Πραγματοποιήθηκε στις 26 Οκτωβρίου, η καθιερωμένη εκδήλωση μνήμης και τιμής του δολοφονημένου αγωνιστή της Δημοκρατίας, ΕΔΑΐτη Στέφανου Βελδεμίρη. Δολοφονήθηκε τρεις ημέρες πριν από τις βουλευτικές εκλογές τον Οκτώβριο του 1961, αυτές που έμειναν στην ιστορία σαν οι εκλογές «βίας και νοθείας».
Μέσα στο ζοφερό κλίμα της τρομοκρατίας, που είχε εγκαταστήσει τότε το κράτος και το παρακράτος, στη συμβολή των οδών Πέραν και Φιλιππουπόλεως,
στους Αμπελόκηπους της Θεσσαλονίκης, σε μπλόκο της αστυνομίας, ο χωροφύλακας Σπύρος Φιλίππου σημάδευσε και πυροβόλησε στο πίσω τζάμι ταξί, που επέβαιναν σκορπίζοντας στις δυτικές συνοικίες προεκλογικές προκηρύξεις της ΕΔΑ, ο Βελδεμίρης μαζί με το συναγωνιστή και φίλο του Μόρφη Στεφούδη. Η κηδεία του Στέφανου έγινε νύχτα, μέσα σε καθεστώς άγριας τρομοκρατίας, χωρίς να επιτραπεί ούτε στους γονείς να δώσουν τον τελευταίο ασπασμό, στο μάρτυρα γιο τους. Χιλιάδες λαού που παρακολούθησαν την κηδεία διαδήλωναν έξω από τα νεκροταφεία της Ευαγγελίστριας την οργή τους, κραυγάζοντας «Δολοφόνοι».
Στη δίκη του δολοφόνου αστυνομικού που έγινε μετά από πέντε μήνες, ο κατηγορούμενος και οι μάρτυρες υπεράσπισης συνάδελφοί του, ισχυρίστηκαν ότι έκαναν μπλόκο γιατί είχαν πληροφορίες, πως θα διακινούσαν ναρκωτικά στην περιοχή. Όλοι αυτοί υποστήριξαν ότι ο δολοφόνος Φιλίππου πυροβόλησε στα λάστιχα του ταξί και οι σφαίρες εξοστρακίστηκαν. Ο Φιλίππου καταδικάστηκε τέσσερα χρόνια κι αποφυλακίστηκε σε δύο, εκτίοντας την ποινή του σε αγροτικές φυλακές.
59 χρόνια μετά τη δολοφονία του Στέφανου Βελδεμίρη, ο λαός μας αγωνίζεται για τα ίδια ιδανικά της Δημοκρατίας, Ειρήνης και Δουλειάς». Πάνω από μισό αιώνα μετά, ο ζόφος που λέγεται «Φασισμός» τρομοκρατεί και ξανασκοτώνει, «πέφτει στα μαλακά» μετά από χρονοβόρες διαδικασίες, εκλέγεται στο κοινοβούλιο κι όποτε χρειαστεί «αλλάζει μάσκα, ρούχα κι όνομα» για να παίξει τον άθλιο ρόλο του, στην υπηρεσία του συστήματος. Εντωμεταξύ οι εκάστοτε Πιλάτοι, πάντα θα ψάχνουν μια λεκάνη νερό για να ξεπλύνουν τα χέρια τους, αυτά που με διάφορους τρόπους μοσχοαναθρέψανε τη μισαλλοδοξία, τις διώξεις και τις δολοφονίες (Πολκ, Νικηφορίδης, Κερπινιώτης, Βελδεμίρης, Λαμπράκης, Τσαρουχάς, Χαλκίδης, Μανδηλαράς, Ελής, Μπεκροδημήτρης, Κουμής, Κανελλοπούλου, Τεμπονέρας, Αλέξης, Φύσσας). Στη μνήμη όλων αυτών και τόσων άλλων, ένα «Αθάνατος» δεν αρκεί, γιατί όπως λέει κι ο ποιητής «Το φασισμό βαθιά κατάλαβε τον, δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισε τον».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου