Από τη Ν.Δ. και το ΚΙΝΑΛ μέχρι την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά και την Αναρχία όλοι χαιρέτησαν έως και πανηγύρισαν για τη μη είσοδο της Χρυσής Αυγής στη βουλή. Μια μη είσοδος η οποία έγινε ...παρά τρίχα και για λίγες ψήφους και για την οποία ακούστηκε και το βαρύγδουπο "Και τώρα στη φυλακή". Το κατά πόσο, ποιοι και για πόσο θα μπουν στη φυλακή ως αποδιοπομπαίοι τράγοι μένει να το δούμε, άλλωστε δεν ήταν η βουλευτική ασυλία που επέτρεψε στον Ρουπακιά να είναι ελεύθερος τόσα χρόνια, επιπλέον είναι αυτοί που "ικανοποιήθηκαν" με την μη είσοδό της που όλα αυτά τα χρόνια δεν προχωρούσαν στην άρση της ασυλίας των βουλευτών της ώστε να παραμείνουν στη φυλακή και να μην μπορούν να την επικαλούνται, δίνοντάς της μάλιστα και το επιχείρημα της λαϊκής νομιμοποίησης! Η Χρυσή Αυγή λοιπόν μπορεί να "κουρεύτηκε" και ελέω εκλογικού νόμου να μην μπήκε στη βουλή αλλά εξακολουθεί να έχει σημαντικό ποσοστό και επί της ουσίας ο φασισμός με τα όποια μορφώματά του και κυρίως η ένταση της φασιστικοποίησης της πολιτικής και κοινωνικής ζωής εξακολουθούν να είναι εδώ με υποσχέσεις ταχύρυθμης έντασης αυτής της τελευταίας. Όπως λοιπόν ο φασισμός δεν νικιέται στις εκλογές έτσι δεν θα νικηθεί και στα δικαστήρια. Αλλού θα νικηθεί! Αυτό το αλλού είναι που λείπει χάρη και σε αυτούς που όταν εμείς φωνάζαμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπλένει την Χρυσή Αυγή μας κατηγορούσαν ότι αναβιώνουμε τις θεωρίες περί "σοσιαλφασισμού" του Στάλιν και του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας την περίοδο του μεσοπολέμου (διαστρεβλώνοντας φυσικά την ιστορία!).
Ακολουθεί άρθρο της Προλεταριακής Σημαίας:
Δεξιά μετατόπιση. Αυτό είναι το κυρίαρχο μήνυμα που έβγαλαν οι κάλπες της 7ης Ιουλίου, με δεσπόζουσα δύναμη τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη και αρκετά δεξιά και ακροδεξιά συμπληρώματα. Το σκηνικό που αποκρυσταλλώθηκε στις βουλευτικές εκλογές είναι συνέχεια του αποτελέσματος των Ευρωεκλογών αλλά και των περιφερειακών δημοτικών εκλογών. Πρωτίστως, όμως, είναι αποτέλεσμα της κινηματικής υποχώρησης και της αδυναμίας του αριστερού, κομουνιστικού κινήματος να απαντήσει στην αμείλικτη επίθεση του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού.
Η αδυναμία κινηματικής απάντησης έχει δώσει καιρό τώρα χώρο στις πιο μαύρες φωνές του συστήματος αυτού. Η Χρυσή Αυγή και η εμφάνισή της τα τελευταία χρόνια εντάσσεται σε αυτή ακριβώς τη διαδικασία. Έρχεται μαζί με τις υπόλοιπες ακροδεξιές και φασιστικές φωνές, για να μπουν φραγμός στις προοδευτικές κομμουνιστικές ιδέες και να τις «μπλοκάρουν», για να μπορεί το σύστημα να κάνει πιο άνετα τη δουλειά του. Είναι, λοιπόν, μεγάλη υποκρισία να παρουσιάζονται το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ σαν πολέμιοι των εθνικιστών της Χρυσής Αυγής, ενώ είναι οι ίδιοι που τους έθρεψαν, τους άφησαν ατιμώρητους και δημιούργησαν τις συνθήκες για να πολλαπλασιαστούν. Σε αυτό το βρόμικο παιχνίδι ποντάρισε και ο ΣΥΡΙΖΑ. Επί ημερών Τσίπρα, η δίκη της Χρυσής Αυγής συνέχισε να παρατείνεται, ενώ ρατσιστικά και φασιστικά εγκλήματα έμειναν ατιμώρητα (δολοφονία Κωστόπουλου κ.ά.)
Η μη είσοδος της Χρυσής Αυγής στο κοινοβούλιο και η συνεχιζόμενη εκλογική της πτώση είναι ένα θετικό γεγονός, αλλά είναι αποτέλεσμα πρωτίστως διεργασιών και πιέσεων από την πλευρά του συστήματος μαζί με εσωτερικά προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί στο νεοναζιστικό μόρφωμα και δευτερευόντως αποτέλεσμα κινηματικής πίεσης. Αρχικά, το ίδιο το σύστημα και οι κυβερνήσεις του δεν θέλουν σε αυτή τη φάση ένα τόσο (φαινομενικά τουλάχιστον) νεοναζιστικό και δολοφονικό κόμμα. Για τη δουλειά που θέλουν, χρειάζονται κάτι πιο «κομψό και ευπαρουσίαστο», έτσι ώστε να μπορεί να εγκλωβίζει τα πιο καθυστερημένα πολιτικά και κοινωνικά κομμάτια και όχι να δίνει αφορμές για να ξεσηκώνεται ο λαός και οι εργαζόμενοι (δολοφονία Φύσσα, Λουκμάν, χτυπήματα σε αριστερό και προοδευτικό κόσμο). Οι πολλαπλές πιέσεις που προέκυψαν για ευθυγράμμιση της ΧΑ δημιούργησαν από αποστρατεύσεις μέχρι έριδες στο εσωτερικό της. Οι όποιες αντιφασιστικές κινητοποιήσεις έγιναν τα προηγούμενα χρόνια, εκτός του ήταν αποσπασματικές και πολλές φορές με λάθος κατεύθυνση, γίνονταν από δυνάμεις που στοχοποιούσαν μονόπλευρα τη Χρυσή Αυγή και έβγαζαν λάδι το σύστημα και τον ΣΥΡΙΖΑ, που «όντας στην κυβέρνηση, ευνοούσε τον αντιφασισμό». Έτσι λοιπόν, όλοι αυτοί που διατυμπανίζουν τη νίκη του αντιφασιστικού κινήματος στις 7 του Ιούλη θα πρέπει λίγο να προσγειωθούν και να σταματήσουν να σπέρνουν αυταπάτες στον κόσμο. Επίσης, θα πρέπει να αναρωτηθούν ποιο αντιφασιστικό κίνημα μεσολάβησε από τις Ευρωεκλογές του Μαΐου μέχρι τις βουλευτικές εκλογές της προηγούμενης εβδομάδας και «έριξε» τη Χρυσή Αυγή στις 165.709 ψήφους από τις 275.734. Γιατί η αλήθεια είναι δυστυχώς άγρια και βάρβαρη. Αντί για τη Χρυσή Αυγή, στη βουλή έχουμε ένα νέο ακροδεξιό μόρφωμα, την Ελληνική Λύση του Βελόπουλου, που μπορεί να «μην συμφωνεί με τα πολλά ναζιστικά» αλλά θέλει τείχος και ναρκοπέδια στα σύνορα. Όπως έχουμε και μια σειρά εθνικιστικές φωνές που καταγράφηκαν στις εκλογές και μπορεί κάποιες από αυτές να φαντάζουν «ψεκασμένες» (βλέπε Σώρρας και Τζήμερος) αλλά έχουν καταγραφή για συνεχόμενη φορά. Το πιο σημαντικό είναι ότι το «κυριλέ», το επίσημο σύστημα, η ΝΔ του Μητσοτάκη έχει εκτός από την κυβέρνηση, την πρωτιά σε περιφέρειες και δήμους καθώς και τον πρόεδρο της δημοκρατίας και μέσα στο κόμμα της δεν κρύβονται οι ακροδεξιές εθνικιστικές φωνές. Πραγματικά απορούμε με κάποιους απογειωμένους (ΣΕΚ), πώς με τόση άνεση και σε τέτοιο επικίνδυνο περιβάλλον βλέπουν νίκες του αντιφασιστικού κινήματος, όταν πέφτουν απλά τα εκλογικά ποσοστά της Χρυσής Αυγής. Είναι, βέβαια, θετικό το γεγονός ότι η χρηματοδότηση σταματάει με τη μη είσοδο στη βουλή (τουλάχιστον η φανερή) και οι υπόδικοι για τη δίκη της Χρυσής Αυγής δεν έχουν πια κοινοβουλευτική ασυλία (εκτός από τον Λαγό που εκλέχθηκε ευρωβουλευτής), γεγονός που ήδη έχει δημιουργήσει αρκετές ελπίδες στην πολιτική αγωγή. Όλα αυτά, όμως, είναι ψιλά γράμματα, όταν η δίκη έχει ξεκινήσει από το 2013 και ο Ρουπακιάς ο οποίος είναι ελεύθερος με κατ΄ οίκον περιορισμό έχει παραδεχτεί την ενοχή του. Όλο αυτό το σύρσιμο δεν είναι τίποτα άλλο από πιέσεις που ασκεί το σύστημα στην Χρυσή Αυγή για ευθυγράμμιση. Αυτές έφτασαν σε συγκεκριμένα όρια και πλέον μένει να δούμε αν το κράτος θα πετάξει τους νεοναζί σαν «στυμμένες λεμονόκουπες» ή θα βρει για κάποιους από αυτούς άλλη χρήση. Έτσι και αλλιώς, η ΝΔ έχει αποδείξει πολλές φορές ότι μπορεί να είναι χώρος εισόδου για διάφορους ακροδεξιούς εθνικιστές (Γεωργιάδης, Βορίδης, Κρανιδιώτης κ.ά.)
Ενδεικτικό του δεξιού κλίματος και της κατεύθυνσης της φασιστικοποίησης είναι ότι οι διάφοροι δήθεν ακομμάτιστοι δήμαρχοι-εκπρόσωποι του κεφαλαίου που εκλέχθηκαν στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές, έχουν αρκετές επαφές με την Χρυσή Αυγή και δεν το κρύβουν, ενώ πλέον δίνουν ανοιχτά στήριξη στη ΝΔ. Από την άλλη, η Χρυσή Αυγή ποτέ δεν έφυγε από τους δρόμους και τις πλατείες στις οποίες θέλει ο Μιχαλολιάκος να επιστρέψει. Εκεί ήταν πάντα, στα πιο σκοτεινά στενά, έχοντας εμπλοκή με τη νύχτα και τις βρομοδουλειές του συστήματος,
Το κυρίαρχο ζήτημα που αναδεικνύεται είναι ότι δεν μπορεί ο αντιφασισμός να μην έχει ταξικό πρόσημο. Δεν μπορεί ο αντιφασισμός να βγάζει λάδι κυβερνήσεις σαν του ΣΥΡΙΖΑ και να μην κατανοεί τον ταξικό συσχετισμό και τη δύσκολη φάση που υπάρχει, γιατί αν δεν το κάνει, σπέρνει σύγχυση, αυταπάτες και καθηλώνει τον λαό και τους εργαζόμενους σε εφησυχασμό ενώ η πραγματική ανάγκη είναι η οργάνωση και η πάλη. Δεν νοείται αντιφασισμός ο οποίος δεν πολεμάει πρώτα και κύρια το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του. Η σημερινή πολιτική κατάσταση είναι ικανή υπό συγκεκριμένες συνθήκες να γεννήσει και άλλα ακροδεξιά μορφώματα. Αν οι δυνάμεις του κινήματος δεν το κατανοήσουν αυτό και δεν δουν ότι ο μόνος τρόπος που υπάρχει για να μπλοκάρουν τη φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής είναι η οργάνωση και η αντίσταση του λαού στην προοπτική της αντιπαράθεσης με το σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης, θα συνεχίσουν να κυνηγάνε την ουρά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου