Βαρύς ο χειμώνας για τους εργαζόμενους στη σεζόν

Η τουριστική σεζόν έχει «ανοίξει» και εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι βρίσκονται στον αέρα, με λογαριασμούς και υποχρεώσεις να τρέχουν. Όσον αφορά τους εργαζόμενους στα ξενοδοχεία, παρά την Κ.Υ.Α. μεγάλο ποσοστό των ξενοδοχείων (12μήνα και εποχιακά) δεν έχουν προχωρήσει σε επαναπρόσληψη όλων των εργαζόμενων (άρα ούτε σε αναστολή σύμβασης), επομένως δεν έχουν λάβει τα 534 ευρώ. Με αποτέλεσμα η πλειοψηφία των εργαζόμενων να ζει με τα ψίχουλα της κυβέρνησης (στην καλύτερη περίπτωση με 800 ευρώ για τέσσερις μήνες) ή με τις επεκτάσεις των ταμείων ανεργίας, όσοι φυσικά τηρούσαν τις προϋποθέσεις. Σε χειρότερη μοίρα βρίσκονται οι εποχικοί εμποροϋπάλληλοι και οι εργαζόμενοι στα λεωφορεία, αεροδρόμια κ.ά. με μηδενικό εισόδημα, καθώς δεν συμπεριλαμβάνονται σε καμία διάταξη.

Χαρακτηριστικό δείγμα της κατάστασης είναι η 9χρονη μαθήτρια που λιποθύμησε από την πείνα μπροστά σε φούρνο στη Ρόδο. Η μητέρα της (ξενοδοχοϋπάλληλος) δεν μπορούσε να καλύψει τις απαραίτητες ανάγκες διαβίωσης για τα παιδιά της, ενώ της είχαν κόψει και το ρεύμα, γιατί βρίσκεται σε καθεστώς αναμονής, όπως δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στον κλάδο. Οι οποίοι οδηγούνται βήμα προς βήμα στην εξαθλίωση και στη φτώχεια –και ο χειμώνας δεν έχει έρθει ακόμα. Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε τέτοιες εικόνες (βλ. λιποθυμίες μαθητών σε σχολεία κλπ.). Εικόνες που δεν θα πρέπει να μας κάνουν να λυπόμαστε όπως προσπαθούν να πετύχουν τα ΜΜΕ, αλλά θα πρέπει να μας γεμίζουν οργή και θέληση να παλέψουμε για τα δικαιώματά μας και την ίδια μας τη ζωή.

Φέτος, μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες και με τα «έκτακτα» μέτρα της κυβέρνησης που έχουν στρώσει το έδαφος στην αντεργατική επίθεση, είναι καθημερινές οι καταγγελίες εργαζόμενων στις αντίστοιχες ομοσπονδίες και τα σωματεία για απολύσεις (βλ. δύο γνωστά 12μήνα ξενοδοχεία στην Αθήνα), διακοπές ηλεκτροδότησης, εξώσεις από σπίτια, ακόμη και για εργαζόμενους πχ. στην Κρήτη που έχουν φτάσει να παρακαλάνε για βερεσέ σε τοπικά μπακάλικα. Η κατάσταση θα χειροτερεύσει για τους εργαζόμενους-άνεργους του κλάδου αν οι ίδιοι δεν βάλουν φρένο σε αυτήν την ολομέτωπη επίθεση που βιώνουν.

Έτσι κι αλλιώς, κάθε καλοκαίρι οι εργαζόμενοι στη σεζόν ζουν κι εργάζονται σε άθλιες συνθήκες εργασίας. Χιλιάδες αναγκάζονται να φύγουν απ’ το σπίτι τους για 6 μήνες για να κατέβουν στα νησιά και να δουλέψουν σε εξοντωτικούς ρυθμούς. Η ζωή τους καταλήγει να είναι δουλειά και λίγος ύπνος, για να μαζέψουν κάποια χρήματα που θα τους φτάσουν οριακά μέχρι την επόμενη σεζόν. Γνωστές είναι οι καταγγελίες στη Μύκονο και τη Σαντορίνη: πίσω απ’ τη χλιδή και τα εκατομμύρια, οι εργαζόμενοι στοιβάζονται σε κοντέινερ-προκάτ, με ή χωρίς εξαερισμό, τέσσερα-πέντε-οκτώ άτομα, εν γνώση φυσικά των τοπικών αρχών και φορέων. Ή ακόμα πληρώνονται μόνο με τα τιπς ή δουλεύουν χωρίς σύμβαση. Οι εργαζόμενοι δεν βρίσκουν το λόγο ν’ απευθυνθούν στην επιθεώρηση εργασίας, γιατί γνωρίζουν ότι αυτά τα ζητήματα εύκολα καλύπτονται, ειδικά στις μικρές τοπικές κοινωνίες.

Στη φετινή σεζόν, όσοι τυχεροί καταφέρουν να δουλέψουν θ’ αντιμετωπίσουν χειρότερες συνθήκες εργασίας κάτω από ατελείωτη πίεση, τρομοκρατία και απειλές από τους εργοδότες, που ήδη βλέπουν ότι δεν θα βγάλουν τα περσινά κέρδη. Όπως κάθε χρόνο ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους (πάνω στη δική τους εξαθλίωση αναπτύχθηκε άλλωστε το «τουριστικό θαύμα») έτσι και τώρα, με αφορμή την πανδημία, με τα ψηφισμένα μέτρα και τις γνωστές άθλιες συνθήκες εργασίας, ο εργαζόμενος καλείται να πληρώσει τα σπασμένα και οι χιλιάδες άνεργοι καλούνται να ζήσουν σε καθεστώς ολοένα μεγαλύτερης φτώχειας.

Οι εργαζόμενοι και άνεργοι θα πρέπει να κινηθούν στην κατεύθυνση της αντίστασης και της διεκδίκησης μέσα από τον συλλογικό αγώνα. Γιατί κάθε υποχώρηση ανοίγει και στρώνει το έδαφος στις ορέξεις του κεφαλαίου και της εργοδοσίας, που επιδιώκουν να πάρουν πίσω ακόμα περισσότερες κατακτήσεις και δικαιώματα.