Shola Jawid: Η αναθέρμανση των διαπραγματεύσεων «ειρήνης» στο Κατάρ και η πολεμική σύγκρουση στο Αφγανιστάν*

Στην έκδοση 19 του περιοδικού μας τον Νοέμβριο του 2018, είχαμε γράψει πως «οι προσπάθειες για την ειρήνη είναι ένας άλλος τρόπος για να οδηγηθούμε στην ένταση των συγκρούσεων και του πολέμου στη χώρα». Η εμπειρία των τελευταίων μηνών κατέδειξε καθαρά ότι, παρά τους διάφορους γύρους παρατεταμένων διαπραγματεύσεων για την «ειρήνη» μεταξύ των ΗΠΑ και των Ταλιμπάν, δεν έχει υπάρξει συμφωνία. Αντίθετα, η συνέχιση των διαπραγματεύσεων και η παράταση αυτών των συναντήσεων οδήγησε στην κλιμάκωση του πολέμου στα πεδία μάχης του Αφγανιστάν. Το πραγματικό ερώτημα είναι: γιατί, παρά τις επανειλημμένες ανακοινώσεις του καθεστώτος μαριονέτας σχετικά με τις «ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις που διεξήχθησαν από το Αφγανιστάν και ανήκαν στο Αφγανιστάν» (που σημαίνει ότι οι διαπραγματεύσεις καθοδηγούνταν και ανήκαν στο καθεστώς- μαριονέτα), η κυβέρνηση των ΗΠΑ ξεκίνησε και συνέχισε τις διαπραγματεύσεις με τους Ταλιμπάν με την απουσία αυτού του καθεστώτος - μαριονέτας; Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε ακόμα και μετά τη συμμετοχή στις διαπραγματεύσεις στο Κατάρ του Μουλά Beradar, που θεωρείται ένας από τους πιο υψηλόβαθμους στην ηγεσία των Ταλιμπάν.

Ως ιστορικό γεγονός πρέπει να είναι γνωστό ότι όταν οι σοβιετικοί σοσιαλ-ιμπεριαλιστές απέσυραν τις δυνάμεις τους από το Αφγανιστάν, το σοβιετικό κράτος και το καθεστώς - μαριονέτα τους δεν αναγνώριζαν τις οργανώσεις των τζιχαντιστών που υποστήριζαν οι δυτικοί ιμπεριαλιστές και άλλες αντιδραστικές δυνάμεις στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένων των Κινέζων ρεβιζιονιστών, σαν κύριο αντίπαλό τους στον πόλεμο αυτόν. Με την ουσιαστική έγκριση των ΗΠΑ, επέλεξαν να υποδεικνύουν το Πακιστάν ως τον κύριο αντίπαλο του καθεστώτος - μαριονέτα της Καμπούλ και, με τις ΗΠΑ και την ΕΣΣΔ να ενεργούν ως συν-εγγυητές, οδήγησαν τις δύο πλευρές να συναντηθούν στη Γενεύη για να διαπραγματευτούν «θέματα που σχετίζεται με το Αφγανιστάν». Η Συμφωνία της Γενεύης (1988) θεωρήθηκε πολιτική νίκη για το καθεστώς - μαριονέτα της Καμπούλ και απώλεια για τις οργανώσεις των τζιχαντιστών εκείνη τη στιγμή. Αλλά είναι μια αποδεδειγμένη ιστορική αλήθεια σε όλους τους πολέμους ότι η νίκη και η ήττα αποφασίζονται κυρίως στο πεδίο της μάχης και όχι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Ως εκ τούτου, ο νικητής σε αυτόν τον πόλεμο στο Αφγανιστάν ήταν οι τζιχαντιστικές οργανώσεις και όχι το καθεστώς - μαριονέτα της Καμπούλ.

Επομένως, ο νικητής του τωρινού πολέμου στο Αφγανιστάν θα καθοριστεί πρώτα στο πεδίο της μάχης. Στη συνέχεια, αυτή η νίκη στον πόλεμο πρέπει να επιβεβαιωθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων όπου η μία πλευρά παραδίδεται ή συνθλίβεται από την νικήτρια πλευρά και επιτυγχάνεται η συμφωνία ειρήνευσης. Τώρα, παρά τα σχετικά επιτεύγματα των Ταλιμπάν στον πόλεμο στο Αφγανιστάν και την επέκταση των εδαφών που ελέγχουν τα τελευταία χρόνια, δεν αναδείχτηκαν σαφώς ως οι νικητές του πολέμου για να σφραγίσουν τη νίκη τους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Οι Ταλιμπάν στερούνται ισχυρής υποστήριξης μεταξύ των μαζών στο Αφγανιστάν και δεν έχουν αξιόπιστους διεθνείς προστάτες. Οι κάτοικοι της χώρας είναι στην καλύτερη περίπτωση ελάχιστα ανεκτικοί απέναντι τους και οι ξένοι προστάτες τους -ιδίως οι μεγάλοι όπως η Ρωσία και η Κίνα- τους χρησιμοποιούν μόνο γιατί πολεμούν ενάντια στις ΗΠΑ. Οι αμερικανοί ιμπεριαλιστές κατακτητές και το καθεστώς των μαριονέτων τους όμως δεν έχουν ακόμη υποστεί μια αποφασιστική ήττα που θα τους αναγκάσει να αναγνωρίσουν πως χάνουν τον πόλεμο και να δεχτούν τη νίκη των Ταλιμπάν.

Η απουσία ενός πλατιού και ισχυρού κινήματος μέσα στον αμερικανικό λαό κατά του πολέμου στο Αφγανιστάν, υπήρξε μέχρι τώρα ένα ισχυρό σημείο για τους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές κατακτητές στο εσωτερικό της χώρας τους. Από την άλλη το καθεστώς -μαριονέτα δεν είναι καθόλου δημοφιλές μεταξύ των αφγανικών μαζών, πράγμα που αποτελεί τη μεγαλύτερη αδυναμία του. Επομένως, παράλληλα με την αναθέρμανση των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων στο Κατάρ, η φωτιά και η αναμέτρηση στα πεδία του πολέμου στο Αφγανιστάν ενισχύθηκαν. Ακόμη και αν το καθεστώς -μαριονέτα συμπεριληφθεί στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, η τελική μοίρα του πολέμου και της ειρήνης στο Αφγανιστάν θα αποφασιστεί στα πεδία της μάχης και ύστερα θα επιβεβαιωθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Διαφορετικά, μπορεί να υπάρξει μόνο μια ασταθής και εύθραυστη ειρήνη.

Η διεξαγωγή «μυστικής διπλωματίας» κατά τη διάρκεια των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων στο Κατάρ τους τελευταίους μήνες είναι ενδεικτική της έντονης τάσης και των δύο πλευρών για την επίτευξη συμφωνίας - συμπαιγνίας. Είναι σαφές ότι η «συμπαιγνία» και ο «συμβιβασμός» ενός αντάρτικου κινήματος μιας ερειπωμένης χώρας όπως το Αφγανιστάν με την ιμπεριαλιστική δύναμη νούμερο ένα (παρά την τρέχουσα οικονομική, πολιτική και στρατιωτική παρακμή της) θα οδηγήσει το πρώτο να υποκύψει στην τελευταία. Ιδιαίτερα όταν αυτό το αντάρτικο κίνημα ξεκίνησε με την υποστήριξη και τη χρηματοδότηση αυτής της ιμπεριαλιστικής δύναμης.

Έτσι, είναι σαφές από τώρα ότι εάν η απουσία του επαναστατικού κινήματος στα πεδία μάχης του Αφγανιστάν συνεχιστεί για πολύ καιρό ακόμη, η μοίρα της υπάρχουσας αντίστασης που κυριαρχείται από τους αντιδραστικούς θα είναι για μια ακόμη φορά η ήττα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Και οι λαϊκοί άνθρωποι του Αφγανιστάν θα είναι για άλλη μια φορά, τιμημένοι μαχητές στα πεδία μάχης και χαμένοι στην πολιτική εξέλιξη. Επομένως, εάν δεν κατανοήσουμε την ευαίσθητη ιστορική κατάσταση και δεν προσπαθήσουμε να εκπληρώσουμε τις ιστορικές μας ευθύνες, η χώρα και ο λαός μας δεν θα μας συγχωρήσουν.

*Αν και δημοσιευμένο στις 20 Απριλίου 2019, το άρθρο διατηρεί την επικαιρότητα του, ιδιαίτερα ύστερα από την κατάρρευση των διαπραγματεύσεων στην Ντόχα του Κατάρ ανάμεσα στις ΗΠΑ και τους Ταλιμπάν με πρωτοβουλία της αμερικάνικης πλευράς, ύστερα από μια βομβιστική επίθεση στην Καμπούλ που χρησιμοποιήθηκε περισσότερο ως πρόσχημα από τον Τραμπ. Επίσης ενόψει των προεδρικών εκλογών που προκήρυξε το καθεστώς Γάνι για τις 28 Σεπτεμβρίου και του ενεργητικού μποϊκοτάζ που ξεκίνησαν οι Ταλιμπάν. Η Shola Jawid είναι η επίσημη ιστοσελίδα του Κομμουνιστικού (Μαοϊκού) Κόμματος Αφγανιστάν, μιας οργάνωσης που προέρχεται από το ισχυρό επαναστατικό κίνημα των δεκαετιών του Εξήντα και του Εβδομήντα και την παλιά οργάνωση Shola Jawid (Αιώνια Φλόγα) που ιδρύθηκε το 1964 και αποτέλεσε την κοιτίδα του αντιρεβιζιονιστικού μαοϊκού ρεύματος στο Αφγανιστάν. Η αναδημοσίευση δεν σημαίνει απαραίτητα και συμφωνία με όλες τις απόψεις που διατυπώνονται. Την μετάφραση για λογαριασμό των Αντιγειτονιών έκανε ο Γ.Μ. (www.sholajawid.org/english/main_english/SH20D4.html)