Τι προτείνει το ΚΚΕ; (Με αφορμή ένα άρθρο)

Την ώρα που ο ελληνικός λαός εκτός από την πανδημία, εκτός από το μέλλον που του επιφυλάσσει το σύστημα σε σχέση με τα οικονομικά του, ανησυχεί και για τις εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, φοβάται με λίγα λόγια το ενδεχόμενο ακόμη και ενός πολέμου η Αριστερά αποδείχνεται πολύ λίγη. Στο σύνολό της αλλά πολύ περισσότερο αυτοί που με αντιιμπεριαλιστικό και αντιπολεμικό λόγο κατηγορούν την ντόπια αστική τάξη ως υποχωρητική και για ενδοτισμό ενώ αντί για επικίνδυνο ανταγωνισμό και τυχοδιωκτισμό και από τις δύο πλευρές βλέπουν …επικίνδυνα παζάρια και αποκλειστικά και μόνο την τούρκικη επιθετικότητα!

Πρώτο και καλύτερο το ΚΚΕ το οποίο φυσικά δεν βλέπει εξάρτηση της ντόπιας αστικής τάξης από τους ιμπεριαλιστές ούτε επικίνδυνα παιχνίδια που παίζουν με τις τύχες των λαών αλλά θεωρεί ότι όλα όσα γίνονται γίνονται απλά υπό την εποπτεία τους. Εποπτεία εντελώς τυχαία ονομάζει πάντως και ο ΣΥΡΙΖΑ τη σχέση μεταξύ Ελλάδας και ιμπεριαλιστών όπως διαμορφώθηκε μετά την -κατά τα λεγόμενά του- έξοδο από τα μνημόνια. Οι ιμπεριαλιστές κατά το ΚΚΕ είναι οι σύμμαχοι της αστικής τάξης και ο ρόλος τους είναι να στρώνουν φαρδιά - πλατιά το τραπέζι για λογαριασμό των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας προωθώντας τα επικίνδυνα παζάρια και την συνεκμετάλλευση.

Ενώ αναφέρεται λοιπόν σε κάποιον ανταγωνισμό – παζάρι καταλήγει να μιλά για πολιτική επιλογή από την πλευρά της ντόπιας αστικής τάξης για «συνεκμετάλλευση» του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, όχι γιατί θα την επιβάλουν οι ιμπεριαλιστές προς δικό τους όφελος αλλά γιατί αυτό θέλει η κυρίαρχη γραμμή στα πλαίσια της ντόπιας αστικής τάξης!!! Μάλλον βλέπει και κάποια άλλη μη κυρίαρχη γραμμή σε άλλα τμήματα της «εθνικής» αστικής τάξης! Οι συμμαχίες που συντάσσει η αστική τάξη της Ελλάδας με άλλους ανταγωνιστές της Τουρκίας και τυχοδιώκτες γίνονται όχι γιατί θέλει να αναβαθμίσει τον εξαρτημένο ρόλο της στη περιοχή, στην Ανατολική Μεσόγειο, στο σύνολο του Αιγαίου, στα Βαλκάνια, σε βάρος της Τουρκίας αλλά για να τη σύρει σε… ανταγωνιστικό διάλογο. Γίνονται με στόχο να πραγματοποιηθούν οι «επικίνδυνες διευθετήσεις» και να επιβληθούν τα σχέδια της συνεκμετάλλευσης σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.

Αυτό το σκοπό υπηρετεί μάλλον η ΑΟΖ με την Αίγυπτο που προς στιγμήν τουλάχιστον τίναξε στο αέρα αυτόν τον (υπό γερμανική - ευρωενωσιακή «εποπτεία») διάλογο και οδηγεί σε επικίνδυνους δρόμους. Για το ΚΚΕ βέβαια αυτή η συμφωνία είναι απαράδεκτη. Όχι γιατί πυροδοτεί τον ανταγωνισμό αλλά γιατί δεν ήταν αρκούντως ολοκληρωμένη, έχει κενά και αφήνει περιθώρια στους Τούρκους να αμφισβητούν «κυριαρχικά δικαιώματα» και να διεκδικούν περισσότερα απ' όσα τους αναγνωρίζει η «δική μας» αστική τάξη και αυτό το ίδιο!

Το γεγονός ότι από αυτά τα λεγόμενα «κυριαρχικά δικαιώματα» την επέκταση των συνόρων (βλ. 12 μίλια ή και τα μονομερώς καθορισμένα 10 μίλια εναέριου χώρου για τα οποία ουδείς λόγος γίνεται) δεν τα αναγνωρίζουν όχι μόνο οι γείτονες αστοί αλλά ούτε οι ιμπεριαλιστές και κανένα άλλο κράτος ανά την υφήλιο μικρή σημασία έχει. Αυτοί είπαμε. Εποπτεύουν και για όλα φταίνε οι Τούρκοι. Ακόμη και η πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ -όπως και η Ρωσία σήμερα- είχε εκφραστεί αρνητικά δημιουργώντας του αρκετά προβλήματα! Ο λόγος; Μα γιατί με την επέκταση των συνόρων το Αιγαίο μετατρέπεται σε κλειστή αμερικανονατοϊκή θάλασσα. Αλλά αυτό το τελευταίο που είναι αληθινό είναι ανάμεσα σε αυτά που δεν απασχολούν την αντιιμπεριαλιστική ηγεσία του ΚΚΕ αλλά και όλους όσους θεωρούν, επίσης αντιιμπεριαλιστικά, αναφαίρετο «εθνικό μας» δικαίωμα αυτή την επέκταση.

Καταλήγει το ΚΚΕ να υπονοεί -ταξικά και πατριωτικά πάντα- ότι την υπεράσπιση των «κυριαρχικών δικαιωμάτων» (τα οποία όπως και η αστική προπαγάνδα τα συγχέει με τα σύνορα) δηλαδή το «δικαίωμα» στο μοίρασμα των διεθνών θαλάσσιων οικοπέδων βάση του «κουτσουρεμένου» διεθνούς δικαίου μιας και δεν θέλει να τα επιβάλει η αστική τάξη θα πρέπει να την αναλάβει η εργατική τάξη και ο λαός στην πάλη του για την «ανατροπή της εξουσίας των καπιταλιστών» θέτοντας το ερώτημα «Η εργατική τάξη δεν πρέπει να ενδιαφέρεται για τα κυριαρχικά δικαιώματα, τα σύνορα της χώρας, από τη σκοπιά μάλιστα του μέλλοντος, της πάλης για την εργατική εξουσία;».

Από πού βγαίνουν αυτά το συμπεράσματα που αναφέρουμε ως τώρα; Απ' όλη την αρθρογραφία και τις ανακοινώσεις του ΚΚΕ αλλά αφορμή γι' αυτό το σημείωμα στάθηκε το άρθρο απεύθυνσης στο ΝΑΡ του μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ Γιάννη Γκιόκα: (https://www.rizospastis.gr/story.do?id=10887931).

Άρα λοιπόν η εργατική τάξη θα πρέπει όταν διαδηλώνει κατά των πολεμικών επεμβάσεων των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, όταν διαδηλώνει για το διώξιμο των αμερικανονατοϊκών βάσεων και την έξοδο από το ΝΑΤΟ, όταν διαδηλώνει κατά του πολέμου να βάλει στην προμετωπίδα της το δικαίωμα στην επέκταση των θαλάσσιων συνόρων, το δικαίωμα στις ΑΟΖ και ότι άλλο υποτίθεται ότι προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο ως δικαίωμα επέκτασης της κυριαρχίας κάθε χώρας! Για να πιέσει την συμβιβαστική αστική τάξη να τα πραγματοποιήσει ώστε η «εργατική εξουσία» να τα βρει έτοιμα! Αυτά προς όφελος των λαών και της αποτροπής του πολέμου μεταξύ τους!

Αναμένουμε λοιπόν να τα δούμε σε αντιπολεμικές ανακοινώσεις των σωματείων, των Ομοσπονδιών, των Εργατικών Κέντρων που ανήκουν στο ΠΑΜΕ. Να κατεβάσουν και ένα αντίστοιχο ψήφισμα στα ΔΣ με στόχο να γίνει διαδήλωση προς τη Βουλή και να κατατεθεί εκεί ως πρόταση νόμου. Είναι βέβαιο ότι ένα τέτοιο ψήφισμα μπορεί να έχει την υποστήριξη πολύ περισσότερων Δ.Σ. (και παρατάξεων) σωματείων απ’ όσα ανήκουν στο ΠΑΜΕ! Στη Βουλή δεν το βλέπουμε αλλά είναι σίγουρο ότι θα αποσπάσει αρκετά θετικά σχόλια!

Πάντως αν γίνει πόλεμος στα πλαίσια των «επικίνδυνων παζαριών» που οδηγούν στην επίσης «επικίνδυνη συνεκμετάλλευση» τότε το ΚΚΕ είναι έτοιμο να μετατρέψει αυτόν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο σε πόλεμο ενάντια στις δύο αστικές τάξεις και να τα αστικά κυριαρχικά δικαιώματα σε λαϊκά! Τόσο απλά είναι τα πράγματα! 

Ας μπούμε στη λογική του ΚΚΕ που διαπρέπει στις περιγραφές του μέλλοντος. Αν στη γειτονική χώρα υπάρχει αντίστοιχη δύναμη που στοιχίζεται βάση πάντα των δικαιωμάτων που αναγνωρίζει το -μάλλον ουδέτερο- διεθνές δίκαιο και όπως ερμηνεύεται από κάθε πλευρά και αν αυτές οι δυνάμεις (κάνουμε μια υπόθεση εργασίας) εκατέρωθεν φτάσουν να πραγματοποιήσουν τη δική τους «εξουσία» με «αποδέσμευση» από το ΝΑΤΟ, με διώξιμο των βάσεων και ακύρωση της αλληλεξαρτημένης συνεργασίας με τους ιμπεριαλιστές τι ακριβώς θα κάνουν; Θα βάλουν τις δύο «λαϊκές εξουσίες» να ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποια θαλάσσια οικόπεδα του διεθνούς δικαίου θα καταλάβουν ο καθένας για «όφελός τους»; Θα αμφισβητούν χερσαία, εναέρια και θαλάσσια σύνορα εκατέρωθεν και πάντα προς όφελος των λαών τους; Και τότε ποιος θα εποπτεύει; Ο επίσης ουδέτερος ΟΗΕ; Ή θα πείσουν οι έλληνες «σύντροφοι» τους τούρκους «συντρόφους» τους ότι δεν έχουν καμιά δουλειά στη συνεκμετάλλευση του «πλούτου του ελληνικού λαού» που ξεκινά από τα διεθνή ύδατα του Αιγαίου και καταλήγει όσο πιο πέρα γίνεται στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο; Ή μήπως θα αναπτύσσουν και αυτές οι «εξουσίες» τους στόλους τους και ότι θέλει ας γίνει;

Προφανώς κάτι τέτοιο είναι πολύ πέρα από τα όρια της φαντασίας και δεν πρόκειται να γίνει. Αυτό το ξέρει πολύ καλά η ηγεσία του ΚΚΕ και κάτω από αυτή τη σιγουριά ντύνει τη στοίχισή της με το εθνικό αφήγημα με δήθεν αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα, με φλυαρίες περί εργατικής εξουσίας και άλλα τέτοια ωραία προσφέροντας σημαντικές υπηρεσίες στη ντόπια αστική τάξη.

Όσο για τις δικές μας απόψεις τις έχουμε ήδη δημοσιοποιήσει:

Δίπλα στην εξαθλίωση, όξυνση του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού - Ενάντια σε ποιους και μαζί με ποιους χρειάζεται να παλέψει ο λαός;

Συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου: Πανηγυρίζουν τον τυχοδιωκτισμό ενώ μεγαλώνουν οι κίνδυνοι για τους λαούς!

ΚΚΕ(μ-λ) | Υπάρχει έξοδος για τους λαούς από τον κίνδυνο ελληνοτουρκικού πολέμου;