Ήταν αγωνιστές που είχαμε βρεθεί μαζί στους δρόμους, έξω από εργοστάσια που δίνονταν μάχες για τη δουλειά και το ψωμί, στη ΣΚΟΤ, στη Χαλυβουργία, στους εκπαιδευτικούς, στα λεωφορεία, στα νοσοκομεία.
Ήταν πολίτες από τη Μάνδρα που ακόμα μετράει τις πληγές της και περιμένει αποζημιώσεις και έργα που ποτέ δεν ήρθαν.
Ήταν φοιτητές που αγωνιούν για το αύριο.
Εργαζόμενοι συμβασιούχοι με ανώτατες σπουδές που ετεροαπασχολούνται σε προγράμματα ελαστικής εργασίας.
Ήταν εργάτες στο χώρο των κατασκευών που εργάζονται με μισθούς πείνας, ανασφάλιστοι.
Σε μια χαλαρή και όμορφη κουβέντα, η εισήγηση από μεριάς μας αναφέρθηκε στα βασικά ζητήματα της περιόδου, τις πολιτικές εξελίξεις, εσωτερικές και διεθνείς και τους στόχους μας σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές.
Οι φίλοι και συναγωνιστές εξέφρασαν σοβαρό προβληματισμό για τα αποτελέσματα της προηγούμενης εκλογικής αναμέτρησης και την επιστροφή των ψηφοφόρων στη Ν. Δ, αλλά και την ανυπαρξία κινήματος και διάθεσης του κόσμου να αντισταθεί. Ιδιαίτερη αγωνία εκφράστηκε για την όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην περιοχή και τα ζητήματα που αναδεικνύονται σε σχέση με τον ελληνικό λαό και τους κινδύνους που προκαλούν αυτοί οι ανταγωνισμοί. Ερωτήματα και προβληματισμοί τέθηκαν για τη στάση της Αριστεράς στο σύνολό της και ιδιαίτερα για τις δυνάμεις που αναφέρονται στους αγώνες και στο κομμουνιστικό κίνημα. Η αδρανής, έως και εχθρική, στάση της συντριπτικής πλειοψηφίας των σωματείων σε σχέση με τις ανάγκες των εργαζομένων μπήκε επίσης στη συζήτηση.
Όσοι πήραμε μέρος σε αυτή την κουβέντα αποκομίσαμε την αίσθηση τόσο της αγωνίας για το αύριο, όσο και της επιθυμίας να παρέμβουμε στους χώρους μας και να οικοδομήσουμε όρους αντίστασης και διεκδίκησης.
Στο τέλος της κουβέντας εκφράστηκε η επιθυμία αυτή να επαναληφθεί - συνεχισθεί σε ένα νέο χώρο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου