Έκκληση σ΄ έναν άρρωστο κομουνιστή
Μάθαμε ότι άρρωστος με φυματίωση είσαι.
Σε προσκαλούμε σ’αυτό να μη διακρίνεις
Κάποια τυχαία συγκυρία, μα
Μια επίθεση των καταπιεστών, που
Ντυμένο μ’ελάχιστα ρούχα κάτω από στέγη υγρή
Σε παραδώσαν στην πεινά. Έτσι αρρώστησες.
Σε διατάζουμε αμέσως ν’αναλάβεις αγώνα
Εναντία στην αρρώστια κι εναντία στην καταπίεση
Μ΄ολη την πανουργία, την αυστηράδα σου και την υπομονή
Σου ένα τμήμα του αγώνα μας, που
Την αδυναμία κάνοντας περά να διεξάγεις πρέπει
Μέσα στην πιο ολοφάνερη στέρηση και που σ΄αυτόν επιτρέπονται
Όλα όσα στην νίκη οδηγούν: αυτή η νίκη
Νίκη της ανθρωπότητας εναντία στ΄ αποβράσματα είναι.
Σε περιμένουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται πάλι
Στο πόστο σου, Σύντροφε.
Τότε και σήμερα ή τι μπορούμε να κάνουμε.
Έκκληση σ΄έναν άρρωστο κομουνιστή
Μάθαμε ότι άρρωστος με φυματίωση είσαι.
Σε προσκαλούμε σ’αυτό να μη διακρίνεις
Κάποια τυχαία συγκυρία, μα
Μια επίθεση των καταπιεστών, που
Ντυμένο μ’ελάχιστα ρούχα κάτω από στέγη υγρή
Σε παραδώσαν στην πεινά. Έτσι αρρώστησες.
Σε διατάζουμε αμέσως ν’ αναλάβεις αγώνα
Εναντία στην αρρώστια κι εναντία στην καταπίεση
Μ΄ολη την πανουργία, την αυστηράδα σου και την υπομονή
Σου ένα τμήμα του αγώνα μας, που
Την αδυναμία κάνοντας πέρα να διεξάγεις πρέπει
Μέσα στην πιο ολοφάνερη στέρηση και που σ΄αυτόν επιτρέπονται
Όλα όσα στην νίκη οδηγούν: αυτή η νίκη
Νίκη της ανθρωπότητας εναντία στ΄ αποβράσματα είναι.
Σε περιμένουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται πάλι
Στο πόστο σου, Σύντροφε.
Απάντηση του άρρωστου κομουνιστή στους συντρόφους του
Σύντροφοι με την πεινά, την άθλια κατοικία και τα λίγα ρούχα
Αρρώστησα κι απομακρύνθηκα από τις γραμμές σας.
Ανέλαβα αμέσως τον αγώνα να σταθώ
στα πόδια μου ξανά.
Στον καθένα που με βλέπε εξηγώ
Την αίτια της αρρώστιας μου και
Δείχνω τους ένοχους κατηγορηματικά
Συνάμα αγωνίζομαι εναντία στα Ταμεία Ασθενείας
Που και για το παραμικρό δικαίωμα μου βάλθηκαν να με ξεγελάσουν
Απ΄το κρεβάτι αγωνίζομαι.
Φρόντισα να ενημερωθώ για τις υποχρεώσεις του νοσοκομείου
Τις καθημερινές άδικες επεμβάσεις ενάντια στους
αρρώστους των καταπιεσμένων τάξεων.
Χρησιμοποιώ το κάθε μέσο που με βοηθά
Την υγεία μου να ξαναποκτήσω.
Κι έτσι, αν κι έχω χτυπηθεί και πληγωμένος είμαι
Δεν έχω εγκαταλείψει τις γραμμές σας…
Τα κανόνια πιο αναγκαία από το βούτυρο
Η φημισμένη ρήση του στρατηγού Γκερινκ
Ότι τα κανόνια είναι πιο σπουδαία από το βούτυρο
Είναι σωστή στο βαθμό που η κυβέρνηση
Χρειάζεται τόσο περισσότερα κανόνια, όσο λιγότερο βούτυρο έχει
Γιατί όσο λιγότερο βούτυρο έχει
Τόσο περισσότερους έχει εχθρούς…
ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ (1939)
Τα παραπάνω κείμενα ανήκουν στον Μπερτολτ Μπρέχτ και γράφτηκαν το 1939 κάτω από τον γενικό τίτλο Έκκληση. Όποιος θέλει μπορεί να τα αναζητήσει για να διαβάσει ολοκληρωμένο το έργο μιας και εγώ το έχω πετσοκόψει λιγάκι.
Θα μου πείτε τι με έπιασε και θυμήθηκα τον Μπρεχτ του 1939 εν μέσω πανδημίας Κορονοϊου το 2020;
Είναι απλό, νομίζω ότι μας βοηθά να δούμε πιο δρόμο πρέπει να ακολουθήσουμε, το δρόμος του αγώνα και της αντίστασης απέναντι στα όσα βιώνουμε.
Δεν φτάνει λοιπόν απλώς να κλειστούμε στα σπίτια μας και πειθήνια να ακολουθούμε τις όποιες εντολές της κυβέρνησης.
Πρέπει την κάθε στιγμή είτε ως εργαζόμενοι (όσοι από εμάς ακόμα εργάζονται) είτε ως υγειονομικοί, είτε ακόμα και ως ασθενείς να ξεσκεπάζουμε την κοροϊδία του συστήματος.
Θέλουν να μας φορτώσουν την ευθύνη για την πανδημία και για τα οποία κακά μας βρουν γιατί τάχα δεν καταλαβαίνουμε, γιατί δεν έχουμε κοινωνική συνείδηση και μιας κι είμαστε τέτοια υποκείμενα αναγκάζονται να πάρουν επιπλέον μέτρα.
Δεν μας λένε όμως τίποτα για τις δικές τους υποχρεώσεις, τις δικές τους ευθύνες.
Αρκούνται σε κατασταλτικά μέτρα χωρίς να φροντίζουν για το πώς θα ενισχύσουν το σύστημα περίθαλψης το όποιο είχαν οδηγήσει στην εξαθλίωση πριν την πανδημία με αποτέλεσμα να αδυνατεί να διαχειριστεί την κατάσταση τώρα.
Γιατί είναι βέβαιο ότι το δημόσιο σύστημα περίθαλψης θα δεχτεί μια σημαντική επιβάρυνση. Τα μετρά περιορισμού έχουν σχέση με το πώς αυτή η επιβάρυνση θα διαχυθεί στο χρόνο και στην πραγματικότητα δεν μπορούν να την αποκρούσουν πλήρως.
Όταν όμως τα κρεβάτια ΜΕΘ δεν επαρκούν για την κάλυψη των συνηθισμένων αναγκών της χωράς τι περιμένουμε ότι θα συμβεί τώρα;
Τι περιμένουμε να συμβεί όταν η μέχρι στιγμής εμπειρία από τις άλλες χώρες που έχουν πληγεί συνδέει το ποσοστό θνητότητας με τη δυνατότητα παροχής αυξημένη φροντίδας (ΜΕΘ);
Όταν το προσωπικό στα νοσοκομεία ήταν ήδη εξουθενωμένο πως περιμένουμε ότι θα τα βγάλει πέρα τώρα;
Για όλα αυτά δεν ακούμε τίποτα από την κυβέρνηση και θα πρέπει εμείς να αναδείξουμε την κοροϊδία όλων αυτών που χρόνια τώρα έχουν ξεχαρβαλώσει την οποία υποδομή κοινωνικού κράτους και που ακόμα και τώρα εν μέσω πανδημίας ουσιαστικά αδιαφορούν για την υγεία και την περίθαλψη.
Έτσι την ιδία στιγμή που τάχα κόπτονται για την υγεία του λαού έχουν παγώσει τη λειτουργιά των εξωτερικών ιατρειών των νοσοκομείων, αποκλείοντας από το σύστημα υγείας χιλιάδες κόσμου, λες και ο κορονοϊός έχει οδηγήσει στην ίαση όλων των άλλων παθήσεων, λες και η συ νοσηρότητα δεν είναι βασικός παράγοντας θνησιμότητας.
Την ίδια στιγμή που «χειροκροτούν» τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία, τους αφήνουν εκθέτους χωρίς τα στοιχειώδη μέτρα προφύλαξης, με τον κίνδυνο να μετατρέπουν τα ίδια τα νοσοκομεία σε εστίες διάδοσης του ιού.
Να ξεσκεπάσουμε την υποκρισία τους ότι τάχα νοιάζονται για το κάλο μας και για αυτό επιβάλουν την πλήρη αστυνόμευση της κοινωνίας, γιατί η αλήθεια είναι ότι την ιδία στιγμή διατηρούν στοιβαγμένους ανθρώπους σε κέντρα κράτησης μεταναστών χωρίς καμία μέριμνα. Αδιαφορούν για τα εργοστάσια και τους άλλους χώρους μαζικής εργασίας που συνεχίζουν να λειτουργούν κανονικά χωρίς καμία φροντίδα για τις συνθήκες μετακινήσεις και εργασίας ενώ δεν δίνουν δεκάρα ούτε για τους νεολαίους μας που συνεχίζουν τη θητεία τους κανονικά στοιβαγμένοι σε θαλάμους χωρίς δικαίωμα εξόδου (και υπάρχουν ακόμα δεκάδες παραδείγματα).
Η πρεμούρα τους είναι να δημιουργήσουν συνθήκες εγκλεισμού και επιτήρησης γιατί φοβούνται την αντίδραση του κόσμου όταν γίνει ξεκάθαρο ότι «ο βασιλείας είναι γυμνός» ότι τον έχουν εγκαταλείψει και ότι χρησιμοποιούν την αγωνιά και τον φόβο του για να περάσουν μετρά προς όφελος του κεφαλαίου (ας ρίχνουμε καμία μάτια στις πράξεις νομοθετικού δικαίου που κατεβαίνουν την τελευταία εβδομάδα).
Και να μη βιαστούν διάφοροι καλοθελητές να μας χρεώσουν αδιαφορία για τη κρισιμότητα της κατάστασης. Κατανοούμε την ανάγκη των περιορισμών σαν ένα πρώτο βασικό μετρό ανασχέσεις της πανδημίας άλλα δεν αρκεί αυτό και σε καμία περίπτωση δεν δικαιώνει την καταστρατήγηση κάθε είδους ελευθερίας.
Κατανοούμε επίσης όμως ότι εάν δεν γίνουν άμεσα προσλήψεις ιατρονοσηλευτικού προσωπικού, εάν δεν υπάρξει επαρκής υλικοτεχνικός εξοπλισμός των νοσοκομείων, ένα δεν ανοίξουν κρεβάτια ΜΕΘ, εάν δεν παρθούν επαρκή μέτρα στήριξης για όλους τους εργαζόμενους, ένα δεν μπει ένας φραγμός στης ορέξεις του συστήματος για την καταστρατήγηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών μας, τότε το μέλλον θα είναι πολύ ζοφερό.
Ας μη δεχτούμε λοιπόν το ανθρωποφοβικό δηλητήριο που μας ποτίζουν.
Δεν είναι ο διπλανός μας η πηγή του κακού.
Δεν είναι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο οι «τεμπέληδες» που κάνουν διακοπές.
Τέλος, δεν είναι ανεύθυνο αντικοινωνικό πλάσμα που πρέπει να το ματώσουν όποιος διαφωνεί με την κυβέρνηση και διεκδικεί, επειδή πολύ απλά δεν δέχεται τα ψέματα και την ανάγκη της να φροντίζει για την κερδοφορία και για το κεφάλαιο και όχι για την αξία την ανθρώπινης ζωής και την υγεία του λαού. Πως αλλιώς θα μπορούσε να μεταφραστεί η χυδαιότητα του “γίνε εθελοντής”, χωρίς καν να έχουν μπει σε διαδικασία προσλήψεων προσωπικού...
Ο εχθρός λοιπόν, δεν είναι μόνο αόρατος, δεν είναι μόνο ο κορονοϊός.
Ο εχθρός είναι και αυτός που παρά τις δύσκολες συνθήκες που ζούμε, συνεχίζει να παίζει με τις ζωές μας, εφαρμόζοντας ημίμετρα, ρίχνοντας το μπαλάκι της διαχείρισης της δημόσιας υγείας και της απόλυτης ευθύνης στους πολίτες, που συνεχίζει να στέλνει τους εργάτες στα εργοστάσια και να λαμβάνει εξοντωτικά εργασιακά μέτρα, όπως δουλειά την Κυριακή.
Έτσι λοιπόν, ο λαός πρέπει να επαγρυπνεί και ενάντια σε αυτόν τον εχθρό, γιατί κάποια στιγμή, αν ο κορονοϊός θα φύγει, θα μείνουμε εμείς με όλες τις συνέπειες του.
Γ.ΠΑΠ.
Δ.Β.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου