ΑΘΗΝΑ | Κινητοποίηση των καθηγητών στα φροντιστήρια

Πραγματοποιήθηκε σήμερα 19/03, απεργία στον κλάδο των καθηγητών στα φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης, λόγω της προσφυγής του ΟΕΦΕ (Ομοσπονδία Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδος - ιδιοκτήτες) στο ΣτΕ με στόχο την αύξηση του εβδομαδιαίου πλήρους ωραρίου των καθηγητών και την αυτόματη μείωση του ωρομισθίου στο μισό.

Απεργιακή διαδήλωση δεν πραγματοποιήθηκε, γεγονός αρνητικό, αλλά έγινε κινητοποίηση διαμαρτυρίας έξω από το ΣτΕ με τη συμμετοχή περίπου 100 ατόμων.

Με πανό συμμετείχαν ο Σύλλογος Εργαζόμενων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ), το σωματείο καθηγητών Βύρωνας και η ΟΙΕΛΕ. Η Ταξική Πορεία έκανε παρέμβαση με προκήρυξη στην κινητοποίηση:

ΑΠΕΡΓΙΑ 19 ΜΑΡΤΙΟΥ:

ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟ ΠΕΤΣΟΚΟΜΜΑ ΤΟΥ ΩΡΟΜΙΣΘΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΜΑΣ!

ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ!

Την Τρίτη 19 Μαρτίου εκδικάζεται η προσφυγή του ΟΕΦΕ στο ΣτΕ για την ακύρωση του νόμου 4415/2016, ο οποίος ορίζει μεταξύ άλλων ως πλήρες εβδομαδιαίο ωράριο τις 21 ώρες καθώς και το κατώτατο ωρομίσθιο πλέον στα 7,43 ευρώ. Ο ΟΕΦΕ, δηλαδή, ζητά τόσο την επέκταση του εβδομαδιαίου πλήρους ωραρίου όσο και την επιστροφή του ωρομισθίου στα 3,84 ευρώ, αντιμετωπίζοντας τους εργαζόμενους καθηγητές οριακά σαν δούλους. Είναι φανερή η απόφαση της εργοδοτικής ένωσης να μην κάνει ούτε βήμα πίσω από την προσπάθεια επιβολής και παγίωσης του εργασιακού μεσαίωνα στον κλάδο, των ελαστικών ωραρίων και των τσακισμένων ωρομισθίων. Προσπαθούν και νομικά να καθιερώσουν τα -θεωρητικά παράνομα αλλά υπαρκτά- ωρομίσθια των 3,5 ευρώ, την υποασφάλιση και συνολικά την εργοδοτική αυθαιρεσία. Οι εργοδότες βασίζονται στην απουσία οργάνωσης των εργαζομένων και στην ατομικότητα, για να επιβάλλουν αυτές τις συνθήκες εργασίας που όλοι ζούμε.

Βρισκόμαστε, λοιπόν μπροστά σε ένα ευθύ χτύπημα στο ωρομίσθιο και στις συνθήκες με τις οποίες εργαζόμαστε. Η μείωση κατά περίπου 50% του ωρομισθίου και του μισθού αντίστοιχα θα χειροτερεύσει κατά πολύ τους όρους με τους οποίους ζούμε και θα μας οδηγήσει για μια ακόμη φορά στο κυνήγι ενός δεύτερου ή τρίτου φροντιστηρίου προκειμένου να μπορέσουμε να επιβιώσουμε.

Καμιά αυταπάτη δεν έχουμε για την κυβέρνηση και τους νόμους της. Ξέρουμε ότι καμία σχέση δεν έχουν τα συμφέροντά της με τα δικά μας. Τα ψίχουλα που μας πλασάρουν για αύξηση του κατώτατου όχι μόνο τα έχουμε ήδη δουλέψει, αλλά ξέρουμε -όπως ξέρουν και αυτοί- ότι οι εργοδότες και το κεφάλαιο θα βρουν χίλιους τρόπους να τα πάρουν πίσω: υποασφάλιση, απλήρωτες υπερωρίες, 60λεπτο μάθημα, μη καταβολή δώρων, αδειών και επιδομάτων. Αυτοί -και οι προηγούμενοι- είναι, άλλωστε, που με την αντιλαϊκή πολιτική τους εξέφρασαν αλλά και απελευθέρωσαν τις πιο άγριες διαθέσεις του κεφαλαίου και της εργοδοσίας. Αυτοί είναι που με το θεσμικό τους πλαίσιο τους υπερασπίζονται και τους αθωώνουν.
Δεν πρέπει επίσης, να έχουμε αυταπάτες για τον καθεστωτικό συνδικαλισμό της ΟΙΕΛΕ, η οποία μπορεί τώρα να εμφανίζεται ως ο υπερασπιστής των κατακτήσεών του κλάδου και να είναι το τελευταίο διάστημα σε μια σειρά εφημερίδες, αλλά όχι μόνο δεν έχει κάνει τίποτα για την οργάνωση του κλάδου και την βελτίωση των όρων εργασίας, αλλά έχει συμβάλει στην αποσυγκρότηση του κλάδου.

Εμείς κατανοούμε ότι οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας και τα ωρομίσθια είναι υπόθεση πάλης των εργαζομένων. Δεν θα μας τα χαρίσει κανείς. Σε κάθε χώρο δουλειάς, είναι η οργάνωση των εργαζομένων αυτή που μπορεί να καταφέρει νίκες απέναντι στην εργοδοσία. Η συγκρότηση Εστιών Αντίστασης, λοιπόν, στους χώρους μας μπορεί να ξεκινήσει την πορεία αλλαγής των τόσο αρνητικών συσχετισμών προς τη μεριά των εργαζομένων. Οφείλουμε να οργανωθούμε και να μαζικοποιήσουμε το σωματείο μας, μακριά από ιδιοκτησιακές λογικές και λογικές ηγεμονισμού που οδηγούν στη διάσπαση και να παλέψουμε την κατεύθυνση της Αντίστασης ενάντια στην επίθεση, τόσο συνολικά του κεφαλαίου και της κυβέρνησης όσο και μεμονωμένα του κάθε εργοδότη. Να κατανοήσουμε ότι η δουλειά είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ και όχι μία τυχερή, που για να τη διατηρήσουμε πρέπει να υποταχθούμε στις ορέξεις των αφεντικών. Όπως δικαίωμα είναι και οι αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας. Ο μόνος δρόμος, λοιπόν, που μπορούμε να ακολουθήσουμε είναι αυτός που βασίζεται στους ίδιους τους εργαζόμενους, στη συλλογική οργανωμένη πάλη, στην αντίσταση και τη διεκδίκηση όσων δικαιούμαστε.

Η απεργία στις 19 Μαρτίου πρέπει, επομένως, να αποτελέσει ένα βήμα στην παραπάνω κατεύθυνση. Οφείλουμε να υπερασπιστούμε τις κατακτήσεις του εργατικού και λαϊκού κινήματος, να διεκδικήσουμε ΣΣΕ με ωρομίσθιο που να ανταποκρίνεται στο κόστος ζωής, με αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας. Να οργανωθούμε, να αγωνιστούμε συλλογικά, να αναμετρηθούμε με το μαύρο μέλλον που μας ετοιμάζουν κεφάλαιο-κυβέρνηση-ιμπεριαλιστές!

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΩΡΟΜΙΣΘΙΑ!

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ!

ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ!

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ- ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-

ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ