Με μεγάλη μας έκπληξη διαβάσαμε ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του Μ-Λ ΚΚΕ με τίτλο «Για την έκφραση αλληλεγγύης στον αγώνα του Τουρκικού λαού» η οποία ουσιαστικά αποτελεί μία αβάσιμη και κακόβουλη κριτική προς το ΚΚΕ(μ-λ), το οποίο κατηγορείται ότι χρησιμοποιεί πρακτικές «που, με αυθαίρετο τρόπο, χωρίς προηγούμενες συζητήσεις και συνεννοήσεις, αναλαμβάνουν «πρωτοβουλίες» κινητοποιήσεων για διάφορα ζητήματα, καθορίζοντας μονομερώς περιεχόμενο, τόπο, χρόνο. Και «καλούν», μετά, τις άλλες οργανώσεις να προσέλθουν…».
Επιπλέον, η οργάνωσή μας κατηγορείται από το Μ-Λ ΚΚΕ ότι λειτουργώντας με αυτήν την πρακτική στο ζήτημα της αλληλεγγύης στον τουρκικό και κουρδικό λαό «υποβαθμίζει τις διαδικασίες για την οργάνωση κινητοποιήσεων και υπονομεύει, τελικά, τις σχέσεις συνεργασίας που οφείλουν να οικοδομούν μεταξύ τους οι οργανώσεις της Αριστεράς. Επιπλέον, υπονομεύει τη δυνατότητα πραγματοποίησης μιας πραγματικά μαζικής καταγγελίας των εγκλημάτων του τουρκικού καθεστώτος και συμπαράστασης στους Τούρκους αγωνιστές».
Για να δούμε, λοιπόν, τα γεγονότα πάνω στα οποία αναφέρεται η ανακοίνωση του Μ-Λ ΚΚΕ και τα οποία διαστρεβλώνει (σκοπίμως ή από κεκτημένη ταχύτητα;):
Την Κυριακή 10/5, με βάση το θάνατο και τρίτου Τούρκου αγωνιστή από απεργία πείνας, αλλά και τα γεγονότα στην κηδεία του Ιμπραχίμ Γκοκτσέκ, όπου οι τουρκικές δυνάμεις καταστολής άρπαξαν τη σωρό του Τούρκου αγωνιστή, το ΚΚΕ(μ-λ) απεύθυνε πρόταση προς τις οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς για το κοινό κάλεσμα συγκέντρωσης στο Σύνταγμα και πορείας προς την τουρκική πρεσβεία, με στόχο την καταγγελία της εγκληματικής πολιτικής του τουρκικού φασιστικού καθεστώτος και την έκφραση αλληλεγγύης στον δοκιμαζόμενο τουρκικό και κουρδικό λαό. Η ημερομηνία που προτάθηκε προς συζήτηση από τη μεριά μας ήταν για το απόγευμα της Τετάρτης 13/5, ώστε να υπάρξει μια πρώτη, όσο πιο άμεση απάντηση γινόταν στα παραπάνω γεγονότα. Θεωρώντας, μάλιστα, το χρονικό διάστημα μικρό, προτείναμε να μην χαθεί χρόνος για τη συμφωνία κειμένου, αλλά να υπάρξει μόνο ένα κοινό κάλεσμα.
Και για του λόγου το αληθές, παραθέτουμε την πρόταση, της οποίας αποδέκτης ήταν και το Μ-Λ ΚΚΕ:
«Με βάση τις τελευταίες εξελίξεις με τον τρίτο τούρκο αγωνιστή να χάνει την ζωή του από απεργία πείνας, αλλά και τα γεγονότα στην κηδεία του Ιμπραχιμ Γκοκτσεκ, προτείνουμε το κάλεσμα συγκέντρωσης την Τετάρτη 13/5 στο Σύνταγμα και πορεία στην τουρκική πρεσβεία, για την καταγγελία της εγκληματικής πολιτικής του τουρκικού φασιστικου καθεστώτος και την έκφραση αλληλεγγύης στον δοκιμαζομενο τουρκικό και κουρδικό λαό.
Λόγω των χρονικών περιθωρίων, εφόσον υπάρξει συμφωνία, προτείνουμε την συνυπογραφη ενός σύντομου καλέσματος για την συγκέντρωση, μιας και ένα κείμενο θα είναι χρονοβόρο».
Ταυτόχρονα, ήταν σε εξέλιξη προσπάθεια επικοινωνίας της οργάνωσής μας με τους Τούρκους συντρόφους, ώστε αυτό το κάλεσμα να γίνει από κοινού.
Λόγω καθυστερήσεων αλλά και διαφωνιών που προέκυψαν δεν έγινε δυνατό να διοργανωθεί συγκέντρωση την μέρα που προτείναμε, οπότε και οι συνεννοήσεις έμειναν στο να γίνει στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, και πάλι σε συνεννόηση και με τους Τούρκους συντρόφους.
Προς τι, λοιπόν, η κριτική προς το ΚΚΕ(μ-λ); Πού ακριβώς εντοπίζεται η «αυθαιρεσία» μας; Πού βρίσκονται οι «μονομερείς» ενέργειες της οργάνωσής μας; Πού είδε το Μ-Λ ΚΚΕ ανακοινωμένο κάλεσμα για κινητοποίηση που με «αυθαίρετο» τρόπο και «χωρίς προηγούμενες συζητήσεις και συνεννοήσεις» έβγαλε το ΚΚΕ(μ-λ), στην οποία «κάλεσε» τις άλλες δυνάμεις να προσέλθουν; Ποιο ήταν το ανακοινωμένο πλαίσιο που το οποίο «καθόρισε μονομερώς το περιεχόμενο» της συγκέντρωσης;
Το ΚΚΕ(μ-λ) και σε αυτήν την περίπτωση κινήθηκε όπως κινείται κάθε φορά που αναλαμβάνει πολιτική πρωτοβουλία: με όρους κοινής δράσης, με όρους σεβασμού και ισοτιμίας απέναντι σε όλες τις πολιτικές οργανώσεις.
Είναι γνωστή και δεδομένη αυτή η στάση μας. Όπως δεδομένη είναι και η τοποθέτησή μας οι πολιτικές πρωτοβουλίες να συνοδεύονται από ανοιχτά καλέσματα, όπου θα μπορεί να συμμετέχει όποιος το επιθυμεί, οι απόψεις των δυνάμεων θα τίθενται ισότιμα και η κάθε δύναμη θα έχει την ευθύνη της τοποθέτησής της. Και έχουμε επανειλημμένα ασκήσει κριτική στις στάσεις ηγεμονισμού και τα «καπελώματα» που παρατηρούνται στην Αριστερά.
Όλα αυτά τα γνωρίζει πολύ καλά το Μ-Λ ΚΚΕ. Όμως, επιλέγει σκόπιμα να θολώνει τα νερά και να πετάει λάσπη στο ΚΚΕ(μ-λ). Δυστυχώς, όμως, για εκείνο, τα κόλπα του έχουν κοντά ποδάρια. Το Μ-Λ ΚΚΕ που «κόπτεται» και αφ’ υψηλού κουνάει τα δάχτυλο, τι στάση κράτησε απέναντι σε όλες αυτές τις πρωτοβουλίες; Ποια πολιτική πρωτοβουλία κοινής δράσης πρότεινε και πότε; Από πού κι ως πού μιλάει «για τις σχέσεις συνεργασίας που οφείλουν να οικοδομήσουν μεταξύ τους οι οργανώσεις της Αριστεράς», την ώρα που η στάση και η τοποθέτησή του είναι αρνητική προς οποιαδήποτε συνεννόηση με άλλες οργανώσεις για τη διοργάνωση κοινών συγκεντρώσεων και κινητοποιήσεων, αφού έχει «μέτωπο» απέναντι σε όλες τις οργανώσεις; Είναι ή δεν είναι το Μ-Λ ΚΚΕ που απορρίπτει οποιαδήποτε προσπάθεια συνεννόησης και συζήτησης, όχι πάνω σε θέματα γενικότερων συνεργασιών (που είναι δεδομένη η αδυναμία υλοποίησής τους), αλλά ακόμη και για την κατά περίπτωση συμπόρευση στο δρόμο με άλλες δυνάμεις; Ποια είναι, λοιπόν, η στάση του Μ-Λ ΚΚΕ στην κατεύθυνση οικοδόμησης των σχέσεων που αναφέρουν, πέρα από την σταθερή απουσία του από κάθε είδους τέτοια διαδικασία;
Όσον αφορά το συγκεκριμένο γεγονός, ποια πρωτοβουλία πήρε το Μ-Λ ΚΚΕ για να εκφραστεί η αναγκαία –όπως δηλώνει– αλληλεγγύη προς τον τουρκικό λαό; Ποιες ήταν οι κινήσεις που έκανε για την «πραγματοποίηση μιας πραγματικά μαζικής καταγγελίας των εγκλημάτων του τουρκικού καθεστώτος και συμπαράστασης στους Τούρκους αγωνιστές» όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή του;
Γιατί επέλεξε να καταγγείλει το ΚΚΕ(μ-λ) και δεν αντιπρότεινε κάποια κίνηση με διαφορετικό τρόπο υλοποίησης της; Πάλι καλά που το Μ-Λ ΚΚΕ δεν κατάγγειλε και αυτήν καθεαυτή την κινητοποίηση που προτάθηκε! Ήταν, δε, τόση η μυωπική του αντιμετώπιση που έσπευσε να ανακοινώσει ότι «θα συμμετάσχει στη διαδήλωση αλληλεγγύης στον τουρκικό λαό» χωρίς καν αυτή να έχει αποφασιστεί! (Ελπίζουμε να μην πήγαν κιόλας!!!)
Και αν η απάντηση σε όλα τα παραπάνω είναι το χιλιοειπωμένο ότι η κοινή δράση και τα καλέσματα γίνονται μόνο μέσα από τους μαζικούς (ή «μαζικούς», θα συμπληρώσουμε) φορείς, ας μας πει το Μ-Λ ΚΚΕ σε ποιο σωματείο έχει δρομολογήσει συνελεύσεις και διαδικασίες όπου θα αναδειχτεί το συγκεκριμένο ζήτημα; Εκτός αν υπονοείται ότι οι δυνάμεις της Αριστεράς έχουν –στην καλύτερη περίπτωση– τη θέση του παρατηρητή των «αυθόρμητων» διαθέσεων των ηγεσιών των σωματείων. Αν, τελικά, δεν γινόταν ούτε αυτό, ποια πρωτοβουλία πρότειναν να πάρει η Λαϊκή Αντίσταση - Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία, την οποία αντιμετωπίζουν ως «αδειανό πουκάμισο», κρατώντας την σε κατάσταση αδράνειας και «αφωνίας» εδώ και ένα σημαντικό διάστημα;
Όσο για την υπόδειξη ότι «πρώτα απ’ όλα, χρειάζεται μια συνεννόηση που θα έχει στο κέντρο της τους Τούρκους αγωνιστές», το Μ-Λ ΚΚΕ θα έπρεπε να είναι πολύ πιο προσεκτικό και ίσως το τελευταίο που θα έπρεπε να μιλάει, καθώς είναι ηχηρότατη η απουσία του από κάθε σύσκεψη που διοργανώνουν τουρκικές και κουρδικές οργανώσεις.
Αντίθετα, είναι γνωστός ο σεβασμός και η πολιτική και οργανωτική συμβολή του ΚΚΕ(μ-λ) στις προσπάθειες των αγωνιστών και του λαού της γειτονικής χώρας. Αυτόν ακριβώς το σεβασμό και αυτήν ακριβώς τη στήριξη επιδιώξαμε και θα συνεχίσουμε να επιδιώκουμε και στην περίπτωση αυτή. Γιατί οι πραγματικά αριστερές δυνάμεις στη χώρα μας οφείλουν να πάρουν κάθε δυνατή πρωτοβουλία προκειμένου να καλέσουν το λαό μας να καταδικάσει τις πρακτικές του τουρκικού φασιστικού κράτους. Δυστυχώς, φαίνεται ότι για το Μ-Λ ΚΚΕ αυτό σηκώνει μέχρι και καταγγελία.
15/5/2020
Κώστας Μπεκιάρης
Στράτος Κατσένης
Στελέχη του ΚΚΕ(μ-λ)
http://www.kkeml.gr/
10 σχόλια:
Αν καταλαβαινω σωστα μια βασικη διαφωνια [οπως βεβαια την καταλαβαινω εγω και σχηματικα την αναφερω οτι το ΚΚΕμ-λ ειναι ποιο ανοιχτο σε συνεργασιες-πρωτοβουλιες με αλλες οργανωσεις σχετικα με το ΜΛ-ΚΚΕ το ερωτημα μου ειναι.1ο Γιατι το ΚΚΕμλ δεν συμμετεχει στις Συσπειρωσεις-Κινησεις ιδιαιτερα των εκπαιδευτικων στις οποιες ''καταφερνει''να συνεργαζεται το ΜΛ-ΚΚΕ και 2ο πως αιτιολογει το ΜΛ-ΚΚΕ την κατ αρχην αντιφατικη σταση του [αρνηση εστω προσκαιρων συνεργασιων, και ταυτοχρονα να συμμετεχει σε ενα σχημα με παρουσια σε πρωτοβαθμιο επιπεδο αλλα και σε Ββαθμια οργανα οπου εκλεγεται και μαλιστα ανταλλασει την θεση του στα οργανα με αυτους που δεν δεχεται ουτε κουβεντα],και ταυτοχρονα πως καταννοειτε εσεις αυτη την σταση. Το ερωτημα αυτο τοχουν πολλοι.
Κατ' αρχήν δεν συμμετέχουμε στις Παρεμβάσεις - Συσπειρώσεις κ.λπ. γιατί έχουμε αρκετές και σημαντικές πολιτικές και ιδεολογικές διαφωνίες στα ζητήματα που αφορούν την εκπαίδευση, του τι και πως διεκδικούμε, στον τρόπο που πρέπει να κινούμαστε στα πλαίσια του κινήματος. Αυτό βέβαια δεν μας εμποδίζει να έχουμε συνεργασία μαζί τους σε ζητήματα που μπορεί να συμφωνούμε και πάντα με στόχο να υπηρετηθεί η ανάγκη οι κινητοποιήσεις να αποκτήσουν μαζικά χαρακτηριστικά. Ίσως ένας εκπαιδευτικός να μπορεί καλύτερα από εμένα να αναφερθεί πιο λεπτομερειακά σε αυτά τα ζητήματα.
Πράγματι είμαστε της άποψης της κοινής δράσης σε όσα συμφωνούμε και σε κεντρικό επίπεδο με όλες τις οργανώσεις της Αριστεράς κατ' αρχήν. Μια κοινή δράση που αφορά ένα συγκεκριμένο ζήτημα φυσικά δεν προϋποθέτει και γενικότερη πολιτική συμφωνία. Δεν είναι απαραίτητο για να κινηθούμε, για να γίνει μια διαδήλωση αλληλεγγύης με ένα κοινό πλαίσιο, να συμφωνούμε σε όλα! Άν και να επισημάνω ακόμη για τα πιο "απλά" πράγματα η δυσκολία για να βρεθεί κοινός τόπος και κοινή δράση όσο πάει και μεγαλώνει, όχι με δική μας ευθύνη.
Το Μ-Λ ΚΚΕ παρόλο που όπως επισημαίνεις συνεργάζεται με αυτές τις οργανώσεις στο κινηματικό επίπεδο συγκροτώντας μαζί τους τις Αγωνιστικές Παρεμβάσεις - Συσπειρώσεις Κινήσεις αρνείται οποιαδήποτε συνεργασία μαζί τους ακόμη και για την συνδιοργάνωση μιας πορείας. Για κοινά πλαίσια είναι ακόμη πιο κάθετο. Το μόνο που αποδέχεται είναι η συμπόρευση. Είναι αρκετές οι φορές που έχει αρνηθεί προτάσεις μας να απευθυνθεί η ΛΑ-ΑΑΣ σε άλλες οργανώσεις για να βγει κάποιο κοινό πλαίσιο ή κάποια κοινή πορεία οργανώσεων για κάποιο ζήτημα. Αν και κάποιες λίγες υποχώρησε και τις δέχτηκε η στάση της άρνησης υπερέχει.
Τώρα το πως και το γιατί ενώ συνεργάζεται τόσο στενά σε επίπεδο κινήματος, εκεί που πραγματικά διαμορφώνονται οι συνειδήσεις, με οργανώσεις που κατά τα άλλα δεν θέλει καμιά άλλη συζήτηση μαζί τους, που κατά κανόνα σωστά τους κάνει αυστηρή κριτική για τις θέσεις τους και την πρακτική τους ο πλέον αρμόδιος να το εξηγήσει είναι το ίδιο το Μ-Λ ΚΚΕ και όχι εμείς.
Πάντως είναι να αναρωτιέται κανείς. Κατηγορεί το Μ-Λ ΚΚΕ το ΚΚΕ(μ-λ) ότι οι συνεχείς προτάσεις του κοινής δράσης υποκρύπτουν μια προσπάθεια να υπάρξει γενικότερη πολιτική συμφωνία με τις άλλες οργανώσεις. Τότε η συμμετοχή του σε ένα σχήμα με σχεδόν όλες αυτές τις οργανώσεις, με το οποίο δεν κατεβαίνει μόνο στα τοπικά σωματεία μαζί τους αλλά σε όλα τα επίπεδα του συνδικαλιστικού κινήματος, μέχρι και την ΑΔΕΔΥ τι υποκρύπτει; 'Η μήπως η συμμετοχή στη διοίκηση της ΑΔΕΔΥ ή της ΟΛΜΕ με τη βαρύτητα που έχουν δεν απαιτούν και πολιτικές συμφωνίες;
Αντί να βρεθεί με αμοιβαία καλόπιστη διάθεση ένας δρόμος ενότητας και κοινής δράσης, εδώ το μόνο που βλέπουμε είναι ότι αφενός τινάχτηκε στον αέρα η όποια πολιτική συνεργασία είχε υπάρξει για μερικά χρόνια, ενώ αφετέρου και οι δύο οργανώσεις γίνονται αντικείμενο ειρωνικού σχολιασμού μέσα στον κόσμο του αριστερού-κομμουνιστικού κινήματος, όταν εκτίθενται σε τέτοιους "σοβαρούς" καυγάδες, για το ποιος πρώτος συγκαλεί μια πολιτική εκδήλωση και τι ανομολόγητους σκοπούς έχει, να καπελώσει ή να εκθέσει τον άλλον και πιασ' το αβγό και κούρεψέ το. Από "επιχειρήματα και παραδείγματα", άλλο τίποτα ο ένας εναντίον του άλλου, και η Σημαία κι ο Δρόμος ανά δεκαπενθήμερο. Με όλα αυτά,σύντροφοι και των δύο πλευρών του χάνδακος, δεν μπορείτε να πάτε πουθενά και η συνολική επιρροή σας στους αγώνες του κινήματος θα κινείται πάντα σε επίπεδα για τα οποία θα επιχαίρουν και θα μας χλευάζουν οι εχθροί του Μαρξισμού-Λενινισμού. Δεν τίθεται λοιπόν κανένα θέμα εδώ ποιος ήρξατο χειρών αδίκων! Εσείς εδώ θα πείτε την εκδοχή σας, αύριο ο Πρόλογος.gr θα δώσει εντελώς διαφορετική εκδοχή κι εμένα είναι πια στη διακριτική μου ευχέρεια αν θα πιστέψω κάποιον από τους δύο ή μάλλον κανέναν τους! Για να τελειώνει λοιπόν αυτό το ένθεν κακείθεν άχαρο καλαμπούρι δεκαετιών, ή θα καθίσετε κάτω και οι δύο σας στα σοβαρά να συζητήσετε τα ιστορικά και θεωρητικά ζητήματα που μας δίχασαν, βγάζοντας κοινά συμπεράσματα, πάνω στα οποία να ξανασυγκροτηθεί ενιαίο επαναστατικό κόμμα, πετώντας έξω το σαράκι του διχασμού και τους φορείς του ή διαλύστε και επίσημα κάθε υποτιθέμενο φορέα κοινής αντιιμπεριαλιστικής δράσης, σαν αυτόν που ήδη έχετε αχρηστέψει κι οι δυό σας και άντε να βράσετε στο ζουμάκι σας μέχρι κάποτε να βάλετε μυαλό. Είμαι κομμουνιστής από το 1981,έζησα πάνω στο πετσί μου όπως όλοι οι κομμουνιστές,πέρα από φορέα όπου ανήκαν, την κοινή τραγωδία όλου του κομμουνιστικού κινήματος, φιλοσοβιετικού, φιλομαοϊκού και φιλοαλβανικού. Εμείς εδώ και διεθνώς βγάζαμε το μάτι ο ένας του αλλουνού, και ο κοινός εχθρός μάς άλλαξε ολουνών και τα φώτα και τα πετρέλαια! Αν μετά από τριάντα κι από σαράντα χρόνια φτάνουμε στο σημείο να τρώγονται αναμεταξύ τους οι φορείς ενός και του αυτού ρεύματος του χιλιπδιασπασμένου κινήματος για μια πρωτοβουλία καλέσματος κινητοποίησης, τότε το παιχνίδι για τις υπάρχουσες οργανώσεις χαθεί οριστικά. Το ΚΚΕ θα ανασυγκροτηθεί από τις στάχτες του, κατά πώς λένε ότι έγραψε ο Ζαχαριάδης,μόνο από μια νέα γενιά αγωνιστών που θα μας έχει μουντζώσει όλους μας κι εμάς και τη μιζέρια μας και τις αθεράπευτες παθογένειές μας, και που μόνη της από μιας αρχής θα ξαναβρεί το δρόμο της και θα γεννήσει το κόμμα της και τους ηγέτες της. Σε ό,τι με αφορά, από σήμερα και εφεξής σταματώ κάθε μορφή συνεργασίας, αρθρογραφίας η σχολιογραφίας με τις ιστοσελίδες της επιρροής και των δύο μ-λ οργανώσεων. Σας θεώρησα κάποτε μοναδική ελπίδα για κάτι καλύτερο, σε σχέση με το χώρο του επίσημου ΚΚΕ (όπου έφαγα τα χρόνια μου) και τις χρόνιες δικές του τις αγιάτρευτες παθογένειες, λόγω ρςβιζιονιστικής λοιμικής, που λέει κι ο Αντρέας ο Σκαμπαρδώνης. Με όλα αυτά όμως που βλέπω στους δικούς σας πολιτικοσυνδικαλιστικούς χώρους, λυπάμαι πολύ, αλλά έχετε γεια, καλή σας τύχη και καλά κρασιά για όλους μας. Αυτά και τέλος. Έτσι κι αλλιώς εγώ δεν θα λείψω από κανέναν, αφού πάντα τα έλεγα προς όλες τις πλευρές. Τραβάω λοιπόν το δρόμο της συνείδησης και της λογικής και άμα οι δύο οργανώσεις σας βάλουν ποτέ τους μυαλό, αν τότε είμαστε ακόμα ζωντανοί, τα ξαναλέμε! Τα δέοντα προς ολους.
Καλα τα λες σύντροφε, έχεις δίκιο σε πολλά, μη φρικαρεις όμως- κόσμος ακόμα υπάρχει, εγώ αυτούς παρακολουθώ και πίστεψε με αξίζει
http://proletconnect.blogspot.com/?m=1
Άκου και μια νεαρή συντρόφισσα που μαθαίνει για το μαρξισμό- λενινισμό και την ιστορία του μλ κινήματος στην Ελλάδα, καλά τα είπες, θα αναγεννηθεί.
Θα παραβλέψω το απαξιωτικό ύφος απέναντι και στις δύο οργανώσεις και θα προσπαθήσω να απαντήσω όσο πιο πολιτικά γίνεται. Προφανώς από την πλευρά αυτού που ανήκω του ΚΚΕ(μ-λ). Να σημειώσω μόνο ότι ο αγώνας για την ανασυγκρότηση του εργατικού και του κομμουνιστικού κινήματος δεν είναι ένας δρόμος εύκολος και ευθύς. Έχει πολλές δυσκολίες , θα είναι μακρόχρονος και δεν πρόκειται να γίνει μέσα από συζητήσεις και απολογισμούς γραφείου αλλά μέσα από τους αγώνες. Όποιος θέλει να παλέψει γι΄ αυτό το σκοπό θα πρέπει να το καταλαβαίνει αυτό και όχι στην πρώτη δυσκολία να δηλώνει απογοητευμένος και αναχώρηση! Οι εύκολες και καλά προγραμματισμένες λύσεις είναι για άλλους, όχι για εμάς!
Η ήττα του εργατικού κινήματος και η διάλυση ή η πολυδιάσπαση του κομμουνιστικού κινήματος δεν ήρθε από το πουθενά. Έχουμε γράψει πολλά γι' αυτά τα ζητήματα και θεωρώ Νίκο ότι τα έχεις διαβάσει. Η ήττα των επαναστατικών δυνάμεων, της εργατικής τάξης, πρωτ' απ' όλα στην ΕΣΣΔ και έπειτα στη Κίνα, η ήδη δρομολογημένη από νωρίς προς τον ρεβιζιονισμό πορεία του κομμουνιστικού κινήματος σε πολλές χώρες οδήγησε στα σημερινά μας χάλια. Το ΚΚΕ(μ-λ) εδώ και δεκαετίες είναι ξεκάθαρο για τους λόγους που φτάσαμε σε αυτό την κατάσταση ως εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα. Μιλά για ήττα και διάλυση και όχι για οπισθοδρόμηση όπως άλλοι. Ξεκάθαρο ήταν και είναι και για το ζήτημα της ενότητας. Δεν την θεωρεί εφικτή σε αυτή τη φάση και με αυτή την κατάσταση του κινήματος. Όλοι μας είμαστε παιδιά της ήττας, όλοι μας αναζητούμε τους τρόπους αναγέννησης του κινήματος αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει όπως προείπα σε συνθήκες γραφείου.
Αυτό που μπορεί να γίνει τώρα είναι η κοινή δράση σε όσα συμφωνούμε ή και πιο αναβαθμισμένα οι πολιτικές συνεργασίες με συγκεκριμένους άξονες. Η πρόταση που απευθύναμε προς αρκετές οργανώσεις της Αριστεράς είχε τέτοιους άξονες. Την συζήτησε θετικά το Μ-Λ ΚΚΕ, δύο ακόμη συλλογικότητες (Πορεία Αριστερή, Ομάδα κομμουνιστών) και αρκετοί ανένταχτοι αγωνιστές. Κατέληξε η συζήτηση μετά από αρκετές διαδικασίες μεταξύ των οργανώσεων αλλά και -κυρίως- δημόσιες στη δημιουργία της ΛΑ-ΑΑΣ.
Για εμάς η δημιουργία της δεν ήταν, και δεν είναι κάτι το οριστικό, δεν έχει καμιά σχέση με την ενότητα των δύο Μ-Λ, δεν σήμαινε ότι στα πάντα θα είμαστε ντε και καλά μαζί (βλ. π.χ. τελευταίες εκλογές). Είναι μια προσπάθεια που ξεκινά την ενίσχυση όχι κάποιου «μ-λ» ρεύματος αλλά της τάσης που μιλά για αντιιμπεριαλισμό, για ανεξαρτησία, για αντικαπιταλισμό, για αντισυνδιαχείριση. Της τάσης που τις προτάσεις της τις απευθύνει στο λαό και όχι στην εξουσία. Ποτέ δεν δηλώσαμε και ποτέ δεν πανηγυρίσαμε για κάποια ψευδεπίγραφη ενότητα τύπου ΑΝΤΑΡΣΥΑ οριζόντια και κάθετα, δεν πέρασε αυτή η συνεργασία, πέρα από ελάχιστες εξαιρέσεις, παντού, στα συνδικαλιστικά μας σχήματα για παράδειγμα! Έγινε με γνώση ότι σημαντικές διαφορές εξακολουθούν να υπάρχουν. Διαφορές που αναδείχθηκαν σε σημαντικό βαθμό με τα λεγόμενα εθνικά ζητήματα (ελληνοτουρκικά, μακεδονικό). Θεωρούσαμε και θεωρούμε ότι είναι μια διαδικασία που θα τραβήξει μακριά και με δυσκολίες πολύ περισσότερο όταν έχει την ατυχία να εξελίσσεται σε μια μακρόχρονη φάση κινηματικής νηνεμίας. Επιμένουμε ότι η ΛΑ-ΑΑΣ δεν πρέπει και δεν έχει νόημα να λογίζεται ως συνεργασία των δύο οργανώσεων αλλά ότι μπορεί να γίνει αυτό που λένε και οι διακηρύξεις της, να αποκτήσει τη δική της οντότητα να συζητιούνται και να αποφασίζονται τα πάντα στα σχήματά της όπου συμμετέχουν και αγωνιστές που δεν ανήκουν σε καμιά οργάνωση. Σε αυτή τη βάση δεν φοβηθήκαμε να απευθυνθούμε ακόμη και σε οργανώσεις ή συλλογικότητες που κουβαλάνε την παλαιότερη άποψη του ΚΚΕ περί εξάρτησης.
Οι αντιπαραθέσεις λοιπόν πάντα υπήρχαν, ποτέ δεν τις κρύψαμε και όποιος πίστεψε κάτι άλλο μάλλον δεν μας παρακολουθούσε καλά. Υπήρξαν όμως και οι συμφωνίες οι οποίες για εμάς λειτούργησαν θετικά ακόμη και στη δημιουργία σοβαρών κινηματικών καταστάσεων (π.χ. επίσκεψη Ομπάμα, προσφυγικό, κά).
Εμείς δεν μετανιώσαμε ποτέ, δεν κρύψαμε ποτέ τις επιδιώξεις μας, όπως είναι φυσικό να υπάρχουν τέτοιες από καθένα που συμμετέχει σε ένα τέτοιο σχήμα, και πασχίζουμε να αποκτήσει πραγματικά κινηματικά χαρακτηριστικά.
Ο καθένας λοιπόν που ενδιαφέρεται γι’ αυτό πρέπει να παίρνει ενεργά θέση αντί να περιμένει να τα βρουν οι οργανώσεις για να του παρουσιάσουν ένα ιδανικό σχήμα που θα δημιουργήσει ελπίδες.
Δεν γνωρίζω τον Νίκο από Βόλο για να έχω πιο συνολική άποψη γι' αυτόν. Θα τον συμβούλευα να μείνει μακριά από γενικεύσεις και αυστηρά στο θέμα που αναφέρεται η τοποθέτηση των 2 στελεχών του ΚΚΕ(μ-λ). Χαρακτηριστικό των κομμουνιστών είναι να μπορούν να διακρίνουν το σωστό από το λάθος. Η λογική "είμαστε όλοι μαρξιστές-λενινιστές" δεν αναιρεί την ανάγκη κριτικής σε μια λαθεμένη στάση του Μ-Λ ΚΚΕ. Μακάρι να μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν οι σ. του Μ-Λ ΚΚΕ το σφάλμα τους και να έκαναν αυτοκριτική αλλάζοντας στη πράξη τη στάση τους. Θα ήταν κέρδος για το κίνημα, τη κοινή δράση, το διεθνισμό και τελικά τους νεκρούς συντρόφους Τούρκους αγωνιστές. Δε το βλέπω όμως...
Νίκο,
να σου πω εξ αρχής ότι δεν συμμερίζομαι καθόλου την αγανάκτησή σου και το "άι σιχτίρ " που ρίχνεις. Και μάλιστα κάτω από μία ανάρτηση που αποκαλύπτει πολύ αναλυτικά από την μεριά των συντρόφων μου μία κακοπροαίρετη και έωλη κριτική σε ένα πολύ σοβαρό ζήτημα όπως αυτό της αλληλεγγύης στον Τούρκικο λαό.
Βασικό ζητούμενο για εσένα να τα βρούμε ως ΚΚΕ (μ-λ) με το Μ-Λ ΚΚΕ και σε επίπεδο κομματικής ενότητας και σε επίπεδο ΛΑ-ΑΑΣ και να σταματήσει η αντιπαράθεση. Η οποία σε κούρασε και σε απογοήτευσε.
Να διευκρινίσω , πράγμα που μάλλον το γνωρίζεις, ότι για δεκαετίες αποφύγαμε να κάνουμε "εμπόριο ενότητας" σε διάφορες φάσεις του κινήματος. Και να επιμένουμε ότι η ανασυγκρότηση του εργατικού κομμουνιστικού κινήματος - όπως και η ενότητά του - έχουν να αναμετρηθούν με ορισμένα πολύ σημαντικά ζητήματα. Ένα από αυτά που καθορίζει με σημαντικό τρόπο και τα υπόλοιπα είναι η συμμετοχή και η παρέμβαση στην ταξική πάλη με τους όρους και τους συσχετισμούς που αυτή σήμερα διεξάγεται. Καθώς εκεί κρινόμαστε όλοι και αγωνιστές και οργανώσεις και σχέδια και ενότητες και διασπάσεις.
Το ΚΚΕ (μ-λ) με την πρωτοβουλία του για την αναγκαιότητα της Αριστερής Μετωπικής Συνεργασίας τον Οκτώβρη του 2011 στα πλαίσια του κινήματος και για τις ανάγκες του , έκανε ανοικτή και δημόσια πρόταση. Σε αυτήν ανταποκρίθηκε το Μ-Λ ΚΚΕ και προχώρησε η συγκρότηση της ΛΑ-ΑΑΣ. Δεν κάναμε κόλπο, δεν υποσχεθήκαμε κομματική ενότητα αλλά κοινή πάλη πάνω στα σοβαρά προβλήματα του λαού. Μάλιστα ενισχύσαμε αυτή την συνεργασία τόσο με κοινές εκλογικές παρεμβάσεις όσο και με ανοικτές εκδηλώσεις πάνω σε σοβαρά ζητήματα του κινήματος , όπως και εσύ ο ίδιος απαιτείς.
Για την Αναγέννηση , για την Πολιτιστική Επανάσταση, για τα 100 χρονα του Κομμουνιστικού Κινήματος.
Τις παρακολούθησες ; Διάβασες για αυτές ; Έβγαλες κάποιο συμπέρασμα ;
Η ΛΑ-ΑΑΣ έχει και αυτή την πορεία της με τα θετικά και τα αρνητικά της. Για την τελευταία μάλιστα περίοδο απουσίας της το ΚΟ του ΚΚΕ (μ-λ) σημειώνει ότι αποτελεί ένα σοβαρό ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Και την επόμενη περίοδο θα πάρουμε πρωτοβουλίες και για αυτό το ζήτημα. Να είσαι σίγουρος.
Η υπόθεση της ανασυγκρότησης του κομμουνιστικού κινήματος είναι εξαιρετικά δύσκολη διαδικασία. Και ακόμη πιο δύσκολο είναι για έναν αγωνιστή που ξεκόβει από τον ρεβιζιονισμό και επιλέγει την μαρξιστική - λενινιστική κατεύθυνση, καθώς έχει να ξεπεράσει πολλά εμπόδια και πιέσεις. Αλλά και εδώ η απάντηση δεν είναι άλλη από την συμμετοχή στην ταξική πάλη.Εκεί που διαχωρίζεται το σωστό από το λάθος, εκεί που οι αγωνιστές αναζητούν την ουσία των πραγμάτων και όχι το "φαίνεσθαι".
Σπουδαίο πράγμα η ενότητα των κομμουνιστών, ακόμα όμως πιο σπουδαίο είναι η ενότητα σε μία επαναστατική κομμουνιστική κατεύθυνση που θα απαντάει στον ρεβιζιονισμό και την παλινόρθωση και θα ανοίγει δρόμο για το εργατικό-λαϊκό κίνημα.
Γρηγόρης Ανδρεάτος
''Οι κινητοποιήσεις αυτές δεν προέκυψαν από καμιά «πρωτοβουλία κοινής δράσης», όχι βέβαια του ΚΚΕ (μ-λ) αλλά ούτε του ΚΚΕ. Αντίθετα, αυτές ξεπήδησαν μέσα από τους χώρους δουλειάς, τα συνδικάτα, τους συλλόγους, τις συνοικίες, με την αυθόρμητη ή μισοσυνειδητή στάση εκατοντάδων χιλιάδων λαού και νεολαίας, που έκφραζαν την αντίθεσή τους στα αντιλαϊκά μνημόνια'' Τα περαπανω διαβασα στον σημερινο ΛΑΙΚΟ ΔΡΟΜΟ σαν απαντηση στο παραπανο κειμενο σας. Η απαντηση αυτη τεριαζει με την γραμη του ΚΚΕ που στα ζητηματα της κοινης δρασης απαντα οτι αυτη ''γινεται στα πλαισια της ΛΑΙΚΗΣ ΣΥΜΑΧΙΑΣ'' δηλ.στα συνδικατα, τους συλλογους κ.λ. που γραφει και ο ΛΑΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ. Ερχεται ομως ο Δημητρης Κουτσουμπας να αλαξει τα γνωστα σχηματα με αρθρο του στον σημερινο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ οπου κατα λεξη γραφει..ΠΡΕΠΕΙ ''Να εχουμε την απαραιτητη ευελιξια για πετυχημενες παρεμβασεις και σαυτες που πιθανον θα εχουν ΠΑΡΕΙ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΛΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ..'' [Τα κεφαλαια δικα μου] Αν τα παραπανω γινουν γραμη στο ΚΚΕ θα μεινει μονο ο ΛΑΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ να υσχηριζεται οτι κοινη δραση πρεπει να γινεται μονο στα συνδηκατα και τους συλλογους. ΜΑΝΩΛΗΣ
Καλή η ευελιξία αλλά όταν σφίξουν τα γάλατα ξέρουμε όλοι τι θα γίνει. Ο,τι γίνεται 70 χρόνια τώρα. Είναι προδιαγεγραμμένο.
ΚΚ
Δημοσίευση σχολίου