Το κείμενο που δημοσιεύουμε έχει
ημερομηνία 13 Απριλίου 2020, ενόσω η πανδημία στην βόρεια Ιταλία ακόμη
κάλπαζε με τα γνωστά θανατηφόρα αποτελέσματα. Αναρτήθηκε στο μπλογκ proletaricomunisti.blogspot.com, ως τμήμα
μιας σειράς άρθρων για την κατάσταση της εργατικής τάξης στην γειτονική χώρα,
εν μέσω της πανδημίας του Covid-19. Χρησιμοποιήθηκαν για την προπαγανδιστική παρέμβαση σε εργοστάσια. Θεωρούμε πως συνεχίζει και τώρα , δυο
εβδομάδες μετά , να έχει και επικαιρότητα και σημασία. Την μετάφραση για λογαριασμό των
«Αντιγειτονιών» έκανε ο Μ.Δ.
Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΙΝΑΙ
ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΧΤΥΠΗΘΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΔΗΜΙΑ ΚΑΙ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΤΑΞΗ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ
ΣΑΠΙΟ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ.
Ο ιός είναι ένα προϊόν
των αφεντικών, του δικού τους συστήματος
παραγωγής, ένα σύστημα που βάζει στο κέντρο το κέρδος και όχι την υγεία, ένας ιός του κεφαλαίου. Δεν είναι τυχαίο που
από την Κίνα και την Ιταλία οι περιοχές
που έχουν πληγεί περισσότερο είναι οι
πιο βιομηχανικές, με τον μεγαλύτερο αριθμό εργαζόμενων και με την μεγαλύτερη συγκέντρωση εργατών στα εργοστάσια. Φτάνει να
βάλουμε δίπλα τον χάρτη με την εξάπλωση των κρουσμάτων και αυτόν με τις βιομηχανικές συγκεντρώσεις για
να καταλάβουμε την άμεση σχέση που έχουν
μεταξύ τους.
Με κόκκινο τα
κρούσματα μπλε τα εργοστάσια.
Τα στοιχεία μιλάνε ξεκάθαρα:
Η Λομβαρδία είναι η επαρχία με τα περισσότερα κρούσματα. Ο αριθμός των εργαζόμενων στις 97.220 επιχειρήσεις είναι 4.399.000, και από αυτούς σχεδόν ένα εκατομμύριο είναι εργάτες στην
βιομηχανία(960.000). Οι πόλεις με τους περισσότερους θανάτους και κρούσματα
είναι η Μπρέσια και το Μπέργκαμο και έχουν πάνω από 400.000 χιλιάδες
εργαζόμενους εξαιτίας της τεράστιας συγκέντρωσης εργοστασίων με 4,1 εργοστάσια ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο σε αντίθεση με τον υπόλοιπο
εθνικό μέσο όρο που είναι 1,6 εργοστάσια ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο.
Στην περιοχή του Μπέργκαμο και μόνο , οι επιχειρήσεις βιομηχανικού
χαρακτήρα που απασχολούν πάνω από 20 εργαζόμενους είναι 12.769 και απασχολούν
173.070 εργαζόμενους. Την περιοχή Valle Serriana όπου ξεκίνησε η επιδημία
δεν ήθελαν να την βάλουν σε
κόκκινη ζώνη (έκτακτης ανάγκης). Εδώ βρίσκονται οι επιχειρήσεις που παράγουν το
υψηλότερο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν με
376 επιχειρήσεις και 4000 εργαζόμενους. Εδώ
ο ιός είχε υψηλή θνησιμότητα π.χ. στην κωμόπολη Nebro με
πληθυσμό 11.525 στους 108 νεκρούς οι 58
ήταν λόγω covid -19.
Στην Μπρέσια οι βιομηχανίες είναι 15.396 και απασχολούν 154.180 εργαζόμενους από
αυτούς 110.000 είναι εργάτες μετάλλου και αποτελούν το πιο ισχυρό παραγωγικό
κομμάτι αυτής της επαρχίας. Προσθέτοντας
τους 60.000 εργαζόμενους του κατασκευαστικού τομέα η περιοχή αυτή έχει την
μεγαλύτερη συγκέντρωση εργατών στην Ιταλία. Η Valcamonica (πόλη στην επαρχία της Μπρέσια) με πληθυσμό 118.000
είχε 821 κρούσματα και 108 νεκρούς ενώ το Μιλάνο με πληθυσμό 1.300.000 είχε
4362 κρούσματα ποσοστό 0,33% , δηλαδή η
αναλογία στην Valmonica είναι διπλάσια, 0,7%. Φαίνεται
ξεκάθαρα ότι οι περιοχές με την μεγαλύτερη συγκέντρωση βιομηχανιών είναι αυτές
που χτυπήθηκαν περισσότερο από τον ιό και κατ’ επέκταση στους εργάτες
που συνωστίζονται μέσα στις
βιομηχανίες.
Μια εκατόμβη κρύβεται
πίσω από τα νούμερα και για όλους
εκείνους που πέθαναν στο σπίτι τους χωρίς να καταφέρουν να φτάσουν στο
νοσοκομείο και θάφτηκαν γρήγορα πριν τους γίνει το τεστ. Αλλά και η
τραγωδία στους ηλικιωμένους είναι μεγάλη.
Μια γενιά που αποδεκατίστηκε. 1
στους 10 πέθαναν στα γηροκομεία παρατημένοι
και μόνοι τους , θυσιάστηκαν λόγω
ηλικίας, ως μη παραγωγικοί , άχρηστοι πλέον για το σύστημα. Δεν είναι όμως
μόνο οι ηλικιωμένοι που αρρωσταίνουν από τον ιό αλλά και σαραντάρηδες που διασωληνώνονται και πεθαίνουν, νέοι εργάτες χωρίς υποκείμενες ασθένειες ή και με ασθένειες . Αλλά πως τις απέκτησαν αυτές τις ασθένειες ; Το μεγαλύτερο ποσοστό
αυτών των νόσων είναι λόγω της εργασίας
που κάνουν, που τους εξουθενώνει σαν οργανισμούς
και τους κάνει ευάλωτους απέναντι σε κάθε ασθένεια. Αλλά και οι συνταξιούχοι εργάτες οι οποίοι δούλευαν
για χρόνια σε ανθυγιεινούς χώρους
με δηλητηριώδη και μολυσματικά υλικά (
π.χ. αμίαντος) οπότε τώρα είναι περισσότεροι ευάλωτοι . Η εργατική τάξη είναι αυτή που αποδεκατίστηκε από τον ιό .Η κοινωνική
τάξη που πληρώνει το μεγαλύτερο τίμημα
από όλες τις άλλες σε αυτή την πανδημία !
Εφόσον οι επιχειρήσεις είναι αυτές που είναι πιο εκτεθειμένες
στην μετάδοση του ιού γιατί δεν κλείσανε αμέσως;
Η απάντηση βρίσκεται στους αριθμούς που
παρουσιάζει το παράρτημα του Συνδέσμου Βιομηχάνων
(Confindustria) του Μπέργκαμο για τον μήνα Μάρτιο: οι επιχειρήσεις της περιοχής παράγουν 32,5
δισεκατομμύρια ευρώ, το 2% του εθνικού εγχώριου ακαθάριστου προϊόντος και το 16% των εξαγωγών. Για τα αφεντικά πάνω από όλα
βρίσκεται το κέρδος και όχι η
υγεία και η ζωή των εργατών και του λαού. Για αυτό και δεν κηρύχθηκε σε έκτακτη ανάγκη όλη η περιοχή και
παρέμειναν ανοιχτές όλες οι επιχειρήσεις. Η νομοθεσία
για την κοινωνική αποστασιοποίηση δεν ισχύει πίσω από
τις πύλες των εργοστασίων, η
επίκληση « μένουμε σπίτι» δεν ισχύει για τους εργάτες που πηγαινοέρχονται
καθημερινά στα εργοστάσια για να εργάζονται πίσω
από την γραμμή παραγωγής στριμωγμένοι μέσα σε πιθανές εστίες μόλυνσης.
Απ’ την άλλη η κυβέρνηση μετατρέπει όλη την χώρα σε ζώνη έκτακτης
ανάγκης για να σταματήσει την κοινωνική ζωή, τις συγκεντρώσεις, να περιορίσει
τις ατομικές μετακινήσεις. Για να το πετύχει δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει
εκτός της αστυνομίας και τον στρατό και να προωθήσει μια
καμπάνια ενοχοποίησης για όποιον
κυκλοφορεί στον δρόμο ή κάνει περίπατο.
Αλλά για τους πραγματικούς ενόχους , που αναγκάστηκε ακόμη
και η RAI3 σε εκπομπή της να το παραδεχτεί ,τον Σύνδεσμο Βιομηχάνων που
δεν έκλεισε τις επιχειρήσεις και άφησε τους εργάτες να πηγαίνουν στο σφαγείο
του ιού για να συνεχίσουν να παράγουν για αυτούς πλούτο , ούτε λέξη ! Μια πικρή αλήθεια που γράφεται στους τοίχους
του Μπέργκαμο "Confindustria assassini". ( Σύνδεσμος Βιομηχάνων, δολοφόνοι
!)
Ας δούμε
τι έγινε στα εργοστάσια του Μπέργκαμο τις τρεις πρώτες εβδομάδες του Μάρτη
Ενώ ο Σύνδεσμος Βιομηχάνων
μετέδιδε το διαφημιστικό μήνυμα
«Bergamo is running» ( Το Μπέργκαμο τρέχει! ) για να καθησυχάσει τους πελάτες του
και να συνεχίσει να κάνει εμπορικές συμφωνίες,
τα αφεντικά των μεγάλων πολυεθνικών εταιριών όπως η Brembo και η Tenaris αν και γνώριζαν
τον αντίκτυπο της πανδημίας στα εργοστάσια , μιας και το είχαν δει μήνες
πριν στην Κίνα όπου και εκεί έχουν εγκαταστάσεις. Αντί να προφυλάξουν τους εργάτες τους
προσπάθησαν με κάθε μέσο να τα κρατήσουν
ανοικτά εν μέσω πανδημίας. Τα κράτησαν
ανοικτά έως ότου οι απουσίες άρχισαν να γίνονται πολλές και ξέσπασαν
οι πρώτες απεργίες. Σε αυτήν την
επιλογή σύρθηκαν και οι μικρομεσαίες
επιχειρήσεις για να μην χάσουν έδαφος λόγω ανταγωνισμού από τις μεγάλες που
λειτουργούσαν ακόμα. Μια ιστορία που
συνεχίζεται και αυτές τις μέρες με τον Σύνδεσμο Βιομηχάνων
να πιέζει για το καθολικό άνοιγμα των επιχειρήσεων άμεσα. Παρόλα αυτά πολλές επιχειρήσεις συνεχίζουν
να είναι ανοιχτές καθώς αρκεί γι
αυτό μια επιστολή στην νομαρχία πως
αυτά που παράγουν ανήκουν στα είδη άμεσης ανάγκης. Ενώ τα ξεπουλημένα συνδικάτα εγγυώνται για
λογαριασμό των αφεντικών πως οι συνθήκες εργασίας είναι ασφαλείς
και λένε στους εργάτες πως πρέπει
να συνεχίσουν να εργάζονται σε αυτές τις συνθήκες και σε ακόμη χειρότερες. Τα αφεντικά θέλουν να ξεκινήσουν την παραγωγή
με μειωμένο προσωπικό όχι για λόγους ασφαλείας αλλά για να πιέσουν για την ίδια
ωριαία παραγωγή με λιγότερο προσωπικό και με νέους «εθελοντές-συμβασιούχους» για να
δημιουργηθεί αντιαπεργιακή κατάσταση όπως έγινε στην εταιρία Dalmine , με το πρόσχημα πως αυτή παράγει φιάλες για οξυγόνο ! Στην πραγματικότητα από τις 15 Μάρτη συνεχίζει και παράγει αγωγούς
πετρελαίου !
Μπορείς να τα ανεχθείς όλα αυτά ; Πρέπει να επαναστατήσεις ενάντια σε αυτό το σύστημα όπου τα αφεντικά
και τα ξεπουλημένα συνδικάτα συνάπτουν συμφωνίες που εσύ πρέπει να τις
αποδεχτείς. Η πραγματική ασφάλεια στα εργοστάσια γίνεται με την παρέμβαση των
εργατών. Χωρίς αυτή δεν υπάρχει
πραγματική ασφάλεια. (όταν μετά από 3 ώρες που η μάσκα δεν σε προστατεύει, να βρεις την δύναμη να φύγεις από την δουλειά και να τους πεις πως πρέπει να συνεχίσουν να σε πληρώνουν) . Πρέπει να επέμβουμε
στην οργάνωση της δουλειάς και να την
προσαρμόσουμε στις καινούργιες έκτακτες συνθήκες και όχι να εργαζόμαστε όπως
πριν ή και χειρότερα. Βλέπουμε πως και σε αυτή την κρίση όπως και σε κάθε άλλη ,
τα αφεντικά θέλουν να βγουν πιο δυνατά και να την πληρώσουν και πάλι οι
εργάτες, καίγοντας την εργατική δύναμη
και ξεκινώντας απολύσεις. Αυξάνοντας την εκμετάλλευση της
εργασίας οδηγούμαστε σε ένα καινούργιο
φασιστικό κράτος όπου τα μέτρα κατά της ελευθερίας θα παραμείνουν και μετά την
επείγουσα υγειονομική κατάσταση.
Όμως αυτή
η επιδημία είναι και μια ευκαιρία γιατί:
Από την μια μεριά
αποκάλυψε σε μαζικό επίπεδο το
πραγματικό πρόσωπο των αφεντικών και της εκμετάλλευσης , μια τάξη λίγων παρασίτων που για τα συμφέροντα τους δεν διστάζουν συνειδητά να στείλουν τους
εργάτες και τον λαό στο σφαγείο αποδεικνύοντας ότι στην αστική δημοκρατία δεν
είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα. Τα συμφέροντα των εργατών είναι αντίθετα με αυτά
των αφεντικών.
Επίσης οι αυθόρμητες απεργίες που δεν καθοδηγούνταν από τα
επίσημα συνδικάτα ανησύχησαν το κράτος και τα αφεντικά. Αποδείχθηκε πως τον πλούτο στην κοινωνία τον παράγει η
εργατική τάξη και σε αυτή την συγκυρία που σταμάτησαν τα εργοστάσια το
κατάλαβαν όλοι πολύ καλά .
Σε αυτή την κατάσταση οι κομμουνιστές πρέπει να μεταδώσουν
τις ιδέες τους σαν τον ιό , να εργαστούν
μέσα στην ταξική πάλη για να μετατρέψουν το αυθόρμητο σε συνειδητό και να οργανώσουν τις επαναστατικές διαδικασίες διότι το αστικό σύστημα δεν διορθώνεται αλλά
ανατρέπεται μέσα από την μαζική επανάσταση των εργατών. Με την
αυτοσυνείδηση της ίδιας της εργατική τάξης πως μόνο με την εξουσία στα χέρια της θα
εξαλειφθεί ο ιός του κεφαλαίου. ΟΙ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΧΑΣΟΥΝ
ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ ΤΗΣ ΜΙΣΘΩΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.
proletaricomunisti.blogspot.com/2020/04/pc-13-aprile-fabbriche-e-virus-dalla.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου