Το αποκορύφωμα είναι ότι ενώ από τη μια χαίρεται που δεν πέρασε ο αποκλεισμός από την άλλη σημειώνει ότι με τη νέα δοτή διοίκηση το μόνο που εξασφαλίζεται είναι η ...νοθεία! Τότε προς τι τόση φασαρία, προς τι η προσφυγή στα δικαστήρια και τα εξώδικα; Γιατί δεν προσέφυγαν σε αυτά μόνο τα 66 Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες που συγκροτούν την πλειοψηφία στη ΓΣΕΕ αλλά και τα 19 που ανήκουν στο ΠΑΜΕ. Και το κλου της υπόθεσης; Η ΔΑΣ (η παράταξη του ΠΑΜΕ δηλαδή στη ΓΣΕΕ) μας πληροφορεί ότι "Δεν αποδεχόμαστε να διορίζουν και να βαφτίζουν καραμπινάτους εργοδότες εκπροσώπους των εργαζομένων." Δηλαδή αν αποδεχόταν τους διορισμούς τι θα γινόταν ή μήπως είναι αποδεχτοί οι διορισμοί χωρίς καραμπινάτους; Μήπως ήλπιζε σε άλλους διορισμένους και καλύτερους συσχετισμούς; Τότε δεν θα υπήρχε το πρόβλημα; Το πρόβλημα δεν είναι ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός αλλά ότι ανάμεσα στους εκπροσώπους των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ υπάρχουν εργοδότες "καραμπινάτοι"; Ηθικό είναι το ζήτημα; Θα εξασφαλιζόταν έτσι το γνήσιο συνέδριο; Σε αυτό αποσκοπούσε η όλη κίνηση του ΠΑΜΕ; Μάλλον αν κρίνουμε από την συμβιβαστική πρόταση των 19 που περιλάμβανε "μη καραμπινάτους" και ΠΑΜίτες μαζί! Κάτι σαν τα αντιπροσωπευτικά προεδρεία στα σωματεία. Ποιους νόμους και ποια δικαστήρια χρησιμοποιεί η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ; Μήπως τα ίδια με αυτά που χρησιμοποιεί και το ΠΑΜΕ;
Και τι μέλλει γενέσθαι τώρα; «Δεν θα τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί. Καλούμε τα Εργατικά Κέντρα, τις Ομοσπονδίες, τα συνδικάτα να συνεχίσουμε τον αγώνα για συνδικάτα εργατών και όχι των εργοδοτών». Πως δηλαδή; Ξανά με εξώδικα που στηρίζονται στον 1264/82 νομιμοποιώντας τον στα μάτια των εργαζόμενων; Ξανά με προσφυγές στα δικαστήρια; Μάλλον. Άλλωστε όπως πληροφορούμαστε με χαρά, ακριβώς πιο κάτω από το δημοσίευμα του Ριζοσπάστη που προκάλεσε αυτό το σχόλιο, οι δυνάμεις της ΔΑΣ στο Εργατικό Κέντρο Κέρκυρας ενισχύθηκαν κατά μια ολόκληρη έδρα. Από το δικαστήριο φυσικά και για τυπικούς λόγους! Που ξέρεις; Μπορεί να ενισχυθούν και στη διοίκηση της ΓΣΕΕ!
Η εργατική τάξη, όλοι οι εργαζόμενοι αυτής της χώρας, για χάρη των οποίων γίνονται όλα αυτά που είναι; Ποιος ο ρόλος τους; Του κομπάρσου και του ψηφοφόρου όποτε γίνονται εκλογές διαρκείας στα σωματεία. Μετά μπορούν να γίνονται, αν γίνονται, μαζικές συνελεύσεις μερικών ατόμων δεν τρέχει και τίποτα. Μπορούν να παρακολουθούν από τα κανάλια τις κλωτσοπατινάδες. Σημασία έχει ότι εδώ υπάρχει το ΠΑΜΕ, αυτό ξέρει καλύτερα!
Κατά τα άλλα ορισμένοι σχολιαστές εδώ μέσα αναρωτιούνται, έως και μας καταγγέλλουν, γιατί υποστηρίζουμε ότι το ΠΑΜΕ στηρίζεται στη νομιμότητα και στα αστικά δικαστήρια!
6 σχόλια:
Μα δεν είναι απορία των σχολιαστών, είναι λογικό να αναρωτιέται κανείς τι είδους κριτική κάνετε.. Κάποιος που "νίπτει τας χείρας του" για τις εξελίξεις είναι τουλάχιστον θρασύς αν εγκαλεί κάποιον άλλον που τουλάχιστον προσπαθεί, με τις δυνάμεις που διαθέτει, να αλλάξει την κατάσταση.
Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ θέλησε ξανά να κάνει νόθο συνέδριο, αυτή τη φορά μάλιστα με τη συμμετοχή πλήθους εργοδοτών στα όργανα. Η παρέμβαση της Ταξικής Πορείας ήταν μηδαμινή, με 2-3 ανακοινώσεις θεωρεί ότι πάει κόντρα στον εργοδοτικό συνδικαλισμό. Καμία παρέμβαση στη βάση των εργαζομένων, καμία προσπάθεια κινητοποίησης.
Απεναντίας, η προσπάθεια του ΠΑΜΕ ξεκίνησε πολύ πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το νόθο συνέδριο (για να μην πω πριν 20 χρόνια που ιδρύθηκε). Και αυτήν η προσπάθεια αφορά κυρίως την παρέμβαση στους ίδιους τους εργαζόμενους, στη συζήτηση για το πως θα μαζικοποιηθούν τα σωματεία, θα ξεπεράσουν εμπόδια εργοδοτών, θα ξεσκεπάσπουν τους εργατοπατέρες κλπ, όπως και κατάφερε να κάνει σε αρκετές περιπτώσεις.
Η λογική που προβάλετε, ότι δήθεν το ΠΑΜΕ θέλει κομπάρσους τους εργαζόμενους, να συμμετέχουν μονο σε εκλογές, είναι τουλάχιστον άθλια και προβοκατόρικη, την διαψεύδει η ίδια η ζωή. Ποιος καλούσε τους εργαζόμενους σε συλλαλητήρια, ποιος προετοίμαζε συσκέψεις και συνελεύσεις σωματείων? Και ποιος ήταν αυτός που καθόταν στην γωνία κουνώντας το δάχτυλο?
Προφανώς κανένας δεν πανηγυρίζει με τον διορισμό διοίκησης! Αν όμως χρεώνετε την ευθύνη γι αυτήν την εξέλιξη στο ΠΑΜΕ, τότε κι εγώ χρεώνω σε εσάς την ευθύνη για την ανοχή των εργοδοτών στα σωματεία. Χωρίς την παρέμβασή του θα νομιμοποιούνταν το συνέδριο στη συνείδηση των εργατών, θα ψηφίζονταν οι νόθοι και όλα μέλι γαλα!
Αυτό που πέτυχε το ΠΑΜΕ ήταν να ξεσηκώσει κλίμα και συζήτηση στους εργαζομένους ενάντια στη ΓΣΕΕ, σε μια περίοδο μάλιστα που ούτε το 10% αυτών δεν συνδικαλίζεται. Αυτό δεν ήταν δεδομένο και τα "εύσημα" αξίζουν στο ΠΑΜΕ. Εσείς καθίστε απέναντι.
Jerry
ΣΥΣΚΕΨΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΩΝ - ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ - ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ «ΔΙΑΝΑ» στις 13 Απριλίου
Εισήγηση Γιάννη Τασιούλα πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων:
"Το Δικαστήριο μπορεί να ορίσει Προσωρινή Διοίκηση. Δεν αποδεχόμαστε όμως μέσα σε αυτή τη Διοίκηση να είναι κάποιος από τους 62 νόθους αντιπροσώπους και εργοδότες, τους οποίους έχουμε καταγγείλει με εξώδικο και πλήρη στοιχεία, προς τη Διοίκηση της ΓΣΕΕ και το ίδιο θα κάνουμε
με την παρέμβασή μας στο Δικαστήριο"
Το ομολογούν οι ίδιοι. Δεν έχουν ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα με το να διορίζονται διοικήσεις έστω και προσωρινές (λες και έχει σημασία δηλαδή αν είναι προσωρινές). Και να συγχαρούμε τη ΔΑΣ για την ενίσχυσή της κατά μία έδρα στο ΕΚ Κέρκυρας με τη βοήθεια των....ΑΣΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ.
Τι τους χρειαζόμαστε τους εργαζόμενους και τους εργάτες όταν έχουμε το ΑΣΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ μαζί μας; Εμπρός να ανατρέψουμε τους συσχετισμούς με την υποστήριξη των ΤΑΞΙΚΩΝ ΜΑΣ ΑΝΤΙΠΑΛΩΝ!!!
Αυτό είναι το μήνυμα των "Κ"ΚΕ-ΔΑΣ-ΠΑΜΕ. Η καθεστωτική αριστερά στα καλύτερά της....
V For Viva La Revolucion
προς Jerry, αυτή ακριβώς η λογική που βάζεις είναι και κομμάτι του προβλήματος. Ο ρεφορμισμός του ΚΚΕ ειναι τοσο βαθια ριζωμένος που με κινήσεις εντυπωσιασμού και φτιάξιμο "κλιματος" όπως λες και συ, θεωρεί ότι ΧΤΥΠΑΕΙ τον ξεπουλημενο εργοδοτικό συνδικαλισμό και τις συστημικές δυνάμεις. Όταν λές ότι αυτό που έγινε ΑΠΟ-ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙ τον εργοδοτικό συνδικαλισμό και ότι, σωστά το 10% που συνδικαλιζεται θα αυξηθεί μα βάση αυτές τις κινήσεις είναι ακριβώς η λογική του ρεφορμισμού και της ήττας. Ακτιβισμοί δια αντιπροσώπων, με καταγγελτικό χαρακτήρα, οι οποίοι στοχεύουν στην αλλαγή διοίκησης της ΓΣΕΕ από το αστικό κράτος. Ούτε καν σωστός σαν ακτιβισμός δεν είναι, που οι ακτιβισμοί είναι απλά εντυπωσιασμός ούτως ή άλλως, γιατί μπαίνει αυτογκόλ όταν υποτίθεται ακόμα και ένας τέτοιου τύπου καταγγελτικός ακτιβισμός καταλήγει να παρακαλάει τα αστικά δικαστήρια... Προφανώς και η ταξική πορεία παλεύει με τις δυνάμεις τις στα σωματεία και τα παραδείγματα είναι πολλά. Με τελείως άλλη λογική και κατεύθυνση από τον μεταρρυθμιστικό δρόμο που βάζει το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ. Τελείως μα τελείως άλλη. Ενάντια στη συνδιοίκηση στον οικονομισμό και συντεχνιασμό, ξεκομμένο από τους μηχανισμούς του κράτους και ΟΧΙ δια αντιπροσώπων αλλά με τον ενεργό ρόλο των εργαζομένων στην πάλη.
“…είναι λογικό να αναρωτιέται κανείς τι είδους κριτική κάνετε..”! Όταν κάποιος, ιδίως κάποιος κομμουνιστής αγωνιστής (και δεν έχω κανένα λόγο να αμφισβητήσω ούτε ότι είναι αγωνιστής ούτε ότι θεωρεί τον εαυτό του κομμουνιστή – στο βαθμό που τον θεωρεί), αναρωτιέται «τι είδους κριτική κάνετε;» για ένα θέμα που αφορά καραμπινάτη επέμβαση του κράτους στα σωματεία. Όταν το πρόβλημα δεν είναι η ιδία η επέμβαση του κράτους αλλά να μην αποκλειστούν οι «ταξικές δυνάμεις» από τη «βρώμικη» δουλεία, δηλαδή να τις συμπεριλάβει! Όταν το «θράσος» το έχουν όσοι καταγγέλλουν αυτήν την επέμβαση του κράτους, χωρίς να μπορούν να την αποτρέψουν και επιμένουν ασυμβίβαστα στη γραμμή για ταξικό και εργατικό συνδικαλισμό και σωματεία ανεξάρτητα από το κράτος, ενώ το «δίκιο» το έχουν όσοι «…κάνουν ότι καλύτερο μπορούν», που είναι «τουλάχιστον να μην αποκλειστούμε από την κομπίνα και να μην είναι αυτή καραμπινάτη». Ε, όταν όλα αυτά συμβαίνουν και αφορούν, όχι απλά την απορία «ενός ανθρώπου», αλλά μια απορία… απόρροια μιας ολόκληρης αντίληψης που έχει παρεισφρήσει στην αριστερά και σε αγωνιστές από τις γραμμές του αντιπάλου, ας μη ρωτάμε «που είναι η εργατική τάξη». Η εργατική τάξη έμεινε πολιτικά ορφανή. Και τα ορφανά υπάρχουν πάντα κάποιοι να τα υιοθετήσουν (αν αυτό είναι το πρόβλημα των επίδοξων «σωτήρων» του λαού και της εργατικής τάξης, είτε από «αριστερά» είτε από δεξιά.
Ζ
"Απεναντίας, η προσπάθεια του ΠΑΜΕ ξεκίνησε πολύ πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το νόθο συνέδριο (για να μην πω πριν 20 χρόνια που ιδρύθηκε). Και αυτήν η προσπάθεια αφορά κυρίως την παρέμβαση στους ίδιους τους εργαζόμενους, στη συζήτηση για το πως θα μαζικοποιηθούν τα σωματεία, θα ξεπεράσουν εμπόδια εργοδοτών, θα ξεσκεπάσπουν τους εργατοπατέρες κλπ, όπως και κατάφερε να κάνει σε αρκετές περιπτώσεις"
Όχι Jerry δεν έγινε αυτό που λες γιατί αν γινόταν δεν θα φτάναμε ως εδώ. Μια χούφτα παμίτες με καταδρομικές ενέργειες ταγμάτων εφόδου να ματαιώνουν συνέδρια και το ακόμα χειρότερο να μην έχεις κανένα πρόβλημα με διορισμένες διοικήσεις. Αυτό είναι ΞΕΦΤΙΛΑ, ΚΑΤΑΝΤΙΑ.
Λες: "Προφανώς κανένας δεν πανηγυρίζει με τον διορισμό διοίκησης!"
Διαβάζεις τι λες; Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα ότι δεν βλέπεις πόσο επικίνδυνο είναι αυτό και δεν το καταδικάζεις με όλη σου τη δύναμη. Γιατί αν το έκανες δεν θα έλεγες αυτά αλλά το πολύ απλό ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΙΟΡΙΣΜΟ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΟΧΙ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ. Χωρίς αστερίσκους, ναι μεν αλλά και μισόλογα. Δηλαδή τι άλλο μένει μετά να μας υποδεικνύει το αστικό κράτος πότε θα απεργούμε και ακόμα χειρότερα αν; Το ότι αδυνατείς να το καταλάβεις αυτό είναι απόρροια του πόσο ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΟΣ και επικίνδυνος είναι ο πολιτικός χώρος σου.
Και συνεχίζεις: "Αν όμως χρεώνετε την ευθύνη γι αυτήν την εξέλιξη στο ΠΑΜΕ, τότε κι εγώ χρεώνω σε εσάς την ευθύνη για την ανοχή των εργοδοτών στα σωματεία. Χωρίς την παρέμβασή του θα νομιμοποιούνταν το συνέδριο στη συνείδηση των εργατών, θα ψηφίζονταν οι νόθοι και όλα μέλι γαλα"
Καταρχήν το γεγονός ότι τώρα σας έπιασε ο πόνος ενώ αυτή η κατάσταση υπάρχει χρόνια τώρα και δεν κάνατε όλο αυτό το χαμό και το θυμηθήκατε τώρα με αφορμή το συνέδριο (εντελώς συμπτωματικά) αποδεικνύει ακριβώς πόσο ανοχή έδειχνε ο χώρος σου. Και δεν μου λες τώρα που είναι μέσα οι ίδιοι για τους οποίους υποτίθεται έγινε τόσος χαμός τι έχεις να πεις; Τόσα χρόνια γιατί δεν έκαναν το πιο απλό; Και τώρα με το συνέδριο. Να καλέσουν τους εργάτες και τους εργαζόμενους από τα πρωτοβάθμια σωματεία μέχρι και τη ΓΣΕΕ να μην τους αναγνωρίσουν αυτούς τους τύπους, να τους καταγγείλουν, να τους απομονώσουν. Με εκδηλώσεις, καμπάνιες, επίσημες καταγγελίες στα ΜΜΕ, ισχυροποίηση και μαζικοποίηση των αγώνων, μέσα από μαζικές και κινηματικές διαδικασίες κλπ. Καθόλου μέλι γάλα τότε θα ήταν που θα είχαν πρόβλημα γιατί πολύ απλά θα είχαν απέναντί τους ένα ΜΑΖΙΚΟ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ, ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ που θα τους είχε απέναντι. Τώρα τι έχουν απέναντι τους; Το ΠΑΜΕ; Έτσι τους απονομιμοποίησατε στη συνείδηση της εργατικής τάξης; Κοίτα μπορείς να κάνεις τα πάντα αρκεί να πιστεύεις στην ΜΑΖΙΚΗ, ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΔΡΑΣΗ. Αυτά τα ψευτοακτιβίστικα, αυτά τα είμαστε οι ήρωες, οι σωτήρες του λαού και ενεργούμε μακριά από αυτόν, χωρίς αυτόν, για λογαριασμό αυτού, στο όνομα αυτού αλλά χωρίς αυτόν μπροστά δεν αρμόζουν σε κομμουνιστές. Και διώχνουν το λαό μακριά. Στην τελική απονομιμοποιείτε το συνδικαλισμό γενικά στα μάτια και στη συνείδηση του εργαζόμενου λαού με αυτές τις εικόνες των παμιτών να ενεργούν σαν τάγματα εφόδου, σαν συμμορίες τραμπούκων που θέλουν να διαλύσουν και να ματαιώσουν συνέδρια. Και το ακόμα χειρότερο να μην έχετε πρόβλημα με το διορισμό διοικήσεων από το κράτος στα συνδικάτα και σε τριτοβάθμια όργανα (ή να το επιθυμούν κιόλας). Μιλάμε για πλήρη απαξίωση του συνδικαλισμού. Αυτό καταφέρατε. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!!
V For Viva La Revolucion
"Αυτό που πέτυχε το ΠΑΜΕ ήταν να ξεσηκώσει κλίμα και συζήτηση στους εργαζομένους ενάντια στη ΓΣΕΕ, σε μια περίοδο μάλιστα που ούτε το 10% αυτών δεν συνδικαλίζεται. Αυτό δεν ήταν δεδομένο και τα "εύσημα" αξίζουν στο ΠΑΜΕ."
Αμ δεν έκανε αυτό. Αυτό που πέτυχε ήταν η παγίωση και η νομιμοποίηση από τη μεριά του (και δυστυχώς και από άλλες δυνάμεις δήθεν αριστερές που είδαν με συμπάθεια τις προβοκάτσιες του ΠΑΜΕ) πλέον μιας άκρως επικίνδυνης κατάστασης μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Και αυτή η εκφυλιστική κατάσταση θα απογοητεύσει ακόμα περισσότερο τους εργαζόμενους και την εργατική τάξη και θα τους απομακρύνει ακόμα περισσότερο.
V For Viva La Revolucion
Δημοσίευση σχολίου