ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ΜΟΝΑΧΟ | Συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τη δολοφονία του George Floyd (6/6)

Το Σάββατο 6/6, πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας με αφορμή τη κρατική δολοφονία του George Floyd, σε μια σειρά από πόλεις σε ολόκληρη τη Γερμανία. Όλες οι συγκεντρώσεις προσέλκυσαν χιλιάδες κόσμου, με αποκορύφωμα αυτή του Μονάχου, όπου σύμφωνα με την αναφορά της αστυνομίας συγκεντρώθηκαν περίπου 25.000 διαδηλωτών. Με κεντρικά συνθήματα τα «παγκόσμια» πλέον «I can’t breathe» όπως και το «No Justice-No Peace» δείξανε την αντίθεσή τους απέναντι στις πολιτικές και πρακτικές διαχωρισμού, τρομοκρατίας και καταστολής στις ΗΠΑ.

Εκεί βρέθηκε και η «Αγωνιστική Κίνηση Ελλήνων στη Γερμανία» όπου έκανε την δικιά της παρέμβαση με ξεχωριστό μπλοκ και μοίρασμα κειμένου, θέλοντας να αναδείξει και το ταξικό υπόβαθρο του ζητήματος, πέρα μόνο από τον ρατσισμό και τη τρομοκρατία. Επιπλέον τόνισε με την παρέμβασή της, ότι ο εχθρός έχει όνομα, και αυτό είναι ο ιμπεριαλισμός. Σε κάθε χώρα μπορεί να παίρνει διαφορετικά χαρακτηριστικά η επίθεση του συστήματος απέναντι στον λαό, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι παραμένει «ένα ακόμα κομμάτι στο ίδιο παζλ».

Πέρα όμως από τα θετικά της διαμαρτυρίας που ήταν η μαζικότητα, η δυναμική παρουσία της νεολαίας και ο παλμός, αναδείχθηκαν και κάποιες προβληματικές λόγω και της αποσυγκρότησης του κινήματος στη χώρα. Αρχικά οι διαμαρτυρίες που καλέστηκαν για ένα τέτοιο γεγονός ήταν σιωπηλές. Κατά τη γνώμη μας όμως όταν το σύστημα δολοφονεί δεν μπορούμε να μένουμε σιωπηλοί. Αντίθετα πρέπει να ορθώσουμε ανάστημα, να φωνάξουμε με όλης μας την δύναμη και να οργανώσουμε τον αγώνα μας. Και αν στη πράξη η σιωπηλή διαμαρτυρία έσπασε, λόγω και της μαζικότητας, αυτό που δεν έγινε, ήταν διαδήλωση. Με τέτοιο παλμό και τόση μαζικότητα μια διαδήλωση θα λειτουργούσε πολλαπλασιαστικά, ώστε να μη μείνει η φωνή μας στα στενά όρια μιας πλατείας και να φτάσει σε όλο το κέντρο της πόλης. Σε αυτό βέβαια συνηγόρησε και η απουσία των οργανωμένων δυνάμεων από τις συγκεντρώσεις (τουλάχιστον με οργανωμένο και όχι μεμονωμένο τρόπο). Ήταν χαρακτηριστικό ότι το πανό της «Αγωνιστικής Κίνησης» ήταν ένα από τα ελάχιστα, και ίσως το μοναδικό πολιτικής συλλογικότητας.

Αυτό που αναδείχθηκε πάντως πέρα των άλλων, είναι κάποια πολύ θετικά αντανακλαστικά από τη νεολαία της πόλης, καθώς πλημμύρισε την πλατεία με αντιρατσιστικά πλακάτ και έδωσε έναν παλμό που δεν συνηθίζεται στη Γερμανία. Είναι αλήθεια ότι σε θέματα δημοκρατικών δικαιωμάτων και κρατικής καταστολής η νεολαία, κόντρα στις επιταγές του συστήματος, αντιδρά και αντιστέκεται!