«Η Ελλάδα είναι μία χώρα που αποτελεί πυλώνα σταθερότητας στη νοτιονατολική Μεσόγειο. Είναι μία χώρα που μέχρι και τις δύσκολες εποχές της οικονομικής κρίσης σταθερά δαπανούσε άνω του 2% του ΑΕΠ της σε αμυντικές δαπάνες. Είναι μία χώρα που καθώς εξέρχεται ισχυρότερη από την κρίση που την ταλάνισε την τελευταία δεκαετία έρχεται να επενδύσει αυξημένους πόρους στις στρατιωτικές της δυνατότητες, έτσι ώστε να είναι ακόμα πιο αξιόπιστη στις υποχρεώσεις της απέναντι στη συμμαχία.»
Απέναντι στα ιμπεριαλιστικά τους αφεντικά, οι πολιτικοί εκπρόσωποι της ντόπιας άρχουσας τάξης «πουλάνε» απροκάλυπτα τη γεωπολιτική θέση της χώρας, καθώς και τις αμέτρητες εκδουλεύσεις που έχουν προσφέρει -αυτοί και οι προκάτοχοί τους- για να διευκολύνουν τα εγκληματικά σχέδια των ΗΠΑ στην περιοχή. Την ίδια στιγμή, λοιπόν, που η χώρα εμπλέκεται σε κάθε είδους τυχοδιωκτικές περιπέτειες σε ένα καυτό γεωπολιτικά περιβάλλον και μετατρέπεται απ' άκρου εις άκρον σε μια απέραντη πλατφόρμα των Αμερικανονατοϊκών, με τους χειρότερους κινδύνους για τον λαό να βρίσκονται μπροστά, ο πρωθυπουργός με ύφος χιλίων καρδιναλίων αναμασά το αφήγημα της «σταθερότητας»!
Τι κι αν οι λαϊκές μάζες απειλούνται από την πανδημία και δεν γνωρίζουν αν θα βρουν νοσοκομείο και ΜΕΘ σε περίπτωση που νοσήσουν; Οι ήδη δυσθεώρητες δαπάνες για την υπηρέτηση της δολοφονικής μηχανής του ΝΑΤΟ παραμένουν και αυξάνονται, όντας μια απαράγραπτη σταθερά όλων των αστικών κυβερνήσεων.
Όπως φάνηκε και από την παρουσία του Μητσοτάκη στη σύνοδο, η ντόπια εξαρτημένη αστική τάξη δεν έχει άλλο δρόμο από την επίδειξη του υψηλού βαθμού συμμόρφωσης προς τους προστάτες της, του ρόλου του «καλού παιδιού» που παίζει σταθερά, προσδοκώντας ανταλλάγματα από αυτούς έναντι της ανταγωνίστριας «δύστροπης» τουρκικής αστικής τάξης. Το γεγονός ότι με τη διοίκηση Μπάιντεν οι αμερικανοτουρικές σχέσεις εισέρχονται σε νέους κύκλους δοκιμασιών και επαναπροσδιορισμών είναι κάτι που προβληματίζει έντονα τα αστικά επιτελεία, όσο και αν -μωροφιλόδοξα και ανιστόρητα- πιστεύουν τμήματά τους ότι μπορούν να επωφεληθούν από τα αγκάθια που εμφανίζονται. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του ανεκδιήγητου τομεάρχη Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ, Κατρούγκαλου, που ενώ επικροτεί πλήρως την παρουσία Μητσοτάκη, ασκεί κριτική για το ότι έπρεπε να θέσει τον πήχη ψηλότερα στη συνάντησή του με τον Ερντογάν.
Κανείς δεν πρέπει να ξεγελιέται από τις αναφορές περί αποκλιμάκωσης και εγκατάλειψης του «ταραγμένου 2020» ύστερα από το τετ α τετ Μητσοτάκη-Ερντογάν. Γιατί πρόκειται για δηλώσεις ενταγμένες στα παζάρια και τις διευθετήσεις του αμερικανικού παράγοντα σην περιοχή, που θα ήθελε προς ώρας μια σχετική σταθερότητα στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Καμία ειρήνη και ασφάλεια δεν μπορούν να περιμένουν όμως οι λαοί, την ώρα που κλιμακώνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί σε ολόκληρη την περιοχή, γεγονός που είναι βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει και την αντιδραστική ελληνοτουρική αντιπαράθεση σε νέα επεισόδια όξυνσης. Όταν δια στόματος του Γ.Γ. Στόλτενμπεργκ δηλώνεται ξανά ότι οι σχέσεις ΝΑΤΟ-Ρωσίας βρίσκονται «στο χειρότερο σημείο από το τέλους του Ψυχρού Πολέμου» και όλη η σύνοδος περιστρέφεται γύρω από αυτό το ζήτημα, καθώς και τη στάση της Δύσης απέναντι στην Κίνα, σπάνε κάθε ρεκόρ πολιτικής φαιδρότητας οι προσπάθειες των πολιτικών εκπροσώπων της αστικής τάξης να σπείρουν τον εφησυχασμό.
Το «όραμα» του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης για τη χώρα σημαίνει βάσεις, εξοπλιστικά, θητεία-κόλαση για τη νεολαία και πολεμικούς κινδύνους για όλο τον λαό. Αποτελεί κρίσιμη αναγκαιότητα η συγκρότηση δυνάμεων σε αντιιμπεριαλιστική-αντιπολεμική κατεύθυνση, άρρηκτα δεμένη με την κορυφαία μάχη που δίνει η εργατική τάξη αυτήν την περίοδο ενάντια στη στρατηγική επίθεση του κεφαλαίου.
15/6/2021
Το Γραφείο Τύπου του ΚΚΕ(μ-λ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου