ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΙΤΛΟ. ΜΟΝΟ ΑΙΜΑ!

Μάνα, είμαι καλά.

Εδώ δεν έχει ούτε πείνα, ούτε πόνο ούτε πόλεμο.

Ζω και δουλεύω στον καθαρό αέρα Και είναι τόσο παγωμένος, δυνατός και καθαρός, που σάρωσε όλους τους παιδικούς μου εφιάλτες,από την πείνα και τον πόνο και τον πόλεμο.

Κοιμάμαι ήσυχα και χορταστικά και βλέπω μόνο όμορφα όνειρα.

Τα μάτια μου είναι πρησμένα απ' τον ύπνο. Δεν με χτύπησε κανείς ούτε κι έκλαψα

Μη βάλεις κακό με το νου σου.

Κι αν το βλέμμα μου μοιάζει απορημένο, είναι γιατί έχω εκείνη την παλιά απορία, σε ποια γωνιά της γης μπορώ να χωρέσω τη ζωή μου;

Θυμάσαι που σε ρώτησα κάποτε; Ρε μάνα, πώς και σκέφτηκες να με γεννήσεις, αφού ήξερες πως δεν χωράω πουθενά;

Και μου είπες τότε, τρέξε Σαλμάν Αν τρέξεις, θα γίνεις άνεμος και θα χωράς παντού.

Είμαι καλά. Δεν έγινα άνεμος και δε χωράω πουθενά, μα είμαι καλά, μαμά.

Τα γένια μου ακόμη δεν πύκνωσαν και δε μεγάλωσαν, μα νομίζω ότι έχω κιόλας γεράσει.

Μπορεί να γίναμε και συνομήλικοι.Μου είπες, τρέχα, πήγαινε στη Δύση.

Εκεί που ο ήλιος γέρνει κόκκινος. όχι χλωμός και πεινασμένος.

Κι έτρεξα. Έγινα άνεμος για να πετάξω πάνω απ΄τα βουνά, Άνεμος, να μη με πνίξει η θάλασσα.

Και ήρθα εδώ που ο ήλιος δεν ανατέλλει, μόνο δύει και τα βάφει όλα κόκκινα.

Αυτό στα χείλη μου, δεν είναι το αντιφέγγισμα του ήλιου, όμως, μην αρπάζεσαι, δεν είναι ούτε αίμα.

Οι φράουλες εδώ έχουν ένα παχύ, κατακόκκινο ζουμί, σαν αίμα.

Και τις τρώω τόσο απρόσεκτα, που στάμπωσα το κίτρινο μπουφάν μου

Όχι, μαμά, δεν είναι κίτρινο γιλέκο, μη φοβάσαι.

Μα τι σου λέω τώρα. Τι ξέρεις εκεί στην άλλη άκρη του κόσμου για τα κίτρινα γιλέκα και το κόκκινο ζουμί της φράουλας;

Λυπάμαι μόνο που δεν έχω κάτι να σου στείλω. εκτός απ' αυτή την αναμνηστική φωτογραφία.

Ξέρω πως ήθελες να ποζάρω γελαστός. Δε γελώ, όχι γιατί δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι που να μου δίνει χαρά, αλλά για να δεις πως μεγάλωσα και σοβάρεψα.

Παιδί ξαναγίνομαι μόνο στον ύπνο μου.Τότε βλέπω πως με κρατάς αγκαλιά και με σφίγγεις δυνατά, για να με ξαναβάλεις στη μήτρα σου, μπας και με ξαναγεννήσεις κάπου που να χωράω κι εγώ, μαμά.

(Η ειδησεογραφία είναι πια μια διαρκής διάρρηξη των σπλάχνων)

Νίνα Γεωργιάδου