Διαδίκτυο: Όταν τα δικαιώματα γίνονται πρόσχημα για λογοκρισία

Εδώ και αρκετά χρόνια, από την αρχή σχεδόν της ύπαρξής του και πολύ περισσότερο απ’ όταν απέκτησε τις μαζικές διαστάσεις που έχει σήμερα, γίνεται μια διεθνή συζήτηση για τον τρόπο λειτουργίας και ελέγχου του διαδικτύου. Τα πάντα όλα όσα το αφορούν έχουν μπει στο μικροσκόπιο προβληματισμών, συζητήσεων, αντιπαραθέσεων, άρθρων αλλά και νομοθετικών πρωτοβουλιών. Προμετωπίδα όπως πάντα όλων των προβληματισμών είναι ο αθέμιτος ανταγωνισμός, η δημοκρατική λειτουργία, δικαιώματα και συνακόλουθα εισοδήματα που χάνονται, απώλειες φορολογικών εισοδημάτων. Φυσικά δε λείπουν, μάλιστα είναι από τα πρώτα στην ατζέντα, οι δημοσιεύσεις που αφορούν την τρομοκρατία. Όπως βέβαια την ορίζουν οι ιμπεριαλιστές, οι αστικές τάξεις και οι πολιτικοί τους υπηρέτες σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και χώρες. Σε μελέτη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (Δεκέμβρης 2017), ως τρομοκρατία σημειώνεται, ανάμεσα στ’ άλλα και με ιδιαίτερη έμφαση, και η αριστερή και αναρχική τρομοκρατία οι οποίες στοχεύουν στο να εγκαθιδρύσουν κομμουνιστική ή σοσιαλιστική ή αταξική κοινωνία, ανατρέποντας το υπάρχον πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό σύστημα.

Με νομοσχέδιο που παρουσίασε η Κομισιόν τον περασμένο Σεπτέμβρη και το οποίο στοχεύει στο κατέβασμα υλικού που χαρακτηρίζεται ως τρομοκρατικό άμεσα μετά από εντολή των υπηρεσιών ασφαλείας -ενώ οι εταιρίες θα πρέπει να λάβουν προληπτικά μέτρα με την χρήση φίλτρων που θα κόβουν αυτόματα το «τρομοκρατικό» περιεχόμενο- καταλαβαίνουμε ότι στο διαδίκτυο αρχίζει να εξυφαίνεται ένα πλαίσιο αυστηρά ελεγχόμενο που δεν αφορά μόνο τα μεγάλα κοινωνικά δίκτυα και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, αλλά ακόμα και τα ιστολόγια, ιστοσελίδες ή τα μικρά φόρουμ, κάθε χρήση. Ακόμη και υπηρεσίες όπως το Dropbox που χρησιμοποιείται για ανταλλαγή αρχείων μεταξύ των χρηστών αλλά και υπηρεσίες άμεσης επικοινωνίας όπως το Skype. Σε αυτό υπάρχουν και μια σειρά άρθρα που αφορούν τη διατήρηση των καταγεγραμμένων υλικών από τις υπηρεσίες ασφαλείας, τον τακτικό έλεγχο των «παραβατών» αλλά και τις ποινές.

Τελευταίο και σημαντικό επεισόδιο όλης αυτής της ιστορίας είναι η ψήφιση της οδηγίας ACTA-2 στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο που υποτίθεται έρχεται να βάλει τα πνευματικά δικαιώματα σε τάξη και να υπερασπιστεί τα εισοδήματα των δημιουργών κάθε είδους.

Μόνο που η υποκρισία απέναντι στους δημιουργούς είναι απύθμενη γιατί αυτό που συμβαίνει είναι η εκμετάλλευση ενός υπαρκτού προβλήματος ώστε να μπουν σε «τάξη» ζητήματα που προβλημάτιζαν τους διεθνής και ντόπιους άρχοντες εδώ και χρόνια. Τα πνευματικά δικαιώματα ουσιαστικά γίνονται η δικαιολογία για να ενταθεί μια κατάσταση που έχει ξεκινήσει ήδη με το κατέβασμα βίντεο από το youtube και άλλα διαδικτυακά μέσα ή και με αποκλεισμούς από τα λεγόμενα κοινωνικά δίκτυα τύπου facebook.

Φυσικά υπάρχει και το ζήτημα του ανταγωνισμού, πολιτικού, στρατιωτικού και οικονομικού, για τον έλεγχο του διαδικτύου από τους ιμπεριαλιστές. Δεν είναι αδιάφορο ούτε για τους ευρωπαίους αλλά ούτε και για τους ρώσους ότι το διαδίκτυο ελέγχεται πλήρως από τους αμερικάνους. Στο παρελθόν υπήρξαν προσπάθειες για το στήσιμο ενός «άλλου internet» ιδιαίτερα από τους ρώσους οι οποίες τελικά δεν τελεσφόρησαν. Η αδυναμία να στηθεί αυτό το άλλο οδήγησε τις σχετικές αντιδράσεις σε άλλους δρόμους, πιο βατούς.

Κατ’ αρχήν δεν είναι λίγο το δικαίωμα του κάθε είδους υλικού ή πνευματικού δημιουργού να αμείβεται από τη δουλειά του. Από την άλλη όμως δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι τα λεγόμενα πνευματικά δικαιώματα στην πράξη έχουν εκχωρηθεί σε ντόπιες και πολυεθνικές εταιρείες οι οποίες εκμεταλλεύονται ασύστολα έργα, ζωντανών και μη, δημιουργών χωρίς να αποδίδουν, επί της ουσίας, τίποτα στους τελευταίους ή στους κληρονόμους και στη καλύτερη περίπτωση να τους πετάνε κάποια ψίχουλα. Όχι όλων βέβαια μιας και στις …τάξεις των δημιουργών υπάρχουν ταξικές διαφορές! Τελευταία γίναμε μάρτυρες να εγείρονται αξιώσεις για πνευματικά δικαιώματα και να κατεβαίνουν βίντεο ή να γίνονται αποκλεισμοί ιστολογίων και ιστοσελίδων, από πολυεθνικές εταιρείες με έδρα την Ελλάδα και το εξωτερικό, ακόμη και για τραγούδια της Οκτωβριανής επανάστασης ή αντάρτικα ή του διεθνούς εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος. Το πρόσχημα για την απόκτηση αυτών των δικαιωμάτων είναι οι ενορχηστρώσεις που έγιναν κατά καιρούς από γνωστούς συνθέτες των οποίων τα δικαιώματα διαχειρίζονται αυτές οι εταιρείες. Οι συνθέτες αυτοί δεν μπορεί να θεωρηθούν άμοιροι ευθυνών για τέτοιες πρακτικές, πολύ περισσότερο όταν παρουσιάζονται στον κόσμο ως αριστεροί έως και κομμουνιστές! Γιατί, προς τιμήν τους θα μπορούσαμε να πούμε, παίζουν και διαδίδουν τέτοια τραγούδια αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί δική τους πνευματική ιδιοκτησία η παγκόσμια και ντόπια επαναστατική παράδοση, ακόμη περισσότερο αυτό ισχύει για τις πολυεθνικές που άγνωστο πως έχουν αποκτήσει τα δικαιώματα τέτοιων τραγουδιών!

Με την οδηγία υποτίθεται ότι μπαίνουν στο στόχαστρο οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες τύπου Google, Youtube, Facebook και λοιπά οι οποίες καθίστανται υπεύθυνες για τη χρήση «παράνομου περιεχομένου» που εμπίπτει στους νόμους περί πνευματικών δικαιωμάτων. Με βάση αυτό είναι υποχρεωμένες να εφαρμόσουν και εδώ ένα λογισμικό – φίλτρο άμεσου αποκλεισμού που θα απορρίπτει κάθε κείμενο, βίντεο, μουσική κ.λπ. το οποίο θ’ ανεβαίνει παράνομα. Στη πράξη αυτό που θα συμβαίνει θα είναι οι μικροί χρήστες να μην μπορούν ν’ ανεβάζουν τίποτα χωρίς να ελέγχονται πρώτα.

Ο έλεγχος αυτός έχει ήδη ξεκινήσει να εφαρμόζεται και μάλιστα αναδρομικά με αποτέλεσμα να βλέπουμε βίντεο της Προλεταριακής Σημαίας, του αντιγειτονιές, της ΛΑ-ΑΑΣ, του Μ-Λ ΚΚΕ και άλλων οργανώσεων, βίντεο όπως αυτό του αφιερώματος στον Γρηγόρη Κωνσταντόπουλο ή της 8ης

Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ(μ-λ) να πέφτουν προσωρινά, να λογοκρίνονται ή ακόμη και να αποκλείονται οριστικά και… παγκοσμίως με την απειλή μάλιστα της πλήρους έκπτωσης των λογαριασμών στο youtube! Πριν από αρκετά χρόνια μάλιστα θύματα αυτής της πρακτικής γίνανε και οι απλήρωτοι εργαζόμενοι του πάλαι ποτέ metropolis όπου η MAD, δηλαδή το πρώην αφεντικό που τους χρωστάει κάμποσα χρήματα, αξίωσε πνευματικά δικαιώματα κατεβάζοντας βίντεο το αγώνα τους!

Με λίγα λόγια ο έλεγχος του διαδικτύου από τη μια έχει γίνει μέρος του ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστών και από την άλλη μέρος της έντασης της φασιστικοποίησης, της καταστολής και του απόλυτου ελέγχου έως και αποκλεισμού κάθε φωνής που αμφισβητεί την ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων πόσο μάλλον την εξουσία του κεφαλαίου. Η λεγόμενη «δημοκρατία του διαδικτύου» όπου τα πάντα είναι ελεύθερα και μη ελεγχόμενα, και με βάση την οποία αρκετοί μετέτρεψαν το διαδίκτυο σε βασικό -για να μην πούμε κύριο- μέσο της ταξικής πάλης, αποδεικνύεται για άλλη μια φορά μια αυταπάτη ολκής. Και δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, δεν θα άφηναν οι ιμπεριαλιστές και κάθε είδους αστικές τάξεις ελεύθερο ένα πεδίο στο οποίο θα διακινούνται ελεύθερα ιδέες και απόψεις που τους τρομοκρατούν.