03 Απριλίου 2020

Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΦΕΡΝΕΙ ΠΕΡΙΟΡΙΟΣΜΟ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΠΛΗΡΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΒΙΑΣ

Ας ρίξουμε μια ματιά στην διεθνή επικαιρότητα:

Στην Κένυα αστυνομικοί πυροβόλησαν και σκότωσαν ένα 13χρονο αγόρι που καθόταν στο μπαλκόνι του, ενώ έχουν το δικαίωμα να ξυλοκοπούν όποιον δεν τηρεί τα μέτρα.

Στην Ινδία ψέκασαν μετανάστες εργάτες με χημικά (λευκαντική ουσία και χλωρίνη) προσπαθώντας να τους «απολυμάνουν» πριν επιστρέψουν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους.


Στην Ινδία, επίσης, επέβαλλαν τους παραβάτες των περιοριστικών μέτρων σε καψόνια του στυλ να κάνουν κάμψεις φωνάζοντας «Είμαστε εχθροί της κοινωνίας. Δεν μπορούμε να καθίσουμε στο σπίτι».

Στην Παραγουάη, κατ’ αντιστοιχία τους ανάγκασαν σε καψόνια με την χρήση taser

Στις Φιλιππίνες, φυλάκισαν παραβάτες σε κλουβιά σκύλων ενώ άλλους τους ανάγκασαν να κάτσουν όλο το μεσημέρι κάτω από τον ήλιο, με θερμοκρασίες καύσωνα

Στην Νότιο Αφρική, πυροβόλησαν με πλαστικές σφαίρες πλήθος 200-300 ατόμων που περίμεναν στην ουρά για το σούπερ μάρκετ

Αλλά ας μην πάμε και μακριά… στην πλατεία Συντάγματος δημοτικός αστυνομικός έκανε κεφαλοκλείδωμα σε ηλικιωμένο επειδή δεν έφερε υπεύθυνη δήλωση.

Είναι σαφές ότι οι κινήσεις αυτές ουδεμία σχέση έχουν με την διαφύλαξη των κανόνων υγιεινής ή των μέτρων που απαιτούνται για τον έλεγχο της εξάπλωσης του ιού.

Είναι επίσης σαφές ότι οι ενέργειες αυτές γίνονται όχι μόνο υπό την ανοχή των κυβερνήσεων αλλά πολύ συχνά με προτροπή από μεριάς τους, όπως στις Φιλιππίνες όπου ο πρωθυπουργός έδωσε το ελεύθερο στην αστυνομία να σκοτώνει τους παραβάτες.

Τα μέτρα αυτά, είναι μέτρα καταστολής και φασιστικοποίησης της δημόσια ζωής. Μέτρα που δεν αποσκοπούν στη αντιμετώπιση της πανδημίας αλλά στην επόμενη ημέρα. Ή πιθανά και εν μέσω της πανδημίας εάν ο λαός διεκδικήσει το δικαίωμα του στην διάγνωση, την περίθαλψη, την στέγη, το φαγητό και το νερό.
Γνωρίζουν πολύ καλά άλλωστε ότι κανένα από αυτά τα μέτρα περιορισμού της πανδημιάς (το υγειονομικό σκέλος) δεν μπορεί να εφαρμοστεί στις παραγκουπόλεις που έχουν αναγκάσει να ζουν όλα τα φτωχότερα στρώματα του κόσμου. Εκεί όπου δεν υπάρχει νερό στα σπίτια, ούτε τουαλέτες, εκεί που ζουν σε ένα δωμάτιο οικογένειες με 8 και 10 άτομα. Εκεί που τα σπίτια δεν έχουν παράθυρα… και που «για να βρεις το φαγητό σου είσαι αναγκασμένος να βγεις έξω και να δουλέψεις».

Το στόμα τους, βρωμερότερο από τις λάσπες που ανάγκασαν τους εργάτες των παραγκουπόλεων να ζουν, γαυγίζει για την ανευθυνότητα του κόσμου, για την ατομική ευθύνη και περιμένουν να την αποδεχτούμε ως την αιτία αποτυχίας περιορισμού της πανδημίας. Η αιτία όμως είναι το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα και το ακόρεστο πάθος τους για κέρδος. Εκείνοι που έσκαψαν πολύ βαθιά στα δάση και κατέστρεψαν της ισορροπία του οικοσυστήματος φέρνοντας σε επαφή νόσους των άγριων ζώων με τους εργάτες. Εκείνοι που δεν κλείνουν τα εργοστάσια, στο βωμό του κέρδους, επιτρέποντας την τάχιστη εξάπλωση του ιού και εκατόμβες νεκρών. Εκείνοι που περνάνε τα βυτία με το νερό από τις παραγκουπόλεις ανά τριήμερο, και ζητάνε να πλένουμε τα χέρια μας!

Οι λαοί όλου του κόσμου βράζουν, επειδή γίνεται ολοφάνερη η εγκληματική φύση αυτού του συστήματος. Και γι’ αυτό τον λόγο το σύστημα προετοιμάζεται..δίνοντας πλήρη ελευθερία στην αστυνομία να αυθαιρετεί, να εξευτελίζει, να βασανίζει και να δολοφονεί.

Οι λαοί δεν πρέπει να το επιτρέψουμε! Η μάχη με τον κοροναϊό – καθόλου κοινή για τις αστικές τάξεις και τους εργαζόμενους- απαιτεί συνθήκες υγιεινής, πρόσβαση σε διάγνωση και περίθαλψη, τροφή και νερό και όχι αστυνόμευση και φασιστικοποίηση της ζωής μας. Να διεκδικήσουμε αυτές ακριβώς τις συνθήκες και να αντισταθούμε στο εφιαλτικό μέλλον που μας ετοιμάζουν!

Κατερίνα Φωτοπούλου

Δεν υπάρχουν σχόλια: