Το όραμα Μητσοτάκη έρχεται από την ...Κίνα! «997» και «όποιος αντέξει»

Συναίνεση εργοδοτών και εργαζομένων στην πράξη!

Μόνο που αυτός, ως αυθεντικός καπιταλιστής, το πάει πιο μακριά, το βελτιώνει προς το προοδευτικότερον!

Ποιο είναι αυτό;

Δείτε:

Η κινέζικη ευλογία της σκλαβιάς: «996» και «guolaosi»

Το μυστικό της επιτυχίας για το κινέζικο κεφάλαιο στον τομέα της τεχνολογίας βρίσκεται στην εξόντωση των εργαζομένων. Βιολογική, ψυχολογική, υπογεγραμμένη στις ετήσιες συμβάσεις εργασίας τους. Το νέο εργασιακό καθεστώς, που μετράει ήδη τρία χρόνια επιτυχούς δοκιμής και παγίωσης στις περισσότερες εταιρίες και εργοστάσια της τεχνολογικής βιομηχανίας στην Κίνα, ονομάζεται σύστημα ή πρόγραμμα 996. Αυτός ο αριθμός μεταφράζεται σε δουλειά από τις 9 π.μ. ως τις 9 μ.μ., 6 μέρες την εβδομάδα. 12ώρο, 6ήμερο, με λίγα λόγια!

Πρώτη το εισήγαγε η εταιρία ταξινόμησης διαφημίσεων 58.com, το Σεπτέμβρη του ‘16, αφού φρόντισε να παραμένουν απλήρωτες οι υπερωρίες των εργαζομένων της. Επειδή τα εκατομμύρια των κερδών αυξήθηκαν από την υπερεντατικοποίηση της δουλειάς των εργαζομένων, ακολούθησαν τον άγραφο νόμο της εκμετάλλευσης, ο ένας μετά τον άλλον, όλοι οι κολοσσοί της τεχνολογίας. Τον περασμένο Γενάρη, η Youzan ανακοίνωσε την υιοθέτηση του 996 στις ετήσιες συμβάσεις εργασίας των εργαζομένων με το σύνθημα «κουλτούρα μας, η ολόψυχη αφιέρωσή μας στην επίτευξη των στόχων της εταιρίας».

Ακόμα πιο χυδαία προκλητικός, ο Τζακ Μα, ιδρυτής του ομίλου Alibaba, τοποθετήθηκε σχετικά με την ισορροπία εργασιακής και προσωπικής ζωής των εργαζομένων, υπερασπιζόμενος το 996. Δήλωσε ότι είναι «τεράστια ευλογία για τους νέους εργαζόμενους» το εργασιακό ωράριο 996, αφού τους επιτρέπει να εκπληρώσουν τις εργασιακές τους φιλοδοξίες, καθώς «η επιτυχία χρειάζεται χρόνο και ενέργεια». Φρόντισε να απειλήσει έμμεσα λέγοντας ότι είναι τυχερός όποιος έχει το προνόμιο να δουλεύει 12ωρο την ίδια στιγμή που υπάρχουν άνεργοι ή εργαζόμενοι με χαμηλές αποδοχές ή σε εταιρίες που κινδυνεύουν με λουκέτο. Τόνισε ότι το 996 «δεν αποτελεί υπερωριακή εργασία» και «όσοι δουλεύουν λιγότερες ώρες, δεν γεύονται την ευτυχία και την ανταμοιβή της σκληρής δουλειάς». Τέλος, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να νιώθουν αυτό το ωράριο ως «τιμή τους, όχι βάρος».

Όλα αυτά συμβαίνουν στην Κίνα, που σε πολύ λίγα χρόνια κατάφερε να αναδειχθεί σε δεύτερη καπιταλιστική δύναμη παγκόσμια, παραβιάζοντας την εργατική νομοθεσία, καταπατώντας τα δικαιώματα των εργαζομένων και δημιουργώντας συνθήκες άγριας εκμετάλλευσης και σκλαβιάς. Με βάση την κινέζικη εργατική νομοθεσία, το όριο ωρών εργασίας εβδομαδιαία είναι οι 40 ώρες, ενώ οι υπερωρίες δε μπορούν ξεπεράσουν τις 36 ώρες τον μήνα. Είναι καταγεγραμμένες τουλάχιστον 150 εταιρίες που εξαναγκάζουν τους εργαζόμενους σε απλήρωτες και υποχρεωτικές υπερωρίες των 100 ωρών το μήνα. Οι εργαζόμενοι με το καθεστώς 996 δεν συμπεριλαμβάνονται σε αυτούς, ενώ σπάνια πληρώνονται τις υπερωρίες.

Ο τεχνολογικός παράδεισος είναι η κόλαση των εργαζομένων στην Κίνα, αφού οι μαρτυρίες τους αφορούν στρατιωτικού τύπου εργασιακές συνθήκες, λεκτική βία, υπερεντατικοποίηση, χρονομέτρηση ενώ ταυτόχρονα οι μισθοί είναι πενιχροί και τα ωράρια εξαντλητικά. 600.000 Κινέζοι εργαζόμενοι ετησίως και 1.600 καθημερινά πεθαίνουν λόγω υπερεργασίας και υπερκόπωσης! Πολύ συχνοί είναι και οι θάνατοι νέων εργαζομένων, κάτω των 30, λόγω εργασιακού άγχους. Guolaosi είναι η λέξη που δημιουργήθηκε για να περιγράφει το θάνατο από εξαντλητική δουλειά, το αντίστοιχο του ιαπωνικού karoshi.

Κι αν η βιολογική εξόντωση είναι η μία πλευρά, η ψυχολογική είναι η άλλη. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των εργοστασίων της Foxconn, εταιρίας υπεύθυνης για τη συναρμολόγηση των προϊόντων της Apple, Dell, Nokia, Hewlett-Packard και άλλων. Μαζί με όσα περιγράφηκαν, οι εργαζόμενοι, τις ελάχιστες ώρες ξεκούρασης τη μέρα, στοιβάζονται ανά 12άδες σε κοιτώνες, ενώ σε περίπτωση λάθους υπάρχει δημόσια επίπληξη και τιμωρία προς παραδειγματισμό των υπολοίπων. Το υψηλό στρες, η συνεχής ταπείνωση και η σωματική εξάντληση έχουν ως αποτέλεσμα εκτεταμένη κατάθλιψη ανάμεσα στους εργαζόμενους, με πολύ συχνά τα κύματα αυτοκτονιών. Μετά την ομαδική αυτοκτονία 14 εργαζομένων το 2010, η εργοδοσία τοποθέτησε πλέγματα γύρω από το κτίριο και κάθε εργαζόμενος υποχρεούται να υπογράφει ένορκη δήλωση ότι δεν θα αποπειραθεί να αυτοκτονήσει… Σύμφωνα με μαρτυρία εργαζόμενου: «Κάθε χρόνο άνθρωποι αυτοκτονούν. Το θεωρούν φυσιολογικό. Ξεχνιέται την επόμενη μέρα».

Κι αν το 996, το guolaosi, οι αυτοκτονίες και τα πολύνεκρα εργατικά ατυχήματα είναι ο τρόπος του κινέζικου κεφαλαίου να θριαμβεύει και να επικυρώνει την κυριαρχία του πάνω στον εργαζόμενο λαό, οι εργαζόμενοι σίγουρα δεν τα θεωρούν «τιμή τους» αλλά ένα τεράστιο βάρος που πρέπει να αποτινάξουν από πάνω τους. Όσο κι αν έχει αποσυγκροτηθεί το εργατικό και λαϊκό κίνημα, όσο κι αν έχουν υποχωρήσει οι αντιστάσεις των εργαζομένων, όταν τα ζητήματα τίθενται στο επίπεδο της επιβίωσης, οι εργαζόμενοι αναζητούν το συλλογικό δρόμο. Ήδη εκφράστηκαν οι πρώτες έντονες αντιδράσεις και δημιουργήθηκαν πρωτοβουλίες ενημέρωσης και κινητοποίησης των εργαζομένων ενάντια στη θρασεία επιβολή του ωραρίου 996.

Τα τελευταία χρόνια, πληθαίνουν οι απεργίες και οι κινητοποιήσεις για αυξήσεις στους μισθούς και ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, με νικηφόρα, πολλές φορές, έκβαση. Αυτό το γεγονός προβληματίζει το κεφάλαιο, με παρατηρήσεις σχετικά με μια «νέα γενιά εργαζομένων που έχει γεννηθεί γύρω στο ‘90, είναι περισσότερο μορφωμένη και έχει μεγαλύτερη γνώση των εργασιακών δικαιωμάτων της». Γι’ αυτό και επιδιώκει να τη φιμώνει εξαντλώντας τη στη δουλειά. Το κεφάλαιο ξέρει καλά τη δύναμη που κρύβει το δίκιο των καταπιεσμένων και γι’ αυτό φοβάται τη στιγμή που οι εργαζόμενοι θα αντιληφθούν αυτή τη δύναμη και θα οργανώσουν την πάλη τους ενάντιά του.