Κοροναϊός: πανικός - στρατιωτικοποίηση - φασιστικοποίηση

Οι εξελίξεις με την εξάπλωση του κοροναϊού τρέχουν όσο και η ίδια η εξάπλωσή του. Το θέμα πλέον όμως βγαίνει πέρα των ιατρικών δεδομένων, τα οποία οι περισσότερες σοβαρές ιατρικές πηγές δε χαρακτηρίζουν ως τόσο ανησυχητικά. Μάλιστα άλλους ιούς του ίδιου τύπου ή άλλους πιο ...καθημερινούς ιούς τους θεωρούν πιο επικίνδυνους. Σε κάθε περίπτωση όμως αυτό που καταλήγουμε να έχουμε ως δεδομένο είναι η τρομοϋστερία και χώρες αλλεπάλληλα να κουνάνε το δάχτυλο, είτε προς τα μέσα, στους ασθενείς, είτε προς τα έξω, κυρίως στην Κίνα.

Αλλά τι είναι αυτό που κάνει τις μη ιατρικές εξελίξεις να τρέχουν με αυτό τον τρόπο; Νομίζω ότι στο φόντο της ανάλυσης πρέπει να δούμε τον οικονομικό πόλεμο που εξελισσόταν ανεξαρτήτως, μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας. Εμπάργκο και άλλα μέσα ήταν δύσκολο να επιβληθούν από μέρους των ΗΠΑ στους υπόλοιπους ΝΑΤΟϊκούς συμμάχους. Κι ενώ ο κοροναϊός ήταν αποτέλεσμα του άλλου πολέμου που παίζει προς τα μέσα, δηλαδή της ανελέητης ταξικής πάλης απέναντι στους φτωχούς του λαού (προέκυψε από κατανάλωση μη ελεγμένων τροφίμων), κατά κάποιο τρόπο βόλεψε στην αιτιολόγηση μιας σειράς κινήσεων και προς τα μέσα, και προς τα έξω.

Πιο συγκεκριμένα:

Η Κίνα κατηγορείται ως η παγκόσμια συμφορά, όμως ακόμα και σε αυτό δεν υπάρχει σύμπνοια των στρατηγικών ανταγωνιστών της στη Δύση. Οι ΗΠΑ προσπαθούν να το εκμεταλλευτούν ώστε να σφίξουν τον οικονομικό αποκλεισμό. Όμως η ίδια η εξάπλωση του ιού, παρ' όλο που θεωρήθηκε πως αφού κλείνει αμερικανικά εργοστάσια στην Κίνα, έτσι θα γυρίσουν θέσεις εργασίας στις ΗΠΑ, φαίνεται πως δημιουργεί έντονες πτώσεις στους οικονομικούς δείκτες• λόγω πτώσης του τουρισμού, του εμπορίου, της τιμής του πετρελαίου κλπ, πολλοί μιλάνε για μια προκρισιακή κατάσταση, για το άνοιγμα μιας νέας κρίσης-κραχ, με απώλειες άνω του 1 τρισ. Μάλιστα τέτοιος ήταν ο κυνισμός των Αμερικανών, που ενώ πολλοί μιλούσαν για κοινή ιατρική αντιμετώπιση, οι ίδιοι σε αντίθεση με άλλες σύμμαχές τους χώρες (ΕΕ), δεν έστειλαν καν ιατρική βοήθεια.

Από το οικονομικό όμως, πρέπει να περάσουμε στο γεωστρατηγικό, ίσως κιόλας αυτό που καίει περισσότερο, καθώς είναι αυτό που βλέπουμε περισσότερο και πιο άμεσα. Ακούγεται οξύμωρο, αλλά θα εξηγήσω, παίρνοντας πρώτα όμως ως δεδομένο την κατάσταση στα μέτωπα του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού. Από τη Βόρεια Αφρική στα Βαλκάνια κι από εκεί πίσω στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο, έχουμε ένα καζάνι που βράζει, που έχουν ρίξει όλα τα ...ιμπεριαλιστικά συστατικά. Πρόκειται για πεδίο έντονου ανταγωνισμού, που είτε ως πόλεμος δι' αντιπροσώπων, είτε πιο άμεσος, είναι η πλέον χαρακτηριστική έκφραση της προσπάθειας των ιμπεριαλιστών να μοιράσουν την πίτα που λέγεται πλανήτης, και συγκεκριμένα τις παραγωγικές του πηγές. Το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα παγκόσμια περνάει (ακόμα) μια κρίση την οποία για να ξεπεράσει, αγκωμαχεί να επαναπροσδιορίσει ο κάθε ιμπεριαλιστής από τη μεριά του, το πόσες πλουτοπαραγωγικές πηγές θα εκμεταλλεύεται και άρα το τι παραγωγική κατάσταση θα επικρατήσει προς συμφέρον του. Επομένως, και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, οι στρατιωτικές ασκήσεις όλων των εμπλεκομένων έχουν αυξηθεί. Εξαρτημένες χώρες, όπως η Ελλάδα παρέχουν τη γη τους σαν εναρκτήριο σημείο των στρατιωτικών αποστολών. Και προφανώς για να υπάρξει “συναίνεση” από τους λαούς ώστε να δεχτούν να σφαχτούν, πρέπει να πειστούν σε ιδεολογικό επίπεδο μέσω της εθνικιστικής προπαγάνδας. Κι όπου δεν υπάρχει πειθώ, υπάρχει ανάγκα. Και εκεί χρειάζεται μια έντονη στρατιωτικοποίηση, που πάει χέρι-χέρι με τη φασιστικοποίηση, που πάνε χέρ-χέρι με την επιβολή πανικού.

Κι εδώ ερχόμαστε σε αυτό που όντως βλέπουμε όλοι καθημερινά: ακυρωμένες πτήσεις για Ιταλία, memes και τρολάρισμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ένας πανικός με ιατρικές μάσκες και αντισηπτικά, και τέλος -που εδώ πρόκειται για την πραγματική ουσία της στρατιωτικοποίησης- απαγορευμένες δημόσιες μαζικές συναθροίσεις, όπως θέατρα, κινηματογράφοι και βεβαίως το ίδιο το καρναβάλι. Εντάξει, δεν είναι άνω των τριών, αλλά θυμίζει χούντα. Και δεν είναι μόνο στην Ελλάδα, που άλλωστε αυτό είναι πολύ ηπιότερο αυτού που γίνεται στην Ιταλία και την Κίνα, ας πούμε. Γιατί εκεί μπαίνουν σε καραντίνα ολόκληρες περιοχές εκατοντάδων χιλιάδων αλλά και εκατομμυρίων. Για έναν ιό όχι και τόσο μεγάλης επικινδυνότητας, όσης παρουσιάζεται. Και μάλιστα σε υγιείς κατά βάση πληθυσμούς, με τρόπο που θυμίζει άλλες εποχές μεγάλης προετοιμασίας για μεγάλο ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Για το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Τότε γιατί αυτή η στρατιωτικοποίηση της καθημερινότητας; Θα πει κανείς, δεν είναι και τόσο στρατιωτική η απαγόρευση του καρναβαλιού, είναι μέτρο πρόληψης. Μέτρο πρόληψης όμως για ποιο πράγμα; Για τη μηδαμινή σχεδόν θνησιμότητα στην πλειοψηφία των περιπτώσεων;

Έτσι λοιπόν, σε μια περίοδο ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, όλοι προετοιμάζουν τους λαούς τους σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης, με τρόπο στρατιωτικό. Άλλωστε εμείς θα πάρουμε τα όπλα να σφάξουμε εργάτες άλλων χωρών, εμείς πρέπει να είμαστε έτοιμοι σε αυτή τη λογική, σε αυτό τον τρόπο ζωής. Άλλο που δε βόλεψε η στρατιωτικοποίηση διάφορων περιοχών, και μένει να δούμε πόσοι άλλοι θα ακολουθήσουν αυτό το μέτρο.

Δεν είναι μόνο το δόγμα “σκάσε και μη μιλάς” αλλά και η έξη σε μια κατάσταση που θυμίζει στρατόπεδο. Χρήσιμη ιδεολογικά σε μια πολεμική σύρραξη, χρήσιμη και για γενική τρομοκράτηση, χρήσιμη και για μεγαλύτερο και πιο φασιστικού τύπου έλεγχο των μαζών των εργαζόμενων λαών. Κι αν τώρα χρειάζονται στρατιωτικά μέτρα για την αντιμετώπιση του “εχθρού-ιού”, φανταστείτε τι χρειάζεται για μεγαλύτερες και σοβαρότερες κρίσεις πάσης φύσεως. Όλων των ενδεχομένων συμπεριλαμβανομένων.

Δ.Χ.