Τους αμερικανικούς ισχυρισμούς περί επικίνδυνης και μη ασφαλούς αναχαίτισης πολεμικού αεροσκάφους πάνω από τη Μεσόγειο, διέψευσε το υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας". Από τη σχετική ανταπόκριση του Sputnik.
Η περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου δεν έχει πάψει να βρίσκεται στην επικαιρότητα εδώ και μήνες, με σημαντικές στρατιωτικές δυνάμεις να συγκεντρώνονται και να παίρνουν θέσεις μάχης.
Πρώτες οι ΗΠΑ, αλλά και η Γαλλία, μετά την πρόσφατη σχετική συμφωνία με την Κύπρο. Η Τουρκία με το δεύτερο γεωτρύπανο και τη στρατιωτική του συνοδεία και, φυσικά, η Ρωσία.
Με κυρίαρχη την αντιπαράθεση ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές, οι εξαρτημένες αστικές τάξεις των χωρών της περιοχής εκτελούν διατεταγμένες υπηρεσίες, επιδιώκοντας, ταυτόχρονα, ένα κομμάτι από την πίτα που μοιράζεται, η οποία είναι σημαντική τόσο οικονομικά, όσο -και κυρίως- και γεωπολιτικά.
Λίγο πιο πέρα, το Ισραήλ κατασφάζει γι΄ άλλη μια φορά τους Παλαιστίνιους, ενώ η πίεση των ΗΠΑ απέναντι στο Ιράν ανεβάζει το θερμόμετρο ακόμα περισσότερο.
Στη γειτονιά της χώρας μας η ειρήνη δεν είναι δεδομένη. Στο κουβάρι των αντιθέσεων, όπου όλοι είναι εναντίον όλων, όπου υποτελείς αστικές τάξεις προχωρούν σε τυχοδιωκτικές κινήσεις, οι λαοί κινδυνεύουν να μπλεχτούν σε πολεμικές περιπέτειες και να μετατραπούν σε κρέας για τα κανόνια των ιμπεριαλιστών.
Θα περίμενε κανείς από τις δυνάμεις της Αριστεράς, εντός και εκτός των τειχών, οι οποίες ομνύουν στον αντιιμπεριαλισμό, να κάνουν ό,τι μπορούν για την ανάπτυξη ενός αντιπολεμικού κινήματος, το οποίο θα ξεσήκωνε το λαό στη χώρα μας και θα επιχειρούσε να συνδεθεί και με αντίστοιχα κινήματα και στις γειτονικές χώρες, ώστε να προσπαθήσει να βάλει φρένο στα επικίνδυνα παιχνίδια στα οποία συμμετέχει η άρχουσα τάξη.
Κι όμως, οι ειδήσεις για μετακινήσεις στρατευμάτων, οι απειλητικές δηλώσεις και η πολεμική ρητορική απλά παρελαύνουν στα δελτία και μένουν χωρίς απάντηση από το λαό. Οι όποιες αντιπολεμικές και αντιιμπεριαλιστικές κορώνες ακούγονται μόνο κάπου ανάμεσα στην προεκλογική προπαγάνδα. Ως πραγματική αντίθεση στον ιμπεριαλισμό και ως πραγματική πάλη ενάντια στον πόλεμο παρουσιάζεται η ψήφος…
Όσο για κινητοποιήσεις; Αν εξαιρέσει κανείς τις κομματικές συγκεντρώσεις του ΚΚΕ και τις προεκλογικές συγκεντρώσεις όλων δε θα μείνει τίποτα… Για να είμαστε ακριβείς, μένουν οι συγκεντρώσεις που καλεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και δεν εμφανίζεται, όπως έγινε με τη συγκέντρωση για τα 70 χρόνια του ΝΑΤΟ και με μια-δυο για τη Βενεζουέλα.
Στο δρόμο, λοιπόν, μηδέν εις το πηλίκο. Στις κάλπες, όμως, πρώτοι και καλύτεροι! Άλλη μια «μητέρα των μαχών», μετά από τόσες και τόσες που έχει ήδη χάσει η Αριστερά «μας»... Και που θα συνεχίσει να χάνει αν συνεχίσει να αρνείται το κίνημα, αν συνεχίσει να το υποκαθιστά με κάθε λογής εκλογική διαδικασία. Για την οποία θα ζητά τη στήριξη του λαού, υποτίθεται για να ενισχυθούν οι αγώνες. Αυτοί ακριβώς οι αγώνες τους οποίους η στάση της όχι μόνο δεν ευνοεί, αλλά υπονομεύει.
Το κακό είναι ότι ένα σχετικά καλό εκλογικό αποτέλεσμα εκλαμβάνεται ως επιτυχία και θεωρείται ικανός λόγος για να παραπεμφθεί η ανάπτυξη κινήματος στο -ακόμα πιο- μακρινό μέλλον…
Ένα μέλλον, όμως, το οποίο οι ιμπεριαλιστές προδιαγράφουν όπως το θέλουν, χωρίς να περιμένουν την Αριστερά να αποφασίσει πότε τη βολεύει να ασχοληθεί με το αντιπολεμικό κίνημα.
Ή μάλλον, ακριβώς επειδή η Αριστερά δεν αποφασίζει να ασχοληθεί με το αντιπολεμικό κίνημα…
Προλεταριακή Σημαία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου