8 ΜΑΡΤΗ: ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΡΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ - Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΟΣ

Στις 8 Μάρτη 1857 οι υφάντρες της Νέας Υόρκης βγήκαν στους δρόμους απαιτώντας μείωση των εξουθενωτικών ωρών εργασίας – από 16 σε 10 ώρες την ημέρα, ίσα μεροκάματα με τους άντρες και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Η κινητοποίηση πνίγηκε στο αίμα. Το 1910 η επαναστάτρια Κλάρα Τσέτκιν στη Συνδιάσκεψη Σοσιαλιστριών Γυναικών στην Κοπεγχάγη πρότεινε την 8η Μαρτίου ως ημέρα φόρο - τιμής στους αγώνες των γυναικών. Από τότε και μέχρι σήμερα το γυναικείο κίνημα, κατέκτησε πολλά δικαιώματα μέσα από σκληρούς ιστορικούς αγώνες.

Η ιδιαιτερότητα της θέσης της γυναίκας μέσα στην κοινωνία και της ανισότητας την οποία βιώνει οφείλεται στην διπλή καταπίεση που υφίσταται, την καταπίεση στην εργασία και το σπίτι. Ιστορικά η θέση αυτή της γυναίκας προήλθε από την δημιουργία της ιδιοκτησίας και την διαίρεση των κοινωνιών σε τάξεις. Η γυναίκα δεν κλείστηκε στο σπίτι και το νοικοκυριό επειδή αυτός είναι ο ρόλος που η φύση (ή ο θεός) της έδωσε. Αλλά αυτός ο εγκλεισμός βοηθούσε  να αναπτυχθούν κοινωνίες που βασίζονται στην ατομική ιδιοκτησία.

Σε Όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, όπως και η παρούσα, πέρασαν νόμους που πλήττουν τις γυναίκες και η πολιτική τους τροφοδότησε σάπιες ιδεολογίες που θέλουν τη γυναίκα υποτακτική και στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής. Οι γυναίκες έχουν τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας, οι μισθοί είναι πάντα χαμηλότεροι, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας αφορούν πολύ μεγαλύτερο ποσοστό γυναικών συγκριτικά και δεν είναι λίγα τα επαγγέλματα που ακόμα δύσκολα αποδέχονται μια γυναίκα να τα ασκεί με ίσους όρους. Συν τοις άλλοις, η ΕΕ νομιμοποίησε τις απολύσεις εγκύων και είναι χρόνια γνωστό το κριτήριο για μια πρόσληψη που δε θέλει τη γυναίκα στο άμεσο μέλλον να γίνει μητέρα. Τα περιστατικά εργοδοτικής αυθαιρεσίας αλλά και σεξουαλικής παρενόχλησης στον χώρο εργασίας είναι επίσης με διαφορά υψηλοτέρα. Ταυτόχρονα, οι βιασμοί και οι δολοφονίες γυναικών έχουν εκτοξευτεί τα τελευταία χρόνια. Το δικαίωμα της γυναίκας να αποφασίζει για τη ζωή της αμφισβητείται από το κράτος και την εκκλησία. Ας μην ξεχνάμε την πρόσφατη σκοταδιστική εξέλιξη να συζητάμε ξανά για το δικαίωμα στην άμβλωση.

Τα τελευταία χρόνια, η θέση των γυναικών χειροτερεύει διαρκώς, δικαιώματα καταργούνται ενώ η βία κατά των γυναικών αυξάνεται ραγδαία.  Το σύστημα  έχει κάθε συμφέρον να διατηρεί την ανισότητα μεταξύ των δυο φύλων προς μεγαλύτερη εκμετάλλευση και των δυο. Κατά καιρούς έχει λοιδορήσει το γυναικείο κίνημα αποδίδοντας χαρακτηρισμούς σε αγωνιζόμενες γυναίκες που σοκάρουν και εξοργίζουν με την χυδαιότητα τους. Άλλοτε πάλι προσπαθεί να το ελέγξει και να το οδηγήσει σε ανέξοδες και ακίνδυνες αταξικές αναλύσεις που περιορίζουν την καταπίεση των γυναικών ως καταπίεση από το άλλο φύλλο. Με αιτήματα που παραμένουν πάντα εντός των ορίων του συστήματος επιδιώκουν να καρπωθούν τη αγωνιστική διάθεση των γυναικών και να λειτουργήσουν ως ανάχωμα στην ανάπτυξη επαναστατικού κινήματος. Μια σειρά δυνάμεις, σχήματα και συλλογικότητες κάτω από το βάρους του αρνητικού συσχετισμού στοιχίζονται πίσω από λανθασμένες απόψεις στο όνομα της μαζικότητας και της ενότητας. Μόνο που η ενότητα με αστικές απόψεις και η συνάθροιση με τις δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ δεν μπορούν παρά να στοιχίσουν στο κίνημα και να φέρει τις γυναίκες σε ακόμη χειρότερη θέση.

Πρέπει να τονιστεί ότι η τάξη και όχι το φύλο είναι που μας ενώνει σαν αγωνιζόμενο λαό.  Η θέση των γυναικών στην πάλη για μια καλύτερη ζωή είναι δίπλα στους εργαζόμενους και τους εργάτες και μέσα στους κόλπους αυτών θα παλευτεί και η φυλετική αντιπαράθεση. Η 8^η Μάρτη καθιερώθηκε από τις εργάτριες ως ημέρα αγώνα και ως τέτοια ημέρα πρέπει να την τιμούμε.

ΓΥΝΑΙΚΕΣ του ΚΚΕ(μ-λ)