν στο κόστος φοίτησης θα βγαίνουν με ένα πτυχίο που τους εξασφαλίζει λιγότερα επαγγελματικά δικαιώματα. Έχουμε δει πως προσπαθούν να το πετύχουν αυτό, με μέτρα όπως το προσοντολόγιο και την συνεχή επανακατάρτηση για τις καθηγητικές σχολές, με διάσπαση του ενιαίου κύκλου σπουδών σε bachelor και master, με την εισαγωγή πιστωτικών μονάδων (ECTS) στα προγράμματα σπουδών.
Απαντήσεις σε αυτές τι αλλαγές υπήρξαν από τους Συλλόγους. Εξελίξεις όπως επαναπροσλήψεις απολυμένων, προσωρινή βελτίωση ποιότητας, καθυστέρηση της επιβολή αντιτίμου σε ορισμένα Πανεπιστήμια, ήρθαν ως αποτέλεσμα των αντιδράσεων φοιτητών και εργαζομένων! Βέβαια, τις αλλαγές θα προσπαθήσουν λίγο-λίγο να τις περνάνε.
Δεν θα μπούμε εμείς στη διαδικασία να παζαρέψουμε τις ανάγκες μας και να ψάχνουμε τις τσέπες του συμφοιτητή μας. Μόνιμη δικαιολογία για να πετσοκόβουν τα δικαιώματα μας είναι το «δεν υπάρχουν λεφτά», ενώ κρύβουν πίσω από αυτό πολιτικές στοχεύσεις χρόνων. Μη ξεχνάμε ότι όλα αυτά τα χούμε πληρώσει πολλές φορές αν σκεφτούμε τι φόρους πληρώνουμε οι οικογένειές μας τόσα χρόνια. Γι’ αυτό και δε θα αφήσουμε κανέναν να μας τα πάρει αλλά θα τα υπερασπιστούμε! Αυτές οι αλλαγές μας αφορούν όλους.
Ως φοιτητές λοιπόν πρέπει να παλέψουμε για δωρεάν σίτιση για όλους και να βάλουμε μπροστά την αλληλεγγύη και τον κοινό αγώνα. Πλάι με τους εργαζόμενους της λέσχης, των οποίων το επισφαλές εργασιακό παρόν, είναι το δικό μας μέλλον. Μέσα από τους συλλόγους μας, πρέπει να πάμε κόντρα στις πολιτικές των ταξικών φραγμών. Ενάντια στις διοικήσεις που εφαρμόζουν την επίθεση, ενάντια στις πολιτικές κυβερνήσεων Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ. που μας στερούν τα δικαιώματα.
*σιτηρέσιο: το κόστος και για τα τρία γεύματα της ημέρας ανά φοιτητή
• ΔΩΡΕΑΝ ΣΙΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΚΡΙΤΗΡΙΑ/ΚΑΡΤΕΣ/ΛΙΣΤΕΣ ΣΙΤΗΣΗΣ
• ΟΥΤΕ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΑΝΤΙΤΙΜΟ
• ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΦΑΓΗΤΟΥ
• ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
• ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
• ΚΑΤΩ Ο Ν. ΓΑΒΡΟΓΛΟΥ – Ν. ΠΛΑΙΣΙΟ
• ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου