ΑΘΗΝΑ | ΓΙΑ ΤΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΚΑΙ... ΤΑ ΝΤΑΒΑΤΖΙΛΙΚΙΑ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Ολοκληρώθηκε σήμερα η τρίτη βδομάδα γενικών συνελεύσεων και κινητοποιήσεων φοιτητών στην Αθήνα. Προφανώς αποτελεί κάτι πολύ θετικό και ενθαρρυντικό το ότι ακόμα και τρεις βδομάδες μετά οι φοιτητές συνεχίζουν και κατεβαίνουν μαζικά και κατά χιλιάδες στον δρόμο. Χαιρετίζουμε όλους τους φοιτητές που μαζικοποίησαν τις σημερινές διαδηλώσεις και τους καλούμε να συμμετάσχουν και στις επόμενες.

Η κλιμάκωση των κινητοποιήσεων αυτών και η πραγματοποίηση γενικών συνελεύσεων τη βδομάδα που έρχεται είναι η αναγκαία απάντηση στην επίθεση που βιώνουμε και μόνο μέσω αυτών πετύχαιναν και θα πετύχουν νίκες οι φοιτητές. Χωρίς την πάλη για να ενεργοποιηθούν ουσιαστικά οι σύλλογοι και οι αποφάσεις τους να έχουν πραγματικό έρεισμα στον φοιτητόκοσμο, δεν γίνεται να ανασυγκροτηθεί το φοιτητικό κίνημα στο ύψος που απαιτούν οι καιροί και ο οδοστρωτήρας του συστήματος ενάντια στις σπουδές, τη δουλειά και της ελευθερίες της νεολαίας. Γι' αυτό και θεωρούμε υπονομευτικό τον εκ των προτέρων καθορισμό του κινηματικού ραντεβού της επόμενης εβδομάδας σε πολλούς συλλόγους από συνελεύσεις που έγιναν έως και... βδομάδες πριν, στερώντας τη δυνατότητα ουσιαστικής συζήτησης για τα ζητήματα που θέτει η εξέλιξη της πάλης όταν αυτά προκύπτουν.

Απαιτείται να ενταθούν οι προσπάθειες για να κάνει ο κόσμος των συλλόγων τον αγώνα δικιά του υπόθεση, για να ζωντανέψουν οι καταλήψεις και οι συλλογικές διαδικασίες και να υπερβούν τα σημάδια αδυναμίας που εμφανίζονται. Πάνω από όλα, είναι επιτακτική ανάγκη να τεθεί με ξεκάθαρο τρόπο ο στόχος της εναντίωσης στα μέτρα Κεραμέως και την αντιλαϊκή πολιτική, η αναγνώριση του ποιοι είναι οι εχθροί μας και ποιοι οι φίλοι μας, κόντρα σε λογικές αποπροσανατολισμού και εγκλωβισμού της πάλης στο συνδιοικητικό γήπεδο του αντιπάλου.

Μία από τις διαφορές της σημερινής από τις προηγούμενες διαδηλώσεις ήταν η παρουσία της ΚΝΕ. Μετά από από δυο βδομάδες κινητοποιήσεων από τις οποίες απουσίαζε, η ίδια η πραγματικότητα την πίεσε να κατέβει στον δρόμο με πανό συλλόγων στους οποίους πέρασε το πλαίσιό της. Αυτή η στάση δεν μπορεί να μας προκαλεί εντύπωση, αφού, ανέκαθεν, όποτε υπήρχε κόσμος που δεν μπορούσε να ελέγξει στον δρόμο, αυτή ή αμέτοχη ήταν ή ενάντια στην κίνησή του. Φαίνεται ότι εν προκειμένω ο φοιτητόκοσμος που διαδηλώνει και διεκδικεί, μαζικοποιώντας τις διαδικασίες, της ασκεί πιέσεις να συρθεί στις κινητοποιήσεις, αν και μέχρι πρότινος απουσίαζε. Και δεν μπορούμε να αφήσουμε ασχολίαστους τους τραμπουκισμούς από μέλη της ΚΝΕ προς εμάς, οι οποίοι σαν άλλοι ταξιθέτες του κινήματος απαίτησαν οι Αγωνιστικές Κινήσεις να διαδηλώσουν στο τέλος της πορείας, με τη γνωστή δεξιά επιχειρηματολογία για τους «συλλόγους πέρα από κόμματα».

Όσον αφορά τα ΕΑΑΚ, κράτησαν άλλη μια φορά την αναμενόμενη στάση. Επιδόθηκαν σε μια κλασική προσπάθεια πλέον να καπελώσουν τους συλλόγους με εικονικές συγκρούσεις με τα ΜΑΤ για να τα πάρουν οι κάμερες και να δώσουν μια ψευδαίσθηση κίνησης, καλύπτοντας ταυτόχρονα και τις ανεπάρκειες της πολιτικής τους γραμμής. Ποιοι σύλλογοι άραγε συζήτησαν από τη μια σε τι μπλοκ θα κατέβουν (αν θα κατέβουν με πανό του δικού τους συλλόγου) και από την άλλη το αν θα συγκρουστούν με τις δυνάμεις καταστολής. Γιατί όντως δεν έχει δοθεί στους φοιτητές η δυνατότητα να κατέβουν συγκροτημένα σαν σύλλογοι, αφού καλούνται να συμμετάσχουν σε ένα μπλοκ με πανό που έχει εν τέλει τις σφραγίδες διαφόρων συλλόγων που έχουν πάρει απόφαση, χωρίς ο κόσμος να έχει κανένα ρόλο στο πως αυτό προκύπτει και πολύ περισσότερο, στη μετατροπή του συλλόγου του από... υπογραφή σε εργαλείο πάλης που βγαίνει στον δρόμο.

Και το πρόβλημα δεν σταματά εκεί. Ακολούθησε άλλο ένα συντονιστικό συλλόγων και γενικών συνελεύσεων, το οποίο τελικά κατέληξε να είναι άλλη μια γραφειοκρατική διαδικασία, χωρίς τη συμμετοχή ευρύτερου κόσμου και με την επιδίωξη μέχρι τα τώρα από την πλευρά των ΕΑΑΚ να έχει αυτό αποφασιστικό χαρακτήρα, αντί να στηρίζεται στον κοινό παρονομαστή των αποφάσεων που ήδη έχουν πάρει τα ανώτερα όργανα των γενικών συνελεύσεων. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι σε αυτές τις συνθήκες η ΚΝΕ επέλεξε να κάνει «δικό της» συντονιστικό στο Χημείο. Από τη συζήτηση στο συντονιστικό προέκυψε, ότι το μέγιστο ζήτημα είναι η μαζικοποίηση της πανελλαδικής πανεκπαιδευτικής πορείας στις 31/10 στην Αθήνα, όπου και θα συμμετάσχουν φοιτητές από όλες τις πόλεις. Αντιλαμβάνονται άρα τη μέρα αυτή σαν μέρα κλιμάκωσης, ως τη μέρα που θα φέρει όντως μια τομή στο φοιτητικό κίνημα. Στην πραγματικότητα θα αποτυπωθεί έτσι ένας ψευδής συσχετισμός από τη μια και από την άλλη πόλεις της επαρχίας θα μείνουν χωρίς κινητοποιήσεις. Και η ΚΝΕ και τα ΕΑΑΚ με αυτή τους τη στάση, σε αυτή την κρίσιμη φάση συγκρότησης του φοιτητικού κινήματος αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη να αφήσουν ολόκληρες πόλεις χωρίς φοιτητικές διαδηλώσεις την επόμενη βδομάδα.

Πανό συλλόγων με υπογραφές κομμένες... από τον ιδιοκτήτη

Όσον αφορά την απογευματινή πορεία για την ψήφιση του «αναπτυξιακού» πολυνομοσχεδίου, μια σειρά συλλόγων είχαν πάρει απόφαση συμμετοχής. Ήρθαμε αντιμέτωποι με το πόσο τραγελαφική κατάληξη μπορεί να έχει τελικά το εμπόριο ενότητας στα πλαίσια του κινήματος, οι επικλήσεις στους συλλόγους με όρους σφραγίδας και η αντιμετώπισή τους σαν τσιφλίκι. Πιο συγκεκριμένα, γίναμε μάρτυρες μιας εσωτερικής αντιπαράθεσης στα ΕΑΑΚ για το σε ποιον «ανήκουν» τα πανό των συλλόγων, με μερίδες των ΕΑΑΚ να φτάνουν να κόψουν με κοπίδι ονόματα συλλόγων από το αντίστοιχο πανό, επειδή οι οργανωτικές τους αντιπαραθέσεις δεν επέτρεπαν στο πανό των συλλόγων να ακολουθήσει συγκεκριμένη πορεία. Η ουσία αυτής της αντιπαράθεσης προκύπτει από τις ιδιοκτησιακές λογικές που έχει αυτός ο χώρος για το κίνημα. Το γεγονός αυτό δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από ένα νταβατζιλίκι από τα ΕΑΑΚ για το ποια φωνή θα (μικρο)ηγεμονεύσει στο κίνημα στις πλάτες αποφάσεων συλλόγων, ερήμην των ίδιων των φοιτητών. Η αντιμετώπιση των αποφάσεων συλλόγων και των πανό σαν σφραγίδες, οι ιδιοκτησιακές λογικές δεν αρμόζουν και σε καμία περίπτωση δεν προωθούν το κίνημα, άλλα όπως φάνηκε και από την άμαζη συνέχεια, λειτουργούν πέρα για πέρα διαλυτικά.