Μνήμες από προσωπικές και συλλογικές συναντήσεις, εικόνες και στιγμές, συγκινητικές αναφορές. Ήταν μια εκδήλωση όπως άξιζε για την Χρυσή Περπερίδου αυτή που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Τρίτης 5 Οκτωβρίου, στο αίθριο του δημαρχιακού μεγάρου Θεσσαλονίκης. Την εκδήλωση ξεκίνησε η Φρόσω Μουρελή εκ μέρους της Επιτροπής Αγώνα Θεσσαλονίκης ενάντια στην εξόρυξη χρυσού και στην συνέχεια τον λόγο πήραν ο Δημήτρης Παυλίδης σύντροφος και φίλος εκ μέρους του ΚΚΕ(μ-λ), ο Χρίστος Μάης, σύντροφος και φίλος, ο Χαράλαμπος Μακρίδης συναγωνιστής στο κίνημα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, μέλη της Πρωτοβουλίας Κατοίκων Ωραιοκάστρου, η Τάνια Κ. συνάδελφος της από την κλινική Άγιος Λουκάς, η Λίζη Βελισσαροπούλου από την Ιερισσό, συναγωνίστρια στο κίνημα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού και η Φρόσω Δημητριάδου μέλος της Επιτροπής Αγώνα Θεσσαλονίκης ενάντια στην εξόρυξη χρυσού. Μέσω βιντεοσκοπημένου μηνύματος μίλησαν για την Χρυσή, η Θεοδώρα Θηβαίου συναγωνίστρια και φίλη από τον αγώνα της Κερατέας ενάντια στο ΧΥΤΑ, η Μαρίνα Καραστεργίου συναγωνίστρια και φίλη από την Επιτροπή Νεολαίας ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, η Νίνα Καρίνα συναγωνίστρια και φίλη μέλος της Επιτροπής Αγώνα Μεγάλης Παναγιάς και ο Τεϊσίρ Μπαζίρ Μπάσι, Σύριος πρόσφυγας που φιλοξενήθηκε μαζί με την οικογένεια του στο σπίτι της Χρυσής. Ανάμεσα στις ομιλίες προβλήθηκαν βίντεο και εικόνες από την αγωνιστική διαδρομή της Χρυσής στα κοινωνικά και περιβαλλοντικά κινήματα. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με μικρές παρεμβάσεις από συναγωνιστές στα κινήματα και μερικά συγκινητικά λόγια από την Δανάη Λιαμοπούλου.
Ο Δημήτρης Παυλίδης καταλήγοντας στην παρέμβαση του τόνισε:
“… Η Χρυσή για όλους όσους την γνώρισαν, έζησαν και αγωνίστηκαν μαζί της υπήρξε σημείο αναφοράς, πηγή αυτοπεποίθησης, αισιοδοξίας και μαχητικότητας. Έφυγε σε μια συνθήκη στην οποία το σύστημα της εκμετάλλευσης και της αδικίας, αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια όλων των ανθρώπων ως απόλυτα ανεπαρκές στο να προστατέψει το στοιχειώδες δικαίωμα σε ασφαλή υγειονομική περίθαλψη θυσιάζοντας καθημερινά δεκάδες συμπολίτες μας. Διατηρώντας επί ενάμιση χρόνο πανδημίας μια άθλια κατάσταση στη νοσοκομειακή και πρωτοβάθμια περίθαλψη παρά τις ηρωικές προσπάθειες των γιατρών και των νοσηλευτών. Στην διάρκεια της μάχης που έδωσε θυμώσαμε με την αδυναμία μας να βρούμε τρόπο να την βοηθήσουμε, γνωρίζοντας πως μια διαφορετική κατάσταση στο σύστημα υγείας θα μπορούσε να γλυτώσει πολλούς από όσους χάθηκαν αυτόν τον καιρό και ίσως και την Χρυσή.
Η Χρυσή από τα εφηβικά της χρόνια πάλεψε για μια κοινωνία ισότητας και δικαιοσύνης, δίχως εκμετάλλευση και καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο και συμφιλιωμένης με το φυσικό περιβάλλον. Στην μακριά αυτή πορεία, δεν λυπήθηκε προσωπικό και οικογενειακό κόστος για να συνεχίσει, παρά την αντίθετη πορεία των καιρών, τις διαψεύσεις και τις απογοητεύσεις. Μπορεί στην πορεία αυτή ο στόχος να ξεμάκρυνε περισσότερο, μπορεί μερικές φορές να νιώθουμε πως ξεκινάμε από την αρχή, μπορεί οι δρόμοι να χωρίζουν, αλλά η κατεύθυνση δεν αλλάζει. Η ιστορία θα προχωρήσει εν τέλει προς τα εμπρός και άνθρωποι σαν την Χρυσή θα έχουν ένα μερίδιο σε αυτήν την κίνηση. Την Χρυσή δεν θα την ξεχάσουμε, άφησε ίχνη που θα μας την θυμίζουν πάντα”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου