Τη νύχτα της Πέμπτης 11 Δεκεμβρίου, τρεις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και δεκαεφτά τραυματίστηκαν, κάποιοι από αυτούς βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση, από πυρκαγιά στην καταλανική Μπανταλόνα (10 χλμ από τη Βαρκελώνη). Η πυρκαγιά ξέσπασε σε αποθήκη εγκαταλειμμένου, εδώ και 15 χρόνια, εργοστασίου, όπου «στεγάζονταν» πάνω από 140 μετανάστες. Οι περισσότεροι από αυτούς έτρεξαν να σωθούν από την πυρκαγιά από την ταράτσα του κτιρίου και, καθώς δεν είχαν χαρτιά, απομακρύνθηκαν από την περιοχή δίχως να λάβουν καμία ιατρική φροντίδα.
Οι περισσότεροι, επίσης, ήταν από την υποσαχάρια Αφρική και κυρίως από την Σενεγάλη. Θα σταθούμε λίγο στον τόπο καταγωγής των τελευταίων, με μια λίγο παλιότερη είδηση, καθώς, στις 23 Οκτωβρίου του 2020, στα ανοιχτά της Σενεγάλης, από πυρκαγιά (επίσης) που ξέσπασε σε πλοιάριο γεμάτο μετανάστες, σκοτώθηκαν πάνω από 140 άνθρωποι. Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης ήταν το φονικότερο δυστύχημα αυτού του είδους το 2020.
Μεταξύ 7ης και 25ης Οκτωβρίου του 2020, το πολεμικό ναυτικό της Σενεγάλης με τη συνδρομή της ισπανικής Εθνοφρουράς παρεμπόδισε πέντε πλοιάρια που είχαν αποπλεύσει για την Ευρώπη με συνολικά περίπου τετρακόσιους μετανάστες.
Για όποιον αναρωτηθεί τι δουλειά έχει η ισπανική εθνοφρουρά στα ανοιχτά της Σενεγάλης, μιας «ανεξάρτητης Δημοκρατίας», θα άξιζε σίγουρα να αναρωτηθεί και για το πόσο επαχθείς είναι οι όροι της ευρωενωσιακής «βοήθειας» στον σενεγαλέζικο λαό. Ένα παράδειγμα μόνο είναι οι νέες συμφωνίες αλιείας μεταξύ ΕΕ και Σενεγάλης που υπογράφτηκαν στα μέσα Νοεμβρίου: ενώ οι αλιευτικές πηγές της χώρας- βασικό μέσο επιβίωσης για τον σενεγαλέζικο λαό- αρχίζουν να λιγοστεύουν, η ΕΕ εξασφαλίζει το μερίδιο του λέοντος με μια επικερδέστατη για την τελευταία πενταετή συμφωνία. Τα ξένα πλοία έχουν αποκλειστικά δικαιώματα πάνω στην αλιεία. Όπως σχολιάζουν οι επικριτές της συμφωνίας στη χώρα, «για αυτούς», την ΕΕ, «άδειες αλιείας εδώ, εμείς παράνομοι μετανάστες εκεί». Ένας πληθυσμός που αποκόπτεται βίαια από τα μέσα επιβίωσής του στη χώρα του και μετατρέπεται σε υποψήφιο ναυαγό- νεκρό ή ζωντανό- στη θάλασσα και σε υποψήφιο κολασμένο των ευρωπαϊκών μητροπόλεων. Η μακρά αλυσίδα της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας.
Το ευρω-μονοπωλιακό ενδιαφέρον για το μέλλον της χώρας είναι πολύ μεγάλο, ανάλογα με τα συμφέροντα. Η Γερμανία έχει εστιάσει (που αλλού…) στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και την ενεργειακή απόδοση, με χαρακτηριστική τη δήλωση της Μέρκελ πριν δυο χρόνια στον Πρόεδρο της Σενεγάλης: «Επενδύσεις, επενδύσεις, επενδύσεις! Μπορούμε να κάνουμε πολύ περισσότερα στην ύδρευση και με ιδιωτικές επενδύσεις». Αν κρίνουμε από το μεγαλόπνοο σχέδιο που υπέγραψαν τότε τα γερμανικά μονοπώλια για ηλεκτροδότηση 300 σενεγαλέζικων χωριών με χρήση ηλιακής ενέργειας, εμπαίζοντας μάλλον μια υποηλεκτροδοτούμενη χώρα, η ύδρευση θα αργήσει. Αυτές που προέχουν είναι οι επαχθείς για τους λαούς συμφωνίες. Τα έργα «έπονται».
Ας επιστρέψουμε όμως από τα εγκλήματα στην ιμπεριαλιστική περιφέρεια στα εγκλήματα των- λιγότερο ή περισσότερο- ευνοημένων ευρωενωσιακών μητροπόλεων. Οι νεκροί και τραυματίες από την πυρκαγιά της Μπανταλόνα ανέδειξαν από τη μια την εγγενή κυνική τάση των αυλικών του Κεφαλαίου προς εκμηδένιση της ανθρώπινης ζωής, με τον δήμαρχο της πόλης Xabier Garcia Albiol, να μιλά για κλέφτες και για «παράνομη κατάληψη». Από την άλλη αναδείχθηκαν με τους τραγικούς αυτούς θανάτους στοιχεία γύρω από τις συνθήκες στέγασης στην Ισπανία, που αποδεικνύουν για άλλη μια φορά την συστημική αδικία και ανισότητα. Το κεφάλαιο είναι εξάλλου ταυτόχρονα προσωποποιημένο και απρόσωπο.
Σύμφωνα, λοιπόν, με έρευνα του ισπανικού ιδρύματος Foessa, ο αποκλεισμός από την κατοικία αφορά το 24% του πληθυσμού της Ισπανίας. Ο αποκλεισμός αυτός έχει δύο διαστάσεις. Η μία είναι η «ανασφαλής στέγαση»: διαμονή σε σπίτι χωρίς νόμιμο τίτλο, ακούσια ή προσωρινά με οικογένεια ή με φίλους, με νόμιμη ειδοποίηση για εγκατάλειψη του σπιτιού ή κάτω από την απειλή βίας από την οικογένεια ή τον σύζυγο. Οι κάτοικοι της Μπανταλόνα δεν είχαν βέβαια αυτόν τον νόμιμο τίτλο. Η άλλη διάσταση είναι η «ακατάλληλη στέγαση»: προσωρινές κατασκευές, πρόχειροι οικισμοί, καλύβες, σπήλαια (?), χωρίς επαρκή πρόσβαση σε δημόσιες υποδομές (νερό, ηλεκτρικό ρεύμα, φυσικό αέριο), σε χώρους υπερπληθείς ή σε σπίτια ακατάλληλα σύμφωνα με την κρατική νομοθεσία. Όπως οι 140 μετανάστες στην εγκαταλειμμένη αποθήκη.
Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, σε κατάσταση «ανασφαλούς στέγασης» βρίσκονται 800.000 νοικοκυριά και 2,1 εκατομμύρια άνθρωποι. Αναλογικά 4 στα 100 νοικοκυριά στην Ισπανία. Σε «ακατάλληλη στέγαση» βρίσκονται 1,3 εκατομμύρια νοικοκυριά και 4,6 εκατομμύρια άνθρωποι. Δηλαδή 7 στις 100 οικογένειες ζουν σε κατάσταση «έλλειψης άνεσης και κατάλληλων συνθηκών στέγασης». Από την επεξεργασία των στοιχείων η έρευνα αυτή καταλήγει ότι 150.000 νοικοκυριά και 554.000 άνθρωποι, πάνω από μισό εκατομμύριο αντιμετωπίζουν «σοβαρό αποκλεισμό κατοικίας». Οι 160.000 από αυτούς ζουν στην Καταλονία. Και τα νοίκια; Σύμφωνα με ανεπίσημα στοιχεία αυξήθηκαν κατά 10% από τον Οκτώβριο του 2019 ως τον Οκτώβριο του 2020.
«Για τους προλετάριους που δεν έχουν σπίτι, γη, κεραμίδι, που είναι το πλειοψηφικό ποσοστό μέσα στις εργαζόμενες μάζες ο εκβιασμός του ενοικίου και το άγχος της έξωσης είναι περιπλεγμένος με τη συνολική ζοφερή ζωή που κάνουν ως μισθωτοί σκλάβοι.», γράφαμε στη Βίδα 30 για το στεγαστικό ζήτημα. Οι άνεργοι, μετανάστες ή όχι, είναι η εφεδρική στρατιά που συντηρεί το κεφάλαιο για την αναπαραγωγή του. Το απόγευμα της 11ης Δεκέμβρη στο κέντρο της Μπανταλόνα πορεύτηκαν δεκάδες άτομα, ανάμεσά τους και επιζήσαντες από την πυρκαγιά, με συνθήματα «Ζωή με αξιοπρέπεια, Υγεία, Δουλειά», «Η μετανάστευση δεν είναι έγκλημα», «Black lives Matter», «όχι στο ρατσισμό και στις θεσμικές διακρίσεις».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου