Ψηφιακή κάρτα εργασίας - Τι ακριβώς διασφαλίζει...;

Κεντρικό χαρακτήρα στην προπαγάνδα της γύρω απ’ το εξόφθαλμα αντεργατικό νομοσχέδιο έχει δώσει η κυβέρνηση στη λεγόμενη «ψηφιακή κάρτα εργασίας». Η στόχευση βέβαια αυτής της προπαγάνδας είναι πολλαπλή: να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους, να κλείσει το μάτι στη ΓΣΕΕ «υλοποιώντας μια πάγια διεκδίκησή της», αλλά και να καθησυχάσει το μεγάλο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο ότι θα περιορίσει τον «αθέμιτο ανταγωνισμό» που προκαλεί η κατά μέσο όρο μεγαλύτερη εργοδοτική αυθαιρεσία σε μικρότερους χώρους δουλειάς, σε σχέση με μεγαλύτερους που πρέπει να δείχνουν «νόμιμοι» στην εκμετάλλευση των εργαζόμενων.

Σύμφωνα με τον Χατζηδάκη, η ψηφιακή κάρτα εργασίας θα επιβεβαιώνει τις ώρες που δουλεύει ο εργαζόμενος και έτσι –υποτίθεται πως– θα προστατεύεται από αυθαιρεσίες του εργοδότη. Κάθε έξτρα ώρα, κάθε έξτρα λεπτό, κάθε έξτρα δευτερόλεπτο, λένε, θα μετράει στην κάρτα και θα λογαριάζεται αντίστοιχα η υπερωρία (αλλά και το διάλειμμα, η άδεια κτλ.). Η μορφή της πιθανότατα θα είναι είτε τα συστήματα που υπάρχουν ήδη στις μεγάλες επιχειρήσεις με τις φυσικές κάρτες που «χτυπιούνται» σε ηλεκτρονικές συσκευές συνδεδεμένες με κάποιο σύστημα καταγραφής είτε κάποια εφαρμογή όπου θα δηλώνει ο εργαζόμενος πότε ξεκινάει και πότε σταματάει τη δουλειά. Ταυτόχρονα, θα εξαλείφεται η υποχρέωση του εργοδότη να δηλώνει το ωράριο με τα «παραδοσιακά» μέσα.

Δεν μας λένε όμως κάτι: πώς ακριβώς προστατευόμαστε απ’ τις αυθαίρετες υπερωρίες; Ποιος δεσμεύει τα αφεντικά απ’ το να δηλωθούμε τυπικά «εκτός» μόλις τελειώσει το ωράριο και απλά να μας αναγκάσουν να συνεχίσουμε τη δουλειά; Αυτό δε γίνεται (με λίγο διαφορετικά «τεχνικά» μέσα) και τώρα; Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι με την ψηφιακή κάρτα και τη διασύνδεσή της με το σύστημα «ΕΡΓΑΝΗ», οι ελεγκτικοί μηχανισμοί θα μπορούν να ξέρουν ποιους περιμένουν να βρουν σ’ έναν έλεγχο σε χώρο δουλειάς. Μόνο που αυτοί οι μηχανισμοί, βασικά η επιθεώρηση εργασίας που πλέον μετατρέπεται σε «ανεξάρτητη αρχή» για να μην τη χρεώνεται η κυβέρνηση, έτσι κι αλλιώς υπολειτουργούν, είναι υποστελεχωμένοι, ενώ δεν λείπουν κι οι «ειδικές σχέσεις» με την εργοδοσία. Περισσεύουν δε οι περιπτώσεις που έχουν φτάσει στη δημοσιότητα για εργοδότες που βάζουν εργαζόμενους να δουλεύουν κρυφά ή να εξαφανίζονται (ακόμα και κλειδωμένοι σε χώρους για ώρες) κατά τη διάρκεια των -σπάνιων- ελέγχων.

Όταν προωθείται ένα νομοσχέδιο που χτυπά κάθε δικαίωμα των εργαζόμενων, εκ των πραγμάτων η εργοδοσία ισχυροποιείται. Όταν νομιμοποιούνται οι απλήρωτες υπερωρίες και γίνεται καθεστώς η λογική του να δουλεύεις όσο, όπως και όποτε θέλει ο εργοδότης, η εργοδοτική αυθαιρεσία απελευθερώνεται. Υπάρχουν πάμπολλοι «ευφάνταστοι» τρόποι που θα βρουν οι εργοδότες για να παρακάμψουν τα μέσα που υποτίθεται πως θα επιβλέπει το κράτος και ν’ αναγκάσουν τον εργαζόμενο σε πρόσθετη δουλειά. Δεν αποκλείεται δε, η ψηφιακή κάρτα εργασίας να χρησιμοποιηθεί για να υπονομεύσει τη διεκδίκηση δεδουλευμένων αδήλωτων ωρών, αφού θα θεωρείται «απόδειξη» και «τεκμήριο συγκατάβασης» του εργαζόμενου που μπορεί υπό τον εκβιασμό της απόλυσης να φροντίζει τα χτυπήματα στην ψηφιακή κάρτα να ταιριάζουν με το δηλωμένο ωράριο κι ας μην έχουν καμία σχέση με το πότε πραγματικά αρχίζει και πότε σταματάει τη δουλειά. Εδώ είναι συχνό το φαινόμενο εργαζόμενοι να εξαναγκάζονται να υπογράφουν άδειες που δεν πήραν ποτέ προκειμένου ο εργοδότης να εμφανίζεται «εντάξει».

Το αφήγημα που φτιάχνει η κυβέρνηση, με τις ευλογίες της ΓΣΕΕ, ότι τα εργασιακά προβλήματα θα «ελέγχονται» από τους κρατικούς μηχανισμούς με τάξη, οργάνωση και «τεράστια πρόστιμα», ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας. Μόνο στόχο έχει να μην οργανωνόμαστε στα δικά μας όργανα, να μην αντιμετωπίζουμε τα προβλήματά μας συλλογικά. Η πραγματικότητα είναι πως το μόνο που μπορεί να εξασφαλίσει το ωράριο και κάθε εργασιακό δικαίωμα είναι οι αγώνες του εργαζόμενου λαού. Κι έτσι θα συνεχίσει να είναι.

Προλεταριακή Σημαία

Διαβάστε επίσης:  «Δικαίωμα στην αποσύνδεση» και κατάργηση του 8ωρου δεν πάνε μαζί - Η υποκρισία της κυβέρνησης δεν έχει όρια