Προεδρεύων του Σωματείου Εργαζομένων του «Αμαλία Φλέμινγκ»: «Αυταρχική & εκβιαστική η απόφαση υποχρεωτικού εμβολιασμού στους υγειονομικούς»

Την συνέντευξη του προεδρεύοντα του σωματείου των εργαζόμενων του Αμαλία Φλέμιγκ Δημήτρη Περίχαρου αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα Αμαρυσία:

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΤΑΣΟΣ ΜΕΡΓΙΑΝΝΗΣ 

«Εξουθένωση προσωπικού, αποψίλωση υπηρεσιών, υποβάθμιση του Αμαλία Φλέμινγκ»

Ποιο είναι το σύνολο του υγειονομικού προσωπικού του «Αμαλία Φλέμινγκ»; Πόσοι από αυτούς τους υγειονομικούς είναι ανεμβολίαστοι και πόσοι τελούν σε άδεια αυτήν την περίοδο;

Σε σύνολο περίπου 340 εργαζομένων, οι ανεμβολίαστοι συνάδελφοι που βγήκαν σε αναστολή, με τον γνωστό αυταρχικό νόμο, είναι συνολικά 10. 

Απόλυτους, αριθμούς δεν μπορώ να σας πω, διότι εδώ και πολύ καιρό ζούμε στην εποχή των αυθαίρετων μετακινήσεων προσωπικού μας σε άλλα νοσοκομεία. Προσωπικού που βέβαια δεν περισσεύει, αντίθετα είναι ήδη λειψό. Νοσηλευτές, γιατροί, διοικητικοί κλπ. μετακινούνται συνεχώς με αποτέλεσμα τη διαρκή εξουθένωση του προσωπικού, τη συνεχή αποψίλωση υπηρεσιών και τη συνολική υποβάθμιση του Νοσοκομείου.

Πρόκειται για συνειδητή επιλογή που «βλέπει» στην κατάρρευση του Φλέμινγκ, ώστε όταν έρθει η ώρα να μπορέσει να μπει λουκέτο εύκολα και χωρίς αντιδράσεις. Βέβαια έχει αποδειχθεί πως δεν λειτουργεί έτσι το πράγμα. Θα μας βρουν μπροστά τους όπως έγινε και το 2013..

Υπάρχουν περιπτώσεις υγειονομικών που αν και έχουν εμβολιαστεί αρνήθηκαν να καταθέσουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά με αποτέλεσμα να τεθούν και αυτοί σε αναστολή;

Βεβαίως υπάρχουν. Ένας απ’ αυτούς είμαι και εγώ. Πρόκειται για μία πράξη ουσίας προκειμένου να καταδειχτεί αφενός πως η απόφαση για τη λήψη οποιουδήποτε φαρμάκου, συνεπώς και του εμβολίου, είναι απόφαση και δικαίωμα του κάθε ανθρώπου και αφετέρου είναι μία πράξης αντίθεσης στην εργαλειοποίηση του εμβολιασμού, στην επιδίωξη δηλαδή να φορτωθούν οι ευθύνες για την αποτυχία της αντιμετώπισης της πανδημίας στους πολίτες, μέσα από την δημιουργία ομάδων που αλληλοκατηγορούνται για ευθύνες όμως που δεν είναι δικές τους. Αυτή άλλωστε είναι και η λογική της απεργίας – αποχής από την κατάθεση, επίδειξη των πιστοποιητικών κλπ που κήρυξε η ΠΟΕΔΗΝ.
Βεβαίως η προστασία των προσωπικών δεδομένων γρήγορα ξεπεράστηκε από την κυβέρνηση καθώς από τη μία μέρα στην άλλη έπαψαν να προστατεύονται. Έτσι, οι διοικήσεις των νοσοκομείων είχαν τα στοιχεία που χρειάζονταν από τις ψηφιακές βάσεις δεδομένων.

Ποια είναι η άποψή σας για το μέτρο της αναστολής των ανεμβολίαστων υγειονομικών;

Σε συνέχεια όσων ήδη ανέφερα παραπάνω, θεωρώ πως είναι ένα ζήτημα που δεν μπορεί να ερμηνευθεί, ας πούμε, «απλοϊκά». Θυμίζει το γνωστό ανέκδοτο: Δεν είναι αυτό που νομίζεις!
Αν σκεφτούμε πως σχεδόν το 50% του πληθυσμού είναι ανεμβολίαστο, ενώ παγκόσμια δεν ξεπερνάει το 10%, πως σχεδόν ενάμιση χρόνο στα νοσοκομεία μας δεν προέκυψε θέμα ασφάλειας, ούτε συνολικά παρουσιάστηκαν τέτοια στοιχεία από πουθενά, εμβολιασμένοι και μη δουλεύαμε μαζί, πως υπάρχουν αποδεδειγμένα μέσα και μέτρα προστασίας που εφαρμοζόμενα ελαχιστοποιούν τον κίνδυνο μετάδοσης, πως πάνω από το 90% των υγειονομικών έχουν εμβολιαστεί…

Πως δικαιολογείται αυτή η αυταρχική, εκβιαστική απόφαση του υποχρεωτικού εμβολιασμού στους υγειονομικούς και μάλιστα επί ποινή στέρησης της δουλειάς και του μισθού τους;

Κατά τη γνώμη μου – και όχι μόνο τη δική μου – το μέτρο πάρθηκε σε συνέχεια της και επέκταση της «ατομικής ευθύνης» που πάνω της επιχειρεί η κυβέρνηση να φορτώσει τις δικές της ευθύνες. Μιλώ για συνειδητές αποφάσεις. Μιλώ για την εργαλειοποίηση της πανδημίας.

Η κυβέρνηση κατασκεύασε ενόχους προκειμένου να κρύψει τη δική της ενοχή και, ακόμα χειρότερα, να προωθήσει ολέθριες πολιτικές. Με την αναστολή εργασίας των υγειονομικών που επέβαλε, τα νοσοκομεία θα καταρρεύσουν. Ήδη το «Αρεταίειο» ανέστειλε εξ’ αιτίας αυτού όλα του τα χειρουργεία.

Ήδη ο πρωθυπουργός μίλησε για καταργήσεις – συγχωνεύσεις νοσοκομείων που τάχα δεν χρειάζονται (φαίνεται τα ράντζα είναι μόνο στη φαντασία μας) και ήδη ετοιμάζονται καταργήσεις δομών, συγχωνεύσεις κλινικών, μείωση προσωπικού, εργασιακές σχέσεις λάστιχο και κατάργηση του δικαιώματος στη μόνιμη δουλειά, ουσιαστική κατάργηση της συνδικαλιστικής δράσης. Αυτή την πολιτική ήθελαν να εφαρμόσουν εξ’ αρχής. Βρήκαν ευκαιρία και πρόσχημα, με το 10% περίπου των μη εμβολιασμένων υγειονομικών. Κανένας ουσιαστικός λόγος δεν υπάρχει για την αναστολή της εργασίας τους. Με τα κατάλληλα μέτρα προστασίας μπορούν να συνεχίσουν να προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες.

Το δικό μας νοσοκομείο είναι αποκλειστικά για ασθενείς με covid. Αλήθεια, πως ακριβώς κινδυνεύει αυτός που έχει ήδη κολλήσει από τον ανεμβολίαστο συνάδελφο;

«Είναι τραγικές οι ελλείψεις στο Α. Φλέμινγκ»

Από τότε που το «Αμαλία Φλέμινγκ» μετατράπηκε σε νοσοκομείο μίας νόσου έχουν σταματήσει οι εφημερίες. Πέρα απ΄ αυτό, μπορείτε να μας περιγράψετε ποια είναι η κατάσταση στο νοσοκομείο σήμερα; Υπάρχουν ελλείψεις; Γκρίνια από τους νοσηλευόμενους;

Όπως επισημαίνετε, το νοσοκομείο δυστυχώς δεν εφημερεύει από τότε που μετατράπηκε σε μίας νόσου.

Έχουν χαθεί έτσι εκατοντάδες ημέρες εφημερίας άρα και δυνατότητα πρόσβασης σε επείγουσα νοσηλεία χιλιάδων ασθενών. Ακόμα και σ’ αυτές τις συνθήκες υπήρχε τρόπος να εφημερεύει το νοσοκομείο. Σε ορισμένες περιόδους μάλιστα ήταν ακατανόητος ο αποκλεισμός από την εφημερία πόλης.

Οι ελλείψεις είναι τραγικές. Στην αρχή ήταν οι μάσκες και τα μέσα προστασίας που δίνονταν με το σταγονόμετρο – ακόμα και τώρα δεν είναι …άφθονα . Η υλικοτεχνική υποδομή, η συντήρηση των εγκαταστάσεων είναι κακή, ο εκσυγχρονισμός του ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού ανύπαρκτος.
Τραγική κατάσταση με την έλλειψη γιατρών ειδικευόμενων και ειδικευμένων, που οδηγούν ευθέως σε κατάργηση – συγχώνευση κλινικών και εργαστηρίων. Μεγάλη είναι και η έλλειψη σε νοσηλευτικό προσωπικό, που επιτείνεται με τις αυθαίρετες μετακινήσεις, ακόμη μεγαλύτερη στο προσωπικό των εργαστηρίων και στο ακτινολογικό που οι βάρδιες δεν βγαίνουν.

Μπορείτε να μας δώσετε ένα παράδειγμα;

Η Μονάδα Τεχνητού Νεφρού του «Α. Φλέμινγκ» έγινε και αυτή Μονάδα για αιμοκαθαρόμενους ασθενείς με covid. Για μεγάλο διάστημα – ακόμα και τώρα που συζητούμε – είναι η μοναδική μονάδα νεφρού σε όλη την Αττική. Την ίδια στιγμή μετακίνησαν προσωπικό και την άφησαν μόνο με επτά άτομα για να διαχειριστεί σχεδόν όλο το διάστημα της πανδημίας γύρω στους 150 ασθενείς (με επαναλαμβανόμενες αιμοκαθάρσεις). Πρόκειται μάλλον για μοναδικό (αρνητικό) συσχετισμό σε όλη την Ελλάδα.

Και τι να πούμε; Δεν δεχόμαστε άλλους ασθενείς; Αντιλαμβάνεστε τον αγώνα αλλά και την εξουθένωση αυτών των συναδέλφων. Ίδια περίπου κατάσταση επικρατεί και στα άλλα νοσηλευτικά τμήματα του νοσοκομείου. Άδειες κόβονται, ρεπό δεν δίνονται, οι συνάδελφοι σωματικά και ψυχικά έχουν ξεπεράσει τα όρια.

Όσο για τους ασθενείς με covid, που είναι ειδικών απαιτήσεων υποφέρουν κυρίως με το γεγονός ότι είναι επικοινωνιακά αποκλεισμένοι. Το νοσηλευτικό προσωπικό που τους φροντίζει είναι όχι μόνο το ίδιο αλλά λιγότερο από πριν.

Θα’ λεγα όμως πως ο κόσμος καταλαβαίνει- εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων- και εκτιμάει τον καθημερινό αγώνα που δίνουμε. Δίνουμε κουράγιο στους ασθενείς αλλά μας δίνουν κι’ αυτοί! Γι’ αυτό και μας στηρίζουν όποτε βγαίνουμε στο δρόμο να υπερασπιστούμε το νοσοκομείο.

Πώς θα καλυφθούν τα κενά που προκύπτουν μετά την αναστολή των ανεμβολίαστων υγειονομικών; Τι ενημέρωση έχετε;

Ιδιαίτερη ενημέρωση δεν έχουμε, γνωρίζουμε περίπου ό,τι και εσείς. Θεωρητικά τα κενά θα καλυφθούν με τρίμηνες συμβάσεις, που κατά πως φαίνεται δε θα προχωρήσουν. Είμαι πεισμένος πως θα αποτελέσουν τον δούρειο ίππο για να εκχωρηθούν ακόμα περισσότερες υπηρεσίες σε ιδιώτες. Μάλιστα σε τομείς που δεν είχαν προηγουμένως πρόσβαση. Θα δούμε ιδιώτες να λυμαίνονται υπηρεσίες και δομές των δημόσιων νοσοκομείων, να χρησιμοποιούν εργαζόμενους – σύγχρονους σκλάβους και για μία ακόμα φορά να πλουτίζουν με δημόσιο χρήμα. Άλλη μία διακηρυγμένη κυβερνητική επιδίωξη φορτωθεί στους «ανεμβολίαστους». Να ένας ακόμα λόγος που επέβαλε την απομάκρυνσή τους από τη δουλειά!

Μια και αναφερόμαστε στον ιδιωτικό τομέα επιτρέψτε μου ένα ακόμα σχόλιο: Δείτε πως συμπεριφέρθηκαν οι ιδιώτες κλινικάρχες που όχι μόνο κράτησαν τα μαγαζιά τους covid-free, η κυβέρνηση διπλασίασε και τριπλασίασε την αποζημίωση τους για κάθε υπηρεσία που αγόραζε το δημόσιο. Θησαύρισαν αναίσχυντα (μαζί με τους άλλους αετονύχηδες των «απ’ ευθείας αναθέσεων») με κρατικό χρήμα που τους χαρίστηκε, χωρίς να προσφέρουν τίποτα.

Μπορεί αυτό το τόσο σοβαρό θέμα να αποτελεί πεδίο συνδικαλιστικής αντιπαράθεσης; Ποια είναι η άποψή σας ως προεδρεύοντα στο Σωματείο Εργαζομένων του «Α. Φλέμινγκ»;

Προκύπτει νομίζω σαφώς πως κατ’ εξοχήν το συνδικαλιστικό κίνημα και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι πρέπει να κινητοποιηθούν και να αντιδράσουν, ώστε να ανατρέψουν αυτή τη συνολική επίθεση που δεχόμαστε.

Η απάντηση του συνδικαλιστικού κινήματος πρέπει να είναι συνολική για άμεση επαναφορά όλων των εργαζομένων στη θέση τους, μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων, νέες κλίνες ΜΕΘ και απλές, χαρακτηρισμό του χώρου των νοσοκομείων ως ανθυγιεινού με ό,τι αυτό συνεπάγεται – ένταξη στα βαρέα, αυξήσεις στους μισθούς, μέτρα προστασίας, μαζικούς εμβολιασμούς και μαζικά δωρεάν τεστ για όλους.

«Η υπόθεση θα χαθεί και στο ΣτΕ»

Το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) με απόφασή του απέρριψε την αίτηση αναστολής που είχαν καταθέσει γιατροί, νοσηλευτές και λοιπό προσωπικό νοσοκομείων, οι οποίοι ζητούσαν το «πάγωμα» της απόφασης που προβλέπει υποχρεωτικό εμβολιασμό των εργαζομένων στο χώρο της Υγείας. Στις 8 Οκτωβρίου θα εκδικαστεί η αίτηση ακύρωσης κατά της υποχρεωτικότητας των εμβολιασμών σε εργαζομένους στην Υγεία που κατέθεσε η ΠΟΕΔΗΝ. Ποια θεωρείτε ότι θα είναι η απόφαση του ΣτΕ και τι θα σηματοδοτήσει αυτή για εσάς;

Κατά τη γνώμη μου η υπόθεση θα χαθεί και στο ΣτΕ και για άλλη μία φορά θα απογοητεύσει όλους εκείνους που κάθε τόσο εναποθέτουν τις ελπίδες τους για την ικανοποίηση δίκαιων αιτημάτων στα δικαστήρια. Μεγάλες ευθύνες γι’ αυτό έχει η συνδικαλιστική ηγεσία που καλλιεργεί ψεύτικες προσδοκίες στους εργαζόμενους και πρώτη απ’ όλους τρέχει στους δικηγόρους.

Απόδειξη ότι σε πολλά νοσοκομεία, εργαζόμενοι που βγήκαν σε αναστολή, έτρεξαν να βρουν δικηγόρο. Ήδη βλέπουμε μία – μία τις προσφυγές να χάνονται…

Ζητήματα που άπτονται του συσχετισμού δυνάμεων στην κοινωνία, χωρίς να το απολυτοποιώ, δεν λύνονται στα δικαστήρια. Δεδομένης της δυνατότητας κάθε κυβέρνησης να νομοθετεί και να εφαρμόζει πολιτικές, όλα κρίνονται στο πεδίο των κοινωνικών αγώνων.

Δείτε, όλα τα αντιλαϊκά αντεργατικά, αντιασφαλιστικά μέτρα, (ό,τι δηλαδή μετατρέπει τους πλούσιους σε πλουσιότερους και τους φτωχούς σε φτωχότερους) λαμβάνονται και υλοποιούνται σε περιόδους που το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα είναι τσακισμένο και αδύναμο να αντιδράσει. Γι’ αυτό και σήμερα, αντί να περιμένουμε το «μάννα εξ ουρανού του ΣτΕ» πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για την ενίσχυση του αγώνα των εργαζομένων με μαζικές, επίμονες, πολύμορφες αγωνιστικές κινητοποιήσεις που θα ανατρέψουν την επίθεση που δεχόμαστε σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας.

«Δεν είναι θέμα προσώπων, αλλά πολιτικής»

Τέλος, θα ήθελα το σχόλιό σας για την απόφαση του νέου υπουργού Υγείας Θάνου Πλεύρη για άρση της αναστολής στους υγειονομικούς που εμβολιάζονται.

Είναι φανερό πως πρόκειται για το «τυράκι στη φάκα» επί τη ευκαιρία της αναλήψεως του υπουργικού θώκου.

Πάντως, δεν θεωρώ πως είναι θέμα προσώπων. Όποιος και να είναι, καλείται να εφαρμόσει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική. Αν θεωρήσουν ότι δεν τα καταφέρνει θα βάλουν άλλον. Όμως το τι θα «περάσει» κάθε φορά, τελικά εξαρτάται κυρίως από την αντίσταση των εργαζομένων. Από το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα. Αυτή την οργάνωση και αντίσταση θεωρώ ότι έχουμε ανάγκη.

Τώρα, σε συμβολικό επίπεδο, βεβαίως το πρόσωπο έχει σημασία. Δεν θέλω να υπερβώ τη συνδικαλιστική μου ιδιότητα με την οποία με τιμούν οι συνάδελφοί μου με προσωπικές απόψεις για πρόσωπα. Αν και νέος πολιτικός, ο υπουργός έχει ήδη πολιτικό στίγμα και το διαδίκτυο είναι (ακόμα) ανοιχτό για όποιον θέλει να σχηματίσει άποψη.

Αλλά το ξαναλέω: Δεν είναι θέμα προσώπων, αλλά πολιτικής.

Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω για τη φιλοξενία την «Αμαρυσία» Είμαστε πάντα στη διάθεση των αναγνωστών σας!

https://amarysia.gr/