Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) είναι ένα ιμπεριαλιστικό μπλοκ, μια συνένωση εθνικών κρατών, που κυριαρχείται κυρίως από τη Γερμανία, αλλά και τη Γαλλία. Ο απώτερος στόχος του εγχειρήματος της ΕΕ είναι να δημιουργηθεί μια ομοσπονδιακή κρατική εξουσία, να εξελιχθεί η ΕΕ σε Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης και να γίνει υπερδύναμη στην παγκόσμια αρένα. Η ΕΕ επιδιώκει κοινή εξωτερική πολιτική και κοινές ένοπλες δυνάμεις,( βλ. PeSCo[1]), αν και τα περισσότερα κράτη μέλη είναι σήμερα και μέλη του ΝΑΤΟ. Η ΕΕ είναι κατά βάση σύμμαχος με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, αλλά συγχρόνως και ανταγωνιστής του κυρίως σε ζητήματα εμπορικής πολιτικής. Την ίδια στιγμή, το τελευταίο διάστημα, έχουν αυξηθεί οι αντιθέσεις στο εσωτερικό της ΕΕ, μεταξύ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που εκπροσωπεί τα ομοσπονδιακά συμφέροντα αφενός και ορισμένων κρατών της κεντρικής και νότιας Ευρώπης (όπως Πολωνία, Ουγγαρία και Ελλάδα, Ιταλία) αφετέρου.
Η σουηδική μονοπωλιακή αστική τάξη ήταν πάντα πρόθυμη για την ένταξη της Σουηδίας στην ΕΕ.
Η μονοπωλιακή αστική τάξη είχε αρχίσει να συνηγορεί υπέρ της συμμετοχής της Σουηδίας στην ΕΕ ήδη από τη δεκαετία του 1980, καθώς τη θεώρησε ως ευκαιρία να υπονομεύσει το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης αλλά και να διευκολύνει την επέκτασή της στο εξωτερικό. Η κυβέρνηση των Σοσιαλδημοκρατών επωφελήθηκε από την κρίση την περίοδο 1990-1991 υποβάλλοντας αίτηση ένταξης ερήμην του σουηδικού λαού και των μελών του κόμματος. Το δημοψήφισμα του 1994 κατέστη συνεπώς δυνατό μόνο χάρη σε αυτήν την απότομη στροφή των Σοσιαλδημοκρατών. Η νίκη ωστόσο ήταν οριακή : 52,3% έναντι 46,8%. Ακόμη και μεταξύ των κομμάτων που προώθησαν το «ναι», ιδίως μεταξύ των Σοσιαλδημοκρατών, του Κέντρου και των Χριστιανοδημοκρατών, σημαντικές ομάδες ψηφοφόρων υποστήριξαν το «όχι».
Όμως στην ψηφοφορία για το ευρώ[2] το 2003 ο σουηδικός λαός είχε μάθει το μάθημα του και δεν επηρεάστηκε πλέον από καμία προπαγάνδα εκφοβισμού. Αυτή τη φορά, οι αντίπαλοι του ευρώ κέρδισαν με 55,9% έναντι 42%. Μόνο στις τρεις μητροπολιτικές περιοχές και στην Haparanda υπερίσχυσε η πλευρά του «ναι». Η πλευρά του «ναι» έχασε μολονότι διέθετε πολύ περισσότερους πόρους από ό,τι η πλευρά του «όχι», και παρόλο που υποστηρίχθηκε από τις οργανώσεις συμφερόντων της μονοπωλιακής αστικής τάξης, τους Μετριοπαθείς, το Λαϊκό Κόμμα, τους Χριστιανοδημοκράτες και τους Σοσιαλδημοκράτες. Κατά της σουηδικής σύνδεσης με το ευρώ ψήφισε η εργατική τάξη της Σουηδίας, σημαντική όμως αντίσταση υπήρξε και από τη μικροαστική τάξη ακόμη και από ορισμένα τμήματα της αστικής τάξης.
ΕΕ - συνένωση των ευρωπαϊκών μονοπωλιακών αστικών τάξεων.
Η ΕΕ είναι συνένωση των μονοπωλιακών αστικών τάξεων της Ευρώπης, κυρίως της Γερμανίας και της Γαλλίας, και συστηματικά διεξάγει ένα νεοφιλελεύθερο εγχείρημα με τη μορφή των τεσσάρων «ελευθεριών», δηλ. την ελεύθερη κυκλοφορία αγαθών, υπηρεσιών, ανθρώπων και κεφαλαίων. Αυτές οι τέσσερις ελευθερίες αποσκοπούν ρητώς στην καλύτερη ενοποίηση των κρατών μελών μεταξύ τους. Από τα μέσα της δεκαετίας του '80 τα νεοφιλελεύθερα εγχειρήματα της ΕΕ έχουν ενισχύσει τις συνεχώς αυξανόμενες ταξικές διαφορές και τις διευρυνόμενες εισοδηματικές και περιουσιακές ανισότητες στην Ευρώπη. Η ΕΕ είναι συνεπώς μια ιμπεριαλιστική συνένωση, σύμμαχος βασικά του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, η οποία συμμετέχει στον ένα ή στον άλλο βαθμό στους επιθετικούς πολέμους των ΗΠΑ. Ταυτόχρονα, η ΕΕ έχει τις δικές της φιλοδοξίες, προπαντός στη Βόρεια Αφρική, στη Μέση Ανατολή και στην Ανατολική Ευρώπη. Με την PeSCo, καθώς η ΕΕ αποκτά δική της στρατιωτική ικανότητα, μπορεί να καθιερωθεί ένας ευέλικτος καταμερισμός αρμοδιοτήτων μεταξύ του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Η ΕΕ έχει φυσικά υιοθετήσει την αποκαλούμενη Συνολική Στρατηγική (Global Strategy)[3].
Έτσι, στην πράξη, λαμβάνει χώρα ένα είδος καταμερισμού αρμοδιοτήτων μεταξύ των διαφόρων ιμπεριαλιστικών κρατών. Η Σουηδία, η Δανία και η Φινλανδία έχουν επεκτείνει τα οικονομικά τους συμφέροντα ιδίως στα κράτη της Βαλτικής. Η Γερμανία ανέλαβε τα άλλα κράτη της κεντρικής Ευρώπης και τα Βαλκάνια. Η Γαλλία την Βόρεια Αφρική και άλλες πρώην γαλλικές αποικίες κ.ο.κ..
Με την ένταξη στην ΕΕ, η Σουηδία απεμπόλησε μέρος της εθνικής της ανεξαρτησίας. Μεγάλο μέρος της νομοθεσίας βασίζεται σε αποφάσεις της ΕΕ. Το δικαίωμα αρνησικυρίας των κρατών μελών καταργήθηκε με τη Συνθήκη της Λισαβόνας, η οποία τέθηκε σε ισχύ το 2009. Το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων έχει εξελιχθεί σε ανώτατο και συνταγματικό δικαστήριο της ΕΕ με υπεροχή έναντι του εθνικού δικαίου.
Το εθνικό κράτος εξακολουθεί να είναι το πλέον ευνοϊκό πεδίο για τη διεξαγωγή της ταξικής πάλης, δίνει στο προλεταριάτο μεγαλύτερο περιθώριο ελιγμών για τον πόλεμο με την δική του μπουρζουαζία. Η απόσταση ανάμεσα στον εργαζόμενο λαό και την άρχουσα τάξη είναι μικρότερη σε ένα εθνικό κράτος απ' ό,τι σε ένα ομοσπονδιακό ή σε μια εκ των άνω διοικούμενη ένωση κρατών μελών. Ο αγώνας του προλεταριάτου είναι εθνικός στη μορφή, αλλά διεθνής ως προς το περιεχόμενο.
Η ιδεολογία της ΕΕ είναι ο νεοφιλελευθερισμός.
Η ιδιότητα μέλους στην ΕΕ συνεπάγεται μια εκ του νόμου καθοριζόμενη νεοφιλελεύθερη πολιτική, με ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, δημιουργία πλεονασμάτων και ιδιωτικοποιημένο και εκτιθέμενο στον ανταγωνισμό δημόσιο τομέα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα συστήματα κοινωνικής πρόνοιας σε υγεία, σχολείο και περίθαλψη να διαλύονται σταδιακά και να καταλήγουν σε ιδιωτική καπιταλιστική ιδιοκτησία και δραστηριότητες που στοχεύουν στη μεγιστοποίηση του κέρδους. Έχει επίσης ως αποτέλεσμα την ιδιωτικοποίηση και παραμέληση τμημάτων των κοινωνικών υποδομών, κάτι που επηρεάζει την πλειονότητα του λαού.
Η ελεύθερη κυκλοφορία της ΕΕ έχει ως απώτερο στόχο τη δημιουργία της λεγόμενης εσωτερικής αρμονίας. Αυτό σημαίνει ότι θα πιεσθούν οι συνθήκες διαβίωσης της εργατικής τάξης στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο, θα ενταθεί ο ανταγωνισμός μεταξύ των ευρωπαίων εργαζομένων και θα περιοριστούν περαιτέρω οι δυνατότητες των συνδικαλιστικών οργανώσεων να υπερασπιστούν τις συνθήκες διαβίωσης και τους όρους αμοιβής των εργαζομένων. Ο βαθμός οργάνωσης στα συνδικάτα μειώνεται, η ανάπτυξη των εταιρειών προσωρινής διάθεσης εργατικού δυναμικού οδηγεί σε αβέβαιες προσλήψεις και ένας αυξανόμενος αριθμός εργαζομένων εργάζεται κάτω από τον ελάχιστο μισθό των συλλογικών συμβάσεων.
Στη διάρκεια των περίπου 25 ετών που η Σουηδία ανήκει στην ΕΕ, το συνταξιοδοτικό σύστημα, το ταμείο ανεργίας και το σύστημα ασφάλισης υγείας υπονομεύθηκαν ταυτόχρονα από την ΕΕ και τη σουηδική αστική τάξη, ο σιδηρόδρομος και το ταχυδρομείο διαλύθηκαν. Αντίθετα, τμήματα του δημόσιου τομέα έχουν μετατραπεί σε μηχανές κέρδους για επιχειρηματίες κεφαλαίων επιχειρηματικού κινδύνου. Η Σουηδία, μεταξύ συγκρίσιμων χωρών, έχει εξελιχθεί στη χώρα με τις ταχύτερα αυξανόμενες ταξικές και εισοδηματικές ανισότητες.
Την ίδια στιγμή δεν θα πρέπει να υπερεκτιμηθεί η ενότητα εντός της ΕΕ. Μέσω της καθιέρωσης του ενιαίου νομίσματος, του ευρώ, ενσωματώθηκε στο σύστημα μια ανισορροπία. Κάτι που έχει οδηγήσει σε πόλωση μεταξύ των πλεονασματικών και των ελλειμματικών χωρών. Λόγω της ένταξης στην ΕΕ, των ανατολικοευρωπαϊκών κρατών, αυτά έχουν αναγκαστεί να χάσουν, εξαιτίας της αναδιάρθρωσης, μεγάλα τμήματα της μεταποιητικής τους βιομηχανίας και να καταργήσουν σημαντικά τμήματα του δικτύου κοινωνικής προστασίας. Ορισμένα κράτη της νότιας Ευρώπης, όπως η Ελλάδα και η Ιταλία, αντιμετωπίζουν μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα, τα οποία οφείλονται στο γεγονός ότι δεν είναι σε θέση να ανταπεξέλθουν σε οικονομικό επίπεδο απέναντι στη Γερμανία, ιδιαίτερα. Ως εκ τούτου δημιουργούνται αντιθέσεις μεταξύ του κέντρου και της περιφέρειας, οι οποίες σχεδόν δεν επιδέχονται λύση.
Είναι λάθος να δώσουμε νομιμοποίηση στις εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να δοθεί νομιμότητα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το οποίο δεν αποτελεί καν το πραγματικό κέντρο εξουσίας στην ΕΕ, συμμετέχοντας στις εκλογές. Από τις πρώτες εκλογές του 1979 η προσέλευση των ψηφοφόρων έχει μειωθεί έτσι ώστε το 2014 να φτάσει στο 42,5% εντός της ΕΕ. Η πραγματική ισχύς του μηχανισμού εξουσίας της ΕΕ βρίσκεται στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία διορίζεται από τα κράτη μέλη. Σπανιότατα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στρέφεται κατά των ιμπεριαλιστικών κρατών όπως η Γερμανία και η Γαλλία που έχουν ισχύ και επιρροή. Το σουηδικό προλεταριάτο έχει ψηφίσει μια φορά κατά της ένταξης της Σουηδίας, κάτι που ήταν απολύτως σωστό. Το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να απαιτήσει την αποχώρηση της Σουηδίας και τη διεξαγωγή νέου δημοψηφίσματος.
Την έξοδο από την ΕΕ υποστηρίζουν επίσης και ορισμένα φασιστικά και δεξιά πολιτικά κόμματα, το κάνουν όμως μόνο και μόνο για σοβινιστικούς λόγους και διότι αντιμετωπίζουν τους μετανάστες στην ΕΕ ως εξιλαστήρια θύματα αντί της αντίστοιχης μονοπωλιακής αστικής τάξης κάθε χώρας. Όλοι αυτοί είναι υπεύθυνοι για την νεοφιλελεύθερη και εχθρική προς τους εργάτες πολιτική.
Στη Σουηδία, το Αριστερό Κόμμα έχει εγκαταλείψει στην πράξη την απαίτηση εξόδου επικαλούμενο ακριβώς το γεγονός ότι δεν θέλει να καταλήξει στην ίδια παρέα με τους Σουηδούς Δημοκράτες. Αυτό όμως είναι ένα καιροσκοπικό επιχείρημα. Η απαίτηση για έξοδο από την ΕΕ ή είναι ορθή ή όχι, ανεξάρτητα από το ποια άλλα κόμματα τυχαίνει να πάρουν την ίδια θέση. Το αστείο είναι ότι οι Σουηδοί Δημοκράτες έχουν ήδη εγκαταλείψει την απαίτηση εξόδου. Συγκεκριμένα, προσπαθούν να σχηματίσουν συμμαχία με τους Μετριοπαθείς και τους Χριστιανοδημοκράτες και εγκαταλείπουν γι' αυτό το λόγο την απαίτηση. Επιπλέον, οι Σουηδοί Δημοκράτες πιστεύουν ότι τόσο οι ίδιοι όσο και άλλα ακροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη θα έχουν ανοδική πορεία στις εκλογές για το ευρωκοινοβούλιο. Η χωρίς αρχές στάση του Αριστερού Κόμματος είναι χαρακτηριστική για τα αριστερά σοσιαλδημοκρατικά ρεύματα εντός της ΕΕ, που ονειρεύονται να "μεταρρυθμίσουν" την ΕΕ από μέσα. Αυτά λειτουργούν ως χρήσιμοι ηλίθιοι της αστικής τάξης. Οι σοσιαλδημοκράτες ήταν πρώτοι στο να σύρουν το χορό για το ότι ήταν δυνατόν να μεταρρυθμιστεί η ΕΕ από μέσα και να της προσδώσουν "κοινωνική διάσταση". Για να κάνουμε ένα ιστορικό παραλληλισμό: Η άδικη/μεροληπτική ειρήνη των Βερσαλλιών το 1919 – άδικη/μεροληπτική υπό την έννοια ότι και τα δύο μπλοκ των ιμπεριαλιστών είχαν προετοιμαστεί ενεργά για πόλεμο – καταπολεμήθηκε στη Γερμανία τόσο από τα δεξιά όσο και από τα αριστερά. Οι Ναζί και άλλα δεξιά κόμματα την καταπολέμησαν για να υποδαυλίσουν τον ρεβανσισμό˙ η αριστερά, και κυρίως οι κομμουνιστές, επειδή ήξεραν ότι θα ευνοήσει τις ρεβανσιστικές δυνάμεις. Τα γερμανικά κόμματα που δεν αντιτάχθηκαν στην πολεμική αποζημίωση, που προκάλεσε οικονομικό χάος στη Γερμανία κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου, συντρίφτηκαν τελικά στην μέση της σύγκρουσης.
Αποχή από τις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο!
Δημοψήφισμα για τη ένταξη της Σουηδίας στην ΕΕ!
Έξω η Σουηδία από την ΕΕ!
Σημειώσεις του μεταφραστή
1. PeSCo (Permanent Structured Cooperation). Η Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία έχει ως στόχο την ενίσχυση της αμυντικής συνεργασίας μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ. Στις 11 Δεκεμβρίου 2017 το Συμβούλιο εξέδωσε απόφαση για τη θεσμοθέτηση της PESCO. Στην PESCO συμμετέχουν όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, εκτός από τρεις χώρες (Δανία, Μάλτα και Ηνωμένο Βασίλειο).Παράρτημα
2. Το δημοψήφισμα για την ένταξη της Σουηδίας στην Ευρωζώνη διεξήχθη στις 14 Σεπτεμβρίου 2003. Το ερώτημα ήταν: "Πιστεύετε ότι η Σουηδία πρέπει να υιοθετήσει το ευρώ ως νόμισμα;".
3. Η ΕΕ γνωρίζει ποιες είναι οι αρχές, τα συμφέροντα και οι προτεραιότητές της. H ιδέα ότι η Ευρώπη είναι αποκλειστικά «μη στρατιωτική δύναμη» δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα που διαρκώς εξελίσσεται. “Δεν είναι καιρός για αβεβαιότητα: η Ένωσή μας χρειάζεται μία Στρατηγική. Χρειαζόμαστε κοινό όραμα και κοινή δράση”. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο, τον Ιούνιο του 2016, η Ύπατη Εκπρόσωπος της ΕΕ Φεντερίκα Μογκερίνι παρουσίασε μια νέα Συνολική Στρατηγική για την εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας της ΕΕ. Ο όρος «Συνολική» αναφέρεται στο ευρύ φάσμα πολιτικών και μέσων που προωθεί η Στρατηγική. https://europa.eu/globalstrategy/en/global-strategy-european-union.
Το άρθρο με τίτλο «Αποχή από τις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο!» αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της σουηδικής “Κομμουνιστικής Οργάνωσης” (Kommunistiska Föreningen) στις 9/2/2019 και παρουσιάζει τις θέσεις της για τις φετινές εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που πρόκειται να διεξαχθούν στις 26 Μαΐου 2019. Την μετάφραση από τα σουηδικά για λογαριασμό των Αντιγειτονιών έκανε ο Κ.Κ. Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας και η αναδημοσίευση δεν συνιστά απαραίτητα και πλήρη συμφωνία με τις απόψεις που διατυπώνονται.
Η οργάνωση όπως αναφέρει στην ιστοσελίδα της
« …έχει ως στόχο την κομμουνιστική αταξική κοινωνία. Δουλεύουμε για να προωθήσουμε τον ταξικό αγώνα στην καθημερινότητά μας, να ενώσουμε τους κομμουνιστές σε όλη τη χώρα και να κτίσουμε μια πανεθνική οργάνωση.»
«Αποστολή της Κομμουνιστικής Οργάνωσης είναι να προετοιμάσει την επαναδημιουργία ενός επαναστατικού κομμουνιστικού κόμματος στη Σουηδία. Μέχρι να ολοκληρωθεί αυτή η αποστολή, η οργάνωση επιδιώκει να εκπληρώνει ολοένα και περισσότερο τα καθήκοντα του Κομμουνιστικού Κόμματος.»
« Η οργάνωση στηρίζεται στις βασικές αρχές του επιστημονικού σοσιαλισμού, όπως αυτός κυρίως έχει αναπτυχθεί από τους Μαρξ, Λένιν και Μάο Τσε Τουνγκ.»
«Η οργάνωση προσπαθεί να διδαχθεί από την ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος, τόσο την πρόοδο όσο και τα σφάλματα, ειδικά από την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ένωση και την Κίνα. Η ιστορία δείχνει ότι ο ταξικός αγώνας συνεχίζεται κατά τη διάρκεια του σοσιαλισμού και ότι ο αγώνας για τον τελικό στόχο του κομμουνισμού είναι μακράς διάρκειας.»
- Σύνδεσμος για το άρθρο
- Σύνδεσμοι με ενδεικτική πληροφόρηση για την PESCO
Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία (PESCO) για πιο αποτελεσματική Ευρωπαϊκή άμυνα
Από τη βάση δεδομένων «EUR-Lex» …
Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία
Από το Συμβούλιο της ΕΕ και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο
Συνεργασία της ΕΕ σε θέματα ασφάλειας και άμυνας
Από την εφημερίδα «Καθημερινή» …
Η Ευρωπαϊκή Σχολή Πληροφοριών, η PESCO και η Ελλάδα
- Σύνδεσμοι με ενδεικτική πληροφόρηση για την Global Strategy
Η Συνολική Στρατηγική σε όλες τις γλώσσες της ΕΕ
Μια συνολική στρατηγική της ΕΕ για την εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφαλείας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου