Είναι το κόμμα που στην εσωτερική διαπάλη του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος, με τις έξωθεν αλλά και ντόπιες συστημικές βοήθειες, κατόρθωσε να επικρατήσει ως ο συνεχιστής του ΚΚΕ που μετά τη ρεβιζιονιστική επικράτηση στην ΕΣΣΔ, στις περισσότερες σοσιαλιστικές χώρες αλλά και στο μεγαλύτερο μέρους του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος διαλύθηκε και "συνεχίστηκε" από μια ηγεσία χωρίς Κόμμα μιας και η συντριπτική πλειοψηφία των μελών του διαγράφτηκε και κυνηγήθηκε, ιδιαίτερα στις ανατολικοευρωπαϊκές χώρες.
Το σημερινό ΚΚΕ σήμερα εξακολουθεί να είναι η συνέχεια αυτού που επικράτησε εδώ και πολλές δεκαετίες. Το χρειάζεται στο σύστημα παρά το ότι σε πολλές άλλες περιπτώσεις όπου υπήρχαν ισχυρά κομμουνιστικά κόμματα τα διέλυσε και τα εξαφάνισε τόσο όσο να μην υπάρχει ούτε καν η ανάμνησή τους! Στην Ελλάδα η ρίζες του κομμουνιστικού κινήματος ήταν πολύ βαθιές. Τους λόγους τους αναφέραμε στην πρώτη παράγραφο συνοπτικά, ένας άλλος λόγος είναι ότι εδώ η σοσιαλδημοκρατία δεν ευδοκίμησε ιδιαίτερα για πολλούς λόγους. Ευδοκίμησε μετά το 1974 πατώντας πάνω στη ρεβιζιονιστική στροφή του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος, στη πολυδιάσπαση και διάλυσή του, εκφράζοντας -τότε- με πιο αυθεντικό τρόπο τον ρεφορμισμό (αναφερόμαστε προφανώς στο ΠΑΣΟΚ) και μετατρέποντας το ΚΚΕ, όπως και το έτερο "ανανεωτικό" αδερφάκι του το ΚΚΕ(εσωτερικού), σε επαίτες του κυβερνητισμού.
Μετά τα εσωτερικά και διεθνή γεγονότα των χρόνων '86-'92 πέρασε μεγάλη κρίση, προσπάθησε να πείσει ότι αποβάλει από πάνω του το παρελθόν του υιοθετώντας απόψεις αχταρμά προερχόμενες κατά κύριο λόγο από τον τροτσκιστικό χώρο, έκανε την αυτοκριτική του για τον κυβερνητισμό του, για την (δήθεν δική του) ιστορία και ...αποκατέστησε την επαναστατικότητά του. Αποκατέστησε και τη μνήμη ηγετικών στελεχών που κυνηγήθηκαν ποτέ όμως των χιλιάδων αγωνιστών που κυνηγήθηκαν γιατί αρνήθηκαν τα αποτελέσματα του 20ου Συνέδριου του ΚΚΣΕ και την επέμβαση στα εσωτερικά του ΚΚΕ, ιδιαίτερα τη λεγόμενη 6η ολομέλεια. Επί της ουσίας όμως δεν άλλαξε τίποτα. Εξακολουθεί ο κύριος όγκος των απόψεών του να είναι αυτός που το καθόρισαν από τη δεκαετία του 1950 ακόμη. Όσο κι αν προσπαθεί να το καλύψει ο κυβερνητισμός, ο κοινοβουλευτισμός, ο ρεφορμισμός η προσπάθειά του να παίξει ρόλο στο κεντρικό αστικό πολιτικό σκηνικό είναι παρόντες. Ακόμη περισσότερο, και εδώ είναι οι καλύτερες και χρησιμότερες για το σύστημα υπηρεσίες του γι' αυτό και του χρειάζεται ακόμη, εξακολουθεί να αποτελεί ανάχωμα για τις αγωνιστικές διαθέσεις ενός σημαντικού εργατικού, νεολαιίστικου και λαϊκού αγωνιστικού δυναμικού.
Αυτά εισαγωγικά από εμάς, ακολουθεί σε μορφή pdf, για πρακτικούς λόγους, ένα άρθρο που με αφορμή τις θέσεις για το φετινό συνέδριο δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία σε τρεις συνέχειες:
27 σχόλια:
https://www.902.gr/eidisi/politiki/235055/1821-i-epanastasi-kai-oi-aparhes-toy-ellinikoy-astikoy-kratoyshttps://www.rizospastis.gr/story.do?id=11036664https://www.kke.gr/article/Apofasi-toy-18oy-Synedrioy-toy-KKE-gia-to-Sosialismo/https://www.kke.gr/article/Didagmata-diaxronikis-simasias-gia-ti-stratigiki-toy-KKE/https://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=27/2/2021&id=18166&pageNo=20https://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=20/2/2021&id=18161&pageNo=24https://www.komep.gr/m-article/53e62cef-f42d-11e9-95d7-3ed1504937da/https://cognoscoteam.gr/1882-%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BF-%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%B7%CF%82-%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%BB%CE%B5-%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%B2/ Καλό διάβασμα και κουράγιο.
Σχετικά με τα μέτωπα
Είναι γεγονός πως το ΚΚΕ εδώ και αρκετά χρόνια έχει κάμει μια πολύ σοβαρή ανατροπή των παλιών λαϊκομετωπικών του θέσεων εγκαταλείποντάς τες, όπως και τα συναφή μ' αυτές και τη θεωρία των σταδίων, αλλά και την 6η Ολομέλεια του Γενάρη του 1934, με εισηγητή τον Ν. Ζαχαριάδη.
Σχετικά με τα Μέτωπα Λαϊκό και Ενιαίο ο εκτελεσμένος πρώην Γενικός Γραμματέας του Κόμματος Παντελής Πουλιόπουλος, πριν συλληφθεί από τη μεταξική δικτατορία και κλειστεί στην Ακροναυπλία, έγραφε τον Ιούνη του 1937 στην Αθήνα:
«Το Λαϊκό Μέτωπο δεν έχει καμία σχέση με το Ενιαίο Μέτωπο.
Το Ενιαίο Μέτωπο είναι ένα από τα κυριότερα μέσα της προλεταριακής πάλης.
Είναι μία συμφωνία για κοινή δράση πάνω σε ένα ορισμένο πεδίο, για ορισμένες κοινές επιδιώξεις και αποκλείει απόλυτα κάθε θυσία προγράμματος και αρχών, αποκλείει κάθε λογής εγκατάλειψη της πολιτικής της εργατικής τάξης και του επαναστατικού της κόμματος. Το επαναστατικό κόμμα μέσα στο Ενιαίο Μέτωπο διατηρεί ακέραιο το πρόγραμμα της ανεξάρτητης ταξικής πάλης για την εργατική και εργατοαγροτική εξουσία και για το σοσιαλισμό.
Αντίθετα το Λαϊκό Μέτωπο είναι ένας συνασπισμός πολιτικός για σκοπούς γενικούς, που προϋποθέτει ότι το εργατικό κόμμα εγκατέλειψε τους ανεξάρτητους σκοπούς της εργατικής τάξης και την υπέταξε στους γενικούς σκοπούς της αστικής τάξης στο όνομα της (αστικής) δημοκρατίας. Στη σημερινή μάλιστα πράξη η εγκατάλειψη αυτή γίνεται, ιδίως από τα κόμματα της Κομμουνιστικής Διεθνούς, όχι μόνο ουσιαστικά αλλά και τυπικά. Ο ιδεολογικός εκφυλισμός των κομμάτων αυτών έχει σήμερα προχωρήσει τόσο πολύ ώστε συζητάνε στη Γαλλία επίσημα τη συγχώνευση με το κλασικό κόμμα των σοσιαλπροδοτών, μέσα δηλαδή σε ένα ενιαίο κόμμα μεταρρυθμιστικό - "σοσιαλιστικό", όπου και το όνομα κομμουνισμός θα χανότανε ακόμα, αφού πρώτα χάθηκε πια η ουσία του μέσα στην πολιτική της Κομμουνιστικής Διεθνούς.
Σε ριζική αντίθεση προς το Λαϊκό Μέτωπο της συνεργασίας των τάξεων, ο επαναστατικός μαρξισμός και οι κομμουνιστές - διεθνιστές αντιπαρατάσσουν το Ενιαίο Μέτωπο Πάλης που μπορεί να αγκαλιάσει τις πιο πλατιές μάζες στην προοδευτική ανάπτυξη των αγώνων του κατά του κεφαλαίου και της κεφαλαιοκρατικής εξουσίας».
«Πρωτοποριακή Βιβλιοθήκη», Αθήνα 1958, σελίδα 10
Αυτά έγραφε τότε, όταν συμβαίνανε, ο Παντελής Πουλιόπουλος.
Τα Λαϊκά Μέτωπα φέρανε σειρά ιστορικών καταστροφών στο παγκόσμιο εργατικό κίνημα, έτσι που ο Τρότσκι ονόμασε τους φορείς αυτών των απόψεων στρατηγούς των ηττών του παγκόσμιου προλεταριάτου.
Η ταχτική του Λαϊκού Μετώπου - συνεργασία των τάξεων - είναι υπεύθυνη για τις ιστορικές ήττες των καταπιεζομένων παγκόσμια και σ' όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα, όπως οι ήττες στην Ισπανία, στην Ελλάδα, στη Χιλή, στη Γερμανία - υπεραριστερή οπορτουνιστική παρέκκλιση -, Κίνα -υπερδεξιά οπορτουνιστική παρέκκλιση-, Ινδονησία με τον Σουεκάρνο, και με εκατομμύρια θύματα. Τότε, 1964, το ΚΚ Ινδονησίας ήταν το μεγαλύτερο ΚΚ του καπιταλιστικού κόσμου, με 1 εκατομμύριο μέλη, 5 εκατομμύρια Νεολαία και 20 εκατομμύρια κομμουνιστικά συνδικάτα.
Δώσανε βάση στον Σουεκάρνο, έναν μικροαστό πολιτικό τυχοδιώκτη και συνεργαστήκανε μαζί του. Λέγανε δε πως «αν δεν είναι σοσιαλιστής, ετοιμάζει το σοσιαλισμό στην Ινδονησία». Κι εγώ τους έλεγα (Ινδονήσιους φοιτητές στη Γερμανία), πως το χειρότερο απ' όλα είναι να παραποιείς την πραγματικότητα σύμφωνα με τα γούστα και τις επιθυμίες σου. Γιατί τότε θα σου έλθει καμιά δικτατορία και δεν θα ξέρεις από πού σου ήλθε.
Και ύστερα ήλθε ο Σουχάρτο, με τα εκατομμύρια θύματα.
Σχετικά με τον Χίτλερ και την άνοδό του στην εξουσία:
Ο Τρότσκι, εξόριστος στην Τουρκία, στην Πρίγκηπο, έκανε διαρκώς εκκλήσεις (1928 - 1933) προς το γερμανικό προλεταριάτο:
«Ενωθείτε πάνω στη βάση του Ενιαίου Μετώπου εργάτες της Γερμανίας σοσιαλδημοκράτες και κομμουνιστές, γιατί διαφορετικά θα νικήσει ο Χίτλερ και θα περάσει σαν οδοστρωτήρας πάνω από την Ευρώπη, αν όχι πάνω από την ανθρωπότητα».
Από την Ευρώπη πέρασε.
Μέχρι τότε ο Τρότσκι δεν έβαζε ζήτημα επαναστατικής ανατροπής της γραφειοκρατίας με την πολιτική επανάσταση, ούτε ζήτημα νέας Διεθνούς. Περιοριζότανε στη μεταρρύθμιση λέγοντας:
«Αν επιτευχθεί το Ενιαίο Μέτωπο, θα νικήσει ο σοσιαλισμός στη Γερμανία. Και τότε θα απελευθερωθεί η ΕΣΣΔ από την ιμπεριαλιστική περικύκλωση και θα επανέλθουνε τα κόμματα και η Διεθνής στο δρόμο του μαρξισμού».
Αλλά με τη «θεωρία» του Στάλιν για τον σοσιαλφασισμό και το «πρώτα ο Χίτλερ και ύστερα εμείς», ο Χίτλερ πέρασε σχεδόν αμαχητί.
«Χωρίς την πολιτική του Στάλιν δεν θα περνούσε ο Χίτλερ», είχε πει ο Τρότσκι και συμπλήρωνε:
«Η γερμανική εργατική τάξη θα ανορθωθεί. Το γερμανικό ΚΚ ποτέ. Γιατί είναι υπεύθυνο για τη μεγαλύτερη ήττα του προλεταριάτου στην ιστορία. Δεν ήταν μια ήττα αιματηρή αλλά ηρωική, αλλά μια ήττα επαίσχυντη, που το προλεταριάτο αχρηστεύεται από την ηγεσία του με τη σύγχυση και το κομφούζιο πριν από τη μάχη και καθίσταται ανίκανο να δώσει τη μάχη. Η Ιστορία δεν έχει γνωρίσει παρόμοια καταστροφή».
Και είπε επίσης πως: «Η 3η Διεθνής πέθανε στο Βερολίνο το 1933, όπως είχε πεθάνει και η 2η το 1914. Το ζήτημα της τυπικής της διάλυσης είναι ζήτημα χρόνου».
Το 1943 η 3η Διεθνής διαλύθηκε και τυπικά. Τα ΚΚ του κόσμου γιορτάσανε ως νίκη τους τη διάλυση της Διεθνούς τους!
Και οι δικαιολογίες του Στάλιν, που τη διάλυσή της την προσέφερε ως δώρο στους ιμπεριαλιστές συμμάχους του, είναι τουλάχιστον αστείες, όταν είπε πως «διαλύσαμε τη Διεθνή για να μη μας κατηγορούνε οι φασίστες πως θέλουμε να μπολσεβικοποιήσουμε τον κόσμο!».
Βαγγέλης Σακκάτος
Συγγραφέας - Δημοσιογράφοςhttps://www.rizospastis.gr/story.do?id=11231881 χαχαχαχαχαχοχοχοχοχο........
Ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια. Τίτλος τιμής οδηγός και πυξίδα για τους Κομμουνιστές. Θα ψάξουμε τι λάθος κάναμε όταν η ...πασοκάρα.... με όλα της τα εξαπτέρυγα σταματήσει να σκούζει. Τα κόλπα τελείωσαν το 1991.... Ούτε βήμα πίσω
Μάλιστα! Πολύ ωραία σχόλια που απλά επιβεβαιώνουν κάποια πράγματα. Κατά τα άλλα κάτι για το επίμαχο, για το σήμερα, για την κριτική που κάνουμε στο ΚΚΕ έχετε να πείτε, έτσι για να το υπερασπιστείτε ή όχι;
Αντίσταση στις γειτονιές!20/6/21, 10:58 μ.μ........ Ολα αυτά απαντήσεις είναι σε όσα γράφει η ανάρτηση. Σε κάθε περίπτωση η κοινωνική συμμαχία είναι εδώ και χωράμε όλοι με μοναδικό κριτήριο το ταξικό. Ολοι στον αγώνα.
Ναι, απαντήσεις του στυλ "άλλα λόγια να αγαπιόμαστε" είναι.
Αντίσταση στις γειτονιές!21/6/21, 6:06 π.μ.......Απαντήσεις είναι σε όλα. Σε περιμένουμε στην κοινωνική συμμαχία. Οτι δεν είσαι κομμουνιστής δεν έχει καμία σημασία. Οι Κομμουνιστές πάντα δίνουμε το χέρι σε όποιον σηκώνεται. Καλορίζικος
Αντίσταση στις γειτονιές!21/6/21, 6:06 π.μ.........Εσύ δεν απαντάς στα ερωτήματα. Πάμε ξανά λοιπόν. Γιατί το ΕΑΜ με χαρακτηριστικά πολιτικού μετώπου δεν διεκδίκησε την εξουσία τον Οκτώβρη του 1944 σε επαναστατικές συνθήκες και με τον συσχετισμό στα βαλκάνια συντριπτικό δίνοντας το χρόνο στην αστική τάξη και τους Αγγλους συμμάχους της να αλλάξουν τον συσχετισμό και να τσακίσουν τον λαό τον Δεκέμβρη του 1944. Οι Κομμουνιστές το απαντήσαμεhttps://www.rizospastis.gr/story.do?id=11036664 ΕΣΥ.....
Η «ομαλή δημοκρατική εξέλιξη»
Στις 18 Οκτώβρη αποβιβάστηκαν στο Κερατσίνι ο Γ. Παπανδρέου και μια σειρά υπουργοί. Περίπου ένα μήνα πριν, είχαν αποβιβαστεί στην Ελλάδα οι πρώτες αγγλικές στρατιωτικές δυνάμεις.
Στις 16 Οκτώβρη είχε φτάσει στην Αθήνα από τα βουνά της Ελεύθερης Ελλάδας ο Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Γ. Σιάντος, με μια σειρά μέλη της ΚΕ του Κόμματος, του ΕΑΜ και της ΠΕΕΑ. Την επόμενη μέρα συνήλθε το ΠΓ της ΚΕ, το οποίο εξέδωσε Απόφαση «πάνω στην απελευθέρωση της Αθήνας». Η Απόφαση εκτιμούσε ότι με την Απελευθέρωση της πρωτεύουσας και της υπόλοιπης Ελλάδας «ανοίγει νέο στάδιο αγώνων για την κατοχύρωση της λαϊκής κυριαρχίας και για την αναγέννηση της νέας δημοκρατικής Ελλάδας». Τονιζόταν επίσης η σημασία της «περιφρούρησης της τάξης και της ασφάλειας κατά την ώρα της απελευθέρωσης» που «ανέτρεψαν τις προσπάθειες των εχθρών της εθνικής ενότητας να συκοφαντήσουν το Κόμμα και το ΕΑΜ στα μάτια των συμμάχων μας».
Ανέφερε: «Ο λαός μας, κάτω από τις σημαίες του ΕΑΜ και του ΚΚΕ μ' ενθουσιασμό χαιρέτησε και φιλοξενεί τμήματα ενόπλων δυνάμεων των συμμάχων, που ήρθαν εδώ για να συνεχίσουν τον αγώνα εναντίον του εχθρού που υποχωρεί. Τα γενναία τέκνα της φιλελεύθερης και συμμάχου Μεγάλης Βρετανίας θα βρουν την πιο θερμή υποδοχή και υποστήριξη από το σύμμαχο, φιλελεύθερο και φιλοπρόοδο ελληνικό λαό» («Το ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα», τόμ. 5ος, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 1981, σελ. 231-232).
Ακόμα: «Υποστηρίζουμε την κυβέρνηση εθνικής ενότητας γιατί οι προγραμματικοί της σκοποί συμπίπτουν με τους άμεσους σκοπούς του αγώνα μας. Την υποστηρίζουμε υπό την προϋπόθεση ότι θα πάρει όλα τα μέτρα πραχτικής εφαρμογής των προγραμματικών διακηρύξεών της».
Τέλος, το ΠΓ καλούσε «ολόκληρο το Κόμμα και τον ελληνικό λαό να περιφρουρήσουν την εθνική ενότητα, να κατοχυρώσουν τη λαϊκή κυριαρχία και ν' αγωνιστούν θαρρετά για μιαν Ελλάδα καθαρισμένη από το φασισμό, αναγεννημένη, λαοκρατούμενη, ευτυχισμένη».
Στην παραπάνω θέση αποτυπώνεται, με το χαρακτηρισμό «λαοκρατούμενη» Ελλάδα, η μεταρρυθμιστική, κοινοβουλευτική αντίληψη για το πέρασμα από την καπιταλιστική στη σοσιαλιστική εξουσία, η οποία δεν κατονομάζεται, αλλά υπονοείται.
Εξάλλου, ο Σιάντος είχε δηλώσει ότι στις εκλογές που θα γίνουν, το ΚΚΕ «όχι μόνο θα κατέβει σε ενιαίο συνασπισμό με όλα τα Κόμματα του ΕΑΜ, αλλά και επιδιώκει να συμπράξει σε έναν ευρύτατο συνασπισμό όλων των δημοκρατικών δυνάμεων της Χώρας. Το ΚΚΕ θεωρεί ότι προς το συμφέρον του Ελληνικού Λαού επιβάλλεται η συσπείρωση όλων των προοδευτικών δυνάμεων - και αυτών που βρίσκονται έξω από το ΕΑΜ - σε ένα πανδημοκρατικό Μέτωπο» («Ριζοσπάστης», 16-11-1944).
Η πείρα διδάσκει
Η συμμετοχή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στην αστική κυβέρνηση του 1944 αποτελεί απτό παράδειγμα για το πόσο ουτοπικός είναι ο ισχυρισμός ότι χάρη στη μαχητικότητα και τη συνέπεια του Κομμουνιστικού Κόμματος είναι δυνατό μία τέτοια κυβέρνηση να ακολουθήσει φιλολαϊκό δρόμο ή - σε κάθε περίπτωση - να πάρει τουλάχιστον κάποια μέτρα υπέρ του λαού και ν' ανοίξει σιγά - σιγά τον δρόμο για έναν ευνοϊκότερο συσχετισμό στην πάλη για το σοσιαλισμό. Αντίθετα με αυτήν την ανεδαφική προσμονή, η πείρα και εκείνης της περιόδου διδάσκει ότι η συμμετοχή στις αστικές κυβερνήσεις - σε πείσμα των πιο καλών προθέσεων - γίνεται φραγμός στη λαϊκή πάλη και οδηγεί σε πισωγύρισμα με αρνητικές επιπτώσεις και για πολλά χρόνια.
Στο πλαίσιο της συμμετοχής σε αστική κυβέρνηση, δεν είναι δυνατό να υπάρξουν επωφελείς για το λαό συμβιβασμοί, από τη στιγμή που το ΚΚ έχει κάνει ήδη την πρώτη και θεμελιώδη υποχώρηση, προκειμένου να συμμετάσχει σε αυτήν την κυβέρνηση: Εχει παραιτηθεί από την πάλη για την εργατική εξουσία και συνεπώς από τον στόχο της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής.
Το ΚΚΕ και το ΕΑΜ χρεώθηκαν σε μεγάλο βαθμό τα μη φιλολαϊκά μέτρα που πάρθηκαν αυτήν την περίοδο, χάριν των αναγκών της καπιταλιστικής ανασυγκρότησης, όπως επίσης και την αποτυχία άλλων μέτρων, για παράδειγμα στο μέτωπο της καταπολέμησης της ανεργίας, του πληθωρισμού. Ταυτόχρονα, εφόσον οι ΕΑΜικοί υπουργοί αντιμετώπιζαν τα ζητήματα «από τα πάνω», ο λαϊκός παράγοντας υποτιμήθηκε ή ακόμα και τέθηκε στο περιθώριο.
Στις 15 Οκτώβρη 1944, η ΚΕ του Εργατικού ΕΑΜ ανέλαβε καθήκοντα προσωρινής διοίκησης της ΓΣΕΕ, με σκοπό την αποκατάσταση των συνδικαλιστικών ελευθεριών, τη διενέργεια αρχαιρεσιών στα συνδικάτα και τη σύγκληση ενός πραγματικού συνεδρίου της ΓΣΕΕ. Σημειώνεται ότι στις 18 Αυγούστου 1944 η ΚΕ του ΕΕΑΜ αποφάσισε το ΕΕΑΜ να χρησιμοποιεί «από δω και στο εξής τον τίτλο Γενική Συνομοσπονδία των Εργατών της Ελλάδας» με 16μελή Διοίκηση («Κείμενα της Εθνικής Αντίστασης», τόμ. Α', εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 1981, σελ. 200).
Αυτήν την περίοδο η ΓΣΕΕ διακήρυττε πως «η εργατοϋπαλληλική τάξη θα υποστηρίξει την Κυβέρνηση στην πραγματοποίηση των σκοπών της» («Ριζοσπάστης», 5-11-1944 ).
Από τη μεριά του, ο Παπανδρέου διαβεβαίωνε τους εκπροσώπους των εργαζομένων «ότι η κυβέρνηση πιστεύει σταθερά στη λαοκρατία και αποβλέπει στη δημιουργία του λαϊκού σοσιαλιστικού κράτους» («Ριζοσπάστης», 7-11-1944).
Οπως ήταν επόμενο, το γενικότερο πρόβλημα της στρατηγικής του ΚΚΕ είχε άμεσο αντίκτυπο στην κατεύθυνση της πάλης του συνδικαλιστικού κινήματος. Σε σύσκεψη μεταξύ των εκπροσώπων της ΓΣΕΕ, των βιομηχάνων και των αρμόδιων υπουργών, υπό την προεδρία του Γ. Παπανδρέου (7 Νοέμβρη 1944), με αντικείμενο τη λειτουργία των εργοστασίων, ο Κ. Θέος, μιλώντας εξ ονόματος της ΓΣΕΕ, τόνισε μεταξύ άλλων:
«Ο αγώνας των εργατών που έφερε εθνική ένωση δεν είχε σαν επιδίωξη να κάμει προνομιούχο τάξη την εργατική. Ο εργατικός κόσμος είναι έτοιμος με αυταπάρνηση να συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις στην προσπάθεια της ανασυγκρότησης».
Διαβεβαίωσε ακόμη «ότι και οι εργάτες αναγνωρίζουν ότι και μεγάλο μέρος των βιομηχάνων έδειξε κατά το διάστημα της σκλαβιάς πατριωτική στάση». Ο υπουργός Εργασίας Μ. Πορφυρογένης, με τη σειρά του, τόνισε ότι «πρέπει να μην έχουμε προκαταλήψεις (...) και πρέπει να κατανοήσουμε ότι όλοι αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις για να μπούμε από την ανωμαλία στην ομαλότητα» («Ριζοσπάστης», 8-11-1944).
Το συμπέρασμα είναι ότι ο λαός, ακόμα και ένοπλος, θα παραμένει εγκλωβισμένος στο αστικό πλαίσιο, από τη στιγμή που το Κομμουνιστικό Κόμμα συμμετέχει σε αστική κυβέρνηση και δεν οργανώνει την αυτοτελή δράση της εργατικής τάξης για την ανατροπή της αστικής εξουσίας.
Με πληροφορίες απο "Ρ" Θ. Λ
Η Κ.Δ των ΛΕΝΙΝ ΣΤΑΛΙΝ έπεσε στα χέρια του οπορτουνισμού το 1935 Αλλαξε η νικηφόρα γραμμή Σοσιαλφασισμός των Μπολσεβίκων με τα πολιτικά μέτωπα και τα στάδια με την θεωριτικοποίηση του ΕΛΙΓΜΟΥ των Λαικών Μετώπων που έπρεπε να εφαρμοστεί με γραμμή Σοσιαλφασισμός ώστε να απεγκλωβιστούν οι λαοί απο τον οπορτουνισμό και όχι το αντίστροφο... ώστε να διεκδικήσουν την εξουσία την στιγμή που αποχωρούσαν οι Γερμανοί απο την χώρα τους. Θα είχαν αποσπαστεί πολύ περισσότερες χώρες απο αυτές που απέσπασε ο κόκκινος στρατός. Η Οπορτουνιστική αντεπανάσταση λούφαξε σαμπόταρε την γρήγορη εδραίωση του Σοσιαλισμού και περίμενε την επικράτηση της και στην ΕΣΣΔ όπως και έγινε επίσημα μετά την 5η Μάρτη του 1953. Οποιος αγνοεί... τι έγινε στην Κ.Δ μετά το 1935 είναι παπατζής και οι ...πασοκιές δεν πιάνουν
Αντίσταση στις γειτονιές!21/6/21, 6:06 π.μ....... Τι σε εμποδίζει να ενταχθείς στην κοινωνική συμμαχία την στιγμή που δεν χρειάζεται να είσαι κομμουνιστής φτάνει να είσαι εργάτης αυτοαπασχολούμενος η φτωχός αγρότης. Αν θέλεις δίνεις μια απάντηση για να καταλάβω το σκεπτικό σου που αντικειμενικά ανεξάρτητα προθέσεων εξυπηρετεί τον καπιταλισμό. Περιμένω....
Η ιστορία έχει κρίνει παιδιά. Εχει κρίνει ότι (πέρα από αδυναμίες) η ταξική πολιτική της ΚΔ δημιούργησε επαναστάσεις και σφράγισε τον 20ο αιώνα.
Τα απολειφάδια του ρεβιζιονισμού (ρεβιζιονιστικό κκε + τροτσκισμός) ήταν πάντα ουρά της σοσιαλδημοκρατίας και μακρύ χέρι (με συνείδηση ή χωρίς) της αστικής τάξης.
Από όταν πήραν κεφάλι αυτά τα απολειφάδια, διαλύθηκε το ταξικό, επαναστατικό, κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα.
Οσο μελάνι και αν χύσει λοιπόν η καθοδήγηση του κκε μαζί με τους κολλητούς της τροτσκιστές, θα μείνει συνδεμένοι με τη διάλυση, την υποταγή, την απαξίωση, την δυσφήμιση των ιδεών του κομμουνισμού
22/06/1921
Αρχίζει στη Μόσχα το 3ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς (22/6/-12/7/1921). Σε αυτό πήραν μέρος 605 αντιπρόσωποι από 52 χώρες. Μεταξύ άλλων, το Συνέδριο συζήτησε για την παγκόσμια οικονομική κρίση και τα νέα καθήκοντα της Διεθνούς, την τακτική, την οργανωτική οικοδόμηση των Κομμουνιστικών Κομμάτων, τις μεθόδους και το περιεχόμενο της δουλειάς τους, την εμπειρία από την ταξική πάλη σε Γερμανία και Ιταλία, κ.α.
Ο Β. Ι. Λένιν στάθηκε ιδιαίτερα στην ανάγκη ενός αποφασιστικού αγώνα εναντίον κάθε λογής οπορτουνισμού, ενός αγώνα που δίχως αυτόν ήταν αδύνατο να δημιουργηθεί ένα πραγματικά επαναστατικό, μονολιθικό κόμμα.
Όπως φανερώνει το παραπάνω-ξεκαθαρα "τροτσκιστικής προέλευσης" και καλά οργανωμένο υπό μορφή "σχολιασμών" στην ανάλυση του ΚΚΕμ-λ,-μπαράζ ορισμένων πολύ πιστών φίλων του Περισσού, ένα μπαράζ αληθινό "περιβόλι" επιθέσεων και βολών πλήρους διαστρέβλωσης και κατασυκοφάντησης της ιστορίας του παλιού επαναστατικού ΚΚΕ, της Κομμουνιστικής Διεθνούς,της ΕΣΣΔ, των Λαϊκών Αντιφασιστικών Μετώπων στο Β' Παγκόσμιο πόλεμο κλπ, αυτό που έχει απομείνει ως εκκρεμότητα στους ρεβιζιονιστές ηγέτες του Περισσού είναι πραγματικά μόνο ετούτο: η επίσημη πλέον αποδοχή εκ μέρους τους ολόκληρης της γραμμής των τροτσκιστών του μεσοπολέμου με πρώτο και καλύτερο τον Π. Πουλιόπουλο. Εννοώ δηλ.την ανοιχτή-επίσημη αποκατάσταση αυτής της γραμμής, γιατί στην πραγματικότητα ο "παπαρηγισμός-κουτσουμπισμός" αυτή τη γραμμή την έχει ήδη κατ' ουσίαν αποδεχτεί στην "ανάλυση" εκ μέρους του, όχι μόνο του Β' παγκόσμιου πολέμου, αλλά ολάκερης της νεοελληνικής ιστορίας. Την έχει αποδεχτεί, τη διαλαλεί και την προπαγανδίζει σε όλο τον κόσμο, αλλά δεν τολμάει να την πει με το πραγματικό της όνομα και να ανεγείρει ανδριάντες στους πραγματικούς εμπνευστές της. Κατά τη γνώμη μου, θα ήταν "ευχής έργον" μια τέτοια ανοιχτή ομολογία της ρεβιζιονιστικής ηγεσίας, αυτού του δήθεν "Κ"ΚΕ, γιατί έτσι θα ξεχώριζε οριστικά "η ήρα από το στάρι" μεταξύ των των νυν οπαδών του. Δηλ.με μια τέτοια ανοιχτή ομολογία, δεν θα έμενε πια καμιά απολύτως βάση, κανένα πρόσχημα ή δικαιολογία παραμονής εντός Περισσού όσων κομμουνιστών θεωρούν τους εαυτούς των μαρξιστές-λενινιστές, πολιτικούς επιγόνους του παλιού επαναστατικού ΚΚΕ, του ΕΑΜ-,ΕΛΑΣ,του Μαλτέζου, της Ηλέκτρας, του Σουκατζίδη,του Νίκου του Μπελογιάννη, του Νίκου του Ζαχαριάδη,του Πλουμπίδη κλπ.. Εδώ όμως είναι κι ο κόμπος στο χτένι! Αυτό και μόνο που συγκρατεί ακόμη τον Κουτσούμπα και δεν έχει προχωρήσει στην τελευταία φυσική συνέπεια της τροτσκιστικής γραμμής του κόμματός του, είναι το ρίγος που αισθάνεται σκεπτόμενος τις συνέπειες αυτής της αναγνώρισης! Δηλ. η ηγεσία του Περισσού, σκεπτόμενη πάντα εντελώς..."κοινοβουλευτικά" κι ωφελιμιστικά, τρέμει κυριολεκτικά μπρος στην προοπτική να λάβει ως εκλογικό ποσοστό το ...άθροισμα των σημερινών τροτσκιστικών ομάδων συν την ψήφο της Αλέκας, της Μπέλλου και του Γόντικα! Θα πρόκειται για πλήρη καταστροφή. Θα χαθεί μαζί με το "θεσμικό ρόλο" και όλη η... κρατική επιδότηση και η αντίστοιχη διαφήμιση,κι αυτό κάνει "τζίζ", Γιατί έχει να πληρώσει τους μισθούς και κυρίως τις συντάξεις γήρατος μιας ολάκερης κομματικοδίαιτης γραφειοκρατίας, που τρώει σαραντατόσα χρόνια από την κουτάλα του ταμείου, χωρίς να έχει κολλήσει ούτε μισό ένσημο σε άλλη μίσθια εργασία! Από τότε δηλ.που όλοι αυτοί οι νυν γέροντες και γριούλες της κομματικής γραφειοκρατίας "υπηρετούσαν φαντάροι" στην... "Κ"ΝΕ, με καθοδηγητή το "στρατηγό"... Φαράκο, χειροκροτώντας κάθε ρεβιζιονιστή τσάρο του Κρεμλίνου, από τα πεντακόσια τόσα παράσημα του Μπρέζνιεφ ίσαμε τα συμβόλαια των Γκορμπατσόφ και Σεβαρντνάντζε με το ΝΑΤΟ και την κόκα-κόλα!
Ανώνυμος21/6/21, 9:37 μ.μ......Ασφαλώς και έχει κρίνει και μάλιστα αμείλικτα. Πουθενά δεν δικαιώθηκε η γραμμή των πολιτικών μετώπων και σταδίων παντού αίμα και καταστροφή. Το καλύτερο εργαλείο των καπιταλιστών. Το παράδειγμα του ΕΑΜ πολιτικό μέτωπο που δεν διεκδίκησε την εξουσία τον Οκτώβρη του 1944 σε επαναστατικές συνθήκες με τον συσχετισμό στα Βαλκάνια συντριπτικό και οδήγησε τον λαό στην σφαγή τον Δεκέμβρη του 1944 μιλάει μόνο του. Και δεν μπορούσενα είναι διαφορετικά όταν οι κομμουνιστές δεν έχουν στόχο τον Σοσιαλισμό και βρίσκονται σε πολιτικό μέτωπο με τα Κόμματα των Αντικομουνιστών Σβώλος Τσιριμώκος Μ.Κύρκος και τον Μενσεβίκο Γ.Πασαλίδη.
Στο ίδιο φύλλο υπάρχει και το συγχαρητήριο του ΕΑΜ προς τον Κλήμεντ Ατλυ
«Η Κεντρική Επιτροπή του ΕΑΜ συγχαίρουσα εγκάρδια για την εκλογική νίκη εύχεται ευημερίαν στο φίλο και σύμμαχο βρετανικό λαό κάτω από τη φωτισμένη καθοδήγηση του Εργατικού Κόμματος.
Ο Ελληνικός Λαός που αγωνίσθηκε ανένδοτα στο πλευρό των μεγάλων συμμάχων για την ελευθερία και την κοινωνική πρόοδο μέσα σε ένα νέο μεταπολομικό κόσμο, τρέφει σήμερα περισσότερο παρά ποτέ τη βαθειά πεποίθηση, ότι αυτά τα ιδεώδη θα πραγματοποιηθούν με ομαλή δημοκρατική εξέλιξη και στη χώρα του, κοιτίδα της ελευθερίας και της δημοκρατίας
Κεντρική Επιτροπή ΕΑΜ
Δ. ΠΑΡΤΣΑΛΙΔΗΣ»https://atexnos.gr/%CE%B7-%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-1945-%CF%83%CF%84%CE%B7/
Νίκος από το Βόλο22/6/21, 7:05 μ.μ........ Για όλους αυτούς τους λόγους καταργήσαμε τα πολιτικά μέτωπα και στάδια στο 15ο συνέδριο το 1996 για να μη συμβούν ξανά. Αυτή είναι η αιτία της καταστροφής απο το 1935... μέχρι το 1991. Χαίρομαι που τελικά το κατάλαβες μπράβο.
Προς τα τρολ του ΚΚΕ: είναι εντυπωσιακή η αδυναμία σας να τοποθετηθείτε σε ένα (1) από τα ζητήματα που αναφέρει το άρθρο του ΚΚΕ(μ-λ). Για την εξαφανιση της αντιθεσης ιμπεριαλισμού-λαών από την ανάλυση για τα παγκόσμια πραγματα μέχρι την εξαφανιση της ιμπεριαλιστικής εξαρτησης της χώρας, που μάλλον ειναι πολύ βολική οπως φαινεται για τις κολεγιες με τον αστισμο. Από την απόκρυψη των ευθυνων του ΚΚΕ για την ασχημη κατασταση το εργατικο κ λαικό κίνημα μέχρι τις αποπροσανατολιστικές κ ρεφορμιστικές προτάσεις νόμου κ.ο.κ.Σας απομένει να πετατε, για πολλοστη φορά σ αυτό το μπλογκ, την μπάλα στην εξέδρα. Αλλα τι να περιμένεις από όσους υπερασπίζονται μια ηγεσία που έβαλε πλατη για να ακυρωθεί μια απεργία (3/6) κ να εξαιρεθούν εργαζόμενοι από μια αλλη (16/6)...
Τ.Σ.
1. Το 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ, 24 με 27 Ιουνίου, διεξάγεται μέσα σε ένα νέο περιβάλλον για τη χώρα. Θα μας περιγράφατε τα βασικά του χαρακτηριστικά;
Στο 21ο Συνέδριο επιδιώξαμε -και το πετύχαμε- να θέσουμε στο επίκεντρο του προβληματισμού των μελών του Κόμματος και της ΚΝΕ τα ζητήματα που αφορούν πώς το Κόμμα μας θα δυναμώσει ιδεολογικά και πολιτικά, ώστε να αντιμετωπίσει με επάρκεια τις απαιτήσεις διεξαγωγής της ταξικής πάλης στις σημερινές σύνθετες συνθήκες, σε αυτό το «νέο περιβάλλον», που αφορά όλον τον κόσμο και ασφαλώς και τη χώρα μας.
Στα κείμενα των Θέσεων της ΚΕ αποτυπώνονται μια σειρά σύνθετες εξελίξεις στην καπιταλιστική οικονομία, με το ξέσπασμα της νέας οικονομικής κρίσης, τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις, που απλώνονται με ιδιαίτερη ένταση και στη γειτονιά μας, αλλά και τις εξελίξεις με την πανδημία. Αυτές οι εξελίξεις ασφαλώς επιδρούν στην πορεία του αστικού πολιτικού συστήματος και των κομμάτων του στη χώρα μας, τα μείγματα αστικής διαχείρισης που προωθούνται σε κάθε φάση του οικονομικού καπιταλιστικού κύκλου. Ένα επιπλέον στοιχείο είναι ότι συνεχίζεται η υποχώρηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, είναι βασανιστική η πορεία επαναστατικής ανασυγκρότησης των ΚΚ και του εργατικού κινήματος. Άρα μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο εξετάζουμε την παρέμβαση του ΚΚΕ, έτοιμοι να αναμετρηθούμε με όσα εντοπίζουμε ως εμπόδια στη δράση μας και αποτυπώνονται στα 3 κείμενα των Θέσεων της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο, έτοιμοι πάντα να αναδεικνύουμε ότι το μοναδικό ελπιδοφόρο μέλλον για τους πολλούς είναι μια νέα ανώτερη μορφή πολιτικής και οικονομικής οργάνωσης της κοινωνίας, ο σοσιαλισμός.
2. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη εκτιμάτε ότι έχει εδραιώσει την ηγεμονία της στο πολιτικό σύστημα; Θα μακροημερεύσει στη χώρα;
Η ΝΔ αποτελεί το ένα πρόσωπο του Ιανού του αστικού πολιτικού συστήματος, το λεγόμενο νεοφιλελεύθερο, παρότι ακολουθεί την πολιτική της κρατικής παρέμβασης, της επεκτατικής πολιτικής, που πριν την εξόρκιζαν. Είναι η σειρά της να τρέξει στη σκυταλοδρομία, για να ολοκληρώσει ό,τι άφησε ανολοκλήρωτο η προηγούμενη αστική σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση, του ΣΥΡΙΖΑ που, παρότι οπαδός της επεκτατικής πολιτικής, ακολούθησε την περιοριστική πολιτική των μνημονίων. Μάλιστα η εκδήλωση της πανδημίας, που επέδρασε σαν ένα επιπλέον χειρόφρενο και έφερε πιο νωρίς την καπιταλιστική κρίση, αξιοποιήθηκε από τη ΝΔ για να φέρει σε ένα δίχρονο εκατοντάδες αντιλαϊκά νομοσχέδια, αξιοποιώντας και την πανδημία, δυσκολεύοντας την εκδήλωση λαϊκών αντιδράσεων. Παρά την ένταση της καταστολής, παρά την κλιμάκωση της ύπουλης προπαγάνδας της κυβέρνησης, η πολιτική της βρίσκει ισχυρές αντιστάσεις από τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τους φοιτητές, τους μαθητές, κάτω από την καθοριστική παρέμβαση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Σε ένα μεγάλο μέρος του λαού έχει καταδικαστεί η πολιτική της. Η «μακροημέρευση» δεν είναι στα χέρια ούτε του πρωθυπουργού, ούτε της ΝΔ. Θα εξαρτηθεί από το εάν μπει με δυναμισμό η εργατική τάξη και το κίνημά της στην ταξική πάλη.
Μην βρίζετε θα φατε τίποτα μαπες απο κανενα και θα λετε παλι,,,, γιατι.?
3. Η αξιωματική αντιπολίτευση; Πού οφείλονται οι δυσχέρειές της; Και εκτιμάτε πως θα επανέλθει με αξιώσεις στη διεκδίκηση της εξουσίας;
Αυτό που περιγράφετε ως «δυσχέρειες» είναι στο DNA του ΣΥΡΙΖΑ, της σοσιαλδημοκρατίας γενικά. Από τη μία θέλει να «καρπωθεί» τη λαϊκή δυσαρέσκεια και από την άλλη δηλώνει πάντα διαθέσιμη στην άρχουσα τάξη για να κάνει τη δουλειά της, ιδιαίτερα τη «βρώμικη», εξασφαλίζοντας λιγότερες κοινωνικές εντάσεις. Αυτό σηματοδοτούσε το σύνθημα «θα λογαριαστούμε μετά» ή η πρόταση για «μορατόριουμ» μέσα στην πανδημία, όπου ουσιαστικά κήρυττε ανακωχή από την αντιπαράθεση με την κυβερνητική πολιτική. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί ότι στο νομοσχέδιο-«μητέρα των μαχών», σύμφωνα με την ηγεσία του, ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε 55 άρθρα του, δίνοντας άλλοθι στον Χατζηδάκη να κουνάει από πάνω και το δάκτυλο; Είναι εκκωφαντική η σύμπλευση, όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όλων των αστικών κομμάτων στο Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ και στον στόχο της «πράσινης» και της «ψηφιακής» μετάβασης. Το Ταμείο φτιάχτηκε με τα χρήματα των λαών, τα οποία είναι δεσμευμένα για να κατευθυνθούν κυρίως σε ομίλους των κλάδων της πράσινης ενέργειας, ενώ για κάθε εκταμίευση πόρων, ο λαός θα ξαναπληρώνει με μέτρα, όπως αυτά του τελευταίου νόμου-έκτρωμα. Η καπιταλιστική ανάκαμψη δεν περιλαμβάνει αποκατάσταση των δικαιωμάτων και του λαϊκού εισοδήματος, δεν προβλέπει περισσότερους πόρους για το δημόσιο σύστημα Υγείας, για κοινωνικές υπηρεσίες, έργα προστασίας της ζωής του λαού κλπ. Δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που λένε ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη μπορεί να είναι «συμπεριληπτική», εννοώντας ότι μπορεί να ευνοεί και την επιχειρηματικότητα και τους εργαζόμενους, σκόπιμα την καθαγιάζουν, δίνοντάς της χαρακτηριστικά που ουδέποτε μπορεί να έχει. Τόσο το σχέδιο «Ελλάδα 2.0» της ΝΔ, όσο και το σχέδιο «Ελλάδα+» του ΣΥΡΙΖΑ, δίνουν πολλά στοιχεία για την ουσιαστική σύμπλευση στις τρέχουσες στρατηγικές επιδιώξεις της αστικής τάξης, χωρίς βέβαια να υποτιμούνται οι υπαρκτές ή τεχνητά προκαλούμενες διαφορές. Αντίστοιχα εξόφθαλμη είναι η κοινή στήριξη της «ενεργής εξωτερικής πολιτικής» στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, της συμμαχίας με τις ΗΠΑ, με την άρχουσα τάξη να αναλαμβάνει πιο επιθετικό ρόλο. Με αυτή την έννοια ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ένα πολύ «χρήσιμο» εργαλείο για αυτό το σύστημα.
4. Το Κίνημα Αλλαγής οδεύει προς εκλογή ηγεσίας. Εκτιμάτε ότι αυτή η διαδικασία μπορεί να αλλάξει κάτι;
Το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται ως εκκρεμές, με ένα μέρος του να προσεγγίζει τη συμμετοχή σε κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και ένα άλλο να αλληθωρίζει προς τη ΝΔ, έτοιμο να συμπράξει μαζί της. Το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, ως κόμμα που έχει κυβερνήσει, συμβάλλει στην επαναφορά κάλπικων διλημμάτων, παραδοσιακών αστικών πολιτικών διαχωρισμών π.χ. «κεντροαριστερά - κεντροδεξιά», «πρόοδος - συντήρηση», στοχεύοντας εκ νέου στην ενσωμάτωση εργατικών και λαϊκών δυνάμεων, παίζοντας τον ρόλο μπαλαντέρ σε κάθε κυβερνητικό σενάριο...
5. Σε αντικυβερνητικό μέτωπο το ΚΚΕ θα συμμετάσχει; Ή μπορεί να συζητήσει για μια κυβέρνηση εάν προκύψουν διαφορετικοί συσχετισμοί από τις εκλογές με απλή αναλογική;
Το ΚΚΕ έχει μέτωπο σταθερό ενάντια σε όλες τις αστικές κυβερνήσεις, είναι αντιπολίτευση σε όλα τα αστικά κόμματα που επιβάλλουν αντιλαϊκά μέτρα, που είναι ευθυγραμμισμένα με την πολιτική της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Πριν τις εκλογές του 2019 είχαμε πει πως την επόμενη μέρα μόνο το ΚΚΕ μπορεί να αντιπολιτευτεί με συνέπεια, με θέσεις και με δράση την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική της ΝΔ. Αυτό επιβεβαιώνεται περίτρανα. Και στη διαχείριση της πανδημίας και στην εξωτερική πολιτική και ασφαλώς και στο πώς το ΚΚΕ πρωτοστάτησε στις εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια στον τελευταίο νόμο-έκτρωμα. Ποιος καλεί το ΚΚΕ σε αντικυβερνητικό μέτωπο; Ο ΣΥΡΙΖΑ που έχει ψηφίσει τα μισά νομοσχέδια της ΝΔ και ιδιαίτερα ορισμένα στρατηγικής σημασίας, όπως το Ελληνικό, η προμήθεια των «Ραφάλ» και ο μισός νόμος Χατζηδάκη; Ή μήπως το ΚΙΝΑΛ, που έχει συγκυβερνήσει με τη ΝΔ και δεν έχει πρόβλημα να το ξανακάνει, είτε με τη ΝΔ, είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ; Πριν λίγες μέρες ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε να καλεί το ΚΚΕ σε «κοινή πάλη», με αιτήματα αυτά που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τα απέρριπτε για να εφαρμόσει ό,τι νομοθέτησε η ΝΔ. Όμως δεν είναι μόνο η αναξιοπιστία. Μετά από δύο οικονομικές κρίσεις, μετά από την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας, ο λαός πρέπει να σημαδέψει το ίδιο το άδικο εκμεταλλευτικό σύστημα. Κάποιος πρέπει να πληρώσει που περνάνε στην Ιστορία εργατικές κατακτήσεις που κερδήθηκαν με αίμα. Κάποιος πρέπει να πληρώσει για το γεγονός ότι ετοιμάζεται για το λαό το κοστούμι του νέου υπερμνημονίου. Κάποιος πρέπει να πληρώσει για τη νέα γενιά, που προσπαθεί να βρει τα βήματά της μέσα σε μια δεκαετία δύο οικονομικών κρίσεων. Και αυτοί που πρέπει να πληρώσουν είναι η άρχουσα τάξη, η ΕΕ, οι κυβερνήσεις και τα κόμματα που τους υπηρετούν, είτε αποθεώνοντάς τους, όπως η ΝΔ, είτε επαναλαμβάνοντας χρεοκοπημένους μύθους ότι ο καπιταλισμός, η ΕΕ μπορούν να εξανθρωπιστούν, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΜέΡΑ25. Το ΚΚΕ δεν έχει καμία δουλειά να στηρίξει ή να ανεχτεί κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού και να μετατραπεί έτσι σε υπηρέτη των κερδών των λίγων και των επικίνδυνων σχεδιασμών τους εντός κι εκτός συνόρων. Και μάλιστα σε ένα κυβερνητικό σχήμα κατ’ όνομα προοδευτικό, που έχουμε φτάσει να συμπεριλαμβάνει σήμερα ακόμα το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ. Τόση πρόοδος!
Δημοσίευση σχολίου