Το καπιταλιστικό σύστημα έχει μία συγκεκριμένη φύση και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει. Όσα δεινά και αν προκαλέσει, και επειδή δεν θα αποχωρήσει οικειοθελώς από την κυριαρχία, αντιδράει απέναντι στις ολέθριες συνέπειες της φύσης του σαν καπιταλισμός: τροφοδοτεί νέες αντιλαϊκές συνέπειες και καταστροφή. Και μαζί μ’ αυτές συντρίβει και δικές του αυταπάτες, και ιδεολογήματα που είχε φτιάξει σε προηγούμενες περιόδους. Ωστόσο, δεν παραιτείται από το να ενισχύει ξανά καινούριες.
Η βασική μέριμνα του συστήματος απέναντι στην επιδημία, αλλά και οι δυνατότητές του να «δράσει», περιορίζονται στην καταστολή και τον περιορισμό.
Πρώτο, διότι οι δομές υγειονομικής περίθαλψης είναι διάτρητες και αναποτελεσματικές από την άγρια επίθεση των προηγούμενων χρόνων.
Δεύτερο και καθόλου αμελητέο, διότι δεν μπορεί και δεν θέλει (με βάση τα χαρακτηριστικά του) να επιτάξει το παγκόσμιο βιομηχανικό-οικονομικό σύμπλεγμα και να το βάλει άμεσα και αποτελεσματικά στην υπηρεσία της αντιμετώπισης της νόσου. Να το υποχρεώσει, δηλαδή, να άρει (αν μπορεί αυτό να γίνει) πλήρως τον ταξικό του χαρακτήρα.
Δεν μπορεί (ακόμα και αν κάποιες πιο εξορθολογισμένες πλευρές του συστήματος το θέλουν) να παρέμβει στον αγώνα δρόμου που γίνεται στα πλαίσιά του, μιας και το αντιμετωπίζει σαν ευκαιρία. Δεν μπορεί να μπει εμπόδιο στη λογική του κέρδους που αποθρασυμένες κυνηγούν οι φαρμακοβιομηχανίες. Δεν μπορεί να επέμβει στη μεγάλη «μάχη» και το μεγάλο φαγοπότι στην παραγωγή και διανομή του υλικού που χρειάζεται το σύστημα περίθαλψης.
Δεν μπορεί να επέμβει στο ότι οι λαοί γίνονται πειραματόζωα που εκτίθενται σε αμφιλεγόμενα εμβόλια, σε αναποτελεσματικά φάρμακα, στην αχόρταγη δίψα του φαρμακευτικού λεγόμενου κεφαλαίου να ξεφορτωθεί ολόκληρες φουρνιές φαρμάκων και να κυνηγήσει τις καινούριες.
Έχει, λοιπόν, ήδη αναλυθεί το πώς αντέδρασε το σύστημα μετά τον πρώτο αιφνιδιασμό του. Αντίθετα, κινείται πολύ αργά (και πάντα πίσω και κόντρα) σε ό,τι αφορά τις ανάγκες του πληθυσμού. Είναι, λοιπόν, εξηγήσιμο το ότι οι λαϊκές μάζες αισθάνονται απροστάτευτες και πειθαναγκάζονται στην τήρηση των μέτρων, αφού δεν βλέπουν φως ούτε στα φάρμακα που μπορούν να πάρουν, ούτε στη νοσηλεία που θα έχουν, ούτε στη δυνατότητά τους να κάνουν έγκαιρα διάγνωση. Οι μάζες είναι σ’ αυτή τη φάση εγκλωβισμένες ανάμεσα στην ανεπάρκεια του συστήματος περίθαλψης και στην πλήρη αδυναμία τους να απολαύσουν τις υπηρεσίες του λεγόμενου ιδιωτικού τομέα περίθαλψης που τόσο διαφημίστηκε τα προηγούμενα χρόνια, και που έχει γίνει τόσο απρόσιτος και πολυέξοδος για τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία....
Την απόφαση του Κ.Ο. του ΚΚΕ(μ-λ) μπορείτε να τη διαβάσετε ολόκληρη στην ιστοσελίδα της Οργάνωσης εδώ: ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ Κ.Ο. ΤΟΥ ΚΚΕ(μ-λ) 29/3/2020
Συζήτηση όπου θα παρουσιάζονται και θα εξηγούνται οι απόψεις του ΚΚΕ(μ-λ) θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 5 Απρίλη στο webradio Φωνή Αντίστασης στις 8:00 μ.μ. Με τον σ. Αντρέα Βογιατζόγλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου