Αναλύοντας το γεγονός, γράφαμε ότι «Η μη είσοδος της Χρυσής Αυγής στο κοινοβούλιο και η συνεχιζόμενη εκλογική της πτώση είναι ένα θετικό γεγονός, αλλά είναι αποτέλεσμα πρωτίστως διεργασιών και πιέσεων από την πλευρά του συστήματος …», σημειώνοντας παράλληλα ότι η πτώση του εκλογικού ποσοστού της Χ.Α. ισοφαρίστηκε και ξεπεράστηκε από τα ποσοστά της Ελληνικής Λύσης και άλλων ακροδεξιών μορφωμάτων. Τονίζαμε ότι «Οι όποιες αντιφασιστικές κινητοποιήσεις έγιναν τα προηγούμενα χρόνια, εκτός του ήταν αποσπασματικές και πολλές φορές με λάθος κατεύθυνση, γίνονταν από δυνάμεις που στοχοποιούσαν μονόπλευρα τη Χρυσή Αυγή και έβγαζαν λάδι το σύστημα και τον ΣΥΡΙΖΑ», ενώ εκφράζαμε την απορία μας για απογειωμένους που «με τόση άνεση και σε τέτοιο επικίνδυνο περιβάλλον βλέπουν νίκες του αντιφασιστικού κινήματος, όταν πέφτουν απλά τα εκλογικά ποσοστά της Χρυσής Αυγής».
Μετά τις εκλογές εμφανίστηκε το σύνθημα «Και τώρα στη φυλακή», επιβεβαιώνοντας τον προσανατολισμό τους προς το κράτος και τους θεσμούς του, θεωρώντας ότι αυτοί μπορούν να παίξουν αντιφασιστικό ρόλο και να είναι καθοριστικοί στη διάλυση ή τον περιορισμό της Χρυσής Αυγής και του φασισμού γενικότερα. Αυτό, ακόμη και τώρα, που στη διαχείριση του κράτους δεν βρίσκεται πια ο «αντιφασιστικού προσανατολισμού» ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος όπως φάνηκε σε αρκετές περιπτώσεις ήταν καλοδεχούμενος σε αντιφασιστικές διαδηλώσεις.
Περιορίζουν, λοιπόν, αυτές οι απόψεις τον αντιφασιστικό αγώνα στην κόντρα με τη Χρυσή Αυγή, αφήνοντας τελικά στο απυρόβλητο την πηγή του φασισμού, που δεν είναι άλλη από το ίδιο το σύστημα, την πολιτική του απέναντι στο λαό, τους μετανάστες, τους αγωνιστές. Απαξιώνουν, παράλληλα, την ανάγκη αυτός ο αγώνας να πάρει ευρύτερα λαϊκά χαρακτηριστικά, να γίνει μέρος του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Δεν το θεωρούν απαραίτητο, μιας και θεωρούν ότι ο λαός δεν θέλει και δεν μπορεί, οπότε διαλέγουν τον εύκολο δρόμο, αυτόν της ανάληψης αντ’ αυτού και του αντιφασιστικού αγώνα. Πανηγυρίζουν για τη «συντριβή» της Χρυσής Αυγής, που στις ευρωεκλογές πήρε 275.000 ψήφους, που δεν μπήκε στη Βουλή χάρη στον εκλογικό νόμο -και για πολύ λίγες χιλιάδες ψήφους- κρατώντας ένα σχεδόν 3%, που τη θέση της την πήρε, προσωρινά ή μόνιμα θα δούμε, ένα άλλο φασιστικό μόρφωμα με πιο «ήπια» και ελεγχόμενα πολιτικά χαρακτηριστικά, η Ελληνική Λύση. Μια Χ.Α. που καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου φρόντισε να κάνει αισθητή την παρουσία της με κάθε τρόπο, και ιδιαίτερα με αυτόν που ήξερε και ξέρει καλά, τα σπασίματα προεκλογικών χώρων της Αριστεράς σε όλη την Ελλάδα.
Με τη Χ.Α. δεν ξεμπερδέψαμε, ούτε υπήρξε κάποια συντριβή της. Σοβαρός τραυματισμός της υπήρξε. Το πώς θα συνεχίσει ή το τι θα προκύψει από εδώ και πέρα, μένει να το δούμε. Πάντως χρήσιμη για το σύστημα δεν έπαψε να είναι. Πολύ περισσότερο δεν υπήρξε συντριβή του φασισμού, των εθνικιστών και του ρατσισμού, που δυστυχώς εξακολουθούν να έχουν βαθιές ρίζες στο λαό. Ακόμη περισσότερο δεν ξεμπερδέψαμε με την φασιστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής από την πλευρά του συστήματος, δείγμα της οποίας είναι και η κατάργηση του Ασύλου με το …καλημέρα της νέας κυβέρνησης.
Οι τραβηγμένες από τα μαλλιά νίκες το μόνο που καταφέρνουν είναι να εφησυχάζουν και να αποπροσανατολίζουν τον λαό και τα αγωνιστικά του τμήματα, να του δημιουργούν αυταπάτες για τον κρατικό μηχανισμό και το σύστημα στο σύνολό του, για τις εκλογικές διαδικασίες και για τους διαχειριστές αυτής της εξουσίας ανεξάρτητα από το πολιτικό πρόσημο που φέρουν.
Προλεταριακή Σημαία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου