Μερικές σκέψεις σε σχέση με την πρόσκληση που μας έφτασε για τη «συγκρότηση Πρωτοβουλίας Υπεράσπισης των δικαιωμάτων των ανεμβολίαστων»

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά γιατί, δυστυχώς έχουμε φτάσει στο σημείο να πρέπει να θυμίσουμε τα βασικά:

Η πανδημία υπάρχει και όπως όλες οι «κρίσεις» («φυσικές καταστροφές», κατά το σύστημα) έχει ταξικό πρόσημο ως προς τις συνέπειές της. Το καπιταλιστικό σύστημα και οι κυβερνήσεις του χαρακτηρίζονται από τρεις βασικές επιλογές όταν είναι μπροστά σε τέτοιες συνθήκες:

·      Η πρώτη είναι η πλήρως ταξική διαχείρισή τους. Αυτοί που θα πεθάνουν, θα αρρωστήσουν, θα καταστραφούν είναι οι φτωχοί.

·      Η δεύτερη είναι η μεταβίβαση της ευθύνης στα θύματα. Το αστικό κράτος υπάρχει για να αστυνομεύει και να επιτηρεί.

·      Η τρίτη είναι η επιδίωξη να χρησιμοποιηθεί η κάθε «κρίση» (και σήμερα η πανδημία) ως ευκαιρία για την ακόμα μεγαλύτερη κλιμάκωση της επίθεσης στα δικαιώματα των εκμεταλλευόμενων. Να διευρύνει το σύστημα, σε όφελος του και σε βάρος του λαϊκού παράγοντα, τον συσχετισμό.

Ο τρόπος που η κυβέρνηση αντιμετώπισε την κατάσταση από την αρχή της πανδημίας επιβεβαιώνει όλα τα παραπάνω. Απέδειξε από την πρώτη στιγμή ότι δεν την ενδιαφέρει καθόλου η προστασία του λαού. Η εγκατάλειψη των δομών περίθαλψης και η εξόντωση του νοσηλευτικού προσωπικού, η πεισματική της άρνηση να πάρει μέτρα ώστε να ανοίξουν τα σχολεία με ασφάλεια, έχουν κάνει προφανή αυτήν την πολιτική επιλογή. Μια επιλογή, που για την κυβέρνηση και τον καπιταλισμό είναι στρατηγική, αφορά τον πυρήνα της πολιτικής της και δεν πρόκειται να υποχωρήσει από αυτήν παρά μόνο μετά από σοβαρούς αγώνες.

Η πίεση της κυβέρνησης στην κατεύθυνση του εμβολιασμού δεν προκύπτει από κάποιο παράξενο σχέδιο έξω από τον έλεγχο των ανθρώπων, αλλά από την επιλογή της να μην πάρει κανένα άλλο μέτρο προστασίας της υγείας του λαού, έχοντας και ως σαφή στόχο να μην ξαναμπλοκαριστεί η καπιταλιστική μηχανή. Οι απειλές για ποινές, αναστολή εργασίας και απολύσεις των ανεμβολίαστων εντάσσονται στο σχέδιο της κυβέρνησης που περιγράψαμε παραπάνω, τόσο για την εργαλειοποίηση της πανδημίας στην κατεύθυνση της ανατροπής του δικαιώματος στη δουλειά, όσο και στην επιδίωξη τεχνητού διαχωρισμού ανάμεσα στους εργαζόμενους και αποποίησης των ευθυνών της. Αυτό δε σημαίνει καθόλου ότι η επιλογή μη εμβολιασμού έχει ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, ακόμα κι αν έτσι νομίζουν οι φορείς της.

Αν τα πράγματα είναι όπως περιγράφονται παραπάνω, τότε τα καθήκοντα για όποιον άνθρωπο – συλλογικότητα θέλει να μιλάει και να δρα για την υπεράσπιση της ζωής και των συμφερόντων των εκμεταλλευόμενων είναι μάλλον προφανή: Εστιάζονται,

 

- καταρχήν, στην προσπάθεια δημιουργίας κινήματος που θα υπερασπίζεται τη ζωή του λαού, που θα απαιτεί δηλαδή πρωτοβάθμια περίθαλψη, προσλήψεις προσωπικού στα νοσοκομεία, περισσότερες ΜΕΘ, δωρεάν τεστ, δωρεάν εμβόλια, μέτρα προστασίας των εργαζομένων και αποστάσεις στους εργασιακούς χώρους, αποστάσεις και ανθρώπινες συνθήκες στα ΜΜΜ, μικρά τμήματα στα σχολεία.

 

- Και, κατά δεύτερον, να απαντάει την εργαλειοποίηση της πανδημίας, να αντιστέκεται δηλαδή στα αντιδραστικά μέτρα που περνάνε στο όνομά της: τις απολύσεις, τις απαγορεύσεις διαδηλώσεων, τις αναστολές εργασίας, τις μειώσεις μισθών, τους διαχωρισμούς κάθε είδους (εμβολιασμένοι – ανεμβολίαστοι και άλλους), την νομιμοποίηση της σύνδεσης του ιατρικού φακέλου του εργαζόμενου με τις συνθήκες εργασίας του  κλπ.

Εχουμε την ειλικρινή απορία τι από όλα τα παραπάνω εξυπηρετεί η «συγκρότηση Πρωτοβουλίας Υπεράσπισης των δικαιωμάτων των ανεμβολίαστων»; Τι είδους αποδοχή από την ανάποδη του διαχωρισμού των εργαζομένων είναι αυτή; Ρωτάμε: Εχουν ΟΛΟΙ –εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι- δικαίωμα στη ζωή και την προστασία της, έχουν ΟΛΟΙ δικαίωμα να έχουν πρωτοβάθμια φροντίδα, να βρουν ΜΕΘ, να έχουν ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, να έχουν μόνιμη δουλειά;

Και τι είδους αντικατάσταση της ανάγκης συλλογικής πάλης για ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ στη ΖΩΗ είναι αυτή από την αποθέωση της ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ της ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ;

Μα, μπορεί να πουν οι εμπνευστές της Πρωτοβουλίας «τώρα χτυπιούνται οι ανεμβολίαστοι». Αν ισχυριστούν κάτι τέτοιο, θα θυμίσουμε αμέσως ποια είναι η πραγματικότητα…

Ενώ τεράστια φασαρία γίνεται για το εμβόλιο, την ίδια στιγμή βγαίνει εγκύκλιος από τον Χατζηδάκη που επισημοποιεί την ουσιαστικά απαγόρευση της απεργίας και των σωματείων, των οποίων η δράση και η ζωή φακελώνεται ηλεκτρονικά! Και, την ίδια στιγμή, χιλιάδες νέοι πετιούνται βίαια έξω από την εκπαίδευση μέσω της εφαρμογής της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής και της Τράπεζας Θεμάτων! Και, την ίδια στιγμή, οι εκπαιδευτικοί απειλούνται με πρόστιμο τουλάχιστον έναν μισθό για ΚΑΘΕ άρνησή τους να συμμετάσχουν σε διαδικασίες αξιολόγησης! Και, την ίδια στιγμή, ετοιμάζονται (μέσα στο Σεπτέμβρη) οι πρώτες δίκες αγωνιστών για τις διαδηλώσεις που επιδιώχθηκε να γίνουν στις σιδηρόφρακτες πόλεις της χώρας στις 17 Νοέμβρη. Και, την ίδια στιγμή (ας ενημερωθούν από γνωστούς και φίλους οι εμπνευστές της Πρωτοβουλίας), εργάτες και εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα τρέμουν για το τι θα τους επιφυλάξουν τα αφεντικά τους, τώρα που «τελείωσε η καραντίνα» και τα επιδόματα. Και ας παρέχουμε την αναγκαία (δυστυχώς) διευκρίνιση ότι ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ!

Σε αυτές τις συνθήκες μιας πραγματικής λαίλαπας, οι φορείς της Πρωτοβουλίας επιλέγουν να μιλήσουν (διασπαστικά, διαχωριστικά και μερικά) για τα… δικαιώματα των ανεμβολίαστων. Ε, λοιπόν, το… παράδοξο είναι ότι σε χώρες της Αφρικής αλλά και στην παραγωγό εμβολίων Ινδία, τα συγκεκριμένα δικαιώματα τυγχάνουν… μεγάλου σεβασμού. Τα εμβόλια που έχουν σταλεί στην Αφρική κάλυπταν τον Ιούνη το 0,7% του πληθυσμού της ηπείρου και ο ΠΟΥ υπολογίζει ότι ούτε το 10% των χωρών της δεν θα έχει εμβολιάσει το 10% του πληθυσμού τους έως τον Σεπτέμβρη του 2021…

Δεν ξέρουμε αν οι εμπνευστές της Πρωτοβουλίας θεωρούν ότι ανακαλύφθηκε το νέο επαναστατικό υποκείμενο σε αυτήν την ομάδα ανθρώπων (και δεν το λέμε ειρωνικά - δυστυχώς υπάρχει και αυτό το στενόχωρο ενδεχόμενο). Τους βεβαιώνουμε ότι κάνουν λάθος. Οπως λάθος κάνουν, αν δεν κατανοούν ότι το «σερφάρισμα» πάνω σε οποιοδήποτε κύμα αγανάκτησης μπορεί να τους οδηγήσει σε πλήρη σύγχυση και απελπισία. Και μαζί και ένα δυναμικό που θα επενδύσει σε αυτόν τον «ριζοσπαστισμό».

Κάπου αλλού, μάλιστα,  (https://athens.indymedia.org/post/1613968/) διαβάσαμε και άρθρο ενός ανθρώπου (από αγωνιστική συλλογικότητα θα λέγαμε – δεν ξέρουμε αν συμμετέχει στην Πρωτοβουλία), ο οποίος χαρακτηρίζει την αριστερά που δεν έχει συμμετάσχει στην αντιεμβολιαστική φασαρία ως αριστερά «του ορθού λόγου της Pfizer και της AstraZeneka» -και αντίστοιχα, φανταζόμαστε, και τους ανθρώπους που έχουν εμβολιαστεί!

Θα λέγαμε ΩΣ ΕΔΩ! Μπας και ο συγκεκριμένος άνθρωπος έπεσε από τον Αρη;  Μπας και δεν ξέρει ότι τα φάρμακα, οι αντιβιώσεις και οι θεραπείες (όλα τους σχεδόν αλλάζουν κάθε χρόνο και οι δοκιμές τους είναι με μια έννοια ελλιπείς) που έχουμε όλοι πάρει από μικρά παιδιά είναι φάρμακα «της Pfizer και της AstraZeneka» και άλλων καπιταλιστικών τεράστιων επιχειρήσεων; Μπας και δεν έχει ακούσει ότι οι τροφές που παίρνουμε από τα σουπερμάρκετ (ουσιαστικά υποχρεωτικά) προέρχονται από τεράστιες εταιρίες και ότι κανείς στην πραγματικότητα δεν ξέρει τι χημική επεξεργασία έχουν υποστεί; Μπας και δεν έχει ακούσει ότι τα αγροτικά προϊόντα πήζουν από φυτοφάρμακα που προέρχονται από εταιρίες κολοσσούς; Μήπως δεν έχει παρατηρήσει στη γειτονιά του ότι υπάρχει μια κεραία κινητής τηλεφωνίας (άγνωστων συνεπειών!) ανά λίγες εκατοντάδες μέτρα; Μπας και, με δυο λόγια, δεν είναι γνωστό ότι έχουμε καπιταλισμό, ο οποίος, καθορίζει κάθε πτυχή της ζωής μας; Πώς θα φαινόταν σε όλους τους «ριζοσπάστες» που αναπαράγουν το διαχωρισμό «εμβολιασμένοι – ανεμβολίαστοι» αν τους χαρακτηρίζαμε ως «αγωνιστές του ορθού λόγου της Pfizer, της Monsanto και της Vodafone»;;

Για να τελειώνουμε: Οσο μας αφορά είμαστε ΚΑΘΕΤΑ αντίθετοι με το διαχωρισμό των εργαζομένων, με τις απειλές και τις απολύσεις. Όχι γιατί τρελαινόμαστε με τη μία ή την άλλη ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ, αλλά γιατί υπερασπιζόμαστε το ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ δικαίωμα στη δουλειά – και δεν μας ενδιαφέρει αν συμφωνούμε με τις απόψεις των ανθρώπων που θίγονται! Παλεύουμε για να δημιουργηθεί Κίνημα Αντίστασης σε όλο το εύρος της επίθεσης που διεξάγεται και Διεκδίκησης δικαιωμάτων για τη δουλειά, τις σπουδές και πάνω από όλα τη ζωή του λαού, δηλαδή για μέτρα προστασίας από την πανδημία.

Η μετατόπιση της ανάγκης αυτής στην εμμονική συζήτηση γύρω από το εμβόλιο τον μόνο που εξυπηρετεί (και μάλιστα πολύπλευρα)  είναι την επίθεση του συστήματος. Οσο μερικοί ψάχνουν στο ιντερνετ περίεργες συνομωσίες, το σύστημα περνάει ΜΕΡΑ ΜΕΣΗΜΕΡΙ, μπροστά στα μάτια μας, με ταρατατζούμ και γλέντια, έναν πραγματικό και πολύπλευρο μεσαίωνα. Όποιος θέλει να αντισταθεί, διαθέτει «πεδίο δόξης λαμπρό» σε αυτήν την πραγματική ζωή. Είμαστε σίγουροι ότι οι εμπνευστές της Πρωτοβουλίας αυτής έχουν τις καλύτερες προθέσεις. Αλλά στρώνουν την άσφαλτο στον δρόμο για την κόλαση…

Πάνος Χουντής