Απολογισμός για μια μάχη που δεν δόθηκε από τις ηγεσίες και τα βήματα που πρέπει να γίνουν

Ο αγώνας που έδωσαν χωρίς στήριξη χιλιάδες εκπαιδευτικοί
θα συνεχιστεί κόντρα στην επίθεση του συστήματος

Η κυβέρνηση ψήφισε τον αντιδραστικό νόμο 4692. Ο νόμος αυτός ως ενιαίο σώμα με την τροπολογία για τη μονιμοποίηση της εξ αποστάσεως και τις κάμερες στην τάξη, θεσμοθετεί σημαντικές αντιδραστικές ρυθμίσεις ενάντια σε μαθητές και εκπαιδευτικούς. Η Τράπεζα Θεμάτων θα εκδιώξει χιλιάδες μαθητές από το Λύκειο καταργώντας ταυτόχρονα χιλιάδες οργανικές θέσεις εκπαιδευτικών (με σοβαρές επιπτώσεις σε αναπληρωτές και μόνιμους) και η αξιολόγηση σχολείων θα οξύνει δραματικά την ταξική κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών. Υπάρχουν και μια σειρά άλλες σημαντικές διατάξεις (αύξηση μαθητών ανά τμήμα, διαγωγή, ιδεολογική επίθεση του συστήματος) που κινούνται στον ίδιο αντιλαϊκό καμβά. Ενώ η τροπολογία θεσμοθέτησε τον πολιορκητικό κριό δικαιωμάτων στις σπουδές και στη δουλειά, μέσω της εικονικής δημιουργίας ενός υβριδίου σχολείου και τηλε-«σχολείου» αλλά και ένα φασίζον πλαίσιο παρακολούθησης και ελέγχου μέσω της κάμερας μέσα στη σχολική τάξη.

Το χειρότερο είναι ότι όλα τα παραπάνω αποτελούν μόνο την αρχή. Αποθρασυμένο το σύστημα και η κυβέρνησή του, ετοιμάζονται για νέο αντιδραστικό νόμο για την Τεχνική Εκπαίδευση, για θεσμικό πλαίσιο αξιολόγησης εκπαιδευτικών αλλά και για μια σειρά νέων άγριων φραγμών στις σπουδές (δραστική μείωση εισακτέων, απανωτές ελάχιστες βάσεις εισαγωγής κλπ).

Συνολικά, το Σεπτέμβρη, οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές θα βρεθούμε μπροστά σε ένα νέο τοπίο, σε ένα «νέο» σχολείο, πολύ εχθρικό για τα παιδιά του λαού και για εμάς τους εκπαιδευτικούς. Όπου τα δικαιώματα στις σπουδές και στη δουλειά θα επιδιωχτεί να συντριβούν μέσα στη δίνη της κρίσης και της επίθεσης του συστήματος.

Καμία μάχη δεν έδωσαν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες – Οι εκπαιδευτικοί πάλεψαν μόνοι τους

Παρά την έκταση της επίθεσης που βιώσαμε την περίοδο αυτή, οι ΟΛΜΕ - ΔΟΕ έκαναν τα πάντα για να δείξουν το μέγεθος της υποταγής τους: Νομιμοποίησαν την επίθεση που ξεδιπλώθηκε μέσω της εξ αποστάσεως, ανοίγοντας το δρόμο στην άθλια τροπολογία που ψηφίστηκε στις αρχές Μάη. Έδωσαν, με αυτόν τον τρόπο, το πράσινο φως στην κυβέρνηση να προχωρήσει μέσα στην καραντίνα τη δημοσιοποίηση του νομοσχεδίου – λαιμητόμου. Ροκάνισαν το χρόνο, οργανώνοντας γενικές συνελεύσεις (από τις οποίες σε πολλές περιπτώσεις απείχαν μέχρι και μέλη ΔΣ!) την τελευταία στιγμή, αποπροσανατόλισαν μέσω της εμμονής τους για το «σύννομο» των κυβερνητικών ρυθμίσεων. Και κατέληξαν στη γνωστή παρωδία της μιας μέρας απεργίας την παραμονή της ψήφισης του νομοσχεδίου. ΔΑΚΕ, ΣΥΝΕΚ/ΕΡΑ, ΠΕΚ/ΔΗΣΥ το μόνο που έκαναν είναι να κλαίγονται γιατί η κυβέρνηση τους παρέκαμψε ως συνομιλητές της. Και να προσπαθήσουν να κερδίσουν οι κομματικοί τους φορείς 2% στις δημοσκοπήσεις. Το ΠΑΜΕ δεν διαχωρίστηκε καθόλου από το μέτωπο αυτό, δείχνοντας ότι είναι σε ράλι δεξιάς μετατόπισης.

Παρόλη την έλλειψη πολιτικής και συνδικαλιστικής στήριξης, χιλιάδες εκπαιδευτικοί διαδήλωσαν σε όλη τη χώρα κόντρα στην κυβερνητική επίθεση. Οι απανωτές διαδηλώσεις που έγιναν, μπορεί να μην ήταν συγκλονιστικές, ήταν όμως μαζικές και απέδειξαν ότι το πρόβλημα που έχει το κίνημα είναι πολιτικό και πως η γνωστή φράση «δεν τραβάει ο κόσμος» δεν είναι παρά η προσπάθεια των συνδικαλιστικών ηγεσιών να φορτώσουν τα δικά τους αμαρτήματα στον κόσμο. Το ίδιο, ακριβώς, αποδείχτηκε και από το γεγονός ότι όπου έγιναν σοβαρές προσπάθειες για τη μαζικοποίηση των γενικών συνελεύσεων, τα αποτελέσματα δεν ήταν αμελητέα.

Θερμό καλοκαίρι – Καυτός Σεπτέμβρης

Το καλοκαίρι δεν θα είναι καθόλου ήσυχο από τη μεριά του συστήματος. Θα πέσει βροχή ερμηνευτικών εγκυκλίων που θα προσδιορίζουν και θα επεκτείνουν τις ήδη θεσμοθετημένες πλευρές της επίθεσης. Και θα ακολουθήσει ο Σεπτέμβρης. Ένας Σεπτέμβρης που, φορτωμένος από δεδομένα μιας νέας κοινωνικής κατάρρευσης, θα χαρακτηριστεί από έναν «εργασιακό Αρμαγεδδώνα» (σύμφωνα με τις προβλέψεις των ίδιων των παραγόντων του συστήματος), από μια νέα αντεργατική αντιλαϊκή καταιγίδα. Συνολικά ο, σε βαθιά κρίση, καπιταλισμός θα ξεδιπλώσει έναν νέο ταξικό πόλεμο ενάντια στην εργατική τάξη και το φτωχό λαό για να του φορτώσει τις συνέπειες της κρίσης. Σε αυτήν την άσχημη κατάσταση, θα προστεθούν όλες οι αντιδραστικές αλλαγές στην εκπαίδευση, οι οποίες θα μπουν σε εφαρμογή από τις πρώτες μέρες της νέας σχολικής χρονιάς.

Υπάρχει μια περιρρέουσα καθησυχαστική φημολογία, η οποία ενισχύεται και από διάφορους παράγοντες των συνδικαλιστικών ηγεσιών: «τις κάμερες τις πήραν πίσω», «αυτά δεν πρόκειται να εφαρμοστούν» κλπ. Αυτού του είδους τις αυταπάτες τις τροφοδοτούν και οι υποτιθέμενοι «στόχοι πάλης»  που συμπυκνώνονται στο, κενό περιεχομένου σύνθημα, «ο νόμος να μείνει στα χαρτιά». Θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Δεν είμαστε σε περίοδο που το σύστημα προωθεί νόμους για να «μείνουν στα χαρτιά». Είναι αποφασισμένο να εφαρμόσει όλα αυτά που έχει ψηφίσει και ακόμα χειρότερα! Ακόμα και η «προαιρετικότητα» της κάμερας θα αποτελέσει φρούδα ελπίδα κάτω από τον περικύκλωση που δημιουργούν ιδιωτικά σχολεία και φροντιστήρια που τη χρησιμοποιούν μαζικά. Άλλωστε υπάρχει το ερώτημα: Πώς ακριβώς θα κάνουν «ανυπακοή» οι μαθητές που θα κληθούν να δώσουν εξετάσεις με τράπεζα θεμάτων; Πώς ακριβώς θα κάνουν «ανυπακοή» οι εκπαιδευτικοί στις διαδικασίες εξωτερικής αξιολόγησης του σχολείου τους; Πώς ακριβώς θα κάνουν «ανυπακοή» οι αναπληρωτές όταν θα τιμωρούνται με δίχρονο αποκλεισμό;

Να παλέψουμε! Ο μόνος δρόμος!

Οι στόχοι, λοιπόν, είναι σαφείς:

ΑΝΑΤΡΟΠΗ όλου του αντιδραστικού θεσμικού πλαισίου στην εκπαίδευση – ΑΝΑΤΡΟΠΗ του Νόμου 4692 και της τροπολογίας – Μονιμοποίηση ΟΛΩΝ των ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ – Εκπαιδευτικοί – μαθητές – γονείς, παλεύουμε κόντρα στους ταξικούς φραγμούς και την αντιλαϊκή επίθεση, για μόνιμη δουλειά με δικαιώματα για όλους, για το δικαίωμα στις σπουδές για όλα τα παιδιά.

Ανεξάρτητα με το τι (δεν) θα πράξουν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, μέσα στο καλοκαίρι να αναδείξουμε τις πλευρές της επίθεσης που θα συνεχίσει να εκδηλώνεται.

Από την πρώτη μέρα της νέας σχολικής χρονιάς να γίνουν περιοδείες στα σχολεία ώστε μέσα στο πρώτο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη να γίνουν Γενικές Συνελεύσεις. Αν τα ΔΣ αρνούνται ή καθυστερούν, να γίνουν οι συνελεύσεις με συλλογή υπογραφών. Σε αυτές να παρθούν αποφάσεις αγώνα και συντονισμού ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ που θέλουν να οργανώσουν την αντίσταση στην επίθεση του συστήματος, της κυβέρνησης και όλων των κομμάτων εξουσίας. Αν χρειαστεί κόντρα στην υποταγή των ΟΛΜΕ-ΔΟΕ, οι οποίες θα επιδιώξουν να φρενάρουν και να καναλιζάρουν σε άνευρα μονοπάτια κάθε κίνηση.

Το βασικό ζητούμενο είναι  να κατακτηθεί η πολιτική κατεύθυνση αυτής της πάλης σε μια σειρά ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ. Δηλαδή η αναγκαιότητα και η δυνατότητα να υπάρξει μαζικός αγώνας για την ανατροπή της επίθεσης. Αυτή θα είναι και η βάση νομιμοποίησης αυτού του αγώνα, η βάση απάντησης στα ζητήματα του απλώματος και των μορφών αυτού του αναγκαίου και δίκαιου αγώνα. Αυτή την κατεύθυνση καλούνται να στηρίξουν και να προωθήσουν οι αγωνιστικές δυνάμεις. Στη νέα περίοδο που ανοίγεται από την επίθεση του συστήματος, πρέπει να διεκδικήσουμε να βγει μαζικά στο προσκήνιο του αγώνα ο κόσμος της εκπαίδευσης μαζί και δίπλα με το λαό και τη νεολαία, κόντρα στην ανύπαρκτη «κανονικότητα» των «αγώνων» που τάχα θα κηρύξει και θα ηγηθεί η συνδικαλιστική ηγεσία!