ΗΡΑΚΛΕΙΟ| Ένταξη ΤΕΙ Κρήτης σε Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο

Τι σημαίνει η ένταξη σε Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο;

Έπειτα από ανακοίνωση στις 14/3 πληροφορηθήκαμε για την πρόσκληση από μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προκειμένου να συμμετέχει το ΤΕΙ Κρήτης στην ίδρυση ενός νέου Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου. Το επονομαζόμενο “ATHENA”, θ’ απαρτίζεται από 7 ευρωπαϊκά πανεπιστήμια/πολυτεχνεία (Πορτογαλλία, Ελλάδα, Γερμανία, Σλοβενία, Ιταλία, Γαλλία, Λιθουανία), τα οποία μέχρι στιγμής συμμετέχουν στην πρόταση που κατατέθηκε.

Η κυβέρνηση σπεύδει να μας ανακοινώσει με χαρά τις προοπτικές που μας εγγυάται η εν λόγω απόφαση, απόφαση που εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο της “αναβάθμισης” του πτυχίου μας μέσω της πανεπιστημιοποίησης του ιδρύματος. Μπορούμε ωστόσο να δούμε τις συγκεκριμένες αλλαγές ως κάτι θετικό για την ολοκλήρωση των σπουδών μας και για το μέλλον μας ως αυριανοί εργαζόμενοι; Για να μπορέσουμε ν’ απαντήσουμε πρέπει πρώτα να αναλογιστούμε ποιος είναι πραγματικά ο χαρακτήρας ενός ευρωπαϊκού πανεπιστημίου, και ποιες είναι οι επιδιώξεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή μέσω των αλλαγών που προωθεί στην εκπαίδευση.

Για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όπως και για τις προηγούμενες κυβερνήσεις, η φυσιογνωμία των ελληνικών πανεπιστημίων σε σχέση με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά αποτελούσε ανέκαθεν ένα πρόβλημα τ’ οποίο ήθελαν και προσπάθησαν πολλές φορές να χτυπήσουν, με αποτέλεσμα η δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση και ο φοιτητικός συνδικαλισμός να βρίσκονται πάντα στο στόχαστρο του συστήματος. Λίγο-πολύ εικόνα να έχει κανείς για τα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια γνωρίζει ότι οι φοιτητές, σε αρκετά από αυτά καταβάλλουν δίδακτρα από το προπτυχιακό, πληρώνουν τα συγγράμματά τους οι ίδιοι, οι ρυθμοί σπουδών είναι αρκετά εντατικοποιημένοι ώστε να μην υπάρχει ζωή έξω απ’ το πανεπιστήμιο, ενώ οι έννοιες του συνδικαλισμού και της πολιτικοποίησης μέσα στη σχολή δεν υφίστανται. Αντίστοιχα αυτές τις βλέψεις έχουν πρώην και νυν ελληνικές κυβερνήσεις για τα πανεπιστήμια και τις προωθούν με τα εκάστοτε αντιδραστικά νομοσχέδια για την εκπαίδευση, ακολουθώντας τις ευρωπαϊκές διατάξεις της συνθήκης της Μπολόνια , και εάν υπάρχει ένας λόγος που δεν τα έχουν εφαρμόσει μέχρι στιγμής αυτός είναι το οργανωμένο φοιτητικό κίνημα που συναντούσαν απέναντί τους όποτε πήγαιναν να περάσουν τα αντιδραστικά τους μέτρα. Ο νόμος Γαβρόγλου που ψηφίστηκε κάνει λόγο για καταβολή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά, διάσπαση του πτυχίου και δημιουργία διετών σχολών, προωθεί το χτύπημα του λαϊκού ασύλου των αγώνων, ενώ ήδη αυτά τα 2 χρόνια έχουμε δει να συγχωνεύονται μία σειρά από σχολές, να μειώνονται οι θέσεις σε λέσχες-εστίες ή και να κλείνουν, να αμφισβητείται το δωρεάν σύγγραμμα. Στο ίδιο κλίμα η πανεπιστημιοποίηση του ιδρύματός μας αλλά και η συνεργασία-ένταξή του σε άλλα ευρωπαϊκά υπηρετεί ένα πολύ συγκεκριμένο στόχο: τη διαμόρφωση ενός ακόμα πιο ταξικού πανεπιστημίου για λίγους και εκλεκτούς!

Η απάντηση λοιπόν στο εάν οι εν λόγω αναβαθμίσεις είναι προς το συμφέρον των φοιτητών μόνο αρνητική μπορεί να είναι. Τα νομοσχέδια που περνιούνται για την εκπαίδευση, συμμορφωμένα στις ευρωπαϊκές διατάξεις, έχουν ως στόχο το πέταγμα δεκάδων χιλιάδων φοιτητών έξω απ’ την τριτοβάθμια. Οι αλλαγές στην εισαγωγή στην τριτοβάθμια, η εντατικοποίηση και οι αλλαγές των προγραμμάτων σπουδών, οι συγχωνεύσεις- τα κλεισίματα σχολών, η επιβολή επιπλέον ταξικών φραγμών για τους φοιτητές δείχνουν τη διάθεση της ντόπιας αστικής τάξης, στις επιταγές των ευρωπαίων-αμερικάνων ιμπεριαλιστών, να απαλλαγεί από όλους αυτούς τους αποφοίτους της τριτοβάθμιας οι οποίοι έβγαιναν στην αγορά εργασίας με πτυχίο και διεκδικούσαν τα επαγγελματικά τους δικαιώματα, και να τους αντικαταστήσει με εργαζόμενους ελαστικούς και ευκολότερα εκμεταλλεύσιμους. Το παράδειγμα του Πανεπστημίου της Κρήτης, τ’ οποίο βρίσκεται ψηλά τοποθετημένο στις λίστες των καλών ευρωπαϊκών πανεπιστημίων, είναι χαρακτηριστικό για το πώς φαντάζονται τα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια: μικρός αριθμός αποφοίτων ανά έτος, μαζικά κοψίματα στις εξεταστικές (μονοψήφιοι αριθμοί επιτυχόντων στους εκατοντάδες που εξετάζονται) , τακτικές υποχρεωτικές πρόοδοι(ακόμα και τα Σάββατα) και εργασίες, διώξεις φοιτητών που συνδικαλίζονται(12 Φυσικοί) και πολλά ακόμα, τα οποία φυσικά δεν τα συναντάμε μόνο στο ΠΚ.

Απέναντι στην κατάσταση αυτή οφείλουμε ως φοιτητές ν’ απαντήσουμε αγωνιστικά, γιατί έχουμε δει πως απέναντι στην επίθεση του συστήματος φραγμός μπορεί να υπάρξει μόνο ένα οργανωμένο, μαζικό και διεκδικητικό κίνημα. Να ζωντανέψουμε τους φοιτητικούς μας συλλόγους, να καλέσουμε Γενικές Συνελεύσεις και να πάρουμε μαζικές αποφάσεις απέναντι στο νέο γύρο επίθεσης που μας ετοιμάζουν!