Όταν δάκρυσε ο Κάρολος….

Συγκινήθηκε ο πρίγκιπσ (έτσι θα τον έγραφε ο Μποστ!) της Ουαλίας όταν κατάθεσε το στεφάνι στον άγνωστο στρατιώτη και ελαφρώς δάκρυσε… Το πήραν τα «μέσα» και το έκαναν είδηση. Είναι η βαθιά ελληνική του καταγωγή από την Κερκυραία γιαγιά του αποφάνθηκαν. Εξ άλλου ο ίδιος, η επιτομή και η τέλεια απεικόνιση της καλοζωίας στο πρόσωπο του, δηλαδή της… κακοζωίας των άλλων, επισκέπτεται και ιδιωτικώς τη χώρα και έχει να πει για τα θερινά της κάλλη.

Όταν παιάνιζε ο ύμνος της θαλασσοκράτειρας «που κυβερνά τα κύματα» πίσω του βρίσκονταν παρατεταγμένοι όλοι οι υπόλοιποι καλεσμένοι ηγέτες. Όπως ο Κύπριος πρόεδρος, της πρώην βρετανικής επικράτειας δηλαδή όπου ο Βρετανικός λέων έστειλε αρκετούς αγωνιστές στην αγχόνη κατά τον αγώνα της Ανεξαρτησίας. Εξ άλλου μερικά στενά πιο κάτω οι ορδές των βρετανικών και αποικιακών στρατευμάτων είχαν ματοκυλίσει το λαό της Αθήνας το Δεκέμβρη του 1944. Πραγματικά βαθιοί δεσμοί αίματος… κατά κυριολεξία!

Θα είχε άραγε κάποιες αναμνήσεις αυτή η Κερκυραία γιαγιά για τη στάση της Αγγλίας στις αρχές της επανάστασης και πριν πραγματοποιήσει με τον Κάνιγκ τη στροφή στην πολιτική της; Όταν επέστρεφε στον Οθωμανό δυνάστη τους επαναστάτες που προσέγγιζαν τα Επτάνησα για να στρατολογήσουν αγωνιστές; Λένε άραγε οι γιαγιάδες των γαλαζοαίματων παραμύθια και ιστορήματα στα εγγόνια τους όπως οι κοινοί θνητοί; Θα πεθάνω με την απορία….

Υ. Γ.: Στη φωτογραφία αντίστοιχες συγκινητικές στιγμές από την επίσκεψη στους Μαορί της Νέας Ζηλανδίας που οι άποικοι της θαλασσοκράτειρας αφού εξολόθρευσαν ή «προσάρμοσαν» σήμερα ξεπλένουν τις ενοχές με άφθονο φολκ θέαμα.