Ήταν ένα σοκ, που όμως δε θα έπρεπε να είναι τέτοιο!
Ο αριθμός των καταγεγραμμένων νεκρών κοντεύει στους 200. Οι τραυματίες εκατοντάδες. Οι αγνοούμενοι μετριούνται σε εκατοντάδες, με τις ελπίδες πλέον να βρεθούν ζωντανοί να έχουν λιγοστέψει δραματικά. Πριν λίγες μέρες μιλούσαν για 1300 αγνοούμενους, λίγο μετά 1500, στη συνέχεια για χιλιάδες. Δείγμα και αυτό του χάους που δημιουργήθηκε από την έλλειψη επικοινωνιών και όχι μόνο. Περισσότεροι από 40.000 εκτιμάται ότι είναι οι πληγέντες. Δεκάδες τα μέρη, χωριά, κωμοπόλεις και πόλεις, που δέχτηκαν την οργή των νερών. Σπίτια κατέρρευσαν, μαγαζιά, επιχειρήσεις, αυτοκίνητα και ό,τι διέθεταν οι άνθρωποι χάθηκαν στα λασπόνερα. Δρόμοι, σιδηροδρομικές γραμμές 600 χιλιομέτρων,υποδομές, τμήματα του εδάφους πάθανε ζημιές ή και απλά εξαφανίστηκαν. ‘’Ό,τι φτιάξαμε μια ζωή χάθηκε σε λίγη ώρα’’, δήλωσαν πληγέντες.
Το τραγικότερο όλων όμως είναι η απώλεια των ανθρώπινων ζωών. Άνθρωποι εγκλωβίστηκαν σε υπόγεια και ισόγεια, όπου και έχασαν τη ζωή τους μέσα στα ορμητικά λασπόνερα, τα οποία μετέφεραν ό,τι συναντούσαν στο διάβα τους. Άλλοι παρασύρθηκαν μαζί με τα συντρίμια των γρεμισμένων σπιτιών τους. Εγκλωβισμένοι ανάπηροι και ανήμποροι ηλικιωμένοι καλούσαν απελπισμένα σε βοήθεια μέχρι που οι ανήμποροι να βοηθήσουν γείτονες σταμάτησαν να ακούνε τις φωνές τους...
Οι περιοχές που χτυπήθηκαν ιδιαίτερα βρίσκονται στα κρατίδια Rheinland-Pfalz (Ρηνανία - Παλατινάτο) και στη Βόρεια Ρηνανία – Βεστφαλία (Nordrhein – Bestfalen), στις δυτικές δηλ. περιοχές της Γερμανίας, αλλά και σε γειτονικές χώρες, όπως το Βέλγιο. Στη συνέχεια το κύμα της κακοκαιρίας κινήθηκε νοτιοανατολικά προκαλώντας επίσης ζημιές σε περιοχές της Βαυαρίας και της Αυστρίας...
Μετά το σοκ των πρώτων ωρών και ημερών αρχίζουν να μπαίνουν έντονα μια σειρά ερωτήματα. Τι έφταιξε; Ήταν αναπόφευκτο αυτό που έγινε; Θα μπορούσε να αποφευχθεί; Τι μπορούσε να γίνει και δεν έγινε; Υπάρχουν ευθύνες και τι είδους;…
Τα ερωτήματα αποκτούν μια ιδιαίτερη σημασία μιας και η χώρα που βασικά επλήγηκε, δηλ. η Γερμανία, θεωρείται μια από τις πιο οργανωμένες χώρες όχι μόνο της Ευρώπης, αλλά του κόσμου.
Η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από το θέμα της ‘’κλιματικής αλλαγής’’(Klimawandel). ‘’Το κλίμα αλλάζει. Έντονα καιρικά φαινόμενα, όπως οι κατακλυσμιαίες βροχές, οι πολύ υψηλές θερμοκρασίες και ξηρασίες, θα εμφανίζονται όλο και συχνότερα, με αποτέλεσμα οι αναπόφευκτες καταστροφές να χτυπάνε την πόρτα μας’’. ‘’Είναι όμως ένα θέμα που δεν αφορά μόνο τη Γερμανία, αλλά όλο τον κόσμο’’...
Πράγματι, το ζήτημα της ‘’κλιματικής αλλαγής’’ και της καταστροφής του περιβάλλοντος από την ανθρώπινη δραστηριότητα είναι ένα μεγάλο ζήτημα. Μόνο που η επίκλησή του από τους κατέχοντες τη δύναμη και τη διαχείριση της εξουσίας μοιάζει σαν προσπάθεια να συγκαλυφθούν μια σειρά ευθύνες τους τόσο στο θέμα ‘’Πρόληψη και προστασία από φυσικές καταστροφές’’, όσο και σ’ αυτό κάθε αυτό το ζήτημα της καταστροφής του περιβάλλοντος για λογαριασμό των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, που υπηρετούν.
Η συζήτηση που αρχίζει να γίνεται λίγες μέρες μετά την καταστροφή αναδεικνύει ερωτήματα όπως: ‘’Είχαν ενημερωθεί έγκαιρα οι αρμόδιοι για τη σφοδρότητα των επερχόμενων βροχοπτώσεων;’’. ‘’Αν ναι, γιατί δεν ειδοποιήθηκαν έγκαιρα οι κάτοικοι;’’. ‘’Γιατί δεν εκκενώθηκαν οι περιοχές, τα σπίτια, τα ιδρύματα, κ.τ.λ., που κινδύνευαν;’’
Τα ερωτήματα τίθενται πιο σκληρά μετά τη δημοσιοποίηση ότι τέτοιες προειδοποιήσεις από αρμόδιους φορείς όντως υπήρξαν, χωρίς όμως τη λήψη έγκαιρα των αναγκαίων μέτρων προφύλαξης του πληθυσμού. Το ότι και τα πιο επίσημα χείλη ομολογούν ότι πρέπει να ξαναδούν και να οργανώσουν καλύτερα το σύστημα έγκαιρης ειδοποίησης του κόσμου σε ανάλογες περιπτώσεις, αποτελεί, πέρα από ο,τιδήποτε άλλο, ομολογία των μέχρι τώρα ευθυνών τους.
Ένα άλλο ζήτημα, που δεν πολυσυζητιέται και αφορά τη διαχρονική ευθύνη όσων έχουν διαχειριστεί την εξουσία, είναι το κτίσιμο κτιρίων δίπλα σε ποτάμια. Ποτάμια που μπορεί για δεκαετίες να έχουν λίγο ή και ελεγχόμενο νερό, όμως δεν είναι μυστικό και οι παλιότεροι το ξέραν μέσα από την πείρα τους και για αυτό έλεγαν ότι: ‘’Το νερό πάντα διεκδικεί τα δικαιώματά του στον τόπο. Μπορεί να περάσουν 50 ή 100 χρόνια, όμως κάποια στιγμή θα έρθει να ξαναπάρει τον τόπο του’’. Πράγματι οι πλημμύρες δεν είναι καινούριο φαινόμενο. Έχουν ξανασυμβεί στο κοντινότερο ή μακρινότερο παρελθόν και στη Γερμανία. Δεν θα έπρεπε, λοιπόν, όσοι παίρνουν αποφάσεις για το πού και πώς κτίζεται ένα μέρος να παίρνουν υπόψη τους αυτή την εμπειρία και να μην παίζουν με τις ανθρώπινες ζωές; Προφανώς αυτό το ζήτημα δεν αφορά μόνο τη Γερμανία, αλλά ακόμα περισσότερο ίσως χώρες σαν τη δική μας. Όμως αποδείχτηκε με τον πιο τραγικό τρόπο ότι αφορά ΚΑΙ τη Γερμανία, που από πολλούς θεωρείται υπόδειγμα οργανωμένης χώρας. Είτε έγινε, λοιπόν, για λόγους κερδοσκοπίας, είτε για ‘’ικανοποίηση αιτημάτων κατοίκων’’ ή ‘’τοπικών αρχόντων’’, είτε για λόγους ικανοποίησης της ανάγκης συγκέντρωσης εργατικών χεριών σε περιοχές που στήνονταν επιχειρήσεις, είτε, είτε,..., ένα αποδεικνύεται σίγουρα. Ότι κάποιοι έπαιξαν με ανθρώπινες ζωές. Ότι η υποτίμηση των δυνάμεων της φύσης και η υπερτίμηση των δυνάμεων του ανθρώπου είναι σύμφωνα με τις αντιλήψεις των αρχαίων ‘’ύβρις’’. Και η ‘’ύβρις’’ πάντα πληρώνεται. Μόνο που σε αυτή την περιπτώση, όπως και σε άλλες αντίστοιχες, δεν την πληρώνουν οι φταίχτες...
Μέσα στον κόσμο εκδηλώνεται ένα κύμα έκφρασης αλληλεγγύης. Με εθελοντές στις εργασίες καθαρισμού, με φιλοξενία όσων καταστράφηκαν τα σπίτια, με προσφορά αναγκαίων μέσων, όπως ρούχα, τροφή, νερό, κ.ά. Τόσο που οι υπεύθυνοι να ζητάνε να σταματήσει η συγκέντρωση ειδών γιατί δεν προλαβαίνουν να τα διαχειριστούν.
Τα αισθήματα του κόσμου όμως είναι σε αντιπαράθεση με αυτό που εκφράστηκε από τον πρωθυπουργό της Βόρειας Ρηνανίας – Βεστφαλίας Άρμιν Λάσετ και υποψήφιο καγκελάριο και αντικαταστάτη της Μέρκελ με τη συνεργασία των κομμάτων CDU/CSU στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2021, ο οποίος καταγράφηκε να κάνει αστειάκια και να γελά με τους συνεργάτες του, τη στιγμή που ήταν δίπλα στους ανθρώπους που έχασαν τα πάντα και ιδιαίτερα συγγενείς, γείτονες, φίλους. Καταγράφηκε δηλαδή ότι ‘’συμπάσχουν’’ μόνο στα λόγια και ότι το μόνο που τους νοιάζει είναι να φωτογραφηθούν για τις προεκλογικές ανάγκες.
Από την άλλη οι εκλογικοί τους αντίπαλοι, οι Πράσινοι, κρατούν προς το παρόν χαμηλούς τόνους, παρόλο που τα περιβαλλοντικά ζητήματα θεωρούνται ευνοϊκό γήπεδο γι’ αυτούς. Έχουν ασφαλώς τα δικά τους προβλήματα λόγω της αρνητικής εικόνας της υποψήφιάς τους Annalena Baerbock τους τελευταίους μήνες. Ίσως όμως προσπαθούν να δώσουν εικόνα ‘’υπεύθυνης δύναμης’’ και γι’ αυτό αποφεύγουν τον ‘’σκληρότερο οικολογικό λόγο’’ άλλων εποχών. Θα δείξει...
Είναι πιθανό οι πρόσφατες καταστροφές να επιρρεάσουν τα αποτελέσματα των εκλογών του Σεπτεμβρίου. Αυτό το παίρνουν όλοι τους υπόψη! Έχει ξανασυμβεί το 2002, όταν ο υποψήφιος των σοσιαλδημοκρατών (SPD) Σρέντερ κατάφερε να ανατρέψει μια διαφορά της τάξης του 10% και να βγει νικητής, ακριβώς γιατί έδωσε την εικόνα ότι στέκεται δίπλα στους τότε πλημμυροπαθείς σε αντίθεση με τον υποψήφιο της σύμπραξης CDU/CSU Στόιμπερ. Τότε βέβαια έπαιξαν ρόλο και άλλα θέματα, όπως η άρνηση του Σρέντερ να ακολουθήσει η Γερμανία τους Αμερικάνους στον πόλεμο του Κόλπου.
Θα συμβεί κάτι τέτοιο και τώρα; Θα καταφέρει η σύμπραξη CDU/CSU με συνεχείς επισκέψεις και συνεντεύξεις στον τόπο της καταστροφής και φορώντας γαλότσες, με εξαγγελίες για άμεση οικονομική βοήθεια εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ να περιορίσουν τη ζημιά; Θα καταφέρουν οι Πράσινοι να αξιοποιήσουν την καταστροφή και τα ζητήματα που αναδεικνύει, ώστε να ανατρέψουν την αρνητική εικόνα των τελευταίων μηνών; Θα ενισχυθούν ίσως κάποιες άλλες πολιτικές δυνάμεις; Μένει να το δούμε!
Κρίσιμο είναι αν το σοκ των πρώτων ημερών μετατραπεί μαζικά σε κριτική,σε αγανάκτηση, σε οργή. Θα φανεί...
Ένα πάντως είναι σίγουρο και φάνηκε και σε αυτή την περίπτωση!
Η προστασία της ζωής, η ασφάλεια των λαϊκών ανθρώπων δεν πρέπει να αφήνεται στα χέρια αυτών που εκπροσωπούν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Ακόμα και σε χώρες ‘’υπόδειγμα οργάνωσης’’αποδεικνύεται ότι αυτή η οργάνωση δεν αφορά την ασφάλεια του λαού. Και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο!
Αναδεικνύεται, με άλλα λόγια, άλλο ένα πεδίο διεκδίκησης, ώστε να παίρνονται όλα τα αναγκαία μέτρα για να μη θρηνούμε ανθρώπινα θύματα! Για να μην καταστρέφονται οι κόποι μιας ζωής!
Για το ζήτημα της ‘’κλιματικής αλλαγής’’ χύνεται και θα χυθεί πολύ μελάνι και εκφωνούνται αμέτρητοι λόγοι. Όμως, η καταστροφή του περιβάλλοντος δεν είναι ένα ουδέτερο ταξικά ζήτημα! Δεν είμαστε ‘’όλοι ενωμένοι και από την ίδια πλευρά απέναντι στον κοινό εχθρό’’. Το πρόβλημα έχει τη ρίζα του στο ότι μια χούφτα άνθρωποι, που κατέχουν τον πλούτο και την εξουσία, ενδιαφέρονται πάνω από όλα για τη διατήρηση και την αύξηση των κερδών και της κυριαρχίας τους. Όλα πρέπει να υποτάσσονται σε αυτόν το σκοπό. Ακόμα και το περιβάλλον και η φύση γύρω μας. Το ‘’στράγγισμα’’ και το ‘’στραγγάλισμα’’ της φύσης αυτό υπηρετούν πάνω από όλα! Με αυτό έχουν να κάνουν οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί για το ξαναμοίρασμα του κόσμου! Με αυτό έχουν να κάνουν οι πόλεμοι που γίνανε, αλλά και όσοι σχεδιάζονται για το μέλλον, με τεράστιες καταστροφικές συνέπειες, εκτός των άλλων, και στο περιβάλλον.
Όχι, δεν είμαστε μαζί, ούτε και σε αυτό το ζήτημα! Είμαστε απέναντι και δεν περιμένουμε τίποτα καλό από το πολιτικό προσωπικό των αστών και τις κυβερνήσεις τους! Η υποκρισία όλων αυτών γίνεται ολοφάνερη κάθε φορά που μαζεύονται για να αποφασίσουν τάχα για τη ‘’σωτηρία του περιβάλλοντος’’.
Ξέρουμε ότι η λύση, η απάντηση, και σε αυτό το ζήτημα, μπορεί να υπάρξει μόνο μέσα από την ανάπτυξη του κινήματος και τη σύγκρουση με τα συμφέροντά τους. Μέσα από τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων των πολλών, των εργαζομένων, του λαού!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου