Έχουμε συχνά αναφερθεί στο ζήτημα των 17.000 συνταξιούχων της ΕΤΕ που εδώ και ενάμιση χρόνο παραμένουν απλήρωτοι όσον αφορά την επικουρική τους παροχή, που ανερχόταν σε πάνω από 40% της συνολικής τους σύνταξης, τόσο λόγω της ιδιότυπης νομικής φύσης του φορέα (λογαριασμός συγκέντρωσης περιουσίας) όσο κυρίως λόγω των πολύ υψηλών εισφορών (12, 5%) που πλήρωναν μέχρι τη συνταξιοδότησή τους.
Στην αυθαίρετη ενέργεια της Διοίκησης να διακόψει ξαφνικά αυτή την παροχή τον Οκτώβρη του 2017, κόντρα ακόμα και στην ίδια την αστική δικαιοσύνη, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ παρίστανε μέχρι τώρα τον «ουδέτερο» παρατηρητή, συγκαλύπτοντας απροκάλυπτα την κλοπή των εισφορών δεκαετιών από χιλιάδες εργαζόμενους. Η στάση της αυτή έγινε προφανώς αντιληπτή ως συμπαιγνία με το τραπεζικό κεφάλαιο και έστρεψε την οργή των συνταξιούχων και εναντίον της, πράγμα που -αργοπορημένα βέβαια- εκτίμησε ότι θα της προξενούσε σοβαρή προεκλογική ζημιά.
Για να μπορέσει λοιπόν να μετριάσει τη διαφαινόμενη ζημιά, προχώρησε σε μια πρωτοφανή ενέργεια, ψηφίζοντας σχετική νομοθετική ρύθμιση κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, την ημέρα διάλυσης της Βουλής. Η ρύθμιση, που λέγεται ότι πάσχει ακόμα και νομικά-συνταγματικά, είναι μια προσπάθεια να τετραγωνίσει τον κύκλο, καθώς ούτε τους συνταξιούχους αποκαθιστά ούτε την τράπεζα απαλλάσσει. Με το βλέμμα στην κάλπη αλλά και με ανοιχτό το ενδεχόμενο ήττας στις εκλογές, πέταξε ένα ξεροκόμματο στους συνταξιούχους, αναγκάζοντας δήθεν την Τράπεζα να πληρώσει άμεσα -πριν τις 7 Ιουλίου- ένα πολύ μικρό μέρος από τα χρωστούμενα κι αυτό σε δόσεις, δίνοντάς τα όμως για «διαχείριση» στο ΕΤΕΑΕΠ, προσδιορίζοντας χρονικά ακόμα και αυτή την ψαλιδισμένη υποχρέωση της τράπεζας μόνο για μια πενταετία (!) και ορίζοντας αυθαίρετα την προσωρινή αυτή παροχή στο 40% της κανονικής .
Γνωρίζοντας ότι εκκρεμούν 11.000 αγωγές στα Εφετεία και στον Άρειο Πάγο μέχρι τέλος του 2019, στη εν λόγω ρύθμιση αφήνει πονηρά το παραθυράκι της οριστικής λύσης της διαφοράς στον Άρειο Πάγο, όπου εκδικάζεται μέσα Δεκέμβρη. Με τον τρόπο αυτό, κερδίζει χρόνο καθώς μετέθεσε στην ουσία την πολιτική λύση του προβλήματος στη νέα κυβέρνηση. Ταυτόχρονα, με νομικίστικα τεχνάσματα που περιέχονται στη ρύθμιση, υπονομεύεται έμμεσα η νομική διεκδίκηση των συνταξιούχων, καθώς υιοθετούνται όλα τα βασικά νομικά επιχειρήματα της τράπεζας.
Αφήνει έτσι ανοιχτά -αν δεν τα περιπλέκει παραπάνω- όλα τα κομβικά ζητήματα του αγώνα των συνταξιούχων, κυρίως όμως το θέμα της υπαγωγής τους στο ΕΤΕΑΕΠ με άγνωστους όρους ως προς το ύψος της επικουρικής παροχής, ακριβώς δηλαδή αυτό που λυσσαλέα προσπαθεί η τράπεζα να πετύχει ενάμιση χρόνο τώρα: την οριστική διάλυση του επικουρικού φορέα των συνταξιούχων της (ΛΕΠΕΤΕ) με ό,τι αυτό συνεπάγεται και άρα την οριστική της απαλλαγή από την υποχρέωση να τους πληρώνει, ενώ βέβαια επί 70 χρόνια τους έπαιρνε κανονικά τις -υψηλότατες- εισφορές τους και τις χρησιμοποιούσε κατά το δοκούν για δικό της όφελος.
Στα σχετικά δημοσιεύματα η Τράπεζα φέρεται δυσαρεστημένη, και δικαίως, καθώς η κυβέρνηση της έκανε μόνο τη μισή δουλειά. Είναι προφανές ότι μεταξύ κυβέρνησης και τράπεζας είχαν υπάρξει συζητήσεις και πιθανές συμφωνίες για οριστική δραστική λύση, οι οποίες δεν τηρήθηκαν ακριβώς όπως έπρεπε από τον «πονηρό» Πετρόπουλο, που όφειλε ταυτόχρονα να σώσει στοιχειωδώς την προεκλογική τιμή της κυβέρνησής του. Έφτιαξε λοιπόν μια νομοθετική «κουρελού», στοχεύοντας βασικά σε μια άμεση χρηματική παροχή εν είδει «ανακούφισης» προς τους συνταξιούχους, πετώντας την καυτή πατάτα της λύσης στον επόμενο διαχειριστή.
Για άλλη μια φορά, τραγικά χαμένοι της υπόθεσης είναι οι συνταξιούχοι: υποχρεωμένοι να πάρουν μια πετσοκομμένη κατά 60% επικούρηση σε δόσεις, συνεχίζοντας να αγωνιούν για τη μελλοντική τους τύχη που έχει το πολύ ορίζοντα πενταετίας, παγιδευμένοι σε έναν περίπλοκο νομικό κυκεώνα υπονομευμένο εξαρχής, καλούνταν να είναι και ευγνώμονες προς την προηγούμενη κυβέρνηση που διαφήμιζε τη ρύθμιση σαν «φιλευσπλαχνία» και «φιλολαϊκή» πολιτική παρέμβαση!
Εξίσου χαμένοι είναι και όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, που αφού ακριβοπλήρωσαν τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών -μαζί και της ΕΤΕ- τη μνημονιακή δεκαετία, τώρα θα ξαναπληρώσουν στην ουσία άλλη μια «ζημιά» της Εθνικής Τράπεζας, καθώς φορτώνονται και τους συνταξιούχους της μέσω του ΕΤΕΑΕΠ!
Όπως είναι φυσικό, η συγκεκριμένη πολιτική παρέμβαση δημιούργησε τεράστια σύγχυση στο χώρο των συνταξιούχων, προκάλεσε διάχυτο αίσθημα ήττας και παραίτησης, με συνακόλουθο το ξέσπασμα εσωτερικής διαμάχης και διάσπασης του μετώπου αγώνα που με κόπο είχαν καταφέρει να συγκροτήσουν ενάμιση χρόνο τώρα.
Παρόλα αυτά, το πιο μαχητικό κομμάτι ανάμεσά τους προσπαθεί να ανασυγκροτήσει το μέτωπο του κοινού αγώνα, να αναδείξει την πραγματική πολιτική στόχευση κυβενρήσεων και τράπεζας σε μια προσπάθεια να σπάσει το κλίμα της ήττας και να κυριαρχήσει και πάλι η λογική της μαχητικής διεκδίκησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου