13-12-43
Ξέρω ένα τόπο που χει μια πληγή στα σπλάχνα του
Κυλίδες αίμα ακόμα μέσα στα χωράφια του
Πίσω του επιβλητικά ο Χελμός υψώνεται
Και έχει δεί τον πλυθησμό του να σκοτώνεται
Αριστερά σε μια πλαγιά έχει τα παιδιά του
80 χρόνια τώρα μες την αγκαλιά του
Κάθε ψυχή, κάθε νεκρός και ένα έλατο
Που βλέπει από την κορφή προς το απέραντο
Είδε σχολεία του να γίνονται στρατόπεδα
Κι όλο το βάρος έπεσε στα γυναικόπαιδα
Κι έτσι γεννήθηκε ελπίδα από τις στάχτες του
Κι από τον πόνο που τραβάει πάνω στις πλάτες του
Μέχρι και σήμερα ακούει το μοιρολόι
Και τη σιωπή αφουγκράζεται από το ρολόι
Που οι δείκτες του στέκουν ακίνητοι στο χρόνο
Κι όποτε στέκομαι μπροστά του θα βουρκώνω
Κανένα του σοκάκι δεν έμεινε αδιάβατο
Και η φωτιά ως και σήμερα μυρίζει θάνατο
Κι είναι η ατμόσφαιρα βαριά και θλιβερή
Σαν πλησιάζεις το σχολείο ή τη ράχη του Καππή
Μαύρα μαντήλια γέμισε το μονοπάτι
Στερέψανε τα μάτια τους σ' αυτή τη ράχη
Είδε το αίμα να κυλάει στους λόφους άφθονο
Χαριστική βολή διπλή σε δωδεκάχρονο
Είδε να παίρνουν οι φασίστες το πηδάλιο
Κι ακούει ακόμα τις ριπές απ' το μυδράλιο
Κι είδε στους λόφους να παραφυλάν τα όρνια
Και με ομίχλη, με βροχές μα και με χιόνια
Είδε κορίτσια του να σκάβουν με τα χέρια τους
Για έναν τάφο αβαθή για τον πατέρα τους
Κι όλα τα αγόρια του απότομα ανδρέψανε
Και μες το χρόνο μπόρεσαν και το παλέψανε
Κι είτε βρεθείς εκεί χειμώνα ή καλοκαίρι
Θα έχει πάντα μια ψύχρα απ' το Δεκέμβρη
Κι όσο ανεβαίνει δίπλα μας ο φασισμός
Εκπνέει μπαρούτι στις ανάσες του ο Χελμός
Και οι φονιάδες είναι ακόμα ατιμώρητοι
Κι αυτή τη χώρα κυβερνούν οι ανιστόριτοι
Και πριν να πας μαλάκα πάλι να ψηφίσεις
Για τα Καλάβρυτα να πας και να ρωτήσεις
Κι αν θες για Νίκαια, Δίστομο και Χορτιάτη
Κερδύλια, Επτάλοφο, Λιλαία και Υπάτη
Όπου το χώμα ποτισμένο είναι με αίμα
Κάθε γωνιά, κάθε βουνό και κάθε ρέμα
Θα είναι πάντα μια πληγή στην ιστορία
Μνήμες πικρές, Δεκέμβρης του '43
Μέσα απ'τις στάχτες φώτισε μάνα μου η μέρα
Μην αντικρύσει ο άνθρωπος τέτοια φοβέρα
Κάθε ψυχή, κάθε νεκρός και ένα έλατο
Που βλέπει από την κορφή προς το απέραντο
Κι όσο ανεβαίνει δίπλα μας ο φασισμός
Εκπνέει μπαρούτι στις ανάσες του ο Χελμός
Μαύρα μαντήλια γέμισε το μονοπάτι
Στερέψανε τα μάτια τους σ' αυτή τη ράχη
Μέσα απ'τις στάχτες φώτισε μάνα μου η μέρα
Μην αντικρύσει ο άνθρωπος τέτοια φοβέρα
© Misdeal 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου