Η επίθεση στα πιο βασικά δικαιώματα της εργατικής τάξης, συμπεριλαμβανομένης της αποζημίωσης απόλυσης, χωρίς χάσιμο χρόνου έχει έρθει για άλλη μια φορά στην ατζέντα. Ακόμη και αν της αλλάζουν μορφή, η ουσία παραμένει η ίδια, το πρόγραμμα επίθεσης και εκμετάλλευσης στοχεύει στη σταδιακή εφαρμογή. Η συχνότητα, το εύρος και το χρονοδιάγραμμα της επιθετικής επέλασης σχετίζεται άμεσα με τις οικονομικές και πολιτικές συνθήκες κρίσης που βιώνουμε. Η επίθεση που προσπαθούν να την κρύβουν πίσω από δικαιολογίες του τύπου «είναι προς το συμφέρον των εργαζομένων», μπαίνει στην ημερήσια διάταξη μετά από κάθε μεγάλο σεισμό και κρίση, όχι τυχαία. Το μόνο πράγμα που δεν παραλείπεται ποτέ είναι ότι η μετατροπή των " καταστροφών " σε πολλαπλές ευκαιρίες. Οι επιθέσεις στα βασικά δικαιώματα και τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης, όπως ο συνταξιοδοτικός νόμος που πάει το συνταξιοδοτικό δικαίωμα «στον τάφο», ενεργοποιήθηκαν και πάλι σε συνθήκες κρίσης, επιδημίας και σεισμού.
Ακόμα και αν η επίθεση μεταμφιέζεται η ουσία παραμένει η ίδια!
Τον Ιούνιο, επανασχεδιάστηκε ο νόμος που ονομάζεται "ΤΕΣ" (σύστημα διασφάλισης των συντάξεων) και υπόσχεται στους εργαζόμενους "πρόσθετο εισόδημα", με το ψεύτικο επιχείρημα της "μείωσης της ανεργίας", της "αύξησης της απασχόλησης" και της "προστασίας του εργάτη" και γίνεται προσπάθεια να νομοθετηθεί. Ο νόμος που επανασχεδιάστηκε για να εφαρμοστεί σταδιακά έχει διευρυμένο πεδίο εφαρμογής της επίθεσης, στοχεύει όλες τις κατακτήσεις των εργατών και των εργαζομένων, συμπεριλαμβανομένου του εργασιακού βίου, των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, της ασφάλισης στην εργασία, των συντάξεων και των αποζημιώσεων απόλυσης. Οι αναρίθμητες αντιδράσεις της εργατικής τάξης απέναντι στην κατάργηση του δικαιώματος αποζημίωσης απόλυσης ανάγκασε τις κυρίαρχες τάξεις να περιορίσουν το εύρος της επίθεσης και να την εφαρμόσουν αποσπασματικά.
Στις συνθήκες της επιδημίας kovit-19 και της οικονομικής κρίσης, διαπιστώθηκε ότι ο τρόπος προστασίας των κερδών έκανε την εργασία φθηνή και επισφαλή, εφαρμόστηκαν ευέλικτες πρακτικές όπως η επιδότηση της μερικής απασχόλησης, η άδεια άνευ αποδοχών και η αντισταθμιστική εργασία (απλήρωτη υπερωριακή εργασία για το διάστημα που έκλεισε η επιχείρηση). Γίνονται προσπάθειες να προωθηθεί η επίθεση που θα κάνει την εργατική δύναμη ακόμη φθηνότερη και πιο επισφαλή την εργασία. Σήμερα, που η κρίση κλιμακώθηκε από την πανδημία, η επίθεση συνεχίζεται αποσπασματικά χωρίς να αρκείται στα βάρη που φόρτωσε στους εργαζόμενους και τους εργάτες. Στη σημερινή φάση μπορούμε να ομαδοποιήσουμε την επίθεση ενάντια στα θεμελιώδη δικαιώματα και τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης σε τρεις κατηγορίες. Από όπου και αν το πιάσουμε, άσχετα με τα επιχειρήματά τους, ότι γίνονται προς το συμφέρον των εργαζομένων, είναι ξεκάθαρο ότι εξυπηρετούν τα ταξικά συμφέροντα του κομπραδόρικου κεφαλαίου και των αφεντικών.
Ι- «Ξεκινώντας» από τους εργαζόμενους ηλικίας κάτω των 25 ετών και άνω των 50 ετών η ανασφάλιστη δουλειά επιχειρείται να διευρυνθεί σε όλη την εργατική τάξη. Για τους εργαζόμενους ηλικίας κάτω των 25 ετών και άνω των 50 ετών, οι οποίοι αποτελούν το 34% της εργατικής τάξης, θεσμοθετείται η εργασία ορισμένου χρόνου διάρκειας δυο χρόνων, δουλειά χωρίς αποζημίωση απόλυσης και καθόλου δικαιώματα. Όταν οι συνθήκες κρίσης και πανδημίας μετατρέπονται σε ευκαιρία, σε περιόδους που η ανεργία αυξάνεται και μαζί ο αριθμός των μακροχρόνια ανέργων, ανοίγει ο δρόμος για συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου. Το βασικό επιχείρημα είναι η μείωση της ανεργίας, η δημιουργία θέσεων εργασίας. Το μέγεθος της ανεργίας και ιδιαίτερα της ανεργίας των νέων τους αναγκάζει να καταφεύγουν σε τέτοια μέσα. Το ψέμα της απασχόλησης στη λαϊκή νεολαία που πνίγεται στο αδιέξοδο της ανεργίας και της ζωής χωρίς μέλλον δεν είναι τίποτε άλλο παρά μόνο η προετοιμασία των μελλοντικών συνθηκών εκμετάλλευσης. Θα υπάρξουν απολύσεις, δεν θα διευκολυνθεί η απασχόληση. Το μέλλον που περιμένει την σπουδάζουσα νεολαία που είναι στο λύκειο, το επαγγελματικό λύκειο και το πανεπιστήμιο είναι η φτηνή, ανασφάλιστη και ευέλικτη εργασία που έγινε κανόνας. Επειδή απασχολούνται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, το δικαίωμα της αποζημίωσης απόλυσης και της απόλυσης με προειδοποίηση καταργούνται . Δεδομένου ότι δεν θεωρούνται απολυμένοι, δεν μπορούν επίσης να πάρουν το ταμείο ανεργίας. Επίσης έτσι χτυπιέται η δυνατότητα οργάνωσης, συνδικαλισμού και της συλλογικής έκφρασης της εργατικής τάξης.
ΙΙ.- Τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα δεν θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Θα συνταξιοδοτούνται μόνο όσοι εργάζονται συνεχώς από τα 25 και ως τα 50 τους χρόνια, πράγμα που είναι ανέφικτο. Στις συνθήκες όπου η φθηνή και ευέλικτη εργασία επεκτείνεται σε ολόκληρη την εργατική τάξη, όπου η ανασφάλεια γίνεται ο κανόνας, αυτό είναι μόνο όνειρο. Το πρωταρχικό και το πιο βασικό κοινωνικό δικαίωμα της συνταξιοδότησης των νεοεισερχόμενων στο εργατικό δυναμικό καθίσταται αδύνατο. Οι νέοι εργαζόμενοι μέχρι την ηλικία των 25 ετών θα δουλεύουν χωρίς να εντάσσονται στο συνταξιοδοτικό σύστημα και όσοι γίνονται 50 ετών θα απολύονται. Η συνταξιοδότηση πάει «μετά θάνατο» με το νέο συνταξιοδοτικό νόμο και τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης θα μονιμοποιηθούν με τη νέα αυτή επίθεση. Οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου θα αυξάνουν συνεχώς την ανασφάλεια.
Με αυτόν τον τρόπο, καταργείται το κατοχυρωμένο δικαίωμα συνταξιοδότησης με τα ισχύοντα όρια ηλικίας και οι κάτω των 25 και οι άνω των 50 θα αναγκαστούν να δουλεύουν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, χωρίς ασφάλιση για να μη μείνουν άνεργοι. Το ένα τρίτο της εργατικής τάξης αποτελείται από εργαζόμενους κάτω των 25 και άνω των 50 και πετιέται στην εκμετάλλευση της φθηνής και ευέλικτης εργασίας. Η εργατική τάξη με λεηλατημένα τα δικαιώματα, θα προσφερθεί σε χρυσό δίσκο στο κεφάλαιο απαλλαγμένη από κάθε κόστος και βαρίδιο σαν αναλώσιμο είδος.
ΙΙΙ- Νομιμοποιείται με αυτό τον τρόπο η αδήλωτη εργασία. Οι "εκστρατείες" για την καταγραφή της μαύρης απασχόλησης έληξαν με τη νομιμοποίηση της αδήλωτης εργασίας. Η αδήλωτη εργασία πριμοδοτείται με την αναδρομική ισχύ του νόμου που απαλλάσσει τους εργοδότες από όλες τις κυρώσεις και τις επιβαρύνσεις. Το ταμείο ανεργίας θεωρείται πηγή νομιμοποίησης της καταγραφής της αδήλωτης εργασίας. Στο σχέδιο προϋπολογισμού του 2021, οι διάφορες φορολογικές εκπτώσεις, εξαιρέσεις και αναβολές καταβολής φόρων ανέρχονται σε 230,8 δις τουρκικές λίρες. Διευρύνεται συνεχώς το πεδίο των κινήτρων που δίνονται στους εργοδότες ενώ τα δικαιώματα των εργατών συρρικνώνονται αδιάκοπα.
Η επίθεση στοχεύει να μονιμοποιήσει
την ανασφάλεια!
Η ανασφάλιστη εργασία θα εξαπλωθεί περισσότερο από ότι τώρα στις ηλικιακές ομάδες που ορίζονται από τον νέο νόμο. Η κατάργηση του δικαιώματος αποζημίωσης απόλυσης ξεκινώντας από εργαζόμενους ηλικίας κάτω των 25 ετών και άνω των 50 ετών, θα επεκταθεί και στους εργαζόμενους που θεωρούσαν ότι είχαν μια εργασία αορίστου χρόνου. Η κατεύθυνση διαχείρισης της επίθεσης περνάει μέσα από την διάσπαση της τάξης. Δηλαδή δεν επιτίθεται στην τάξη σαν σύνολο και στοχεύει κάθε φορά σε ένα συγκεκριμένο κομμάτι της τάξης. Η άρχουσα τάξη επανασχεδιάζει την επίθεση που στοχεύει στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης. Μείωσε το ποσοστό των ατόμων που δικαιούνται αποζημίωση απόλυσης αποφεύγοντας να έρθει αντιμέτωπη με ολόκληρη την τάξη. Με αυτόν τον τρόπο, προσπαθεί να περιορίσει τον αγώνα που θα αναπτυχθεί ενάντια στην επίθεση και να περιορίσει τις δυνατότητές του. Είναι σαφές ότι με το νέο νόμο προσπαθεί να δημιουργήσει μια ρωγμή στις τελευταίε εναπομείνασες κατακτήσεις της εργατικής τάξης. Προχωρώντας αυτήν την ρωγμή, επιτίθεται στην εργατική τάξη και τους εργαζόμενους και παίρνει τα ηνία από τα χέρια τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου