Τι Φίλης, τι Παφίλης!

Βρισκόμαστε μπροστά στην ολομέτωπη επίθεση του συστήματος που επιχειρεί να πάει το ρολόι της ιστορίας ενάμισυ αιώνα πίσω, μετατρέποντας τον εργαζόμενο σε σύγχρονο δούλο και βγάζοντας στην παρανομία τα σωματεία, την απεργία.

Απέναντι σ’ αυτήν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, η κυβερνώσα δήθεν αριστερά αλλά και η άλλη η δήθεν ντούρα κομμουνιστική, αποκαλύπτουν «χαρακτήρα» και χαρακτηριστικά και αποκαλύπτονται!

Από τη μια έχουμε την δήλωση του Φίλη, στελέχους της αριστερής τάχα (φανταστείτε τι λέει η δεξιά!) πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ, τώρα τομεάρχη Παιδείας και πρώην (για να μην ξεχνιόμαστε) υπουργού παιδείας:

 «Στριμωγμένη η κυβέρνηση από την πολιτική της, δίνει μάχες με αόρατους εχθρούς. Η υπουργός Παιδείας κα Κεραμέως προσέφυγε στη Δικαιοσύνη κατά μιας ανύπαρκτης απεργίας της ΟΛΜΕ, για λόγους καθαρά επικοινωνιακούς».

Δήλωση που σαφέστατα υπονοεί ότι οι εκπαιδευτικοί δεν θα έπρεπε να συμμετέχουν στην απεργία της ΑΔΕΔΥ!

 Δήλωση που συμπληρώνεται και από την σαφέστατη στήριξη της κατάπτυστης απεργοσπαστικής στάσης του ΔΣ της ΟΛΜΕ (ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ):

«Πριν μια βδομάδα, με μεγάλη πλειοψηφία, η ΟΛΜΕ είχε αποφασίσει να μη γίνει απεργία μέσα στις πανελλαδικές εξετάσεις, προκειμένου -φυσικά- αυτές να γίνουν κανονικά. Και είναι προφανές ότι θα γίνουν».

Από την άλλη έχουμε την δήλωση - τοποθέτηση του Παφίλη, «απάντηση» στον Χατζηδάκη. Αντιγράφουμε από το ρεπορτάζ του πόρταλ 902:

 «Αν έχετε στο μυαλό σας να προβοκάρετε την απεργία, δεν είμαστε σημερινοί» του απάντησε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης σημειώνοντας ότι η ΑΔΕΔΥ έχει εξαιρέσει όσους εμπλέκονται με τις Πανελλαδικές Εξετάσεις και ότι τα σωματεία στα ΜΜΜ θα αρχίσουν αργότερα με στάση εργασίας.

Μια δήλωση που φαρδιά πλατιά θεωρεί προβοκάτσια το να απεργήσουν οι εκπαιδευτικοί και όσοι εργαζόμενοι εμπλέκονται με τις πανελλαδικές!!

Η κοινή μήτρα της συνθηκολόγησης, της υποταγής στον αστισμό και τον καπιταλιστικό δήθεν μονόδρομο, της κοινής μήτρας που γέννησε τον ρεβιζιονισμό, δεν μπορεί να αποκρυβεί.

Μα δεν διαφέρουν κάπου; Ναι! Το κόμμα που εκπροσωπεί ο ένας έχει ολοκληρώσει την πορεία του πλήρως εξαστισμού του υπηρετώντας από κυβερνητικές θέσεις το σύστημα της εκμετάλλευσης και της εξάρτησης, ενώ το κόμμα του άλλου βρίσκεται ακόμα στα «μισά» αυτού του δρόμου, μετεωρίζεται και ψάχνει τρόπους να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα…

Πόσο άραγε και με ποιο τρόπο όμως θα καταλάβουν αυτή τη διαφορά οι εργαζόμενοι που ήθελαν να είναι δίπλα στους συναγωνιστές τους στις αυριανές απεργιακές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις;

Ρητορικό το ερώτημα.

Ο δρόμος για την ανασυγκρότηση της τάξης και του κινήματός της είναι μακρύς. Τον ανοίγουμε με την πάλη μας. Στον δρόμο αυτόν μαθαίνουμε τους εχθρούς και τους ψεύτικους φίλους! Προπαντός μαθαίνουμε ότι είναι μονόδρομος! Γι’ αυτό και παρά τις τρικλοποδιές και τα πισώπλατα μαχαιρώματα: Ξανασηκωνόμαστε! Συνεχίζουμε! Προχωράμε!   

Τ.Σ. – μέλος των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών